1941: Το «σχέδιο» για την παραχώρηση των νησιών του Αιγαίου στους Τούρκους
«Ένα καθαρό γάντι κρύβει συχνά ένα βρώμικο χέρι.» Αγγλική παροιμία
Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από κείμενο του Μάριου Πλωρίτη, που δημοσιεύτηκε στις 16.9.1979. Συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Μάριος Πλωρίτης. Πολιτικά. 1977-1979. Εκδόσεις Θεμέλιο. Αθήνα, 1980.» και αναφέρεται στο ενδεχόμενο κατάληψης ελληνικών νησιών από τους Τούρκους, με την συγκατάθεση των Άγγλων. Δ.Τ.
«Ένα καθαρό γάντι κρύβει συχνά ένα βρώμικο χέρι.» Αγγλική παροιμία
Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από κείμενο του Μάριου Πλωρίτη, που δημοσιεύτηκε στις 16.9.1979. Συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Μάριος Πλωρίτης. Πολιτικά. 1977-1979. Εκδόσεις Θεμέλιο. Αθήνα, 1980.» και αναφέρεται στο ενδεχόμενο κατάληψης ελληνικών νησιών από τους Τούρκους, με την συγκατάθεση των Άγγλων. Δ.Τ.
Ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου έλαβε χώρα για πρώτη φορά το 1941 στην Κατοχή, μόλις ένα έτος από τη νικηφόρο επέλαση των ελληνικών στρατευμάτων, και δεν ήταν κάτι επιβεβλημένο, κατασκευασμένο άνωθεν. Τον εορτασμό καθιέρωσε αυθορμήτως ο ίδιος ο λαός.Κείμενο: Μάριος Πλωρίτης
[…] Είχε ολοκληρωθεί πια η γερμανική εισβολή στην ηπειρωτική Ελλάδα και η ελληνική κυβέρνηση είχε καταφύγει στην Κρήτη, όταν προβλήθηκε ένα «μεγαλοφυές» στρατηγικό σχέδιο: «Στις τελευταίες ημέρες του Απριλίου – γράφει ο Τσουδερός – ο πρέσβυς της Αγγλίας με είχε προϊδεάσει ότι στην Τουρκία εφρόνουν πως θα συνέφερε στον συμμαχικό αγώνα να καταληφθούν αι ελληνικοί νήσοι του Αιγαίου από τους Τούρκους πριν να τις πάρουν οι Γερμανοί». Στην καταστροφή της Ελλάδας και στην κατάρρευση του συμμαχικού βαλκανικού μετώπου, οι ανυστερόβουλοι γείτονές-μας είδαν μια ουρανόσταλτη ευκαιρία για να υπεξαιρέσουν – καλή ώρα! – τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου… Πολύ φυσικό (τους), άλλωστε. Το αφύσικο – και το αποκορύφωμα της «συμμαχικής» δολιότητας – ήταν άλλο: την «όρεξη» την είχαν βάλει οι Τούρκοι, αλλά η «συνταγή» για το μαγείρεμα του εδέσματος ήταν αγγλική!
«Μετά δύο ημέρας (3.5.1941) – συνεχίζει ο Τσουδερός – εμάνθανα από την Άγκυρα ότι η πρωτοβουλία της παραδόξου και ατυχούς αυτής σκέψεως ανήκε εις τον εκεί Άγγλον πρέσβυν, που -προεξοφλώντας την συγκατάθεσή- μας, είχε προωθήσει το ζήτημα πέραν του δέοντος».
Αλλά η πραγματικότητα ήταν ακόμα ωραιότερη και γλαφυρότερη: Το περινούστατο Foreign Office όχι μόνο «υπέβαλε» τη φαεινή ιδέα στην Άγκυρα, αλλά και σχεδόν… ικέτευε τους Τούρκους να την προβάλουν, και – το ιταμότερο – ζητούσε απ’ τους Έλληνες να… ικετεύσουν κι εκείνοι τους Τούρκους να καταλάβουν τα νησιά μας!
Εφ’ ω και το Λονδίνο έστειλε στον Βρετανό πρεσβευτή στα Χανιά (τον Μ. Palairet) τούτο το μεττερνίχειο (ή μπερτόλδειο) τηλεγράφημα: «Ζωτικώς επάναγκες να προληφθή η γερμανική κατάληψις Λήμνου – Μυτιλήνης – Χίου. Ελπίζεται να καταστή δυνατόν να πεισθούν οι Τούρκοι (sic) να καταλάβουν προσωρινώς τας νήσους αυτάς, τόσον δι’ ίδιον συμφέρον, όσον και προς το συμφέρον Άγγλων και Ελλήνων. Ζητήσατε παρά της ελληνικής κυβερνήσεως να ζητήση τούτο επισήμως (sic) παρά της Τουρκίας»… Ήγουν: πρωτοπόροι, κι εδώ, οι παλιότεροι «προστάτες» μας, σκηνοθετούσαν (μεταξύ Λονδίνου και Αγκύρας) εκβιαστικές παραχωρήσεις των νησιών μας στην Τουρκία – όπως ακριβώς, σήμερα, Άγκυρα και Ουάσινγκτον σκηνοθετούν τους λογής – λογής εκβιασμούς των Τούρκων απέναντι σ’ εμάς και στις ίδιες τις ΗΠΑ (τάχα)…
Δεν απορεί, βέβαια, κανένας ούτε για των Τούρκων το «ταμάχι», ούτε για των Άγγλων τα τεχνάσματα. Διαπορεί, όμως, για την αφέλεια των τελευταίων. Που πίστευαν πως η κατάληψη των ελληνικών νησιών απ’ την ουδέτερη Τουρκία, θα εμπόδιζε τη χρησιμοποίησή-τους απ’ τα γερμανικά στρατεύματα!
Και αυτό, την ώρα που ο ίδιος ο Palairet είχε πληροφορήσει τον Τσουδερό πως «η Τουρκία εζήτησε την συγκατάθεση της Γερμανίας να καταλάβη τας νήσους του Αιγαίου Πέλαγους». Και δεν χρειάζεται, φυσικά, να είσαι δαιμόνιος Βρετανός διπλωμάτης για να μαντέψεις πόσο θα σέβονταν οι Νατσήδες την «ουδετερότητα» των νησιών – που θα είχαν καταληφθεί με την άσμενη και άδολη συγκατάθεσή-τους… Το ευτύχημα είναι πως, τις δραματικές εκείνες ώρες, ο Τσουδερός διείδε αμέσως τους κινδύνους, που θα συνεπαγόταν μια τέτοια «προσωρινή» κατάληψη των νησιών-μας απ’ την Τουρκία. Και αρνήθηκε κατηγορηματικά να ενδώσει στις αγγλικές πιέσεις. «Προτιμότερον ήτο -γράφει- να καταληφθούν οι Νήσοι από τους Γερμανούς και μεταπολεμικώς να έχουν και αυταί την τύχη της υπολοίπου Ελλάδος, παρά να περάσουν τώρα στην Τουρκία, χωρίς όφελος για τον Συμμαχικό αγώνα, και ύστερα από τον πόλεμο, σε περίπτωση νίκης των Συμμάχων, η κατοχή αυτή των Τούρκων να γεννήση συζητήσεις και προστριβάς σοβαρός της Τουρκίας με την Ελλάδα.»
Η παλιά και νεότατη πείρα επιτρέπει να φανταστεί ακόμα και ο πιο αμβλύνους, πόσο πρόθυμα θα επιστρέφανε οι Τούρκοι τα νησιά που θα είχαν «πρόσκαιρα» ενσωματώσει, υπείκοντας στις παρακλήσεις Άγγλων, Γερμανών και Ελλήνων! Και είναι αληθινά θλιβερό (ίνα μη τι χείρον είπωμεν) πως η λύση του «προβλήματος» δόθηκε «αυτόματα» απ’ την εχθρική όχθη:
«Η επελθούσα κατάληψη των Νήσων από τους Γερμανούς – καταλήγει ο Τσουδερός – ετερμάτισε κάθε συζήτηση για το δυσάρεστο αυτό επεισόδιο». Όπου η κατάληψη εθνικού εδάφους από τους εχθρούς, καταντά προτιμότερη απ’ την καταληψία που κυριεύει τους μεγάλους «φίλους»…
Πηγή: eranistis.net
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
