| φωτο protagon.gr |
ΔΡΟΣΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ
Οι ραγδαίες διεθνείς εξελίξεις επαναφέρουν επειγόντως το απωθημένο πρόβλημα του στρατηγικού προσανατολισμού της χώρας μας. Ποιες παράμετροι καθιστούν το ζήτημα κατεπείγον; Ο αναπροσανατολισμός των ΗΠΑ του Τραμπ και η απόκλισή του από την ΕΕ ως προς το Ουκρανικό. Η ΕΕ μένοντας προσκολλημένη στην γραμμή της προηγούμενης αμερικανικής κυβέρνησης, προσανατολίζεται στον επανεξοπλισμό της και την προετοιμασία για πόλεμο κατά της Ρωσίας!
Στον πολεμικό προσανατολισμό της Ευρώπης, η Τουρκία αναλαμβάνει ειδικό σημαίνοντα ρόλο στη συμμαχία των προθύμων, αν και μη μέλος της ΕΕ. Ρόλος με τρεις διαστάσεις: ως πολεμική βιομηχανική δύναμη, ως στρατιωτική δύναμη και ως γεωπολιτική δύναμη. Ο επεκτατισμός της Τουρκίας την φέρνει σε ανταγωνισμό με τον επεκτατισμό του Ισραήλ. Ο διαμελισμός της Συρίας είναι προς το παρόν το μήλον της Έριδος μεταξύ των δύο δυνάμεων. Η παρουσία της Τουρκίας στην Κύπρο και τα σχέδια της περί “Γαλάζιας Πατρίδας”, την φέρνει εν δυνάμει σε αντιπαράθεση με το Ισραήλ στην ευρύτερη περιοχή.
Και οι τρεις παράμετροι αφορούν άμεσα την χώρα μας. Θα προσχωρήσει η Ελλάδα στο κλαμπ των προθύμων σταυροφόρων κατά της Ρωσίας; Θα αποστασιοποιηθεί και θα προσαρμοστεί στην νέα αμερικανική γραμμή; Αυτό μας φέρνει πιο κοντά στο Ισραήλ για δύο λόγους:Λόγω της πάγιας ειδικής σχέσης των ΗΠΑ με το Ισραήλ, η οποία είναι σήμερα ακόμα ισχυρότερη από πριν και διόλου φιλειρηνική σε αντίθεση προς τη νέα στάση τους απέναντι στη Ρωσία.Λόγω της αντιπαλότητας του Ισραήλ προς την Τουρκία, η οποία αποτελεί την κύρια απειλή εναντίον της χώρας μας.
Στη νέα συγκυρία που διαμορφώνεται με την εκδίπλωση των τουρκικών μεγάλων γεωπολιτικών φιλοδοξιών, ο πλέον σταθερός σύμμαχος της Τουρκίας είναι πλέον οι Ευρωπαίοι. Οι υπόλοιποι μεγάλοι παίκτες βλέπουν με επιφύλαξη την γιγάντωσή της. Πλέον η Ευρώπη, στην οποία δεν ανήκει η Τουρκία, και την οποία θεωρούσε η επίσημη Ελλάδα σαν μεγάλη της ασπίδα, ως το πλεονέκτημα έναντι του οχληρού γείτονα, αυτή η Ευρώπη αποτελεί πλέον σύμμαχο της Τουρκίας.
Όλα δείχνουν ΗΠΑ-Ισραήλ
Όλα δείχνουν προς την κατεύθυνση ΗΠΑ-Ισραήλ. Όλο και πιο έντονα ακούγονται τελευταία φωνές που προτείνουν αν δεν υποστηρίζουν ένθερμα τη στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ. Δεν είναι απλό να τοποθετηθεί κανείς ευθέως επί του ζητήματος. Απαιτείται βαθιά και λεπτομερής γνώση και στάθμιση όλων των γεωστρατηγικών και στρατιωτικών παραμέτρων, που αφορούν όχι μόνον το Ισραήλ και την Τουρκία, αλλά όλη την ευρύτερη περιοχή και την σχέση μας μαζί τους. Θα μπορούσαμε ωστόσο, να θέσουμε μια σειρά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν πριν κριθεί εάν είναι ή δεν είναι σκόπιμο να προχωρήσει η Ελλάδα σε μια τέτοια κίνηση.
Πρέπει να είναι σαφές ότι μέχρι τώρα δεν υφίσταται συμμαχία με το Ισραήλ. Μόνον στην φαντασία ορισμένων της ελληνικής πλευράς υπάρχει. Πιθανότατα και στη σκέψη ορισμένων της άλλης πλευράς, η οποία δεν διαθέτει πολλά στηρίγματα στην γειτονιά της. Η συνεργασία σε θέματα εξοπλισμών δεν συνιστά συμμαχία. Στην ουσία, η συνεργασία αυτή δεν είναι παρά σχέση πελάτη προς παραγωγό-εξαγωγέα. Περιττό να αναφέρουμε ποιος είναι μονίμως ο πελάτης σε αυτήν την συνεργασία μονής κατεύθυνσης. Στην πρόσφατη επίσκεψη του στο Ισραήλ, ο πρωθυπουργός δεν συνοδεύτηκε από υπουργό Άμυνας ούτε στρατιωτικούς. Μια απροσδιόριστης ταυτότητας συνοδεία είχε, γεγονός που εμφανώς ξένισε την άλλη πλευρά. Παραγγελίες συζήτησε, δείχνοντας ότι ουσιαστικά, τα πάντα περνούν από τον ίδιον προσωπικά.
Το ερώτημα ωστόσο, επανατίθεται. Ακόμα και αν προς το παρόν δεν υπάρχει η συμμαχία αυτή, μήπως θα πρέπει να την επιδιώξουμε; Πώς και γιατί; Για να υπάρχει όμως στρατηγική συμμαχία με οποιονδήποτε, θεμελιώδης και αυτονόητη προϋπόθεση είναι να υπάρχει δική μας εθνική στρατηγική. Κατόπιν εξετάζεται κατά πόσον η δική μας στρατηγική είναι συμβατή και μέχρι ποιου σημείου με την αντίστοιχη στρατηγική του όποιου υποψήφιου συμμάχου. Εάν δεν διαθέτεις εθνική στρατηγική και εντούτοις κάνεις λόγο για συμμαχίες, στην ουσία ζητάς την ένταξή σου στην στρατηγική του όποιου υποψήφιου συμμάχου.
Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr