Γράφει ο
Πέτρος Δραγούμης*
Οι δασμοί που επιβάλλει ο Ντόναλντ Τραμπ δεν έχουν ως κύριο στόχο τα κράτη, όπως μπορεί να φαίνεται σε μια απλοϊκή ανάγνωση. Ο πραγματικός τους στόχος είναι οι πολυεθνικές εταιρείες και οι δισεκατομμυριούχοι που κρύβονται πίσω από αυτές, οι άνθρωποι που έστησαν την παγκοσμιοποίηση και επωφελήθηκαν από αυτή εις βάρος των εθνικών οικονομιών και κοινωνιών.
Αυτοί αποτελούν τον κύριο εχθρό του Τραμπ. Μέσω των δασμών, επιχειρεί να περιορίσει τη δύναμή τους, να χτυπήσει τα κέρδη τους και να αποδυναμώσει την επιρροή τους στην παγκόσμια οικονομία. Τα τρισεκατομμύρια δολάρια που χάνονται στο χρηματιστήριο δεν αφορούν τον απλό πολίτη. Ο απλός κόσμος δεν κινεί ούτε επενδύει τέτοια ποσά.
Αυτές οι απώλειες πλήττουν τους οικονομικούς γίγαντες της παγκοσμιοποίησης, και σε αυτό ακριβώς στοχεύει ο Τραμπ. Προσπαθεί να τους αποδυναμώσει και, ει δυνατόν, να τους εξουδετερώσει.
Ο Δεύτερος Στόχος: Οι Κυβερνήσεις της Ευρώπης
Σε δεύτερο επίπεδο, ο Τραμπ στοχεύει και στις κυβερνήσεις, και τονίζω, στις ίδιες τις κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών κρατών και όχι τα κράτη και τους λαούς. Οι περισσότερες από αυτές δεν είναι απλώς συνδεδεμένες, αλλά ουσιαστικά στημένες και ελεγχόμενες από το ίδιο παγκοσμιοποιητικό σύστημα που προσπαθεί να χτυπήσει.
Οι δασμοί που επιβάλλει λειτουργούν και ως όπλο σε αυτό το πλαίσιο. Όχι ενάντια στα ίδια τα κράτη και τους λαούς, κάτι που πρέπει να γίνει ξεκάθαρο, αλλά ενάντια στις κυβερνήσεις που συνεχίζουν να υπηρετούν το συγκεκριμένο παγκόσμιο δίκτυο εξουσίας. Μέσα από αυτή τη στρατηγική, προσπαθεί να προκαλέσει αστάθεια, να μειώσει τη δύναμη αυτών των κυβερνήσεων και να οδηγήσει σε μια αλλαγή του πολιτικού και γεωστρατηγικού status quo στην Ευρώπη.
Η Αληθινή Σύγκρουση: Όχι Κρατών, αλλά Συστημάτων Εξουσίας
Είναι κρίσιμο να κατανοήσουμε ότι οι δύο δυνάμεις που συγκρούονται παγκοσμίως δεν είναι κράτη. Δεν πρόκειται για την Αμερική απέναντι στη Ρωσία ή την Κίνα, ούτε για έναν νέο ψυχρό πόλεμο μεταξύ γεωπολιτικών εθνών. Η πραγματική αντιπαράθεση δεν βρίσκεται μεταξύ κρατών, αλλά μεταξύ δύο συστημάτων εξουσίας που υπερβαίνουν σύνορα, κυβερνήσεις και λαούς.
Από τη μία πλευρά βρίσκεται η παλιά φρουρά εξουσίας, και από την άλλη η νέα, ένα σύστημα που οικοδομήθηκε εδώ και αιώνες και που σήμερα ελέγχει βασικούς πυλώνες της παγκοσμιοποίησης. Η νέα αυτή φρουρά έχει κυρίως επικρατήσει στο Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ, στους περισσότερους προέδρους που προέρχονται από αυτό, και επεκτείνεται, μέσω ενός δικτύου, στις περισσότερες κυβερνήσεις της Ευρώπης και του Καναδά, υπό τον μανδύα της «προοδευτικότητας». Εξαίρεση σε αυτό το δίκτυο αποτελεί η Ουγγαρία, και πολιτικά κόμματα που προσπαθούν να αναλάβουν την διακυβέρνηση των Ευρωπαικών χωρών,.
Απέναντι σε αυτό το σύστημα στέκεται το παλαιότερο, πιο παραδοσιακό μπλοκ εξουσίας, το οποίο σήμερα εκπροσωπείται κυρίως από ηγέτες όπως ο Βλαντίμιρ Πούτιν και ο Ντόναλντ Τραμπ. Γι’ αυτό και παρά τις επιφανειακές διαφορές τους, βρίσκονται, στο βαθύτερο επίπεδο, στην ίδια πλευρά της ιστορίας. Είναι οι δύο βασικοί κρίκοι που μπορούν να κρίνουν προς τα πού θα γείρει η παγκόσμια ζυγαριά ισχύος.
Η Κίνα δεν ανοίγει εύκολα τα χαρτιά της. Παραμένει πιο σιωπηλή, αλλά όχι αδρανής. Ανάλογα με το ποιον στηρίζει και πώς κινείται στο παρασκήνιο, θα επηρεάσει καθοριστικά την τελική έκβαση της παγκόσμιας αυτής σύγκρουσης.
Ξεπερνώντας την Επιφάνεια: Διεισδυτική Ανάλυση της Παγκόσμιας Σύγκρουσης
Σταματήστε να βλέπετε τα πράγματα ρηχά, στην επιφάνειά τους. Προσπαθήστε να δείτε το βαθύτερο νόημα που κρύβεται πίσω από τέτοιες ενέργειες. Δεν πρόκειται για σύνορα, γεωγραφικές ανακατανομές ή λαούς. Πρόκειται για την τιτάνια σύγκρουση ανάμεσα σε δύο παγκόσμια συστήματα εξουσίας που παλεύουν αδιάκοπα, πέρα από έθνη και κυβερνήσεις.
Από τη στιγμή που το σύστημα εξουσίας που εκπροσωπεί ο Τραμπ βρέθηκε στην ηγεσία, έχει ως βασικό του στόχο να προλάβει, όσο ακόμα κατέχει τη δύναμη, να εξουδετερώσει ή τουλάχιστον να αποδυναμώσει σοβαρά τους αντιπάλους του. Και η δύναμη αυτών των αντιπάλων είναι η παγκόσμια οικονομία. Κατέχουν τις ισχυρότερες και πλουσιότερες πολυεθνικές επιχειρήσεις στον κόσμο, καθώς και τους μονοπωλιακούς μηχανισμούς του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Γι’ αυτό οι επιθέσεις του είναι στοχευμένες και απόλυτα σχεδιασμένες. Δεν είναι αυθόρμητες ενέργειες χωρίς στρατηγική, αλλά οικονομικά και γεωπολιτικά χτυπήματα ενάντια στα κέντρα ισχύος που στηρίζουν το μπλοκ της παγκοσμιοποίησης. Η τεράστια πτώση του χρηματιστηρίου δεν αγγίζει τον απλό πολίτη. Πλήττει τις πολυεθνικές και τους δισεκατομμυριούχους, αυτούς που προσπαθεί να γονατίσει ώστε να μην έχουν την ισχύ να τον σταματήσουν και να επαναφέρουν το δικό τους σύστημα εξουσίας.
Πρόκειται για έναν πόλεμο κολοσσιαίων διαστάσεων, όχι μεταξύ λαών, αλλά ανάμεσα σε δύο υπερδομές εξουσίας. Δεν γνωρίζουμε πού θα καταλήξει αυτή η μάχη, αλλά είναι βέβαιο ότι ζούμε μια ιστορική καμπή.
Το μόνο που θα ήθελα να επισημάνω με ένταση είναι ότι πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε επιφανειακά. Πρέπει να δούμε το πού πραγματικά βρισκόμαστε και τι διακυβεύεται. Και πάνω απ’ όλα, με απογοητεύει και με εκνευρίζει η επιφανειακή και ανούσια προσέγγιση των “ειδικών”, των πολιτικών αναλυτών και καθηγητών που αναπαράγουν τις ίδιες ρηχές ερμηνείες με τον απλό πολίτη.
Κανείς τους δεν καταφέρνει να αναδείξει την πραγματική εικόνα, το βάθος της σύγκρουσης και το τι πραγματικά παίζεται σε παγκόσμια κλίμακα.
Η Προπαγάνδα των Μέσων Ενημέρωσης: Η Κατασκευή της Εικόνας του Εχθρού
Σταματήστε να βλέπετε τον Τραμπ σαν έναν άσχετο, γραφικό ή και γελοίο τύπο που χοροπηδάει, φωνάζει και συμπεριφέρεται χωρίς λογική, αυτή είναι ακριβώς η εικόνα που έχουν επιβάλλει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία σε ποσοστό άνω του 90% ελέγχονται από το παγκοσμιοποιητικό σύστημα. Δεν είναι τυχαίο. Είναι στρατηγική επιλογή να εμφανίζεται στα μάτια του κόσμου σαν ένας ασταθής, αφελής ή επικίνδυνος ηγέτης. Έτσι εξουδετερώνεται πολιτικά κάθε σοβαρή του κίνηση στα μάτια της κοινής γνώμης.
Ο απλός πολίτης, βομβαρδιζόμενος καθημερινά με αυτή την εικόνα, δεν έχει άλλα εργαλεία πληροφόρησης και υιοθετεί άκριτα την αφήγηση που του προσφέρεται. Οι ενέργειες του Τραμπ παρουσιάζονται συνεχώς ως αυθαίρετες, ανισόρροπες ή ακόμα και παράλογες. Η προπαγάνδα είναι αδιάκοπη, στοχευμένη και πανταχού παρούσα, και όσοι δεν το αντιλαμβάνονται, απλώς έχουν παραδοθεί στον έλεγχό της.
Τα μέσα αυτά, που καλύπτουν κάθε γωνιά του πλανήτη, ελέγχονται από συγκεκριμένες εταιρείες, τους ίδιους παγκόσμιους μηχανισμούς που επιχειρεί να πολεμήσει το αντίπαλο σύστημα. Δεν είναι τώρα η ώρα να αναλύσουμε τις ονομασίες και τα πρόσωπα που κρύβονται πίσω τους, αλλά είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι πρόκειται για κατευθυνόμενη πληροφόρηση. Αυτό που παρουσιάζεται στις ειδήσεις και στις “αναλύσεις” των τηλεοπτικών πάνελ δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα καλά οργανωμένο αφήγημα.
Η αντίπαλη πλευρά, βλέποντας να πλήττεται οικονομικά, χρησιμοποιεί πλέον την ίδια την κοινή γνώμη ως μέσο αντίστασης. Μεταδίδει παντού εκφοβισμό, δημιουργεί πανικό και σπέρνει την εντύπωση ότι οι οικονομικές απώλειες που προκαλεί η πολιτική του Τραμπ, θα μετακυλήσουν στον απλό πολίτη. Παρουσιάζουν τις δικές τους ζημίες, τις απώλειες των πολυεθνικών και των δισεκατομμυριούχων, ως έναν επερχόμενο όλεθρο για τις λαϊκές τάξεις. Με τον τρόπο αυτό καλλιεργούν θυμό, αγανάκτηση και φόβο στις μάζες, με στόχο να στρέψουν τον κόσμο ενάντια στον Τραμπ και να σταματήσουν την επίθεση που δέχονται.
Προσπαθούν, δηλαδή, να χρησιμοποιήσουν τους ίδιους τους λαούς ως ασπίδα, ώστε να προστατέψουν τα δικά τους συμφέροντα από την οικονομική στρατηγική του αντίπαλου μπλοκ.
Η κατάσταση είναι πολύ πιο σοβαρή από όσο φαίνεται. Ο Τραμπ δεν είναι απλώς ένας πρόεδρος με εκκεντρικότητα ή έντονο λόγο – ήρθε για να δώσει έναν γιγαντιαίο αγώνα ανάμεσα σε δύο αντικρουόμενα συστήματα εξουσίας. Δεν έχει να κάνει ούτε με «καραγκιοζιλίκια» ούτε με τηλεοπτική παράσταση. Πίσω από τα πρόσωπα που βλέπουμε, πίσω από κάθε του κίνηση, βρίσκονται δυνάμεις τεράστιες που συγκρούονται στο παρασκήνιο.
Γι’ αυτό και είναι κρίσιμο να αρχίσουμε να βλέπουμε την υπόθεση Τραμπ με πιο σοβαρή, πιο ώριμη και αναλυτική ματιά. Να αφήσουμε πίσω μας την καρικατούρα που μας προσφέρεται και να προσπαθήσουμε να δούμε τι πραγματικά εκπροσωπεί και πού στοχεύει κάθε του κίνηση.
Ο Ρόλος του Σκεπτόμενου Πολίτη
Δεν είναι απαραίτητο να είμαστε υποστηρικτές του ενός ή του άλλου συστήματος, ούτε του Τραμπ, ούτε των Δημοκρατικών, ούτε οποιασδήποτε πολιτικής πλευράς. Αυτό που προτείνω και θέλω να μεταφέρω στον απλό πολίτη είναι η ανάγκη να αρχίσει να σκέφτεται πιο βαθιά, πιο ώριμα και πιο κριτικά. Να αμφισβητεί, και όχι να καταπίνει αμάσητα, όσα του σερβίρονται καθημερινά ως αλήθειες. Να εξετάζει προσεκτικά τις ειδήσεις που του μεταφέρονται, τις πηγές από τις οποίες προέρχονται, και κυρίως, τον λόγο για τον οποίο του παρουσιάζονται με αυτόν τον συγκεκριμένο τρόπο.
Δεν χρειάζεται να γίνουμε οπαδοί κανενός. Χρειάζεται, όμως, να γίνουμε σκεπτικιστές και ενεργοί παρατηρητές της εποχής μας. Μόνο έτσι μπορούμε να προσεγγίσουμε την αλήθεια. Μόνο έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε τι πραγματικά συμβαίνει στον κόσμο και πού βρίσκεται ο αληθινός εχθρός.
Η Γεωπολιτική της Τουρκίας και οι «Καφενειακές» Αναλύσεις
Όσον αφορά τους μικρούς δασμούς που επιβλήθηκαν στην Τουρκία, πρέπει να κατανοήσουμε το ευρύτερο γεωπολιτικό πλαίσιο. Η Τουρκία διαθέτει τον μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες και ταυτόχρονα τον ισχυρότερο στρατό στην ευρύτερη περιοχή της Ευρασίας και της Μέσης Ανατολής. Είναι προφανές πως το στρατόπεδο του Τραμπ, όπως και άλλοι στρατηγικοί κύκλοι, βλέπουν την Τουρκία ως απαραίτητο εταίρο και εργαλείο για τη διαχείριση της ισχύος στην περιοχή.
Η συνεργασία αυτή δεν έχει καμία σχέση με τα φτηνά και ανούσια επιχειρήματα του καφενείου, που αναπαράγονται από διάφορους “αναλυτές”, ότι δήθεν ο Τραμπ «κάνει δουλειές με τον Ερντογάν» και ότι «είναι συνέταιροι» ή ότι «ανοίγουν σούπερ μάρκετ μαζί». Αυτού του είδους οι ανοησίες διοχετεύονται μεθοδικά μέσα από την ίδια προπαγανδιστική μηχανή που θέλει να παραμορφώσει την πραγματικότητα.
Η αλήθεια είναι πολύ πιο σύνθετη και στρατηγικά υπολογισμένη. Η Τουρκία, με τη γεωγραφική της θέση και τη στρατιωτική της ισχύ, αποτελεί κρίσιμο παίχτη για την αναδιάταξη συνόρων και ισορροπιών στη Μέση Ανατολή. Επομένως, η διαχείρισή της δεν μπορεί να γίνει με όρους συναισθηματικούς, ούτε απλουστευτικά.
Άλλωστε, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι επί προεδρίας Μπάιντεν, τον οποίο πολλοί παρουσίαζαν ως εχθρό της Τουρκίας, οι Τούρκοι αλώνιζαν ανενόχλητοι στο Αιγαίο, με τα πλοία, τα γεωτρύπανα και τον στόλο τους να πραγματοποιούν καθημερινές προκλήσεις. Άρα, τα πράγματα δεν είναι όπως προβάλλονται.
Από την άλλη μεριά οι Ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων (και όχι μόνο), είναι πλήρως κατευθυνόμενες από το σύστημα των παγκοσμιοποιητών, οπότε έχουν μπει στο στόχαστρο του καινούργιου μπλοκ που έχει πλέον την εξουσία, με αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση και την προσπάθεια αλλαγής του σχήματος που κυβερνάει.
Όλη αυτή η ένταση των Τεμπών νομίζεται προήλθε από την οργή του κόσμου? Εάν ναι τότε που ήταν όλος αυτός ο κόσμος δύο χρόνια? Τι έκανε στις εκλογές που διεξήχθησαν μετά το έγκλημα? Αυτές οι προσεγγίσεις είναι πάλι ρηχές. Το σύστημα του Τραμπ χρησιμοποίησε με την δύναμη του και ενεργοποίησε την οργή του κόσμου, και την χρησιμοποιεί για να ρίξει την κυβέρνηση, με έμμεσο τρόπο. Δεν είμαι φυσικά σε καμιά περίπτωση ενάντια στις κινητοποιήσεις, κάθε άλλο, είμαι στα κάγκελα για τα συνεχή εγκλήματα στα Τέμπη, αλλά δίνω την βαθιά και σοβαρή προοπτική των αιτιών που οδηγούν σε ομαδικές εξεγέρσεις.
Ας σταματήσουμε, λοιπόν, τις ανούσιες και επιφανειακές κουβέντες του καφενείου. Ας αρχίσουμε να βλέπουμε τα γεγονότα με ωριμότητα, πολιτική ανάλυση και γεωστρατηγική αντίληψη.
Ένας Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος με Οικονομικά Όπλα
Αυτό που πολλοί δεν έχουν ακόμη καταλάβει είναι ότι, από το 2022 και μετά, βρισκόμαστε ήδη μέσα σε έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Έναν πόλεμο που διεξάγεται με πεδίο την Ασία.
Η Ρωσία βρίσκεται σε ανοιχτή σύγκρουση με την Ουκρανία. Το Ισραήλ είναι διαρκώς σε εμπόλεμη κατάσταση με τα αραβικά κράτη που το περιβάλλουν. Η Κίνα εντείνει την επιθετική της στρατηγική στην ευρύτερη περιοχή της Ασίας, με επίκεντρο τη διεκδίκηση της Ταϊβάν και την αμφισβήτηση των συνόρων της θαλάσσιας κυριαρχίας.
Όλες οι στρατηγικές συγκρούσεις των τελευταίων ετών, είτε είναι θερμές, είτε υβριδικές, λαμβάνουν χώρα στον ασιατικό χάρτη. Η Ασία έχει γίνει το κεντρικό θέατρο του νέου αυτού Παγκόσμιου Πολέμου.
Η επίθεσή του δεν στρέφεται ενάντια στους λαούς ή στα κράτη. Στρέφεται εναντίον εκείνων που ενορχήστρωσαν και συντήρησαν τη στρατιωτική ένταση και τις γεωπολιτικές συγκρούσεις. Δεν αναφερόμαστε στη Ρωσία και τον Πούτιν, αλλά στο δίκτυο των παγκοσμιοποιητών που οδήγησαν συστηματικά τις ισορροπίες του πλανήτη σε ένα νέο πεδίο ανάφλεξης. Αυτοί ήταν οι ηθικοί και πολιτικοί αυτουργοί της στρατηγικής αποσταθεροποίησης του κόσμου.
Ο Τραμπ, με τις οικονομικές του επιθέσεις μέσω δασμών, περιορισμών, παρεμβάσεων στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, επιχειρεί να ανατρέψει το πεδίο του πολέμου. Δεν τους πολεμά με όπλα, αλλά με την ίδια τη δύναμή τους: την οικονομία. Και σε αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται και η ουσία της παγκόσμιας αναμέτρησης που ζούμε σήμερα.
Επίλογος: Η Κατανόηση ως Μόνη Δύναμη του Πολίτη
Τελειώνοντας, θα ήθελα να επισημάνω το πόσο κρίσιμη και αναγκαία είναι η κατανόηση των πραγματικών συνθηκών και των βαθύτερων αιτίων που γεννούν την παγκόσμια αναταραχή την οποία βιώνουμε αυτή την εποχή. Δεν αρκεί να παρατηρούμε τα γεγονότα· οφείλουμε να τα διαβάζουμε με άλλο βλέμμα, πιο ώριμο, πιο διεισδυτικό, πιο πολιτικά υποψιασμένο.
Από την πλευρά μας, ως απλοί πολίτες, δεν μπορούμε να παρέμβουμε στα μεγάλα κέντρα αποφάσεων. Δεν μπορούμε να σταματήσουμε ή να αλλάξουμε τους μηχανισμούς που κινούν τον κόσμο. Μπορούμε όμως, και πρέπει, να παρακολουθούμε με εγρήγορση, με ενδιαφέρον και χωρίς να αφήνουμε την κρίση μας να κοιμηθεί.
Βρισκόμαστε μπροστά σε έναν γιγάντιο πόλεμο, ο οποίος έχει μεταφερθεί πλέον στο οικονομικό επίπεδο. Και αυτός ο πόλεμος εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας με καταστροφικές επιπτώσεις που θα επηρεάσουν ολόκληρο τον πλανήτη.
Η μόνη μας δύναμη είναι η συνειδητοποίηση. Η μόνη μας άμυνα είναι η σκέψη.
*Ιστορικός- Πολιτικός Ψυχολόγος, Αναλυτής
______________________
Αναρτήθηκε από τον Στρατηγό κ. Αθαν. Καραντζίκο