Διαβάζοντας ένα άρθρο γνώμης (08/03/25) υπό τον τίτλο «Η Ορθοδοξία ως τρόπος να φέρεις πέντε χώρες πιο κοντά στη Ρωσία», θυμηθήκαμε για άλλη μια φορά την πολυσυζητημένη θεωρία του Σάμιουελ Χάντιγκτον: «Σύγκρουση Πολιτισμών». Μια σύγκρουση σύμφωνα με την οποία, το νέο πολυπολικό διεθνές σύστημα μετασχηματίζεται επηρεασμένο από συμμαχίες -ή διαμάχες- που σχετίζονται με θρησκευτικο-πολιτισμικούς παράγοντες. Αναλύοντας την επίδραση των απόψεων του Χάντιγκτον στους σχεδιασμούς των αγγλοσαξόνων, θα επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε γιατί οι δυτικές δυνάμεις υιοθετούν σχεδιασμούς που ευνοούν τη διχοτόμηση του Αιγαίου και πώς οι ίδιοι σχεδιασμοί ανατρέπονται στην Ανατολική Μεσόγειο από τα αντικρουόμενα συμφέροντα του Ισραήλ.
Ο Χάντιγκτον και η πολιτισμική διείσδυσηΟ Χάντιγκτον σε συνέντευξή του το 2008 (μετά την υπογραφή του Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη και τα «ανοίγματα» Καραμανλή στη Ρωσία) υποστήριζε ότι: «Δεν πιστεύω ότι η Ελλάδα ανήκε ποτέ στον δυτικό πολιτισμό, ο οποίος δημιουργήθηκε τον 9ο και 10ο αιώνα μ.Χ. Η κλασική Ελλάδα δώρισε ασφαλώς πολλά στοιχεία στον δυτικό πολιτισμό. Κατά τη γνώμη μου οι θέσεις που έχει πάρει η Ελλάδα σε θέματα όπως το Βοσνιακό δείχνουν καθαρά ότι έχει διαφορετικά συμφέροντα από τις δυτικές δυνάμεις. Βλέπω ότι οι Έλληνες αναγνωρίζουν το γεγονός αυτό καθώς σημαίνοντες πολιτικοί μιλούν όλο και περισσότερο για τους δεσμούς της χώρας με ορθόδοξες δυνάμεις». Η άποψη αυτή του Χάντιγκτον επηρέασε βαθιά τους δυτικούς policy makers όπως εξηγούμε στη συνέχεια.
Ο Χάντιγκτον επίσης διευκρίνιζε από τότε ότι: «Η Ρωσία είναι αποδυναμωμένη αυτή τη στιγμή αλλά να μην ξεχνούμε αυτό που είχε πει κάποτε ο Βίσμαρκ: ότι η Ρωσία δεν είναι ποτέ τόσο δυνατή ή ασθενής όσο πιστεύει ο υπόλοιπος κόσμος. Στο παρελθόν υπερβάλαμε γύρω από τη δύναμη της Σοβιετικής Ενωσης και δεν θα ήθελα τώρα να κάνω το ίδιο και να υπερβάλω για το πόσο ανίσχυρη είναι. Η Ρωσία είναι μια μεγάλη δύναμη με σοβαρές στρατιωτικές δυνατότητες, μεγάλα αποθέματα πλουτοπαραγωγικών πηγών και έναν πληθυσμό με μεγάλες ικανότητες. Είμαι συνεπώς βέβαιος ότι η Ρωσία θα παίξει πάλι ένα σημαντικό ρόλο ως μεγάλη δύναμη. Μπορεί κανείς να διαπιστώσει τις προθέσεις της από τη δυναμική εξωτερική πολιτική του [τότε ΥΠΕΞ] κ. Πριμακόφ. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Μόσχα θα ακολουθήσει μια ιμπεριαλιστική πολιτική· αν και προσπαθεί, χωρίς μεγάλη επιτυχία, να αποκτήσει τον έλεγχο των κρατών που ανήκαν στην ΕΣΔΔ και να δημιουργήσει συμμαχίες με άλλες Ορθόδοξες χώρες, όπως την Ελλάδα». Στις χώρες συμπεριλαμβάνονται η Σερβία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Γεωργία.
Αιγαίο: Πολιτική και πολιτισμική διχοτόμησηΜε στόχο λοιπόν την ανάσχεση της όποιας μελλοντικής πιθανότητας η Ελλάδα να προσεγγίσει την Ρωσία, οι αγγλοσάξονες αναβίωσαν παλαιότερο σχέδιο διχοτόμησης του Αιγαίου (σσ. μοίρασμα μεταξύ ενός Ορθόδοξου και ενός ισλαμικού κράτους), ώστε να περιοριστεί η απρόσκοπτη πρόσβαση των Ρώσων στις θερμές θάλασσες. Το iEpikaira (29/03/24) έχει αναφερθεί και αναλύσει διεξοδικά τις πηγές που επιβεβαιώνουν αυτόν τον σχεδιασμό αλλά και την γεωστρατηγική αξία του Αιγαίου που έγκειται στον έλεγχο των «ελληνικών στενών». Πέραν την προφανή αξία τους ως εμπορευματική/ενεργειακή δίοδος, ο Βρετανός Μάικλ Μακ Γκουάιερ είχε γράψει κάποτε ότι «σε περίοδο πολέμου, η Μαύρη Θάλασσα γίνεται μια χειροβομβίδα στα σωθικά της Ρωσίας» και υπό αυτήν την έννοια, τα «ελληνικά στενά» αποτελούν την περόνη.
Σύμφωνα με τον ομότιμο καθηγητή Ιωάννη Μάζη: «Αν ... κάνουμε την παραδοχή, ότι η Εκκλησία της Μόσχας έλθει στην θέση να ηγεμονεύσει πνευματικώς αυτού του τεραστίου ορθόδοξου «ποταμού εδαφών, λαών και κρατών» [...] τότε η Ρωσική ομοσπονδία, υπερβαίνει τον αγγλοσαξονικής επιρροής «ανασχετικό Δακτύλιο/Κρηπίδωμα [Rimland]» και αποκτά «βασιλική δίοδο» στα «θερμά ύδατα της Μεσογείου» ανατρέποντας και τα θέσφατα του Δόγματος εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ! [...] Αν όμως η πνευματική ηγεμονία παραμείνει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο ευρίσκεται σε εχθρικό έδαφος, καταπιέζεται, υποφέρει και βεβαίως... «προστατεύεται» από το γεωπολιτικό Υπερσυστημικό Δίπολο Λονδίνου-Ουάσιγκτον, τότε ο Ανασχετικός Δακτύλιος/Rimland, παραμένει ανέπαφος...».
Η «ανορθόδοξη» ΟρθοδοξίαΣτο σημείο αυτό οφείλει να διασαφηνιστεί ότι η Ορθοδοξία είναι μια, ενιαία και αδιαίρετη, και αποτελεί αποκάλυψη του Θεού προς τον άνθρωπο. Το πώς αντιλαμβάνεται την Ορθοδοξία ο καθένας και κατ' επέκταση ο κάθε λαός, είναι αυτό που ενδεχομένως να διαφέρει, χωρίς όμως αυτό να αλλοιώνει το δόγμα και τις Ευαγγελικές αρχές της Ορθοδοξίας. Επομένως δεν μπορούμε να μιλάμε για «ελληνική» Ορθοδοξία ή για «ρωσική» / «σλαβική». Μπορούμε όμως να στηλιτεύσουμε την εργαλειοποίησή της για την επίτευξη συγκεκριμένων πολιτικών στοχεύσεων που δεν συνάδουν με το πνεύμα της. Για παράδειγμα η Ρωσία, μέσω μιας δικής της «οπτική» της Ορθοδοξίας (βασισμένη στον Πανσλαβισμό και την λεγόμενη «τρίτη Ρώμη»), την εργαλειοποιεί υποβιβάζοντάς της εσφαλμένα σε μέσο προβολής πολιτισμικής ισχύος. Τέτοιες επιδιώξεις -πέραν του προφανούς ελλείμματος γνησίου Ορθοδόξου φρονήματος- αντίκεινται προς τα ελληνικά συμφέροντα.
Εν προκειμένω, αποδεικνύεται ότι η υπεραπλουστευμένη προσέγγιση Χάντιγκτον, είναι τουλάχιστον άστοχη αν όχι λανθασμένη. Ο μεγάλος θεωρητικός του πολέμου Παναγιώτης Κονδύλης ανέφερε σχετικά ότι: «Όποιος θεωρεί τις πολιτισμικές διαφορές ως τις βαθύτερες αιτίες συγκρούσεων, οφείλει να καταδείξει ποια χαρακτηριστικά στοιχεία του εκάστοτε πολιτισμού ωθούν σε σύγκρουση και γιατί αυτά δρουν ειδικά σήμερα με τέτοιαν ένταση. Αν αυτό δεν καταδειχθεί, τότε η αιτία της σύγκρουσης δεν είναι αναγκαστικά πολιτισμική, ακόμα και αν οι συγκρουόμενοι εκπροσωπούν διαφορετικούς πολιτισμούς.» Σε αντίστιξη στον Χάντιγκτον έχουμε και το παράδειγμα της Ουκρανίας το οποίο καταρρίπτει συλλήβδην την απολυτότητα της θεωρίας του ή ακόμη και το παράδειγμα της αντιπαλότητας μεταξύ Κίνας και Ταϊβάν όπου φαίνεται ότι το παρωπιδικό κριτήριο της πολιτισμικής συγγένειας είναι στρεβλό και απλώς χρησιμοποιείται ως ευλογοφανή αιτία υιοθέτησης συγκεκριμένων στοχοθετήσεων. Μια εύσχημη δικαιολογία για ακραίους σχεδιασμούς ακόμη και εις βάρος των -υποτιθέμενων(;)- συμμάχων τους.
Ο Χάντιγκτον στα διευθυντήρια αποφάσεωνΑυτό ασφαλώς και δεν σημαίνει ότι οι αγγλοσάξονες δεν μπορούν να αντιληφθούν το ιστορικό και πολιτισμικό/θρησκευτικό υπόβαθρο, αλλά αντιθέτως είναι κάτι που δεν τους απασχολεί. Αποδέχονται τον Χάντιγκτον αξιωματικά, καταλήγοντας σε εσφαλμένα συμπεράσματα τα οποία χρησιμοποίησαν για να αποφασίσουν μεταξύ άλλων και την διχοτόμηση του Αιγαίου. Μπορεί λοιπόν η προσέγγιση Χάντιγκτον να είναι χονδροειδής ως προς την ενότητα των Ορθόδοξων λαών, όμως η στρατηγική πολιτισμικής ανάσχεσης των δεσμών των ομόδοξων λαών έχει αναμφίβολα το επιθυμητό αποτέλεσμα για τις δυτικές δυνάμεις σε γεωπολιτικό/γεωστρατηγικό επίπεδο. Υπό αυτό το πρίσμα οφείλει να εξετάζεται και η προσπάθεια αποχριστιανοποίησης και βεβιασμένης πολιτισμικής αλλοίωσης δια της woke υποκουλτούρας (μέσω οργανισμών όπως πχ το USAID) με κύριο στόχο τα Χριστιανικά και δη τα Ορθόδοξα έθνη όπως η Ελλάδα.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το επιτελείο Μπάιντεν και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ άσκησαν πίεση στον Έλληνα πρωθυπουργό με αποτέλεσμα η Ελλάδα να γίνει η πρώτη Ορθόδοξη χώρα που νομοθέτησε υπέρ του γάμου των ομοφυλοφίλων. Συγκεκριμένα ο τέως ΥΠΕΞ Α. Μπλίνκεν, ομολόγησε ανερυθρίαστα ότι πίεσαν κυβερνήσεις προς αυτήν την κατεύθυνση και το παρουσίασε ούτε λίγο ούτε πολύ ως επίτευγμα της αμερικανικής εξωτερικής.
Ως αποτέλεσμα, η ομογνωμία και τα κοινά ήθη των Ορθόδοξων λαών υπέστησαν πλήγμα σε καίριους πυλώνες όπως την παραδοσιακή χριστιανική οικογένεια. Και αυτό κυρίως γιατί οι πολιτικές ελίτ, έπαψαν προ πολλού να έχουν σχέση με το Ορθόδοξο ήθος, ασχέτως των όσων μπορεί να διατείνονται δημοσίως. Εδώ μάλιστα έχουμε και άλλο ένα παράδειγμα προς επιβεβαίωση των όσων υποστηρίζουν ότι οι αγγλοσάξονες όντως χρησιμοποιούν τα συμπεράσματα Χάντιγκτον σαν «λευκή βίβλο», δεδομένου ότι εργαλειοποιούν τα ήθη και τα έθιμα ως μέσο υπονόμευσης του θρησκευτικού αισθήματος και διάσπασης της ενότητας των Ορθοδόξων και όχι μόνο.
Πέραν της θρησκευτικής/ηθικής/πολιτισμικής αλλοτρίωσης όμως, η Ελλάδα έγινε αποδέκτης και μιας πολύ καλά συντονισμένης προσπάθειας για ιστορική αλλοίωση, η οποία φορτικά επιβλήθηκε με την αναγνώριση των Σκοπίων και εξυπηρετεί διττό σκοπό παράλληλα με την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ. Την ιστορική αλλοίωση έχουν αναλάβει σχεδόν αποκλειστικά -εργολαβικά(;)- οργανισμοί/ιδρύματα όπως το ΕΛΙΑΜΕΠ αλλά και μεγάλα Μέσα που προπαγανδίζουν ανηλεώς κατά της ιστορικής μνήμης, βυσσοδομώντας έναντι της ιστορικής αλήθειας και των επιστημονικά τεκμηριωμένων ιστορικών δεδομένων (δεν θα επεκταθούμε για οικονομία χώρου).
Η «βίβλος Χάντιγκτον»Ένα επιπλέον παράδειγμα εφαρμογής της θεωρίας του Χάντιγκτον, πέραν των προαναφερθέντων και προς επίρρωση της συλλογιστικής μας αποτελεί και η αμερικανονατοϊκής εμπνεύσεως «Three Seas Initiative [Πρωτοβουλία των Τριών Θαλασσών]» που συναποτελεί προδήλως και αυτή επιμέρους ψηφίδα των γεωστρατηγικών τους σχεδιασμών. Σύμφωνα με το Bloomberg, πρόκειται για μια προσπάθεια που συνδέει 12 μέλη της ΕΕ στην Ανατολική Ευρώπη και τα θωρακίζει έναντι της Ρωσίας και της Κίνας. Η πρωτοβουλία ξεκίνησε το 2015, με σκοπό την εμβάθυνση των φυσικών και ψηφιακών δεσμών μεταξύ της Βαλτικής -η οποία έχει ήδη μετατραπεί σε «Νατοϊκή λίμνη»-, της Αδριατικής και της Μαύρης Θάλασσας, ενώ με τη συμμετοχή και της Ελλάδας προστέθηκε και το Αιγαίο. Χωρίς να επεκταθούμε περαιτέρω, είναι προφανές ότι η «Three Seas Initiative» αποτελεί έμπρακτη απάντηση στον «χάρτη-Χάντιγκτον» (παρακάτω) και συνιστά ένα γεωοικονομικό και γεωστρατηγικό παραπέτασμα έναντι της ρωσικής διείσδυσης στην Ανατολική Ευρώπη.
Ανατολική Μεσόγειος: Αγγλοσάξονες Vs ΙσραήλΕστιάζοντας εν συνεχεία στην εγγύτερη περιοχή μας και στην Ανατολική Μεσόγειο, διαπιστώνεται ότι υπάρχουν δυο αντικρουόμενες στρατηγικές:
Α) Η μια αποδίδεται στους σχεδιασμούς των αγγλοσαξόνων που θέλουν την Τουρκία να αναλαμβάνει σχεδόν εξ ολοκλήρου την περιοχή βάσει του χάρτη Μπάιντεν (με αρχιτέκτονα τον τέως σύμβουλο του Μπάιντεν, Άμος Χόκσταϊν ο οποίος απέρριψε τον ισραηλινής εμπνεύσεως EastMed εξ ου και το περιβόητο non-paper). Ο εν λόγω εκτρωματικός χάρτης διέρρευσε το 2019 και εν συντομία:-καταλύει τον χάρτη της Σεβίλλης (εξαφανίζει το σύμπλεγμα Καστελλόριζου), -αποτυπώνει διεκδικήσεις του υποδείχθηκαν από την Τουρκία στους Αμερικανούς, και -βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο εφαρμογής.
Β) Η άλλη αποδίδεται στους διαφαινόμενους σχεδιασμούς των ισραηλινών, οι οποίοι θέλουν ενιαίο και ισχυρό το τόξο Κρήτης-Κύπρου-Κουρδιστάν ως μέσω περίσφιξης της τουρκικής επεκτατικότητας δημιουργώντας ένα buffer zone που θα προστατεύει τον ισραηλινό ζωτικό χώρο (βλ. iΕpikaira 05/03/25).
Οι ισορροπίες Τραμπ και η αποστασιοποίησηΔεδομένων των πολύ στενών δεσμών της διοίκησης Τραμπ με την κυβέρνηση Νετανιάχου αλλά και την καλή σχέση του με τον Ερντογάν -τον οποίο έχει επανειλημμένα επαινέσει δημοσίως-, οι ΗΠΑ κρατούν προς το παρόν κλειστά τα χαρτιά τους σχετικά με την Ανατολική Μεσόγειο και την Συρία. Αυτό που διαφαίνεται όμως με μία πιο διεισδυτική ανάγνωση των διπλωματικών κινήσεων των ΗΠΑ είναι ότι θα αφήσουν την Συρία λάφυρο σε όποιον επικρατήσει μεταξύ Τουρκίας-Ισραήλ και Κούρδων. Ο πρόεδρος Τραμπ δεν υπολόγισε το κόστος άρσης υποστήριξης των Κούρδων στην πρώτη του θητεία και αυτό καταδεικνύει την στάση του για την περιοχή που δεν φαίνεται να έχει αλλάξει. Το iEpikaira (26/01/24) έχει εξηγήσει ότι το «Μεγάλο Κουρδιστάν» βρίσκεται εκτός της «γραμμής υπεράσπισης» των ΗΠΑ...
Ρωσία-Τουρκία-Ισραήλ και το μέλλον της Συρίας Δημοσίευμα των «Reuters» (28/02/25) επικαλούμενο πηγές με γνώση του θέματος, αναφέρει ότι το ισραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ πιέζει για να διατηρήσει η Ρωσία τις βάσεις της στη Συρία, ως αντιστάθμισμα στην τουρκική διείσδυση. Αυτό επιβεβαιώνει έμμεσα την ανασφάλεια του εβραϊκού κράτους έναντι των Τούρκων -όπως αποτυπώθηκε και στην έκθεση της ισραηλινής «επιτροπής Nagel»- αλλά και την βαρύτητα του τόξου Κρήτης-Κύπρου-Κουρδιστάν. Εάν τελικά η διαφαινόμενη αποστασιοποίηση των ΗΠΑ οδηγήσει στην αποχώρηση των εναπομεινασών αμερικανικών δυνάμεων, τότε είναι πολύ πιθανό να προκύψει διαμελισμός της Συρίας (1, 2), πυροδοτώντας την περαιτέρω εκτράχυνση της παρούσας ισραηλοτουρκικής αντιπαλότητας, όπερ σημαίνει ότι ο Ελληνισμός θα κληθεί να συνετίσει την Τουρκία και να υπερασπιστεί δια των όπλων την Αν. Μεσόγειο και προφανώς και το Αιγαίο (όπως εξηγήθηκε από το iΕpikaira 05/03/25)...
ΕπιλογικάΚαταλήγοντας, η γεωπολιτική μόχλευση των πολιτισμικών/θρησκευτικών ιδιαιτεροτήτων των λαών και ο συνακόλουθος εξωραϊσμός ανεπίτρεπτων στρατηγικών επιδιώξεων, αποτελεί παράφορη καταπάτηση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, είτε αυτό γίνεται με πρόσχημα το ομόδοξο -οπότε πόρρω απέχει από το Ορθόδοξο ήθος-, είτε αυτό γίνεται με σκοπό να ενισχυθεί η ασφάλεια της Δύσης -οπότε ισοπεδώνει τα ειρηνικά/δημοκρατικά/ανθρωπιστικά ιδεώδη-. Αποτελεί τραγική διαπίστωση ότι η «Σύγκρουση Πολιτισμών» αν μη τι άλλο επιβεβαιώνει τον απανθρωπισμό του σύγχρονου πολιτισμού...
iEpikaira
Ο Χάντιγκτον και η πολιτισμική διείσδυσηΟ Χάντιγκτον σε συνέντευξή του το 2008 (μετά την υπογραφή του Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη και τα «ανοίγματα» Καραμανλή στη Ρωσία) υποστήριζε ότι: «Δεν πιστεύω ότι η Ελλάδα ανήκε ποτέ στον δυτικό πολιτισμό, ο οποίος δημιουργήθηκε τον 9ο και 10ο αιώνα μ.Χ. Η κλασική Ελλάδα δώρισε ασφαλώς πολλά στοιχεία στον δυτικό πολιτισμό. Κατά τη γνώμη μου οι θέσεις που έχει πάρει η Ελλάδα σε θέματα όπως το Βοσνιακό δείχνουν καθαρά ότι έχει διαφορετικά συμφέροντα από τις δυτικές δυνάμεις. Βλέπω ότι οι Έλληνες αναγνωρίζουν το γεγονός αυτό καθώς σημαίνοντες πολιτικοί μιλούν όλο και περισσότερο για τους δεσμούς της χώρας με ορθόδοξες δυνάμεις». Η άποψη αυτή του Χάντιγκτον επηρέασε βαθιά τους δυτικούς policy makers όπως εξηγούμε στη συνέχεια.
Ο Χάντιγκτον επίσης διευκρίνιζε από τότε ότι: «Η Ρωσία είναι αποδυναμωμένη αυτή τη στιγμή αλλά να μην ξεχνούμε αυτό που είχε πει κάποτε ο Βίσμαρκ: ότι η Ρωσία δεν είναι ποτέ τόσο δυνατή ή ασθενής όσο πιστεύει ο υπόλοιπος κόσμος. Στο παρελθόν υπερβάλαμε γύρω από τη δύναμη της Σοβιετικής Ενωσης και δεν θα ήθελα τώρα να κάνω το ίδιο και να υπερβάλω για το πόσο ανίσχυρη είναι. Η Ρωσία είναι μια μεγάλη δύναμη με σοβαρές στρατιωτικές δυνατότητες, μεγάλα αποθέματα πλουτοπαραγωγικών πηγών και έναν πληθυσμό με μεγάλες ικανότητες. Είμαι συνεπώς βέβαιος ότι η Ρωσία θα παίξει πάλι ένα σημαντικό ρόλο ως μεγάλη δύναμη. Μπορεί κανείς να διαπιστώσει τις προθέσεις της από τη δυναμική εξωτερική πολιτική του [τότε ΥΠΕΞ] κ. Πριμακόφ. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Μόσχα θα ακολουθήσει μια ιμπεριαλιστική πολιτική· αν και προσπαθεί, χωρίς μεγάλη επιτυχία, να αποκτήσει τον έλεγχο των κρατών που ανήκαν στην ΕΣΔΔ και να δημιουργήσει συμμαχίες με άλλες Ορθόδοξες χώρες, όπως την Ελλάδα». Στις χώρες συμπεριλαμβάνονται η Σερβία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Γεωργία.
Αιγαίο: Πολιτική και πολιτισμική διχοτόμησηΜε στόχο λοιπόν την ανάσχεση της όποιας μελλοντικής πιθανότητας η Ελλάδα να προσεγγίσει την Ρωσία, οι αγγλοσάξονες αναβίωσαν παλαιότερο σχέδιο διχοτόμησης του Αιγαίου (σσ. μοίρασμα μεταξύ ενός Ορθόδοξου και ενός ισλαμικού κράτους), ώστε να περιοριστεί η απρόσκοπτη πρόσβαση των Ρώσων στις θερμές θάλασσες. Το iEpikaira (29/03/24) έχει αναφερθεί και αναλύσει διεξοδικά τις πηγές που επιβεβαιώνουν αυτόν τον σχεδιασμό αλλά και την γεωστρατηγική αξία του Αιγαίου που έγκειται στον έλεγχο των «ελληνικών στενών». Πέραν την προφανή αξία τους ως εμπορευματική/ενεργειακή δίοδος, ο Βρετανός Μάικλ Μακ Γκουάιερ είχε γράψει κάποτε ότι «σε περίοδο πολέμου, η Μαύρη Θάλασσα γίνεται μια χειροβομβίδα στα σωθικά της Ρωσίας» και υπό αυτήν την έννοια, τα «ελληνικά στενά» αποτελούν την περόνη.
 |
| Χάρτης ελληνικής Αιγιαλίτιδας Ζώνης με 6 και 12 ν.μ.: Έγινε προσθήκη κόκκινων τόξων στα «ελληνικά στενά». Πηγή: ethnos.gr |
Σύμφωνα με τον ομότιμο καθηγητή Ιωάννη Μάζη: «Αν ... κάνουμε την παραδοχή, ότι η Εκκλησία της Μόσχας έλθει στην θέση να ηγεμονεύσει πνευματικώς αυτού του τεραστίου ορθόδοξου «ποταμού εδαφών, λαών και κρατών» [...] τότε η Ρωσική ομοσπονδία, υπερβαίνει τον αγγλοσαξονικής επιρροής «ανασχετικό Δακτύλιο/Κρηπίδωμα [Rimland]» και αποκτά «βασιλική δίοδο» στα «θερμά ύδατα της Μεσογείου» ανατρέποντας και τα θέσφατα του Δόγματος εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ! [...] Αν όμως η πνευματική ηγεμονία παραμείνει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο ευρίσκεται σε εχθρικό έδαφος, καταπιέζεται, υποφέρει και βεβαίως... «προστατεύεται» από το γεωπολιτικό Υπερσυστημικό Δίπολο Λονδίνου-Ουάσιγκτον, τότε ο Ανασχετικός Δακτύλιος/Rimland, παραμένει ανέπαφος...».
 |
| Με πορτοκαλί η Heartland. Με κίτρινο η Rimland. |
Η «ανορθόδοξη» ΟρθοδοξίαΣτο σημείο αυτό οφείλει να διασαφηνιστεί ότι η Ορθοδοξία είναι μια, ενιαία και αδιαίρετη, και αποτελεί αποκάλυψη του Θεού προς τον άνθρωπο. Το πώς αντιλαμβάνεται την Ορθοδοξία ο καθένας και κατ' επέκταση ο κάθε λαός, είναι αυτό που ενδεχομένως να διαφέρει, χωρίς όμως αυτό να αλλοιώνει το δόγμα και τις Ευαγγελικές αρχές της Ορθοδοξίας. Επομένως δεν μπορούμε να μιλάμε για «ελληνική» Ορθοδοξία ή για «ρωσική» / «σλαβική». Μπορούμε όμως να στηλιτεύσουμε την εργαλειοποίησή της για την επίτευξη συγκεκριμένων πολιτικών στοχεύσεων που δεν συνάδουν με το πνεύμα της. Για παράδειγμα η Ρωσία, μέσω μιας δικής της «οπτική» της Ορθοδοξίας (βασισμένη στον Πανσλαβισμό και την λεγόμενη «τρίτη Ρώμη»), την εργαλειοποιεί υποβιβάζοντάς της εσφαλμένα σε μέσο προβολής πολιτισμικής ισχύος. Τέτοιες επιδιώξεις -πέραν του προφανούς ελλείμματος γνησίου Ορθοδόξου φρονήματος- αντίκεινται προς τα ελληνικά συμφέροντα.
Εν προκειμένω, αποδεικνύεται ότι η υπεραπλουστευμένη προσέγγιση Χάντιγκτον, είναι τουλάχιστον άστοχη αν όχι λανθασμένη. Ο μεγάλος θεωρητικός του πολέμου Παναγιώτης Κονδύλης ανέφερε σχετικά ότι: «Όποιος θεωρεί τις πολιτισμικές διαφορές ως τις βαθύτερες αιτίες συγκρούσεων, οφείλει να καταδείξει ποια χαρακτηριστικά στοιχεία του εκάστοτε πολιτισμού ωθούν σε σύγκρουση και γιατί αυτά δρουν ειδικά σήμερα με τέτοιαν ένταση. Αν αυτό δεν καταδειχθεί, τότε η αιτία της σύγκρουσης δεν είναι αναγκαστικά πολιτισμική, ακόμα και αν οι συγκρουόμενοι εκπροσωπούν διαφορετικούς πολιτισμούς.» Σε αντίστιξη στον Χάντιγκτον έχουμε και το παράδειγμα της Ουκρανίας το οποίο καταρρίπτει συλλήβδην την απολυτότητα της θεωρίας του ή ακόμη και το παράδειγμα της αντιπαλότητας μεταξύ Κίνας και Ταϊβάν όπου φαίνεται ότι το παρωπιδικό κριτήριο της πολιτισμικής συγγένειας είναι στρεβλό και απλώς χρησιμοποιείται ως ευλογοφανή αιτία υιοθέτησης συγκεκριμένων στοχοθετήσεων. Μια εύσχημη δικαιολογία για ακραίους σχεδιασμούς ακόμη και εις βάρος των -υποτιθέμενων(;)- συμμάχων τους.
Ο Χάντιγκτον στα διευθυντήρια αποφάσεωνΑυτό ασφαλώς και δεν σημαίνει ότι οι αγγλοσάξονες δεν μπορούν να αντιληφθούν το ιστορικό και πολιτισμικό/θρησκευτικό υπόβαθρο, αλλά αντιθέτως είναι κάτι που δεν τους απασχολεί. Αποδέχονται τον Χάντιγκτον αξιωματικά, καταλήγοντας σε εσφαλμένα συμπεράσματα τα οποία χρησιμοποίησαν για να αποφασίσουν μεταξύ άλλων και την διχοτόμηση του Αιγαίου. Μπορεί λοιπόν η προσέγγιση Χάντιγκτον να είναι χονδροειδής ως προς την ενότητα των Ορθόδοξων λαών, όμως η στρατηγική πολιτισμικής ανάσχεσης των δεσμών των ομόδοξων λαών έχει αναμφίβολα το επιθυμητό αποτέλεσμα για τις δυτικές δυνάμεις σε γεωπολιτικό/γεωστρατηγικό επίπεδο. Υπό αυτό το πρίσμα οφείλει να εξετάζεται και η προσπάθεια αποχριστιανοποίησης και βεβιασμένης πολιτισμικής αλλοίωσης δια της woke υποκουλτούρας (μέσω οργανισμών όπως πχ το USAID) με κύριο στόχο τα Χριστιανικά και δη τα Ορθόδοξα έθνη όπως η Ελλάδα.
 |
| Θρησκευτική κατανομή Ανατολικής Ευρώπης. |
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το επιτελείο Μπάιντεν και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ άσκησαν πίεση στον Έλληνα πρωθυπουργό με αποτέλεσμα η Ελλάδα να γίνει η πρώτη Ορθόδοξη χώρα που νομοθέτησε υπέρ του γάμου των ομοφυλοφίλων. Συγκεκριμένα ο τέως ΥΠΕΞ Α. Μπλίνκεν, ομολόγησε ανερυθρίαστα ότι πίεσαν κυβερνήσεις προς αυτήν την κατεύθυνση και το παρουσίασε ούτε λίγο ούτε πολύ ως επίτευγμα της αμερικανικής εξωτερικής.
Ως αποτέλεσμα, η ομογνωμία και τα κοινά ήθη των Ορθόδοξων λαών υπέστησαν πλήγμα σε καίριους πυλώνες όπως την παραδοσιακή χριστιανική οικογένεια. Και αυτό κυρίως γιατί οι πολιτικές ελίτ, έπαψαν προ πολλού να έχουν σχέση με το Ορθόδοξο ήθος, ασχέτως των όσων μπορεί να διατείνονται δημοσίως. Εδώ μάλιστα έχουμε και άλλο ένα παράδειγμα προς επιβεβαίωση των όσων υποστηρίζουν ότι οι αγγλοσάξονες όντως χρησιμοποιούν τα συμπεράσματα Χάντιγκτον σαν «λευκή βίβλο», δεδομένου ότι εργαλειοποιούν τα ήθη και τα έθιμα ως μέσο υπονόμευσης του θρησκευτικού αισθήματος και διάσπασης της ενότητας των Ορθοδόξων και όχι μόνο.
Πέραν της θρησκευτικής/ηθικής/πολιτισμικής αλλοτρίωσης όμως, η Ελλάδα έγινε αποδέκτης και μιας πολύ καλά συντονισμένης προσπάθειας για ιστορική αλλοίωση, η οποία φορτικά επιβλήθηκε με την αναγνώριση των Σκοπίων και εξυπηρετεί διττό σκοπό παράλληλα με την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ. Την ιστορική αλλοίωση έχουν αναλάβει σχεδόν αποκλειστικά -εργολαβικά(;)- οργανισμοί/ιδρύματα όπως το ΕΛΙΑΜΕΠ αλλά και μεγάλα Μέσα που προπαγανδίζουν ανηλεώς κατά της ιστορικής μνήμης, βυσσοδομώντας έναντι της ιστορικής αλήθειας και των επιστημονικά τεκμηριωμένων ιστορικών δεδομένων (δεν θα επεκταθούμε για οικονομία χώρου).
 |
| Πρωτοβουλία Three Seas με 12 κράτη μέλη της ΕΕ στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη μεταξύ της Βαλτικής, της Μαύρης και της Αδριατικής Θάλασσας. Με την συμμετοχή της Ελλάδας αποκτά πρόσβαση και στο Αιγαίο. |
Η «βίβλος Χάντιγκτον»Ένα επιπλέον παράδειγμα εφαρμογής της θεωρίας του Χάντιγκτον, πέραν των προαναφερθέντων και προς επίρρωση της συλλογιστικής μας αποτελεί και η αμερικανονατοϊκής εμπνεύσεως «Three Seas Initiative [Πρωτοβουλία των Τριών Θαλασσών]» που συναποτελεί προδήλως και αυτή επιμέρους ψηφίδα των γεωστρατηγικών τους σχεδιασμών. Σύμφωνα με το Bloomberg, πρόκειται για μια προσπάθεια που συνδέει 12 μέλη της ΕΕ στην Ανατολική Ευρώπη και τα θωρακίζει έναντι της Ρωσίας και της Κίνας. Η πρωτοβουλία ξεκίνησε το 2015, με σκοπό την εμβάθυνση των φυσικών και ψηφιακών δεσμών μεταξύ της Βαλτικής -η οποία έχει ήδη μετατραπεί σε «Νατοϊκή λίμνη»-, της Αδριατικής και της Μαύρης Θάλασσας, ενώ με τη συμμετοχή και της Ελλάδας προστέθηκε και το Αιγαίο. Χωρίς να επεκταθούμε περαιτέρω, είναι προφανές ότι η «Three Seas Initiative» αποτελεί έμπρακτη απάντηση στον «χάρτη-Χάντιγκτον» (παρακάτω) και συνιστά ένα γεωοικονομικό και γεωστρατηγικό παραπέτασμα έναντι της ρωσικής διείσδυσης στην Ανατολική Ευρώπη.
 |
| Η Σύγκρουση των Πολιτισμών κατά τον Χάντιγκτον (1996) όπως παρουσιάζεται στο ομώνυμο βιβλίο. |
Ανατολική Μεσόγειος: Αγγλοσάξονες Vs ΙσραήλΕστιάζοντας εν συνεχεία στην εγγύτερη περιοχή μας και στην Ανατολική Μεσόγειο, διαπιστώνεται ότι υπάρχουν δυο αντικρουόμενες στρατηγικές:
Α) Η μια αποδίδεται στους σχεδιασμούς των αγγλοσαξόνων που θέλουν την Τουρκία να αναλαμβάνει σχεδόν εξ ολοκλήρου την περιοχή βάσει του χάρτη Μπάιντεν (με αρχιτέκτονα τον τέως σύμβουλο του Μπάιντεν, Άμος Χόκσταϊν ο οποίος απέρριψε τον ισραηλινής εμπνεύσεως EastMed εξ ου και το περιβόητο non-paper). Ο εν λόγω εκτρωματικός χάρτης διέρρευσε το 2019 και εν συντομία:-καταλύει τον χάρτη της Σεβίλλης (εξαφανίζει το σύμπλεγμα Καστελλόριζου), -αποτυπώνει διεκδικήσεις του υποδείχθηκαν από την Τουρκία στους Αμερικανούς, και -βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο εφαρμογής.
 |
| Χάρτης Μπάιντεν. Πηγή: mcclatchydc.com |
Β) Η άλλη αποδίδεται στους διαφαινόμενους σχεδιασμούς των ισραηλινών, οι οποίοι θέλουν ενιαίο και ισχυρό το τόξο Κρήτης-Κύπρου-Κουρδιστάν ως μέσω περίσφιξης της τουρκικής επεκτατικότητας δημιουργώντας ένα buffer zone που θα προστατεύει τον ισραηλινό ζωτικό χώρο (βλ. iΕpikaira 05/03/25).
 |
| Το τόξο Κρήτης-Κύπρου-Κουρδιστάν. |
Οι ισορροπίες Τραμπ και η αποστασιοποίησηΔεδομένων των πολύ στενών δεσμών της διοίκησης Τραμπ με την κυβέρνηση Νετανιάχου αλλά και την καλή σχέση του με τον Ερντογάν -τον οποίο έχει επανειλημμένα επαινέσει δημοσίως-, οι ΗΠΑ κρατούν προς το παρόν κλειστά τα χαρτιά τους σχετικά με την Ανατολική Μεσόγειο και την Συρία. Αυτό που διαφαίνεται όμως με μία πιο διεισδυτική ανάγνωση των διπλωματικών κινήσεων των ΗΠΑ είναι ότι θα αφήσουν την Συρία λάφυρο σε όποιον επικρατήσει μεταξύ Τουρκίας-Ισραήλ και Κούρδων. Ο πρόεδρος Τραμπ δεν υπολόγισε το κόστος άρσης υποστήριξης των Κούρδων στην πρώτη του θητεία και αυτό καταδεικνύει την στάση του για την περιοχή που δεν φαίνεται να έχει αλλάξει. Το iEpikaira (26/01/24) έχει εξηγήσει ότι το «Μεγάλο Κουρδιστάν» βρίσκεται εκτός της «γραμμής υπεράσπισης» των ΗΠΑ...
Ρωσία-Τουρκία-Ισραήλ και το μέλλον της Συρίας Δημοσίευμα των «Reuters» (28/02/25) επικαλούμενο πηγές με γνώση του θέματος, αναφέρει ότι το ισραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ πιέζει για να διατηρήσει η Ρωσία τις βάσεις της στη Συρία, ως αντιστάθμισμα στην τουρκική διείσδυση. Αυτό επιβεβαιώνει έμμεσα την ανασφάλεια του εβραϊκού κράτους έναντι των Τούρκων -όπως αποτυπώθηκε και στην έκθεση της ισραηλινής «επιτροπής Nagel»- αλλά και την βαρύτητα του τόξου Κρήτης-Κύπρου-Κουρδιστάν. Εάν τελικά η διαφαινόμενη αποστασιοποίηση των ΗΠΑ οδηγήσει στην αποχώρηση των εναπομεινασών αμερικανικών δυνάμεων, τότε είναι πολύ πιθανό να προκύψει διαμελισμός της Συρίας (1, 2), πυροδοτώντας την περαιτέρω εκτράχυνση της παρούσας ισραηλοτουρκικής αντιπαλότητας, όπερ σημαίνει ότι ο Ελληνισμός θα κληθεί να συνετίσει την Τουρκία και να υπερασπιστεί δια των όπλων την Αν. Μεσόγειο και προφανώς και το Αιγαίο (όπως εξηγήθηκε από το iΕpikaira 05/03/25)...
ΕπιλογικάΚαταλήγοντας, η γεωπολιτική μόχλευση των πολιτισμικών/θρησκευτικών ιδιαιτεροτήτων των λαών και ο συνακόλουθος εξωραϊσμός ανεπίτρεπτων στρατηγικών επιδιώξεων, αποτελεί παράφορη καταπάτηση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, είτε αυτό γίνεται με πρόσχημα το ομόδοξο -οπότε πόρρω απέχει από το Ορθόδοξο ήθος-, είτε αυτό γίνεται με σκοπό να ενισχυθεί η ασφάλεια της Δύσης -οπότε ισοπεδώνει τα ειρηνικά/δημοκρατικά/ανθρωπιστικά ιδεώδη-. Αποτελεί τραγική διαπίστωση ότι η «Σύγκρουση Πολιτισμών» αν μη τι άλλο επιβεβαιώνει τον απανθρωπισμό του σύγχρονου πολιτισμού...
iEpikaira
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
