Δεν είναι ξαφνική και απρόβλεπτη η «καταιγίδα» που ξέσπασε στην Τουρκία και ξεκίνησε με τη σύλληψη και προφυλάκιση του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου. Πρόκειται για σχεδιασμένη επιλογή του Τούρκου Προέδρου με ευδιάκριτο στόχο: να κόψει όποιο κεφάλι είναι πιθανό να του πάρει τον «θρόνο» στις εκλογές του 2028.
Δεν μπορεί κανείς να ξέρει, οπότε μένει να αποδειχτεί από τις εξελίξεις, αν οι εκτιμήσεις του Ερντογάν και του επιτελείου του αποδειχτούν ακριβείς και ο σάλος που έχει προκληθεί από την προφυλάκιση του Ιμάμογλου καταλαγιάσει.
Σε κάθε περίπτωση, καθώς ο χρόνος μέχρι τις εκλογές είναι μακρύς (θέλουμε τρία γεμάτα χρόνια μέχρι το 2028), βάσιμα μπορεί κάποιος να ποντάρει στην κόπωση όσων αντιδρούν. Είναι προφανές ότι οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις ζητώντας την αποφυλάκιση του Ιμάμογλου και – πολύ περισσότερο – υπερασπιζόμενοι τον κοσμικό χαρακτήρα του τουρκικού κράτους δεν θα παραμείνουν στο πεζοδρόμιο όλο αυτό το διάστημα. Δεν πρόκειται, όμως, και να αλλάξουν απόψεις…
Αντίπαλος ο Εκρέμ
Τα σχεδόν 15 εκατομμύρια Τούρκων που πήγαν στις κάλπες την περασμένη Κυριακή να ψηφίσουν τον μοναδικό υποψήφιο για να λάβει το χρίσμα του ρεπουμπλικανικού κόμματος να διεκδικήσει την προεδρία της χώρας από τον Ερντογάν περιγράφουν την πολική και κοινωνική πραγματικότητα στη γειτονική χώρα: τον διχασμό.
Πρόκειται για έναν διχασμό, θα πρέπει να επισημάνουμε, ο οποίος βαθαίνει μέρα τη μέρα εδώ και 22 χρόνια, απ’ όταν ο Ερντογάν ανέλαβε τα ηνία της χώρας. Μάλιστα, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα το 2016 και, κυρίως, μετά τις υπερεξουσίες που εξασφάλισε για τη θέση του Προέδρου με τη συνταγματική αναθεώρηση του 2017, ο Ερντογάν δεν κρύβει την πρόθεσή του να εμφανιστεί ως «σουλτάνος», υπό τον οποίο θα εξελίσσεται η όποια κοινωνική και πολιτική αντιπαράθεση, μέσα στο αυστηρό όριο όμως που αυτός ο ίδιος θα καθορίζει.
Μέσα από τις προεδρικές εξουσίες ο Ερντογάν ελέγχει τα πάντα και πάνω απ’ όλα τη Δικαιοσύνη. Ο απαξιωμένος (ακόμα και στη Δύση) θεσμός προφανώς κινήθηκε βάσει των εντολών του όταν μεθόδευσε τη σύλληψη και την προφυλάκιση του Ιμάμογλου ακριβώς τη μέρα (την περασμένη Κυριακή) που θα επισφραγιζόταν μέσα από την κάλπη ότι θα ήταν ο εκλεκτός των (κοσμικών) Ρεπουμπλικανών για να σταθεί απέναντι στον Ερντογάν και να διεκδικήσει την προεδρία.
Δημοκρατία «τέλος»…
Σύμφωνα με τον «Economist», ο Ερντογάν είχε πει κάποτε ότι η Δημοκρατία μοιάζει με ένα τραμ από το οποίο κατεβαίνεις όταν φθάσεις στη στάση σου. Αν αυτό ισχύει, ο Τούρκος Πρόεδρος με τις τελευταίες του κινήσεις φαίνεται να πιστεύει πως ήρθε η ώρα να κατέβει από το τραμ των δημοκρατικών διαδικασιών, τις οποίες έτσι κι αλλιώς περιφρονούσε απροκάλυπτα. Η διαφορά από το πρόσφατο παρελθόν είναι πως ο Ερντογάν δεν χρειάζεται πλέον να διασώσει κανένα πρόσχημα.
Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια για να λησμονήσει κανείς τα ομαδικά πυρά που δεχόταν ο Ερντογάν από τις ΗΠΑ και τη λοιπή Δύση για τον αυταρχισμό και την πυγμή με την οποία αντιμετώπισε τις απόπειρες εξέγερσης των «νεαρών» με τις συγκεντρώσεις στην πλατεία Ταξίμ. Τώρα θα πρέπει κάποιος να ψάξει με ιδιαίτερη επιμέλεια για να βρει μια σαφή καταδικαστική δήλωση από τις ΗΠΑ, την Ε.Ε. και τις λοιπές «δημοκρατικές» δυνάμεις για τον αντιδημοκρατικό τρόπο λειτουργίας του τουρκικού κράτους, που φτάνει στο σημείο να φυλακίζει τον υπ’ αριθμόν ένα αντίπαλο του Ερντογάν, αλλά και να προειδοποιεί τη συνέχεια των διώξεων σε βάρος επιφανών στελεχών και αξιωματούχων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που είναι στελέχη της αντιπολίτευσης.
Αυτήν την αφωνία και την ξαφνική μυωπία των Δυτικών για την απροκάλυπτη καταπάτηση των δημοκρατικών λειτουργιών του τουρκικού κράτους ο Ερντογάν την περίμενε, γι’ αυτό και αποφάσισε να ξεμπερδεύει τώρα, νωρίς νωρίς, με τον μόνο πολιτικό που θα μπορούσε να τον κερδίσει στις εκλογές του 2028.
Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι απολαύει της «εμπιστοσύνης» και της εκτίμησης του Τραμπ. Πολύ περισσότερο ο Τούρκος Πρόεδρος ξέρει ότι οι Ευρωπαίοι ως σύνολο (Ευρωπαϊκή Ένωση) απλώς δεν υπάρχουν…
Κατά μόνας οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες – το γνωρίζει κι αυτό ο Τούρκος Πρόεδρος – έχουν τόσο πολλά να κερδίσουν από μια πολύμορφη οικονομική και στρατιωτική συνεργασία με την Τουρκία, που τελικά θα βάλουν νερό στο κρασί τους για τις παραβιάσεις των κανόνων δικαίου κ.λπ…
ΥΓ. 1. Οι τελευταίες εξελίξεις στην Τουρκία ενδεχομένως να προσφέρουν μια διέξοδο στην ελληνική κυβέρνηση, η οποία έχει συρθεί με μια πολιτική συζητήσεων και προσέγγισης με την Τουρκία την ίδια στιγμή που η Άγκυρα όχι μόνο δεν δείχνει να βάζει νερό στο κρασί της, αλλά αντίθετα υπογραμμίζει και υπενθυμίζει τις πάγιες διεκδικήσεις της στο Αιγαίο. Μένει να δούμε αν η Αθήνα θα εκμεταλλευτεί την απροκάλυπτη παραβίαση των αρχών του λεγόμενου ευρωπαϊκού κεκτημένου και θα αναβάλει τη σύγκληση του ελληνοτουρκικού συμβουλίου υπό την προεδρία Μητσοτάκη – Ερντογάν, που είναι προγραμματισμένο να γίνει μέσα στην άνοιξη στην Άγκυρα.
ΥΓ. 2. Πάντως, η συνεδρίαση της Μικτής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ε.Ε. – Τουρκίας, η οποία είχε προγραμματιστεί για τις 14 και 15 Απριλίου στην Άγκυρα και θα περιλάμβανε συζητήσεις για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, δεν θα πραγματοποιηθεί, καθώς οι εξελίξεις που ακολούθησαν τη σύλληψη και προφυλάκιση του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου οδήγησαν στην απόφαση ακύρωσης της συνεδρίασης.
________________________________
Αναρτήθηκε από τον Στρατηγό κ. Αθαν. Καραντζίκο
