του Παντελή Σαββίδη
Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν τις ανησυχίες.
Ο κίνδυνος αυτός απειλεί την ακεραιότητα της χώρας.
Πρέπει να αποκρουστεί πάση θυσία.
Υπάρχουν τρόποι και στρατιωτικοί και πολιτικοί.
Οι στρατιωτικοί, εντός της Ε.Ε., με προτάσεις που υψηλά ιστάμενα, στο παρελθόν, πρόσωπα στην ιεραρχική δομή, διαμορφώνουν.
Οι πολιτικοί τρόποι, όμως, έχουν να κάνουν με την κυβέρνηση και τις δυνατότητές της απο τη μια να αναλύσει τις διαμορφούμενες εξελίξεις και απο την άλλη να τις επηρεάσει.
Φαίνεται σε επίπεδο Βρυξελλών η απόφαση για προσέγγιση της Τουρκίας έχει ληφθεί.
Βεβαίως, αποτελεί ευρωπαϊκή αφέλεια να πιστεύουν πως η Τουρκία θα παράσχει υποστήριξη στην Ευρώπη αν δεν διακυβεύεται, απολύτως, δικό της συμφέρον. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Απο την άλλη είναι ευρωπαϊκή κατάντια να αφήνει η ήπειρος την άμυνά της στην Τουρκία.
Οι ευρωπαϊκές χώρες, όμως, δεν αντιμετωπίζουν κανέναν άμεσο κίνδυνο, ούτε απο τη Ρωσία, όπως υποκριτικά δηλώνουν. Τουλάχιστον τέτοιος κίνδυνος δεν διαφαίνεται προς το παρόν.
Η Ελλάδα, αντιθέτως, αντιμετωπίζει συγκεκριμένη απειλή.
Η Τουρκία έχει περιορίσει την χώρα στα 6 μίλια χωρικών υδάτων και πέραν τούτου ουδέν. Όλα τα άλλα τα κρατά υπο έλεγχο, όπως έδειξε η Κάσος. Και διεκδικεί έλεγχο και επιρροή ανατολικά του 25ου μεσημβρινού.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να διαχεριστεί το ζήτημα της Κάσου επικοινωνικά αλλά στην ουσία έχει υποχωρήσει.
Οι κυβερνητικοί προπαγανδιστές στις σχετικές επισημάνσεις για υποχώρηση στην Κάσο θέτουν το ψευδές και υποκριτικό ερώτημα: τι θέλετε, πόλεμο;
Δηλαδή, για την κυβέρνηση Μητσοτάκη ή θα γίνει πόλεμος ή θα παραδώσει η Ελλάδα κυριαρχία (12 μίλια) ή κυριαρχικά δικαιώματα.
Δεν ισχύει αυτό βεβαίως, μεταξύ πολέμου και παράδοσης. Υπάρχουν πολλές άλλες επιλογές, πολιτικές και διπλωματικές.
Αλλά αν η κυβέρνηση δεν μπορεί να τις εντοπίσει και πολύ περισότερο να τις υποστηρίξει τότε επιβεβαιώνει και η ίδια ότι η παραμονή της στην εξουσία είναι επικίνδυνη.
Πράγματι η παραμονή του κ. Μητσοτάκη στην εξουσία έχει καταστεί επικίνδυνη.
Αν η Ε.Ε. δεν μπορεί να προσφέρει στην Ελλάδα ομπρέλα ασφαλείας ή αν αυτή θα προέλθει απο τον επιβουλέα της ακεραιότητάς της τότε πρέπει να αναζητηθεί προστασία απο αλλού.
Δυστυχώς, 200 χρόνια μετά την δημιουργία του το αθηναϊκό μόρφωμα δεν μπόρεσε να μετατραπεί σε ισχυρό, αμυντικά, κράτος.
Η πειστική εναλλακτική λύση είναι η Ουάσιγκτον. Αλλά στην αμερικανική πρωτεύουσα δεν θέλουν να ακούσουν για Μητσοτάκη.
Ηχώρα βρίσκεται σε μια κρίσιμη στιγμή. Η πολιτική της ηγεσία θα πρέπει να σταθμίσει την ακεραιότητα της χώρας αντί του προσωπικού της οφέλους. Κυβέρνηση υπο τον κ. Μητσοτάκη δεν μπορεί να διασφαλίσει την αμερικανική υποστήριξη.
Επιλογές προσώπων που θα μπορούσαν να απευθυνθούν στην Ουάσιγκτον υπάρχουν.
Διαφορετικά, το επαναλαμβάνω, η ίδια παράταξη, όπως και το 22 θα ρίξει την χώρα σε περιπέτειες όπως και στην Μικρά Ασία.
Και τότε, όπως και τώρα, υπήρχε και λαός που υποστήριζε το κόμμα έστω και αν επέρχετο η ορατή καταστροφή.
Ως προς το θέμα του συντάγματος και της δημοκρατικής εκλογής, η σημερινή κυβέρνηση με το εκλογικό ποοστό της εκφράζει το 12% του εκλογικού σώματος.
_______________________________________
(Αναρτήθηκε από τον Στρατηγό κ. Αθαν. Καραντζίκο)
