Εἶναι ὁλοφάνερο πλέον, ὅτι στήν Πατρίδα μας ἐδῶ καί ἀρκετές δεκαετίες, ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ Ἑλληνοπρέπεια βρίσκονται ὑπό διωγμόν ἀπροκάλυπτο καί ἀνελέητο.
Καί ὅσοι ἀπό ἐμᾶς δέν τό ἔχουμε ἀκόμη καταλάβει, εἶναι γιατί, ὅπως ἔλεγε καί ὁ ἀγαπημενος μας Ἅγιος Παΐσιος, ‘’ἐνῷ ὁ διάβολος ἁλωνίζει, ἐμεῖς κοιμόμαστε μέ τά τσαρούχια’’.
Καί τό μεγαλύτερο ἁλώνι φαίνεται, ὅτι ὁ διάβολος τό ἔχει στήσει μέσα στήν οἰκογένεια.
Ὁ παμπόνηρος τραβάει ἀπό μπροστά μας τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί βάζει στήν θέση του τό θέλημα τό δικό μας. Τό ἀνθρώπινο.
Μᾶς ξεγελάει πανεύκολα. Καί μᾶς ξεγελάει, γιατί μᾶς μιλάει διαρκῶς γιά τά δῆθεν δικαιώματά μας.
Ὁ Τριαδικός μας Θεός, ὅμως, δέν μᾶς μίλησε ποτέ γιά κατακερματισμένα ἀνθρώπινα δικαιώματα στόν χῶρο τῆς οἰκογένειας.
Μέσα στήν Ρωμαίϊκη οἰκογένεια δέν ὑπάρχουν δικαιώματα.
Ὑπάρχει μονάχα ἕνας κανόνας, πού ἰσχύει ἐξίσου γιά γονεῖς καί παιδιά: νά ὑπακοῦμε στό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Μέ μοναδική προϋπόθεση τήν λατρεία Του καί τήν ὑπακοή στό ἅγιο θέλημά Του, μᾶς ὀνόμασε κατευθεῖαν υἱούς καί θυγατέρες. Ποιό ἄλλο δικαίωμα παραπάνω νά ζητήσει κανείς;
Φ.Μ.
