11.1.25

Η αγιοποίηση ενός “καθ’ έξιν συνωμότη”

 

Επειδή πολλά εγράφησαν για τον Κώστα Σημίτη (1936-2025) επιβάλλεται να φωτισθή κάπως η πολιτική του πορεία, μακρυά από κομματικά συμφέροντα και ανθρώπινες συμπάθειες, για να θυμούνται οι παληοί και να μαθαίνουν οι νέοι.

Ο Κώστας Σημίτης κατάφερε κι έγινε πρωθυπουργός της Ελλάδος τον Ιανουάριο του 1996 (αντί του Τσοχατζόπουλου), μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου τον Απρίλιο. Προηγουμένως ήταν υπουργός Βιομηχανίας αλλά παρητήθηκε τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους, προκειμένου να μετάσχει στις κομματικές εκλογές για την διαδοχή του “προφητάνακτος” του ΠΑΣΟΚ.

Προφασίσθηκε ένα σκάνδαλο για την κρατικοποίηση ενός ναυπηγείου, αλλά εργαζόταν συστηματικά για να ελέγξει το κόμμα και τη κυβέρνηση, «ένα ετερόκλητο σύνολο» κατά τον Αμερικανό πρέσβη Τόμας Νάϊλς. Είχε όμως την υποστήριξη των Γερμανών λόγω και των στενών σχέσεων του αδελφού του με το Βερολίνο.

Το όνειδος των Ιμίων

Η συνέχεια του άρθρου  ΕΔΩ