Η βοήθεια στις δυνάμεις κατά του Άσαντ έγινε η πιο ακριβή μυστική δράση των ΗΠΑ
Dr. David S. Sorenson
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ NUÑO RODRÍGUEZ
Εισαγωγή
Τον Δεκέμβριο του 2019, ο πολιτικός επιστήμονας κ. Nuño Rodríguez, ιδρυτής και διευθυντής του Quixote Globe, πήρε συνέντευξη από τον Dr. David Sorensen, καθηγητή διεθνών μελετών ασφάλειας στο Κολέγιο Αεροπορικού Πολέμου των ΗΠΑ (AWC). Ο Δρ. Sorenson έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Ντένβερ και έχει υπηρετήσει στις σχολές του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Ντένβερ, του Πανεπιστημίου Ντένισον και του Κέντρου Mershon στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Οχάιο πριν ενταχθεί στο AWC. Ο Δρ Sorenson έχει υπηρετήσει ως πρόεδρος του Τμήματος Διεθνών Σπουδών Ασφάλειας της Ένωσης Διεθνών Σπουδών και πρόεδρος του Τμήματος Διεθνούς Ασφάλειας και Ελέγχου Όπλων της Αμερικανικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης. Έχει γράψει πολλά βιβλία για την αμυντική πολιτική, τη στρατιωτική αεροπορία και τις υποθέσεις της Μέσης Ανατολής.
Συνέντευξη
Rodríguez: Αγαπητέ Δρ Sorenson, σας ευχαριστούμε πολύ για την παρουσία σας στη συνέντευξή μας. Είναι τιμή να καταθέσετε τις γνώσεις και την εμπειρία σας στο Quixote Globe. Θα θέλαμε να συζητήσουμε μαζί σας την κατάσταση της σύγκρουσης στη Συρία από διάφορες οπτικές γωνίες. Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη Συρία. Σε τι βασιζόταν αυτό το ενδιαφέρον;
Sorenson: Από το 1946, η αμερικανική πολιτική στη Μέση Ανατολή γενικά και στη Συρία ειδικότερα επικεντρώθηκε στον περιορισμό της σοβιετικής επέκτασης. Οι ΗΠΑ έβλεπαν το Ιράν και την Τουρκία ως πιο απειλούμενες από τις σοβιετικές δυνάμεις, καθώς οι Σοβιετικοί κινητοποιούσαν στρατεύματα στα σύνορα του Ιράν και η ΕΣΣΔ απαιτούσε παραχωρήσεις από την Τουρκία για την πρόσβαση στη Μεσόγειο, συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής σοβιετικών βάσεων στο Βόσπορο και τα Δαρδανέλια. Πιστεύοντας ότι η αποικιοκρατία ήταν βασικός παράγοντας που επέτρεψε στα Σοβιέτ να επεκταθούν σε πρώην αποικιακές χώρες, ο Πρόεδρος [Χάρι] Τρούμαν υποστήριξε την ανεξαρτησία της Συρίας και αντιτάχθηκε στις προσπάθειες της Γαλλίας να επανεγκαταστήσει την εντολή της Κοινωνίας των Εθνών στη Συρία. Μόλις η ανάσχεση έγινε παγκόσμια μετά την εφαρμογή του NSC-68, η Συρία, ως αναπτυσσόμενη χώρα, έγινε σημαντική για τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς έχει σύνορα ακριβώς κάτω από τα σύνορα της Τουρκίας και του Ιράν, τα οποία με τη σειρά τους συνορεύουν με την πρώην Σοβιετική Ένωση. Η «θεωρία του ντόμινο» υπονοούσε ότι μόλις έπεφταν τα ντόμινο δίπλα στην ΕΣΣΔ, θα συνέχιζαν να πέφτουν, και έτσι εάν η Τουρκία και το Ιράν έπεφταν στα χέρια των Σοβιετικών, η Συρία θα ήταν η επόμενη.
Υπήρχε επίσης ανησυχία ότι τα πρώτα εθνικιστικά κινήματα σε χώρες όπως η Συρία ήταν ευάλωτα στη διείσδυση των κομμουνιστικών δυνάμεων σε αυτές τις χώρες. Έτσι, υπήρξαν αμερικανικές προσπάθειες να εγκαταστήσουν ή να αλλάξουν καθεστώτα με βάση την αίσθηση της ευπάθειας ή της προτίμησής τους στον κομμουνισμό.
Rodríguez: Διαφορετικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ έχουν σχεδιάσει και προσπάθησαν να εκτελέσουν ενέργειες για να ανακατευθύνουν τη συριακή πολιτική, όπως το CIA Operations Straggle και το Wappen. Τι κινδύνους εγκυμονούσαν οι συριακές πολιτικές για τις Ηνωμένες Πολιτείες;
Sorenson: Πριν από τους Straggle and Wappen, η CIA υποστήριξε την ανατροπή του Shukri al-Quwatli [του πρώτου προέδρου της ανεξάρτητης Συρίας] τον Μάιο του 1949, με βάση την άρνηση του Quwatli να υπογράψει συμφωνία με το Ισραήλ, αλλά και επειδή αρνήθηκε να επιτρέψει έναν αγωγό πετρελαίου από τη Σαουδική Αραβία στον Λίβανο για να διασχίσει τη Συρία (η οποία αντανακλούσε τις υπάρχουσες εντάσεις μεταξύ των μοναρχιών του Κόλπου και των άλλων αραβικών δημοκρατιών).
Ο Husni al-Zaim αντικατέστησε τον Quwatli σε ένα αναίμακτο πραξικόπημα, αν και η προσπάθεια των ΗΠΑ απέτυχε όταν ο Quwatli επέστρεψε σύντομα στην εξουσία και μετατόπισε την προτίμησή του στη Σοβιετική Ένωση και τη Νασεριστική Αίγυπτο. Μια δεύτερη απόπειρα πραξικοπήματος απέτυχε. Φοβούμενη την πρόοδο του κομμουνισμού στη Συρία (καθώς οι ΗΠΑ μπέρδευαν συχνά τον κομμουνισμό με τον εθνικισμό), η CIA οργάνωσε τις Επιχειρήσεις Straggle and Wappen το 1956-1957, αν και και οι δύο απέτυχαν (εν μέρει επειδή η πρώτη επρόκειτο να συμβεί κατά τη διάρκεια του πολέμου του Σουέζ του 1956. Οι ΗΠΑ υποστήριξαν την Αίγυπτο).
Επι του θέματος, αυτές οι προσπάθειες υποστήριξης πραξικοπήματος ήταν συνεπείς με την επικρατούσα αμερικανική πεποίθηση ότι η εξάπλωση του κομμουνισμού παγκοσμίως από τη Σοβιετική Ένωση (και στην Ασία από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας) ήταν μια απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι αμερικανικές πολιτικές της εποχής στη Συρία έδειξαν επίσης τον βαθμό στον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν πρόθυμες να χρησιμοποιήσουν συγκαλυμμένη υποστήριξη πραξικοπήματος για να ανατρέψουν κυβερνήσεις που οι ΗΠΑ πίστευαν ότι ήταν φιλομαρξιστικές.
Στο τέλος, σχεδόν όλες αυτές οι πολιτικές πραξικοπήματος της CIA απέτυχαν και οι Ηνωμένες Πολιτείες απομακρύνθηκαν από αυτές, υπέρ των πιο παραδοσιακών μέσων εξουσίας.
Rodríguez: Σε ποιο βαθμό οι εχθρικές σχέσεις της Συρίας με το Ισραήλ έχουν επηρεάσει τις αμερικανικές πολιτικές;
Sorenson: Ο Πρόεδρος [Dwight] Eisenhower δίσταζε να υποστηρίξει το Ισραήλ, ιδιαίτερα μετά τον πόλεμο του Σουέζ το 1956, έτσι, έπεσε στον Πρόεδρο [Τζον] Κένεντι να εκφράσει την υποστήριξή του στο Ισραήλ με βάση την αντιληπτή αξία του στον περιορισμό της Συρίας. Ο Κένεντι προμήθευσε το Ισραήλ με αμερικανικά συστήματα αεράμυνας ως απάντηση στο ότι η Συρία πήρε σοβιετικά αεροσκάφη, αλλά ο Κένεντι προσπάθησε επίσης ανεπιτυχώς να περιορίσει το πρόγραμμα πυρηνικών όπλων του Ισραήλ, το οποίο φοβόταν ότι θα κλιμακώσει τις περιφερειακές εντάσεις και θα έδινε στους Σοβιετικούς πλεονέκτημα στη Συρία. Ο Λίντον Τζόνσον ήταν πιο ευνοϊκός απέναντι στο Ισραήλ και αύξησε την αμερικανική στρατιωτική και οικονομική βοήθεια προς το Ισραήλ μετά τον πόλεμο του 1967, αν και ο Τζόνσον ανησυχούσε επίσης ότι η ισραηλινή κατοχή του Γκολάν θα παρότρυνε τη Συρία να αναλάβει δράση για να το πάρει πίσω (είχε δίκιο). [
Ο Πρόεδρος [Richard] Nixon, υπό την επιρροή του υπουργού Εξωτερικών [Henry] Kissinger, ακολούθησε μια πιο ισορροπημένη προσέγγιση στο Ισραήλ και τη Συρία, πιστεύοντας ότι θα μπορούσε να μειώσει τη συριακή απειλή για το Ισραήλ βελτιώνοντας τις σχέσεις ΗΠΑ-Συρίας και ύφεση με την ΕΣΣΔ. Οι επόμενες κυβερνήσεις των ΗΠΑ βασίστηκαν σε αυτή τη διαδικασία και έδωσαν έμφαση στην ισορροπία μεταξύ του Ισραήλ και των Άραβων γειτόνων του, και καθώς η Συρία διέκοψε τους δεσμούς της με την πρώην ΕΣΣΔ, ο αντιληπτός κίνδυνος για το Ισραήλ μειώθηκε. Καθώς η Συρία εξασθενούσε ως περιφερειακή απειλή, με τις δυνάμεις της να εκδιώχθηκαν από τον Λίβανο μετά τη δολοφονία του Ραφίκ Χαρίρι, οι Ηνωμένες Πολιτείες μετατόπισαν το επίκεντρό τους στην ισραηλινή ασφάλεια από τη Συρία στον Λίβανο και την πολιτοφυλακή της Χεζμπολάχ που συνδέεται με το Ιράν και το ίδιο το Ιράν.
Rodríguez: Η συριακή σύγκρουση προέκυψε κάπως απροσδόκητα. Ποια ήταν η εσωτερική πολιτική που πυροδότησε έναν ένοπλο αγώνα με πολλούς παράγοντες στο έδαφος; Γιατί το Ισλαμικό Κράτος επέλεξε τη Συρία ως πεδίο επιχειρήσεων, καθώς η Συρία ήταν μια από τις πιο σταθερές χώρες στην περιοχή;
Sorenson: Ο συριακός εμφύλιος πόλεμος του 2011-σήμερα άνοιξε την πόρτα για το Ισλαμικό Κράτος ή ISIS. Ξεκίνησε όταν ο Μπασάρ αλ Άσαντ απέλυσε τους τζιχαντιστές που συνελήφθησαν μετά την αποτυχημένη εξέγερση της Χάμα το 1982, στέλνοντάς τους στο Ιράκ το 2003 για να αντιμετωπίσουν τους Αμερικανούς. Καθώς ο Συριακός Εμφύλιος Πόλεμος δημιούργησε τεράστιους ακυβέρνητους χώρους μετά την έναρξή του τον Μάρτιο του 2011, ορισμένοι από τους Σύρους τζιχαντιστές που είχαν ενταχθεί στον ISIS στο Ιράκ επέστρεψαν στη Συρία. Επέστρεψαν εν μέρει επειδή ήταν αρχικά Σύροι και είχαν οικογενειακές και φυλετικές σχέσεις στη Συρία. Ο άλλος λόγος ήταν επειδή η συριακή πόλη al-Dabiq είναι ο τόπος μιας προφητείας, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Προφήτη Μωάμεθ, ότι η τελική μάχη μεταξύ του Ισλάμ και των «Ρωμαίων» (κυριολεκτικά η χριστιανική Δύση) θα ξεκινούσε στο al-Dabiq. . Η προπαγάνδα του ISIS συχνά παρουσίαζε το al-Dabiq.
Το ISIS χρησιμοποίησε επίσης τη Συρία για να γεμίσει τα ταμεία του με λάφυρα, παίρνοντας συριακό πετρέλαιο, συριακές αρχαιότητες και τα περιεχόμενα συριακών τραπεζών για να χρηματοδοτήσει τις επιχειρήσεις του. Ήταν σχετικά εύκολο για το ISIS να λεηλατήσει τη Συρία, δεδομένης της έλλειψης ασφάλειας στις περιοχές που επλήγησαν από τον εμφύλιο πόλεμο.
Rodríguez: Από την αρχή, οι Ηνωμένες Πολιτείες βλέπουν το καθεστώς αλ Άσαντ ως τον κύριο ένοχο της κατάστασης και έχουν κάνει επανειλημμένες καταγγελίες της κυβέρνησής του. Ποιοι παράγοντες είναι παρόμοιοι από τον αλ Άσαντ και τις τρομοκρατικές ομάδες σύμφωνα με τις Ηνωμένες Πολιτείες; Γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες πιστεύουν ότι και τα δύο πρέπει να πολεμηθούν;
Sorenson: Η πρώτη ανησυχία για το καθεστώς του Χαφίζ αλ Άσαντ ήταν η σοσιαλιστική ιδεολογία του Μπάαθ, την οποία κάποιοι στις Ηνωμένες Πολιτείες μπέρδεψαν με τον πρωτομαρξισμό. Η άλλη ανησυχία ήταν η σχέση του Άσαντ με την πρώην ΕΣΣΔ, η οποία προμήθευε τον Άσαντ με όπλα και εκπαίδευση. Η σκέψη του Ψυχρού Πολέμου παρέμεινε στις Ηνωμένες Πολιτείες σχετικά με τη χρήση δυνάμεων πληρεξουσίων όπως η Συρία για την προώθηση των συμφερόντων της ΕΣΣΔ. Η άλλη ανησυχία ήταν η θέση του Άσαντ εναντίον του Ισραήλ και τα κέρδη που σημείωσε για λίγο η Συρία στον πόλεμο του 1973 ενίσχυσαν μόνο την πεποίθηση των ΗΠΑ ότι ο Άσαντ ήθελε να εξολοθρεύσει το Ισραήλ (είναι πολύ πιο πιθανό ο Άσαντ να ήθελε να ξανακερδίσει το συριακό έδαφος που έχασε το 1967) .
Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεχώρισαν τον Άσαντ από τις τρομοκρατικές ομάδες της Μέσης Ανατολής δείχνοντας προθυμία να διαπραγματευτούν μαζί του ένα χρόνο μετά τον πόλεμο του 1973, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες κατάφεραν να κάνουν το Ισραήλ να αποσυρθεί από μια λωρίδα γης στο Γκολάν, επιτρέποντας τη δημιουργία μιας ζώνης απεμπλοκής που περιπολεί ο ΟΗΕ. Η επίσημη πολιτική των ΗΠΑ είναι να μην διαπραγματεύονται ποτέ με τρομοκρατικές ομάδες (αν και υπήρξαν εξαιρέσεις), επομένως, η προθυμία των ΗΠΑ να διαπραγματευτούν με τον Άσαντ έδειξε ότι η Αμερική έκανε διάκριση μεταξύ της Συρίας και των τρομοκρατικών ομάδων.
Rodríguez: Ποια υλικοτεχνική υποστήριξη έχουν παράσχει οι Ηνωμένες Πολιτείες στην ένοπλη αντιπολίτευση κατά του αλ Άσαντ;
Sorenson: Οι Ηνωμένες Πολιτείες καθυστέρησαν να παράσχουν υποστήριξη στις δυνάμεις κατά του Άσαντ για λίγο, προσπαθώντας να προσδιορίσουν ακριβώς ποιοι ήταν. Ανησυχώντας ότι οι τζιχαντιστές Σουνίτες Μουσουλμάνοι ηγήθηκαν της αντιπολίτευσης, η κυβέρνηση Ομπάμα προσπάθησε να εντοπίσει κοσμικές δυνάμεις και επέλεξαν τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό και τις θυγατρικές του. Το πρόβλημα ήταν ότι ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός, που ιδρύθηκε το 2011 κυρίως από λιποτάκτες του συριακού στρατού, κατακερματίστηκε σε πολυάριθμες ομάδες με αντικρουόμενους στόχους. Ενώ ορισμένες υποομάδες δεν είχαν ιδιαίτερη ιδεολογία, άλλες είχαν σουνιτικές σαλαφιστικές τάσεις. Έτσι, η κυβέρνηση Ομπάμα ήταν απρόθυμη να τους υποστηρίξει.
Ωστόσο, η CIA άρχισε να υποστηρίζει ορισμένες ομάδες της αντιπολίτευσης στις αρχές του 2013, αν και δεν είναι σαφές πόσο προσεκτικά η υπηρεσία εξέτασε κάθε ομάδα.
Οι προμήθειες περιελάμβαναν φορητά όπλα, εκπαίδευση και χρήματα που πληρώθηκαν στους διοικητές.
Μέχρι το 2015, η βοήθεια στις δυνάμεις κατά του Άσαντ έγινε το πιο ακριβό πρόγραμμα μυστικής δράσης των ΗΠΑ στην ιστορία, ξεπερνώντας το 1 δισεκατομμύριο δολάρια.
Ωστόσο, ορισμένα από τα κεφάλαια και τα όπλα πέρασαν στα χέρια βίαιων εξτρεμιστών, ενώ ορισμένα από τα στρατεύματα με τις μονάδες που χρηματοδοτούνται από τις Ηνωμένες Πολιτείες αυτομόλησαν σε άλλες ομάδες, παίρνοντας τα όπλα τους μαζί τους.
Μετά την άνοδο του ISIS τον Ιούνιο του 2014, περισσότερη βοήθεια από τις ΗΠΑ δόθηκε σε ομάδες που δηλώνουν ότι είναι κατά του ISIS, αλλά ορισμένες από αυτές τις ομάδες είχαν βίαιους τζιχαντιστικούς προσανατολισμούς.
Ήταν επίσης η περίπτωση που οι ομάδες κατά του Άσαντ ήταν αποδιοργανωμένες, δεν είχαν ενιαία στρατηγική και μερικές φορές κατέληγαν να πολεμούν μεταξύ τους.
Τέλος, τον Ιούνιο του 2017, ο Πρόεδρος [ Ντόναλντ] Τραμπ διέκοψε τη βοήθεια σε ομάδες κατά του Άσαντ, μια κίνηση που προκάλεσε κριτική από ορισμένους από τους συμμάχους του, συμπεριλαμβανομένων των γερουσιαστών [Τζον] και [Λίντσεϊ] Γκράχαμ.
Rodríguez: Καθώς η σύγκρουση στη Συρία ριζοσπαστικοποιήθηκε, περισσότεροι περιφερειακοί παράγοντες συμμετείχαν στον πόλεμο. Τι έχει κάνει τη Συρία σημείο καμπής για την περιφερειακή πολιτική της Τουρκίας, του Ιράν, του Ισραήλ και του Ιράκ;
Sorenson: Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για αυτά τα σημεία καμπής. Ο πρώτος είναι ότι ο Άσαντ έλαβε υποστήριξη από το Ιράν και τη Χεζμπολάχ, δίνοντας στις σιιτικές ομάδες ένα σημαντικό βήμα στο Λεβάντε. Αυτός ο παράγοντας έσυρε το Ισραήλ και άλλες αραβικές χώρες σε μια μη εύκολη συμφωνία, καθώς αυτές οι χώρες είχαν αμοιβαία συμφέροντα να περιορίσουν την ιρανική επιρροή στην ανατολική Μεσόγειο. Ως εκ τούτου, η Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (GCC) αύξησαν την υποστήριξή τους στις σουνιτικές αντιπολιτευόμενες ομάδες, κάτι που τροφοδότησε μόνο το Ιράν και τη Χεζμπολάχ να αυξήσουν την υποστήριξη στον Άσαντ.
Η Τουρκία αύξησε επίσης την υποστήριξή της σε ομάδες κατά του Άσαντ, αν και η υποστήριξή της ήταν υπό όρους. Η Τουρκία φοβόταν ότι οι συριακές κουρδικές αντιπολιτευόμενες ομάδες θα αποκτούσαν αυτονομία στη Συρία, και έτσι η Τουρκία έστειλε κάποια χρηματοδότηση σε ομάδες της συριακής αντιπολίτευσης που ήταν τόσο κατά του Άσαντ όσο και κατά των Κούρδων. Μερικές από αυτές τις ομάδες ήταν ακραίες τζιχαντιστικές ομάδες, που συνδέονταν με οργανώσεις που συνδέονται με την Αλ Κάιντα. Η Ρωσία εισήλθε επίσης στον συριακό εμφύλιο πόλεμο στο πλευρό του Άσαντ, προκαλώντας ανησυχίες σε όλη την περιοχή. Ενώ τα οφέλη για τη Ρωσία είναι περιορισμένα, δεδομένης της αδυναμίας του καθεστώτος Άσαντ και της καταστροφής στη Συρία, οι γειτονικές χώρες ανησυχούν ότι η Ρωσία θα δημιουργήσει μια βάση επιρροής στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Τόσο η Τουρκία όσο και το Ισραήλ προσπάθησαν να δημιουργήσουν σχέσεις με τη Ρωσία, τώρα που ο ρόλος της στη Μέση Ανατολή έχει αυξηθεί.
Το Ισραήλ επικράτησε του Πούτιν για να πείσει το Ιράν να μετακινήσει τις δυνάμεις του τουλάχιστον 70 χιλιόμετρα από τα σύνορα Ισραήλ-Συρίας, αφού οι ιρανικές μονάδες εκτόξευσαν πυροβολικό και ρουκέτες προς το Ισραήλ.
Η Τουρκία και η Ρωσία προσπάθησαν να άρουν τη σύγκρουση των περιφερειακών τους φιλοδοξιών, αν και παραμένουν αμοιβαία καχύποπτες λόγω μακρών ιστορικών διαφορών.
Το Ισραήλ και οι χώρες του ΣΣΚ (εκτός του Κατάρ) έχουν επιδιορθώσει τις σχέσεις τους, λόγω αμοιβαίας ανησυχίας για την αυξανόμενη ρωσική και ιρανική παρουσία στη Συρία.
Rodríguez: Ποιοι είναι οι λόγοι για να αποτελέσει σημείο καμπής στη διεθνή πολιτική;
Sorenson: Πριν από τον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας, η διεθνής συνεργασία και η φιλελεύθερη διεθνής τάξη ήταν ο κυρίαρχος τρόπος διεθνών σχέσεων, παρά την επιμονή της σύγκρουσης παγκοσμίως. Η διεθνοποίηση της συριακής σύγκρουσης δημιούργησε πραγματικές αμφιβολίες για την εγκυρότητα της προηγούμενης διεθνούς τάξης και κατά κάποιο τρόπο ώθησε την περιοχή πίσω σε μια τάξη βασισμένη περισσότερο στον ρεαλισμό. Η διαμεσολάβηση και των δύο χωρών και διεθνών/περιφερειακών οργανισμών απέτυχε να βρει λύση για τον συριακό εμφύλιο πόλεμο και η άνοδος του ISIS κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου αύξησε μόνο την κλίση προς τον ρεαλισμό. Ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων αυξανόταν παρά τα γεγονότα στη Συρία και πέρα από αυτό, αλλά ο συριακός εμφύλιος έδωσε στη Ρωσία νέες ευκαιρίες, καθώς η Ρωσία έχει θετικές, αν και αδύναμες σχέσεις, με το Ιράν, τα περισσότερα αραβικά κράτη, την Τουρκία και το Ισραήλ.
Η Ρωσία δεν έχει εσωτερικά εμπόδια για επέκταση πέρα από την καθυστερημένη οικονομία της, ενώ το αμερικανικό κοινό έχει κουραστεί από δύο μακροχρόνιους πολέμους που κόστισαν σχεδόν 2 τρισεκατομμύρια δολάρια μόνο σε άμεσο κόστος.
Η πίεση είναι να υποβαθμιστεί η σημασία της Μέσης Ανατολής για τις Ηνωμένες Πολιτείες, επιτρέποντας έτσι στη Ρωσία, ως μεγάλη δύναμη, να επεκτείνει την επιρροή της.
Rodríguez: Για να πολεμήσουν ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος, οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν στρατεύματα στη Συρία. Πώς επηρέασε αυτό τις σχέσεις με τις συριακές αρχές;
Sorenson: Οι Ηνωμένες Πολιτείες αγνόησαν σε μεγάλο βαθμό τις συριακές αρχές και έβαλαν στρατεύματα κυρίως στη βόρεια Συρία για να υποστηρίξουν τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (κυρίως Κούρδους) ενάντια στο ISIS. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνώρισαν ότι η συριακή κυβέρνηση δεν έχει τον έλεγχο της περιοχής όπου έχουν αναπτυχθεί αμερικανικά στρατεύματα. Μπορεί να υπήρξαν άτυπες επαφές με αξιωματούχους της συριακής κυβέρνησης, αλλά μόνο ανεπίσημες.
Εικόνα 1. Συνεχιζόμενη συνεργασία. Στις εξελίξεις μετά τη συνέντευξη του Dr. Sorenson οι δυνάμεις των ΗΠΑ παρέμειναν στη Συρία. Στρατιώτες της Εταιρείας Bravo, 3ο Τάγμα Πεζικού, 21ο Σύνταγμα Πεζικού, 25η Μεραρχία Πεζικού πραγματοποιούν περιπολία στη βορειοανατολική Συρία, 30 Ιανουαρίου 2020. Αυτές οι περιπολίες συμβάλλουν στη διατήρηση της ασφάλειας και της σταθερότητας στην περιοχή καθώς και στην οικοδόμηση κοινοτικής υποστήριξης. Ο Συνασπισμός και οι εταίροι μας στις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) παραμένουν προσηλωμένοι στην αύξηση της ασφάλειας στη βορειοανατολική Συρία, για να επιτρέψουν την ανθρωπιστική βοήθεια, την ανοικοδόμηση και τις επιχειρήσεις σταθερότητας. Οι τρομοκρατικές οργανώσεις χρησιμοποιούν ακυβέρνητους χώρους ως ασφαλή καταφύγια. Όσο περισσότερη σταθερότητα υπάρχει σε μια περιοχή, τόσο λιγότερες ευκαιρίες για να ευδοκιμήσει η τρομοκρατία.
Rodríguez: Ποιες είναι οι σχέσεις της Ουάσιγκτον με τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, όπως οι Κούρδοι ή οι διάφορες αντικυβερνητικές πολιτοφυλακές;
Sorenson: Οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν ανάμεικτα αποτελέσματα με τις αντικυβερνητικές πολιτοφυλακές. Έχει υποστηρίξει λίγους, όπως τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, και, πιο πρόσφατα, τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις. Η πραγματικότητα για τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι ότι υπάρχουν εκατοντάδες από αυτές τις πολιτοφυλακές, και συχνά εξελίσσονται και μεταμορφώνονται σε κάτι που δεν ήταν αρχικά.
Καμία πολιτοφυλακή ή συνασπισμός πολιτοφυλακών δεν είναι αρκετά ισχυρή για να απειλήσει σοβαρά το καθεστώς Άσαντ, με τη ρωσική και ιρανική υποστήριξή του.
Έτσι, οι Ηνωμένες Πολιτείες άλλαξαν από υποστήριξη πολιτοφυλακών κατά του καθεστώτος σε υποστήριξη πολιτοφυλακών κατά του ISIS στη Συρία. Αυτός ήταν ο λόγος για την υποστήριξη των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων καθώς χρησιμοποιούσαν το συριακό έδαφος για να πολεμήσουν τόσο το ISIS όσο και τον Άσαντ.
Η πρόκληση ήταν ότι οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις, οι οποίες είναι σε μεγάλο βαθμό Κούρδοι, έχουν επίσης δεσμούς με το κουρδικό PKK, και αυτός είναι ο λόγος που ο Τούρκος Πρόεδρος [Ρετζέπ Ταγίπ] Ερντογάν ζήτησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες να αποσύρουν τα αμερικανικά στρατεύματα μεταξύ της Τουρκίας και των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων. Η απόσυρση σηματοδότησε αυτό που ήταν σε μεγάλο βαθμό προφανές, ότι η κυβέρνηση Ομπάμα δεν βασίστηκε ποτέ τόσο πολύ στις πολιτοφυλακές για να ανατρέψει τον Άσαντ και ο Τραμπ ολοκλήρωσε την υπολειπόμενη αμερικανική δέσμευση για τον τερματισμό της κυβέρνησης Άσαντ.
Rodríguez: Ποιες ήταν οι κύριες διαφορές μεταξύ των πολιτικών της κυβέρνησης Ομπάμα, που εισήλθε στη σύγκρουση, και της κυβέρνησης Τραμπ, η οποία φαίνεται έτοιμη να αποχωρήσει;
Sorenson: Η διαφορά, από τη μία πλευρά, δεν ήταν τόσο μεγάλη, καθώς και οι δύο διοικήσεις δεν ήθελαν να αναλάβουν μια σημαντική αμερικανική δέσμευση για την ανατροπή της κυβέρνησης Άσαντ. Ο Ομπάμα όντως έδωσε υποστήριξη σε λίγες πολιτοφυλακές, αλλά τα αποτελέσματα ήταν σε μεγάλο βαθμό απογοητευτικά. Ο Ομπάμα όντως δοκίμασε μια διαφορετική τεχνική όταν ο Άσαντ χρησιμοποίησε χημικά όπλα, διπλωματία; ενώ ο Τραμπ χρησιμοποίησε περιορισμένες στρατιωτικές επιθέσεις στις δύο μεγάλες επιθέσεις με χημικά όπλα που έγιναν κατά τη διάρκεια της κυβέρνησής του.
Rodríguez: Η έξοδος του Τραμπ από τη Συρία αντιπροσωπεύει μια αλλαγή του παιχνιδιού στη γεωπολιτική των ΗΠΑ ή είναι μια αλλαγή στρατηγικής μέσα στο ίδιο παιχνίδι;
Sorenson: Θα έλεγα ότι άλλαξε το παιχνίδι. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν στηρίξει την ασφάλειά τους στην προωθημένη παρουσία και την προωθημένη εμπλοκή από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Έτσι, ενώ ήταν δευτερεύουσα απόφαση να αποσυρθούν οι αμερικανικές δυνάμεις από τη Συρία, θεωρήθηκε ευρέως ως ένα μήνυμα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες υπό τον Τραμπ αποσύρονταν από τον ευρύτερο παγκόσμιο ρόλο τους. Η αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συρία ήρθε καθώς ο Τραμπ αμφισβήτησε τις αμερικανικές συμμαχίες τόσο στον Ειρηνικό όσο και στο ΝΑΤΟ. Έγινε καθώς ο Τραμπ φαινόταν να υποβαθμίζει την ευρωπαϊκή απειλή που θέτει η Ρωσία υπό [τον πρόεδρο Βλαντιμίρ] Πούτιν. Έγινε καθώς ο Τραμπ μίλησε ανοιχτά για την απόσυρση των υπολειπόμενων αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Το Ισραήλ και άλλοι φίλοι της Αμερικής στην περιοχή ερμήνευσαν την αμερικανική απόσυρση τόσο ως υποχώρηση από μια περιοχή όσο και ως εγκατάλειψη ενός σχεδόν συμμάχου, των Κούρδων της Συρίας.
Rodríguez: Μετά την αποχώρηση του Τραμπ, η Τουρκία μπήκε ξανά στο σκηνικό του πολέμου με επιθετικότητα. Γιατί επιτρέπεται στην Άγκυρα να συμμετέχει σε πόλεμο μεγάλης κλίμακας χωρίς την άδεια των Ηνωμένων Εθνών;
Sorenson: Οι περισσότερες χώρες δεν θεωρούν απαραίτητη την έγκριση από τον ΟΗΕ για την εισβολή σε άλλη χώρα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έλαβαν την έγκριση του ΟΗΕ για την έξωση των δυνάμεων του Σαντάμ Χουσεΐν από το Κουβέιτ και την Κορέα το 1950, αλλά δεν έλαβαν την άδεια του ΟΗΕ να στείλουν δυνάμεις στο Βιετνάμ, ούτε για την εισβολή στο Ιράκ το 2003. Η Τουρκία πιθανότατα γνώριζε ότι η Ρωσία θα ασκούσε βέτο σε οποιαδήποτε προσπάθεια να εγκρίνει τη μετακίνηση στρατευμάτων της στη Συρία, καθώς η Ρωσία έχει υποστηρίξει να υπερασπιστεί το καθεστώς Άσαντ.
Rodríguez: Υπήρχαν αρκετοί παράγοντες στο έδαφος ανάλογα με την αμερικανική προστασία, όπως οι Κούρδοι της Συρίας. Ποια πολιτική θα ακολουθηθεί για να μην τιμωρηθούν από την Τουρκία ή τη Συρία;
Sorenson: Οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις δεν είχαν προστασία μετά την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων. Τουρκικές δυνάμεις τους επιτέθηκαν και τους οδήγησαν νότια. Προσπαθούν να συνάψουν συμφωνία με τον πρώην εχθρό τους, το καθεστώς Άσαντ, για να τους προστατεύσουν από περαιτέρω τουρκικές επιθέσεις. Υπάρχει ένα δυσάρεστο status quo τώρα, αλλά είναι πιθανό ότι εάν οι κουρδικές δυνάμεις προσπαθήσουν να ανακτήσουν εδάφη, θα τραβήξουν και πάλι πυρά από την Τουρκία. Η Τουρκία φαίνεται να έχει ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο για τον έλεγχο των 70 χιλιομέτρων περίπου συριακού εδάφους που συνορεύει με την Τουρκία, και σχεδιάζει να εγκαταστήσει Σύρους πρόσφυγες τώρα απο την Τουρκία. Αυτοί οι πρόσφυγες είναι κυρίως Άραβες και όχι Κούρδοι, επομένως υπάρχει ο κίνδυνος περαιτέρω βίας στην περιοχή.
Rodríguez: Ποιες προβλέψεις μπορούν να προταθούν για την εξέλιξη μιας σύγκρουσης που έχει τοπικές, περιφερειακές και παγκόσμιες χροιές;
Sorenson: Αυτή η σύγκρουση θα μπορούσε να διαρκέσει για πολλά ακόμη χρόνια, σε μειωμένη μορφή. Δεν είναι πιθανό οι μεγάλες δυνάμεις να θέλουν να παίξουν πολύ ισχυρό ρόλο, καθώς ο κίνδυνος κλιμάκωσης είναι υψηλός. Επιπλέον, το κόστος του συριακού εμφυλίου πολέμου ήταν η καταστροφή της Συρίας, με τίμημα 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων για να επιστρέψει η χώρα εκεί που ήταν το 2010. Έτσι, η ύπαρξη δυνάμεων στη Συρία μπορεί να έχει σχετικά οριακή αξία για τη Ρωσία. Το Ιράν αντιμετωπίζει πίεση στο εσωτερικό να σταματήσει να χρηματοδοτεί κινήσεις εκτός Ιράν και να δαπανήσει περισσότερα στο εσωτερικό. Ακόμη και η Χεζμπολάχ αποσύρει δυνάμεις από τη Συρία. Η Ρωσία άσκησε πίεση στις εναπομείνασες ιρανικές δυνάμεις στη Συρία να μετακινηθούν τουλάχιστον 70 χιλιόμετρα από τα ισραηλινά σύνορα. Έτσι, φαίνεται ότι όλες οι πλευρές κατανοούν ότι τα οφέλη από τη συνέχιση των μαχών είναι ελάχιστα και ως εκ τούτου έχουν ενεργήσει για να μειώσουν το κόστος και τους κινδύνους μελλοντικών συγκρούσεων. Εξαίρεση αποτελεί το ISIS, το οποίο χρησιμοποιεί τώρα το έδαφος της Συρίας για να ανοικοδομήσει την οργάνωσή του. Εάν το καταφέρει, μπορεί να συμμετάσχει σε έναν συνασπισμό πρώην αντιπάλων που έχουν κοινό συμφέρον να νικήσουν και να καταστρέψουν το ISIS.
Rodríguez: Αγαπητέ Dr Sorenson, σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή και τον χρόνο σας. Ήταν χαρά να βασιστώ στην εμπειρία σας. Ελπίζουμε να έχουμε ξανά τις πολύτιμες γνώσεις σας στο εγγύς μέλλον.
EUROPEAN, MIDDLE EASTERN, C AFRICAN AFFAIRS ⬥ SPRING 2020 145
https://www.anixneuseis.gr
