Η δίκη των Έξι

                                    Γράφει ο Χρήστος Μπολώσης

Τον Σεπτέμβριο του 1922, μία μαύρη, όπως εξελίχθηκε, σελίδα της σύγχρονης ιστορίας μας έκλεινε, με τον πιο τραγικό τρόπο. Με το ξερίζωμα του από αιώνων Ελληνισμού στην Ιωνία.

Ο Ναπολέων είπε ότι η «η ιστορία γράφεται από τους νικητές».

Στην προκειμένη περίπτωση, οι «νικητές» ήταν οι πραξικοπηματίες Πλαστήρας – Γονατάς, οι οποίοι με την «Καλή» επανάστασή τους (ποτέ χούντα…) ανέλαβαν να κάνουν την «κάθαρση» (θα γίνει πολλές φορές στην ιστορία… κάθαρση, όπως την εννοούν ορισμένοι και πάντα οι ίδιοι).

Έστησαν λοιπόν στο τάκα-τάκα μία δίκη, που οι δίκες του Στάλιν μπροστά της, ήταν σαν αυτή με πρόεδρο τον αλησμόνητο Παπαγιαννόπουλο και μάρτυρα τον Βασίλη Αυλωνίτη ή Γύλο («Η Σωφερίνα»), για να τιμωρηθούν (προσοχή, όχι για να δικασθούν, αλλά για να τιμωρηθούν), οι θεωρούμενοι ως υπεύθυνοι για τις συνέπειες της Μικρασιατικής Εκστρατείας.

Κατηγορούμενοι ήταν οι Γεώργιος Χατζανέστης διοικητής της στρατιάς της Μικρός Ασίας, ο Δημήτριος Γούναρης πρώην πρωθυπουργός, ο Νικόλαος Στρατός πρώην πρωθυπουργός, ο Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, πρώην πρωθυπουργός, οι Νικόλαος Θεοτόκης και Γεώργιος Μπαλτατζής υπουργοί επί των στρατιωτικών και οικονομικών αντιστοίχως στη κυβέρνηση Γούναρη, ο Μιχαήλ Γούδας υποναύαρχος και ο πρώην υπουργός και ο Ξενοφών Στρατηγός υποστράτηγος και πρώην υπουργός.

Το κατηγορητήριο είχε τον χαρακτήρα επαναστατικού εγγράφου και σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη, συντάχθηκε από τον Γεώργιο Παπανδρέου, πολιτικό σύμβουλο της «Επανάστασης» και ανερχόμενο αστέρι της Βενιζελικής παράταξης. Μέσα στο κατηγορητήριο, υπήρχε ξεχωριστό κεφάλαιο που απέρριπτε την ένσταση (!!!) των κατηγορουμένων για δίκη, από το ειδικό δικαστήριο της Βουλής. Ήταν σαν το δικαστήριο που έστησε η Μαρίνα Ζουγκαλά (Γεωργία Βασιλειάδου) για να δικάσει τον γαμπρό της Καλλίμαχο (Μάχο) Ζαρκαδόπουλο (Νίκος Ρίζος) στην ταινία «Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο κοντός» και του είπε πριν αρχίσει η «δίκη»: «Εσύ θα κάτσεις εδώ και δεν θα βγάλεις τσιμουδιά»

Το… καραφτιαχτό κατηγορητήριο, μεταξύ των άλλων, περιελάμβανε και τα παρακάτω, από αστεία έως τραγελαφικά:

α. Έπρεπε ή δεν έπρεπε η Στρατιά Μικράς Ασίας (ΣΜΑ) να καταδιώξει τον ηττημένο κεμαλικό στρατό στις μάχες της Κουτάχειας και του Εσκί Σεχήρ τον Ιούλιο του 1921 στο τελευταίο του καταφύγιο στην Άγκυρα;

β. Επέδρασε πράγματι δυσμενώς στην αμυντική ικανότητα της ΣΜΑ στον Αύγουστο του 1922 η απομάκρυνση στρατιωτικών  μονάδων από το μέτωπο για να πάρουν μέρος του εγχείρημα που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του ιδίου έτους για την κατάληψη της  Κωνσταντινούπολης, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως διαπραγματευτικό ατού από με τους κεμαλιστές του ζήτημα της αξιοπρεπούςς αποχωρήσεως των Ελλήνων από τη Μικρά Ασία;

γ. Προκάλεσαν με ενέργειες τους την πτώση του ηθικού της ΣΜΑ, ώστε συνεπεία τούτου να διαλυθεί ταχύτατα τα αμέσως μετά την εκδήλωση της τουρκικής επιθέσεως τον Αύγουστο του 1922; 

δ. Παρέδωσαν πράγματι με τη θέλησή του άθικτες  αποθήκες με πολεμικό υλικό στους προελαύνοντες Κεμαλιστές κατά τη χαοτική οπισθοχώρηση της ΣΜΑ,  μετά τη διάρρηξη μετώπου τον Αύγουστο του 1922;

ε. Μπορούσε πράγματι η ΣΜΑ να παραμείνει επ’ αόριστον στο υψίπεδο της Ανατολίας περιχαρακωμένη στην περιοχή της Σμύρνης και στην ευρύτερη ενδοχώρα της

Υπάρχουν απαντήσεις;

Τι απαντήσεις να υπάρξουν σε αυτές τις παιδαριώδεις ερωτήσεις;

Κατηγορούνται οι «Έξι» επειδή κατεδίωξαν τον διαλυμένο τουρκικό στρατό; Μα και έναν απόφοιτο από Λόχο Υποψηφίων Βαθμοφόρων (ΛΥΒ) να ρωτήσεις θα σου πει ότι πάντα την επίθεση ακολουθεί η Εκμετάλλευση της επιτυχίας,  δηλαδή η καταδίωξη και τελικώς  η διάλυση του αντιπάλου.

Ακόμη εάν ρωτήσεις έναν απορριφθέντα υποψήφιο δεκανέα του ΛΥΒ θα σου πει ότι για να «ζήσει» μία περιχαρακωμένη περιοχή, χρειάζεται συνεχή τροφοδοσία με νωπές δυνάμεις, τρόφιμα, πυρομαχικά, καύσιμα, υγειονομική υποστήριξη και – κυρίως – ισχυρό ναυτικό στόλο, ο οποίος να απαγορεύσει την προσέγγιση εχθρικών δυνάμεων από τη  θάλασσα. 

Πάντως ο υποψήφιος δεκανέας δεν απορρίφθηκε διότι δεν εγνώριζε τα παραπάνω, αλλά επειδή δεν ανήκε στο… κόμμα!

Από τους κατηγορουμένους καταδικάσθηκαν και εκτελέσθηκαν οι 6 πρώτοι.

Αυτή η δίκη παρωδία, άρχισε στις 31 Οκτωβρίου του 1922 και η απόφαση εκδόθηκε στις 15 Νοεμβρίου! Δηλαδή μέσα σε 15 ημέρες, οι τιτανοτεράστιοι εκείνοι δικαστικοί,  μπόρεσαν να μελετήσουν και αξιολογήσουν χιλιάδες στοιχεία (έγγραφα, διαταγές, ημερολόγια μονάδων, επίσημες εκθέσεις) για γεγονότα 4 ετών. 

Πραγματικά αχτύπητοι…

Να σκεφτείτε μόνο, πόσο καιρό γίνονται οι δίκες και οι έρευνες για τις υποθέσεις των Πισπιρίγκου και Μουρτζούκου, για να έχετε ένα μέτρο.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι όπως αναφέρει στο Βιβλίο του «Η αθώωση των Έξ» (εκδόσεις Γκοβόστη), ο Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Νίκος Τσάγγας, τόση ήταν η σπουδή για την έκδοση της αποφάσεως, ώστε αυτή είναι «χωρίς γνωστό αριθμό».

Η απόφαση εκείνης της δίκης, για την οποία όπως προαναφέρθηκε δεν υπήρχε προκαταβολικώς δυνατότητα ενστάσεως, ήταν τόσο σαθρή, ώστε μετά από 92 χρόνια, το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, με την υπ’ αριθμ. 1675/2010 απόφασή του, με την απόσταση του χρόνου και μακριά από τις πολιτικές πιέσεις της εποχής, ακυρώνει το εξαιρετικά αδύναμο κατηγορητήριο. Η απόφαση αυτή, ήταν συνέπεια σχετικής αιτήσεως, που υπέβαλε ο κ. Μιχαήλ Πρωτοπαπαδάκης, εγγονός του εκτελεσθέντος Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη.

Η δίκη των Έξι χαρακτηρίστηκε από τους περισσοτέρους ιστορικούς ως «αναγκαία πολιτική κίνηση». Ο ιστορικός Τ. Βουρνάς θεωρεί ότι η κατηγορία της ενσυνείδητης προδοσίας δεν μπορεί να ευσταθήσει. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος μετέπειτα συμφώνησε στο ότι δεν δύναται να κατηγορηθούν δια «πράξιν προδοσίας της Πατρίδος», ενώ ο στρατηγός (σε αντιδιαστολή του άλλου) Θεόδωρος Πάγκαλος είπε ότι υπήρξαν μοιραία και αναγκαία θύματα εις τον Βωμόν της Πατρίδος. Και ο ίδιος ο Νικόλαος Πλαστήρας φέρεται να μετάνιωσε αργότερα σύμφωνα με μαρτυρία φίλου του. Ο Βρετανός πρέσβης Λίντλη χαρακτήρισε την δίκη των έξι «αληθινή φάρσα», ενώ ο Ολλανδός ομόλογός του ένα είδος θεατρικής παράστασης.

Το 1933 εντοιχίστηκε μαρμάρινη πλάκα στην είσοδο του υπουργείου δικαιοσύνης με τα ονόματα των εκτελεσθέντων, ενώ στον τόπο εκτελέσεως στο Γουδή, όπου βρίσκονται οι λιτοί και απέριττοι τάφοι τους, κατασκευάστηκε η εκκλησία της Αναστάσεως, που βρίσκεται στα σύνορα Παπάγου – Χολαργού, επί της ομωνύμου οδού.

Κάτι μου θυμίζουν όλα αυτά αλλά χάριν της… ομοψυχίας τα αφήσουμε…

Υστερόγραφο:

Αυτές τις ημέρες οι Ένοπλες Δυνάμεις, κυριολεκτικώς βράζουν από την νέα προσπάθεια (τι προσπάθεια δηλαδή, που ήδη είναι νόμος του κράτους) να αλωθεί το Νοσηλευτικό Ίδρυμα του Μετοχικού  Ταμείου Στρατού (ΝΙΜΤΣ), με «μουλωχτή διάταξη που πέρασε ο Υπουργός κ. Δένδιας.

Δηλαδή βράζουν μεν, αδίκως δε.

Από την ιστοσελίδα της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ), αλίευσα το σχετικό  άρθρο του Συνταγματάρχου ε.α κ. Αναστασίου Φαραντάτου, το οποίο και σας το προσφέρω. Το άρθρο δημοσιεύθηκε και στην εξαίρετη ιστοσελίδα «Ρουκουμούκου»

Αξίζει να το διαβάσετε και ιδίως αυτοί που δεν έχουν ακόμα πεισθεί ότι οι κρατούντες τους θεωρούν «δεδομένη πελατεία» και φροντίζουν για το… καλό τους, εν αγνοία τους. Θα το καταλάβουν όταν με το… κακό θα έλθει η κακιά ώρα να χτυπήσουν την πόρτα του ΝΙΜΤΣ και θα ακούσουν από κάποια νεοδιορισμένη αναιδή υπάλληλο που θα προέρχεται από την κομματική νεολαία του κυβερνώντος κόμματος:  «Δεν υπάρχουν θέσεις. Ελάτε σε κάνα εξάμηνο και βλέπουμε»

Δημοκρατία ή Δημοκρατορία

Σχης (ΠΖ) ε.α. Αναστάσιος Φαραντάτος, Μέλος ΔΣ/ΕΑΑΣ

Το πολίτευμά μας, που υποτίθεται ότι έχουμε στην Ελλάδα, είναι Προεδρευομένη Kοινοβουλευτική Δημοκρατία και, μεταξύ άλλων, θα πρέπει να βασίζεται σε κάποιες αρχές, όπως ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους, η διαφάνεια στις διαδικασίες ψήφισης των νόμων και ο κοινωνικός διάλογος.

Όταν οι ανωτέρω αρχές παραβιάζονται ή αγνοούνται από κυβερνητικούς παράγοντες, οι οποίοι ενεργούν σαν ιδιοκτήτες των ΝΠΔΔ που εποπτεύουν, τότε η δημοκρατία έχει σοβαρό πρόβλημα!

Αναφέρομαι στον ν. 5157/2024 / ΦΕΚ 187 Α΄«Αναμόρφωση του θεσμού του Προσωπικού Ιατρού-Σύσταση Πανεπιστημιακών Κέντρων Υγείας-Σύνταξη αναπηρίας από κοινή νόσο και άλλες διατάξεις» του Υπουργείου Υγείας, που πρόσφατα ψηφίστηκε από τη ΒτΕ και στον οποίο εμβόλιμα, το ΥΠΕΘΑ πρόσθεσε το άρθρο 37, που αφορά στη σύνθεση του ΔΣ/ΝΙΜΤΣ και στον τρόπο επιλογής και διορισμού του διοικητή του νοσοκομείου και κάποιων μελών του ΔΣ του.

Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά.

Ο λαός αποκαλεί τη Βουλή των Ελλήνων «ναό της δημοκρατίας», διότι εκεί ασκείται η νομοθετική εξουσία, εκεί οι εκλεγμένοι από τον «κυρίαρχο» λαό βουλευτές, αποφασίζουν για το παρόν και το μέλλον μας. Η λειτουργία της ΒτΕ, διέπεται από τον Κανονισμό της Βουλής (ΚτΒ), που είναι ο οδηγός των κοινοβουλευτικών διαδικασιών.

Στο άρθρο 85 «Κατάθεση και περιεχόμενο νομοσχεδίων και προτάσεων νόμων» του ΚτΒ προβλέπεται:

«2. Tα νομοσχέδια και οι προτάσεις νόμων δεν πρέπει να περιέχουν διατάξεις άσχετες προς το κύριο αντικείμενό τους»

Άραγε η σύνθεση του ΔΣ/ΝΙΜΤΣ έχει σχέση με την αναμόρφωση του θεσμού του προσωπικού ιατρού ή με τη σύσταση πανεπιστημιακών κέντρων υγείας ή τη σύνταξη αναπηρίας από κοινή νόσο, που είναι τα κύρια αντικείμενα του σχετικού νόμου; Ή μήπως με το «και άλλες διατάξεις»κοροϊδεύουμε τον «κυρίαρχο» λαό;

Επίσης στην παράγραφο 3 καθορίζεται σαφώς ότι:

«3. Τα νομοσχέδια συνοδεύονται υποχρεωτικώς από Ανάλυση Συνεπειών Ρύθμισης, η οποία συμπεριλαμβάνει τις εξής ενότητες: 

(α) την αιτιολογική έκθεση του άρθρου 74, παρ. 1 του Συντάγματος, η οποία πρέπει ιδιαιτέρως να συμπεριλαμβάνει τον εντοπισμό και την οριοθέτηση του προβλήματος που η ρύθμιση επιδιώκει να επιλύσει, τη διατύπωση συγκεκριμένων, σαφών, χρονικά οριοθετημένων και, κατά το δυνατόν, μετρήσιμων στόχων και τους λόγους για τους οποίους δεν είναι δυνατή η επίτευξή τους χωρίς την ύπαρξη αυτής, 

(β) την έκθεση γενικών συνεπειών, στην οποία αναλύονται οι συνέπειες της ρύθμισης, δηλαδή οφέλη, κόστος και κίνδυνοι, 

(γ) την έκθεση διαβούλευσης, η οποία παρουσιάζει τη διαδικασία και τα αποτελέσματα της διαβούλευσης κατά τον σχεδιασμό της ρύθμισης, 

(δ) την έκθεση νομιμότητας, η οποία εστιάζει στη συνταγματικότητα των διατάξεων και τη συμφωνία τους με το ευρωπαϊκόκαι διεθνές δίκαιο, 

(ε) τον πίνακα τροποποιούμενων ή καταργούμενων διατάξεων και 

(στ) την έκθεση εφαρμογής της ρύθμισης, η οποία συμπεριλαμβάνει τον σαφή προσδιορισμό των οργάνων της διοίκησης που είναι αρμόδια για την εφαρμογή της ρύθμισης, καθώς και το χρονοδιάγραμμα έκδοσης των προβλεπόμενων κανονιστικών πράξεων».

Όποιος έχει διαβάσει την αιτιολογική έκθεση του άρθρου 37, διαπιστώνει ότι αυτή είναι μια απλή αναφορά στο «τι» λέει το άρθρο, δηλαδή περιέχει μια παντελώς άχρηστη επανάληψη και δεν αναφέρεται στο  «διατί» εισάγεται αυτό το άρθρο, δηλαδή ποια είναι η ουσία του, όπως π.χ. τι επιδιώκει να βελτιώσει το ΥΠΕΘΑ,  ποια προβλήματα στη διοίκηση του ΝΙΜΤΣ επιδιώκει να επιλύσει, ποιοι είναι οι στόχοι, οι οποίοι χωρίς το συγκεκριμένο άρθρο δεν μπορούν να επιτευχθούν και τέλος ποια θα είναι τα οφέλη για τους δικαιούχους του ΝΙΜΤΣ, από την τοποθέτηση πολίτη διοικητή στο ΝΙΜΤΣ και δυο επιπλέον πολιτών μελών από τη μια και την κατάργηση των θέσεων του Υπαρχηγού ΓΕΣ και του Δντού ΓΕΣ/ΔΥΓ και αντικατάστασή τους από δυο άλλους αξιωματικούς του ΓΕΣ, από την άλλη.

Επίσης το νέο άρθρο καταστρατηγεί ή ίσως και ακυρώνει (θα αναμένουμε σύντομα την εφαρμογή του από το ΥΠΕΘΑ) τη νόμιμη και ισχύουσα διαδικασία επιλογής των ανωτέρω προσώπων (δημόσια προκήρυξη θέσεων-εκδήλωση ενδιαφέροντος από υποψηφίους- επεξεργασία κριτηρίων από τον ΑΣΕΠ κλπ) και θέτει τον εκάστοτε ΥΕΘΑ, στη θέση του «αποφασίζω και διατάσσω»!

Πλέον των ανωτέρω, εκείνο που ενισχύει την άποψή μου περί σοβαρού προβλήματος δημοκρατίας, είναι η παντελής έλλειψη έκθεσης διαβούλευσης για το άρθρο 37, η οποία κανονικά θα παρουσίαζε τα αποτελέσματα της δημόσιας ηλεκτρονικής διαβούλευσης, που πάντα προηγείται-στα δημοκρατικά πολιτεύματα φυσικά-της εισαγωγής ενός νομοσχεδίου προς συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή της ΒτΕ και εν συνεχεία στην ψήφισή του από τη ΒτΕ.

Το άρθρο 37 ουδέποτε τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση, ώστε να είχαν οι ενδιαφερόμενοι, όπως π.χ. οι δικαιούχοι του ΝΙΜΤΣ, οι Ενώσεις Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, Αεροπορίας και της ΕΛ.ΑΣ., καθώς και κάθε ενδιαφερόμενος φορέας ή πολίτης της χώρας, να υποβάλουν προτάσεις και να σχολιάσουν το συγκεκριμένο άρθρο. Αυτή άλλωστε είναι η ουσία της δημοκρατίας, δηλαδή ο δημόσιος κοινωνικός διάλογος της εξουσίας με τον λαό. Τι είχε στο μυαλό του ο κ. υπουργός; Μήπως τον καταιγισμό σχολίων και αντιδράσεων, που είχε δημιουργηθεί στη δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση για το άλλο περιβόητο νομοσχέδιο, περί «Ελληνικού Κέντρου Αμυντικής Καινοτομίας» (ΕΛΚΑΚ); Ή μήπως τηναποτυχία του, από το να βάλει χέρι στο ακίνητο του ΜΤΣ, όταν η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, αντιδρώντας άμεσα και αποτελεσματικά,  εκδήλωσε το ενδιαφέρον της να μισθώσει-με υψηλότερο μίσθωμα- τον χώρο που εκείνος πεισματικά προόριζε για την «ΕΛΚΑΚ Α.Ε.», οπότε και μη μπορώντας να ξεπεράσει το εμπόδιο αυτό, αφού τα ΝΠΔΔ προηγούνται των Α.Ε. σε αυτές τις περιπτώσεις, υπαναχώρησε;

Αλλά δεν είναι μόνον τα ανωτέρω που αποδεικνύουν μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, απαξίωσης και περιφρόνησης του κλάδου των αποστράτων αξιωματικών αλλά και των νομίμων δημοκρατικών διαδικασιών. Είναι και ο υποβιβασμός του ΔΣ του ΝΙΜΤΣ, που από συλλογικό όργανο λήψης αποφάσεων, ο κ. ΥΕΘΑ το έχει μετατρέψει σε αμέτοχο παρατηρητή, αφού ουδέποτε γνωστοποίησε τις προθέσεις του σχετικά με την τροποποίηση της σύνθεσής του, έστω προκαλώντας μια συζήτηση στο ΔΣ του ΝΙΜΤΣ, με σκοπό να κατατεθούν σχετικές προτάσεις. Και στο ΔΣ/ΝΙΜΤΣ, όπως όλοι γνωρίζουν, εκπροσωπούνται όλοι οι δικαιούχοι, μερισματούχοι του ΜΤΣ, οι οποίοι κάθε μήνα καταβάλλουν και ειδική εισφορά υπέρ του νοσοκομείου, πέραν των κρατήσεων για υγειονομική περίθαλψη.

Συμπερασματικά:

α. Ουδέποτε το ΥΠΕΘΑ κατέθεσε την προβλεπόμενη αιτιολογική έκθεση, παρά μια απλή ανούσια παράθεση-επανάληψη των διατάξεων του άρθρου 37

β. Ουδέποτε το ΥΠΕΘΑ έθεσε το άρθρο 37, σε δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση

γ. Το νέο άρθρο έρχεται σε αντίθεση με την ισχύουσα νομοθεσία περί επιλογής των διοικήσεων φορέων του δημοσίου τομέα.

δ. Ουδέποτε το ΥΠΕΘΑ προκάλεσε ως θέμα συζήτησης στο ΔΣ/ΝΙΜΤΣ τον επικείμενο σχεδιασμό μεταβολής της σύνθεσής του

Αυτές οι μεθοδευμένες «παραλείψεις», κατά την άποψη του γράφοντος, συνιστούν αντικατάσταση της δημοκρατίας με ένα ιδιότυπο καθεστώς, που αποκαλώ δημοκρατορία, με κύρια χαρακτηριστικά την αλαζονεία της εξουσίας, την περιφρόνηση των κοινωνικών εταίρων, την κομματοκρατία, την ατιμωρησία των αδικούντων και την αδυναμία των αδικημένων να βρουν δικαίωση. Και όλα αυτά συγκεκαλυμμένα πίσω από την προσφιλή ατάκα των πολιτικών «Ο λαός με ψήφισε».

… και λίγο γέλιο (ή δάκρυ)

Ο Άρης Θεσσαλονίκης τιμωρήθηκε να αγωνιστεί δύο μέρες «Κεκλεισμένων των θυρών», διότι οπαδοί του έριξαν αντικείμενα στο γήπεδο, σ’ ένα παιχνίδι. Ακολούθησαν έντονες διαμαρτυρίες των οπαδών του ΄Αρη κυρίως επειδή ήταν αναγκασμένη η ομάδα να αγωνιστεί χωρίς τον κόσμο της στον επικείμενο επαναληπτικό  αγώνα κυπέλλου με την ΑΕΚ. 

Ο κ. Ταχιάος  (αποτυχών να εκλεγεί δήμαρχος Θεσσαλονίκης και υφυπουργός υποδομών αν δεν τον ξέρετε, που μάλλον δεν τον ξέρετε) έσπευσε να δηλώσει ως νεφεληγερέτης Ζεύς: «Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ούτε τρομοκρατείται ούτε εκβιάζεται». Κάπου θα το είχε ακούσει φαίνεται.

Μετά την δήλωση αυτή οι φίλαθλοι του Άρη επανήλθαν με το πανό που βλέπετε στην φωτογραφία, απειλώντας συνάμα ότι θα κάνουν καλοκαιρινό το μετρό, του οποίου τότε θα γίνονταν τα εγκαίνια.

Προ του κινδύνου αυτού η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, που ούτε απειλείται ούτε εκβιάζεται, ανέβαλε την έκτιση της ποινής, η οποία ίσχυσε χωρίς όμως να υπάρξει σχετική ανακοίνωση, 

στο παιχνίδι πρωταθλήματος Άρης – Ατρόμητος.

Σκεφτείτε και να την τρομοκρατούσαν ή να την  και να την εκβίαζαν την  κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη τι θα γινόταν.

Αυτό θα πει κυβέρνηση με πυγμή!

https://www.dimokratia.gr/apopseis/586068/i-diki-ton-exi-2/