Ιστορική καμπή για τις ΗΠΑ και τον υπόλοιπο κόσμο αποτελεί η σαρωτική νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές. Ως ένα «φάντασμα» από το παρελθόν, όπως κάποιοι τον θεωρούσαν, έκανε το μεγάλο comeback, κέρδισε με διαφορά την Προεδρία, κέρδισε την πλειοψηφία στη Γερουσία και διατήρησε τον έλεγχο της Βουλής. «Είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει»!
Στην Ευρώπη που, αφελώς, ήλπιζαν στην τζαμαϊκανο-ινδή Κάμαλα για τη συνέχιση της «κανονικότητας» της παγκοσμιοποίησης επικρατεί μεγάλη αγωνία και φόβος ότι άνοιξε ένας δρόμος χωρίς επιστροφή. Ο Τραμπ έχει λαϊκή εντολή, αν το θελήσει, να μεταρρυθμίσει κατά απίστευτα ριζικό τρόπο τις ΗΠΑ και κατά συνέπεια να ανακαθορίσει αποφασιστικά το διεθνές σύστημα.
Στις Βρυξέλλες, η θεία Ούρσουλα στέλνει αγωνιώδη τηλεγραφήματα προς όλες τις κατευθύνσεις: «Χάσαμε την Κάμαλα…stop». Στο Παρίσι ο Εμμανουέλ και στο Βερολίνο ο Όλαφ κρέμασαν μαύρες πλερέζες και εξετάζουν πώς μπορεί, αν μπορεί, να αντιδράσει η ΕΕ. Αλλά, η Γαλλία έχει κυβέρνηση μειοψηφίας και στη Γερμανία η τρικομματική κυβέρνηση κατέρρευσε. Μόνο στη Βουδαπέστη ο Βίκτωρ άνοιξε σαμπάνιες. Τώρα δικαιώνεται. Στη Μόσχα, ο Βλαδίμηρος υπομειδιά ελπίζοντας ότι θα καταφέρει να βγει από το τέλμα της Ουκρανίας. Στο Κίεβο ο Βολοντίμιρ βρίσκεται σε νευρική κρίση. Στην Αθήνα ο Κυριάκος αναρωτιέται με αγωνία μήπως διάλεξε τη λάθος πλευρά της Ιστορίας. Στην Ιερουσαλήμ, ο Μπίμπι ρίχνει μπαλοθιές στον αέρα και στο Πεκίνο ο Σι βλέπει «δασμολογικούς εφιάλτες».
Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων επιχείρησαν, για μια ακόμη φορά, να καθοδηγήσουν και όχι να καταγράψουν τη βούληση της κοινωνίας. Στην αρχή η Κάμαλα Χάρις προηγείτο, στη συνέχεια η μάχη έγινε αμφίρροπη. Τα περισσότερα από τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά, οι σταρ του Χόλυγουντ, οι αστέρες της μουσικής και οι φίρμες του αθλητισμού υποστήριξαν την Κάμαλα. Αλλά, την ημέρα των εκλογών ο οδοστρωτήρας Τραμπ έλαβε 5.000.000 ψήφους περισσότερους από την αντίπαλό του.
Από το «βαθύ κράτος» χρησιμοποιήθηκαν πάλι τα παλαιά κόλπα. Την παραμονή των εκλογών, το FBI, το Γραφείο του Διευθυντή Εθνικών Πληροφοριών (ODNI) και η Υπηρεσία Κυβερνοασφάλειας και Ασφάλειας Υποδομών (CISA) κατήγγειλαν ότι η Μόσχα εμπλέκεται σε επιχειρήσεις παραπληροφόρησης στις επτά κρίσιμες Πολιτείες. Φαίνεται ότι, όπως το 2016, οι κακοί Ρώσοι έβγαλαν τον Τραμπ!
Στις αμερικανικές εκλογές η σύγκρουση δεν ήταν μεταξύ του Ντόναλντ Τραμπ και της Κάμαλα Χάρις, ούτε μεταξύ των Ρεπουμπλικάνων και των Δημοκρατικών, ούτε μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς, ούτε μεταξύ συντηρητικών και προοδευτικών. Η σύγκρουση ήταν μεταξύ των globalists (των οπαδών της παγκοσμιοποίησης) και της ευρύτερης κοινωνίας (του λαού). Αυτή η σύγκρουση έχει δημιουργήσει το ιδεολογικοπολιτικό κίνημα του «Τραμπισμού». Το ίδιο κίνημα αναπτύσσεται στην Ευρώπη με διάφορες μορφές και ονομασίες ανάλογα την πολιτική ιστορία κάθε χώρας.
Ο Τραμπ δεν είναι φασίστας και ρατσιστής όπως τον κατηγορούσε η Κάμαλα. Ο Τραμπ είναι ένας πολιτικός που αντιλαμβάνεται ότι η παγκοσμιοποίηση στις διάφορες εκφάνσεις της, με την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων, των αγαθών-υπηρεσιών και των ανθρώπων προκαλεί ζημιά ακόμη και στην Αμερική, από την οποία ξεκίνησε. Ζητάει τα εργοστάσια να επιστρέψουν από τις διάφορες χώρες χαμηλού κόστους και να σταματήσει η ανεξέλεγκτη μετανάστευση. Ζητάει να σταματήσει η υστερία με τη δήθεν ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή. Ακόμη ζητάει την ανατροπή της Woke ατζέντας, δηλαδή, της τυραννίας των μειονοτήτων (ΛΟΑΤΚΙ+ κλπ) επί της πλειοψηφίας των πολιτών.
Στην Ευρώπη, τυφλωμένοι από την «πολιτική ορθότητα» της παγκοσμιοποίησης αδυνατούν να αντιληφθούν τί συμβαίνει στην αμερικανική κοινωνία. Χαρακτηριστικά η άλλοτε προοδευτική Le Mode έγραψε: «Το φάντασμα του Τραμπ επιστρέφει οδηγημένο από το πολιτικό ένστικτό του και τη δίψα για εκδίκηση». Η μεγάλη ισπανική εφημερίδα El Pais έγραψε: «Αυτό που νίκησε είναι το κτήνος που έχουμε μέσα μας». Οι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης έχασαν τη ψυχραιμία τους και αποδεικνύονται πολιτικά ηλίθιοι.
Η σαρωτική νίκη του Τραμπ, εφ’ όσον εφαρμόσει τις πολιτικές που έχει εξαγγείλει, θα δημιουργήσει ρωγμές στο σύστημα της παγκοσμιοποίησης και θα την αποδυναμώσει. Παράλληλα ο νέος συσχετισμός ενισχύει τις πατριωτικές δυνάμεις, κυρίως στην Ευρώπη, να ακολουθήσουν μια ανάλογη εθνοκεντρική πολιτική υπό πολύ ευνοϊκότερες συνθήκες.
Υ.Γ. Υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο όπου ο νεοεκλεγείς πρόεδρος ή πρωθυπουργός αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας του δυόμιση μήνες μετά από την ημέρα της εκλογής του και στο μεσοδιάστημα τη διακυβέρνηση ασκούν οι ηττηθέντες; Αυτό συμβαίνει στις ΗΠΑ. Ο Τραμπ θα ορκιστεί πρόεδρος στις 20 Ιανουαρίου 2025. Σ’ αυτό το διάστημα πολλά μπορεί να συμβούν. Μπορεί οι ηττημένοι να λάβουν σημαντικές αποφάσεις για να δεσμεύσουν το νέο Πρόεδρο.
______________________
Αναρτήθηκε από τον Στρατηγό κ. Αθαν. Καραντζίκο
