*Οἱ λεγόμενοι Ρωμαιοκαθολικοί (παπικοί) στεροῦνται τήν Χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος* καί βρίσκονται κάτω ἀπό τά ἀναθέματα τῶν Ἁγίων Θεοφόρων Πατέρων.
Ὁ σύγχρονος Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας π. *_Ἰουστῖνος Πόποβιτς_* ἐπισημαίνει: «*Τό δόγμα περί τοῦ ἀλαθήτου τοῦ Πάπα-ἀνθρώπου εἶναι ἡ αἵρεσις τῶν αἱρέσεων*, μία ἄνευ προηγουμένου ἀνταρσία κατά τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ. *Στήν ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὑπάρχουν τρεῖς κυρίως πτώσεις: τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Ἰούδα καί τοῦ Πάπα*».
*Οἱ κακοδοξίες τοῦ παπισμοῦ ἔχουν καταδικασθεῖ ἀπό τίς Συνόδους* στήν Κωνσταντινούπολη τοῦ 879 (ἐπί Μεγάλου Φωτίου), τοῦ 1009, τοῦ 1054, τοῦ 1089, τοῦ 1342-1351 (ἐπί ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ), τοῦ 1441 στήν Ρωσσία, τοῦ 1484, τοῦ 1642, τοῦ 1672, 1722, τοῦ 1727, τοῦ 1838, τοῦ 1848 καί τοῦ 1895 στήν Κωνσταντινούπολη καί τέλος ἀπό τό Πανορθόδοξο Συνέδριο στήν Μόσχα το 1948.
*Μετά ἀπό τόσες καταδικαστικές Συνοδικές ἀποφάσεις* γιά τά ἀντίθεα Παπικά ἀνοσιουργήματα *πῶς οἱ παναιρέτες Οἰκουμενιστές τολμᾶνε καί βαπτίζουν τόν παπισμό «ἀδελφή ἐκκλησία»;*
_Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἰωάννη Ρίζου ΟΙ ΛΗΣΤΕΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ
Φ.Μ.
