Αν έχουμε αποδεχθεί τον ρόλο του «θερέτρου της Δύσης», δηλαδή το ότι δεν κάνουμε για τίποτα περισσότερο από το να είμαστε στο εξής τα γκαρσόνια των Ευρωπαίων και Αμερικανών τουριστών, τότε ζήτω που καήκαμε απέναντι σε μια Τουρκία που αναπτύσσεται ραγδαία σε όλα τα επίπεδα και η οποία μας ξεπερνά ακόμα και στον αριθμό των τουριστών που υποδέχεται κάθε χρόνο (θυμάστε το «Turkaegean» που έκανε γαργάρα ο Άδωνις Γεωργιάδης; ). [...]
Προφανώς, παρά τις στομφώδεις πατριωτικές κορώνες των κυβερνητικών παραγόντων περί δήθεν «ανεξάρτητης και υπερήφανης εξωτερικής πολιτικής» μιας δήθεν «ισχυρής Ελλάδας» η οποία αγοράζει πανάκριβα όπλα τάχα για να προασπίσει τα συμφέροντά της, στην πραγματικότητα έχουμε αποδεχθεί σιωπηρά ως χώρα την καθολική ήττα μας έναντι της Τουρκίας σε όλα τα επίπεδα (οικονομικό, δημογραφικό, στρατιωτικό, διπλωματικό κ.λπ) και συρόμαστε σε έναν διάλογο μαζί της από τον οποίο η Τουρκία έχει μόνο να κερδίσει και εμείς μόνο να χάσουμε.
Προφανώς, παρά τις στομφώδεις πατριωτικές κορώνες των κυβερνητικών παραγόντων περί δήθεν «ανεξάρτητης και υπερήφανης εξωτερικής πολιτικής» μιας δήθεν «ισχυρής Ελλάδας» η οποία αγοράζει πανάκριβα όπλα τάχα για να προασπίσει τα συμφέροντά της, στην πραγματικότητα έχουμε αποδεχθεί σιωπηρά ως χώρα την καθολική ήττα μας έναντι της Τουρκίας σε όλα τα επίπεδα (οικονομικό, δημογραφικό, στρατιωτικό, διπλωματικό κ.λπ) και συρόμαστε σε έναν διάλογο μαζί της από τον οποίο η Τουρκία έχει μόνο να κερδίσει και εμείς μόνο να χάσουμε.
Ετοιμάζεται δηλαδή συστηματικά το έδαφος για τον «οδυνηρό συμβιβασμό» που θα υπογράψουμε οσονούπω απεμπολώντας μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, κι ας επιμένει η κυβέρνηση ότι τάχα διαπραγματευόμαστε με την Τουρκία μόνο ζητήματα υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ και τίποτα άλλο. Το τι μπαίνει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης κάθε φορά το υπαγορεύει ο ισχυρός, ο νικητής, και όχι ο ανίσχυρος, ο ηττημένος. Εφόσον έχουμε συρθεί στη διαπραγμάτευση ως ηττημένοι, έχοντας χάσει τον ακήρυκτο υβριδικό πόλεμο που διεξήγαγε η Τουρκία σε βάρος μας στο Αιγαίο τα τελευταία 50 χρόνια, την ατζέντα της διαπραγμάτευσης θα την καθορίσει τελικά η Τουρκία και όχι εμείς, κι αυτό διότι πολύ απλά ΔΕΝ έχουμε το κουράγιο να σηκωθούμε και να φύγουμε από το τραπέζι του διαλόγου όποτε εμείς θέλουμε αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να μείνουμε μέχρι τέλους.
Όλα τα υπόλοιπα που ισχυρίζεται η κυβέρνηση είναι απλώς ασύστολα ψεύδη για να αποκοιμίσει την κοινή γνώμη και να περιορίσει τις αντιδράσεις της, μέχρι να είναι έτοιμη ένα ωραίο πρωί να μας σερβίρει την εθνική ήττα των «Πρεσπών του Αιγαίου» παρουσιάζοντάς την ως εξαιρετική επιτυχία.
Θα πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου ότι αυτά που ίσως χάσουμε ως ελληνικό έθνος με τη χρήση στρατιωτικής βίας, ενδεχομένως κάποια στιγμή στο εγγύς ή απώτερο μέλλον να μπορέσουμε να τα πάρουμε πίσω με κάποιον τρόπο. Αυτά όμως που θα χάσουμε βάζοντας σε ένα χαρτί τη δική μας υπογραφή, ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να τα ξαναπάρουμε ποτέ πίσω στον αιώνα τον άπαντα (βλέπε προδοσία της Μακεδονίας το 2018). Οι Τούρκοι δείχνουν να το ξέρουν αυτό πολύ καλά, κι αυτός είναι ο λόγος που προσπαθούν να επιτύχουν τη δεύτερη Άλωση της πατρίδας μας χωρίς να πέσει ούτε τουφεκιά, αποσπώντας τη δική μας υπογραφή, ώστε να μην έχουν ποτέ στο μέλλον τον φόβο ότι θα καλλιεργηθεί στην Ελλάδα ένα κίνημα ρεβανσισμού σαν εκείνο που επί αιώνες ήθελε «πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικιά μας να είναι» η Κωνσταντινούπολη. Οι λεβέντες Παλαιολόγοι με τον αγώνα τους, ακόμα κι αν ηττηθούν, δημιουργούν παρακαταθήκες ιστορικής δικαίωσης σε βάθος χρόνου. Αντιθέτως, οι οσφυοκάμπτες Γεραπετρίτηδες και Μητσοτάκηδες με τις υπογραφές που είναι πρόθυμοι να βάλουν κάτω από τους αποκαλούμενους «επώδυνους συμβιβασμούς» θέτουν ταφόπλακα σε οποιαδήποτε μελλοντική προοπτική του έθνους μας.
Τέλος, ας μην τρέφουμε την αυταπάτη ότι η αντίδραση που φαίνεται να υποβόσκει στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας για τους χειρισμούς του Μητσοτάκη στα ελληνοτουρκικά, θα αποτρέψει τελικά την καταστροφή στα εθνικά μας ζητήματα. Ο Αντώνης Σαμαράς και ο Κώστας Καραμανλής μπορεί να ρίχνουν μερικά πατριωτικά πυροτεχνήματα στον αέρα όποτε μιλούν στο εσωκομματικό ακροατήριο, αλλά βρίσκονται στην πρώτη σειρά των χειροκροτητών του Μητσοτάκη κάθε φορά που ο τελευταίος χρειάζεται τη στήριξή τους, διότι αυτό που προέχει ΠΑΝΤΑ στη σκέψη τους είναι η ενότητα της Νέας Δημοκρατίας και όχι οι τύχες της πατρίδας μας. Όλοι όσοι προέρχονται από το κομματικό σύστημα οφείλουν τα πάντα σ' αυτό και είναι φυσικό να το υπηρετούν πιστά αφού τους ανέδειξε. Δυστυχώς από τις κακές επιλογές της ψήφου μας την ημέρα των εκλογών δεν πρόκειται να μας σώσει κανένας «από μηχανής θεός»...
Stirlitz
Θα πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου ότι αυτά που ίσως χάσουμε ως ελληνικό έθνος με τη χρήση στρατιωτικής βίας, ενδεχομένως κάποια στιγμή στο εγγύς ή απώτερο μέλλον να μπορέσουμε να τα πάρουμε πίσω με κάποιον τρόπο. Αυτά όμως που θα χάσουμε βάζοντας σε ένα χαρτί τη δική μας υπογραφή, ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να τα ξαναπάρουμε ποτέ πίσω στον αιώνα τον άπαντα (βλέπε προδοσία της Μακεδονίας το 2018). Οι Τούρκοι δείχνουν να το ξέρουν αυτό πολύ καλά, κι αυτός είναι ο λόγος που προσπαθούν να επιτύχουν τη δεύτερη Άλωση της πατρίδας μας χωρίς να πέσει ούτε τουφεκιά, αποσπώντας τη δική μας υπογραφή, ώστε να μην έχουν ποτέ στο μέλλον τον φόβο ότι θα καλλιεργηθεί στην Ελλάδα ένα κίνημα ρεβανσισμού σαν εκείνο που επί αιώνες ήθελε «πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικιά μας να είναι» η Κωνσταντινούπολη. Οι λεβέντες Παλαιολόγοι με τον αγώνα τους, ακόμα κι αν ηττηθούν, δημιουργούν παρακαταθήκες ιστορικής δικαίωσης σε βάθος χρόνου. Αντιθέτως, οι οσφυοκάμπτες Γεραπετρίτηδες και Μητσοτάκηδες με τις υπογραφές που είναι πρόθυμοι να βάλουν κάτω από τους αποκαλούμενους «επώδυνους συμβιβασμούς» θέτουν ταφόπλακα σε οποιαδήποτε μελλοντική προοπτική του έθνους μας.
Τέλος, ας μην τρέφουμε την αυταπάτη ότι η αντίδραση που φαίνεται να υποβόσκει στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας για τους χειρισμούς του Μητσοτάκη στα ελληνοτουρκικά, θα αποτρέψει τελικά την καταστροφή στα εθνικά μας ζητήματα. Ο Αντώνης Σαμαράς και ο Κώστας Καραμανλής μπορεί να ρίχνουν μερικά πατριωτικά πυροτεχνήματα στον αέρα όποτε μιλούν στο εσωκομματικό ακροατήριο, αλλά βρίσκονται στην πρώτη σειρά των χειροκροτητών του Μητσοτάκη κάθε φορά που ο τελευταίος χρειάζεται τη στήριξή τους, διότι αυτό που προέχει ΠΑΝΤΑ στη σκέψη τους είναι η ενότητα της Νέας Δημοκρατίας και όχι οι τύχες της πατρίδας μας. Όλοι όσοι προέρχονται από το κομματικό σύστημα οφείλουν τα πάντα σ' αυτό και είναι φυσικό να το υπηρετούν πιστά αφού τους ανέδειξε. Δυστυχώς από τις κακές επιλογές της ψήφου μας την ημέρα των εκλογών δεν πρόκειται να μας σώσει κανένας «από μηχανής θεός»...
Stirlitz
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
