Την πρόθεση του Ισραήλ να βοηθήσει τους Κούρδους να αποκτήσουν πολιτική ανεξαρτησία τόνισε ο νέος Ισραηλινός Υπουργός Εξωτερικών Γκιντόν Σάαρ, ανέφερε στην επίσημη ομιλία του κατά την χθεσινοβραδινή τελετή παράδοσης-παραλαβής στην έδρα του Υπουργείου Εξωτερικών στην Ιερουσαλήμ.
Χείρα βοηθείας από το Τελ Αβίβ
«Ο κουρδικός λαός είναι ο μεγαλύτερος λαός της περιοχής που δεν έχει αποκτήσει πολιτική ανεξαρτησία» τόνισε ο Γκιντόν Σάαρ, διευκρινίζοντας πως παρότι «στη Συρία έχει αποκτήσει de facto αυτονομία» και στο Ιράκ το καθεστώς αυτονομίας του στο βόρειο τμήμα της χώρας αναγνωρίζεται από το Ιρακινό Σύνταγμα, από την άλλη «υφίσταται την καταπίεση και την επιθετικότητα από το Ιράν και την Τουρκία». Χαρακτηρίζοντας τον κουρδικό λαό “φυσικό σύμμαχο” του Ισραήλ, ο νέος επικεφαλής της ισραηλινής διπλωματίας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «το Ισραήλ πρέπει να τείνει χείρα βοηθείας».
Ο Γκιντόν Σάαρ τόνισε επίσης την ανάγκη να ενδυναμωθούν οι σχέσεις του Ισραήλ με την κοινότητα των Δρούζων που κατοικούν στην νότια Συρία και στον Λίβανο, προβάλλοντας ως παράδειγμα την πλήρη ενσωμάτωση των Δρούζων του Ισραήλ στην τοπική κοινωνία, στην δημόσια διοίκηση και στις ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας.
Μια νέα περιφερειακή πολιτική
Η έμφαση που έδωσε κατά την χθεσινοβραδινή ομιλία του Γκιντόν Σάαρ, πιθανόν να προλέγει ένα νέο στίγμα που προτίθεται να διαμορφώσει την ισραηλινή περιφερειακή πολιτική κατά το προσεχές διάστημα – και μάλιστα ενόσω ο πόλεμος συνεχίζει να βρίσκεται σε εξέλιξη. Ο Σάαρ φρόντισε να εκθέσει και την αιτιολογική βάση των στόχων που φαίνεται να έχει θέσει ως στόχο της θητείας του, λέγοντας τα εξής: «Το Ισραήλ πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι πάντοτε θα αποτελεί μειονότητα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Ως εκ τούτου, οι “φυσικοί σύμμαχοί του” είναι οι υπόλοιπες εθνικές μειονότητες της περιοχής, με τις οποίες οφείλει να ενδυναμώσει τις σχέσεις του».
Αναμένεται, λοιπόν, να διαπιστωθεί με ποιον τρόπο ο νέος ισραηλινός Υπουργός Εξωτερικών θα εφαρμόσει τις προθέσεις του. Παράλληλα όμως, και με εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον, αναμένονται οι αντιδράσεις των γειτονικών κρατών, όταν θα αρχίσουν να συνειδητοποιούν πως το Ισραήλ φαίνεται να μην διστάζει να αξιοποιήσει εκκρεμή μειονοτικά αιτήματα, που θα μπορούσαν, υπό κατάλληλες συνθήκες και συγκυρίες, να οδηγήσουν ακόμα και σε περαιτέρω αναδιάταξη των ήδη διαταραγμένων περιφερειακών ισορροπιών.
