Νίκος Γιαννόπουλος
Η επιθετικότητα του Στέφανου Κασσελάκη και οι επιθέσεις επί δικαίων και αδίκων προκάλεσαν αποσυσπείρωση στο στρατόπεδό του και εν τέλει την εκκωφαντική ήττα του. Ολο το παρασκήνιο.Οι συγκρούσεις που έλαβαν χώρα στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήταν ίσως οι πιο σφοδρές της τελευταίας πενταετίας, από το 2019 και μετά, άλλωστε αυτό ήταν κάτι αναμενόμενο.
Ηταν γνωστό, επίσης, ότι οι εν λόγω συγκρούσεις δεν θα περιορίζονταν στα πολιτικά επίδικα και ότι η πλευρά του προέδρου θα επιστράτευε το όπλο των προσωπικών επιθέσεων επί δικαίων και αδίκων έτσι ώστε να συσπειρωθεί. Ακόμα και έτσι όμως δεν θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι το άλλοτε κραταιό κυβερνητικό κόμμα θα έπιανε.. πάτο.
Δεν σήκωσε πολλή σκόνη, όμως η συμπεριφορά μερίδας οπαδών του Στέφανου Κασσελάκη προς τους εργαζόμενους της Αυγής και του Κόκκινου που διαμαρτυρήθηκαν ειρηνικά πριν την έναρξη της διαδικασίας του Σάββατο δεν ταιριάζει σε αριστερό κόμμα.
Ακούστηκαν αδιανόητα πράγματα. “Πηγαίνετε να πληρωθείτε από αυτούς που σας προσέλαβαν”, “είστε κηφήνες”, “να φύγετε, να πάτε άλλου να δουλέψετε”. Καμία αλληλεγγύη, κομματικού χαρακτήρα έστω, καμία κατανόηση, μόνο ατόφιο μίσος συνοδευόμενο από μερικές δόσεις κοινωνικού αυτοματισμού.
Εν συνεχεία, ήρθε η διχαστική, στα όρια της τοξικότητας εισήγηση του Κασσελάκη στο σώμα της ΚΕ. Ηταν φανερό ότι ο μέχρι και την Κυριακή πρόεδρος, δεν επιθυμούσε συνθέσεις αλλά ξεκαθάρισμα λογαριασμών με σκοπό να δημιουργήσει ένα κόμμα απολύτως στα μέτρα του. Η μπάλα τους πήρε όλους. Τον Κατρούγκαλο, τον Τσακαλώτο (πολλές φορές μάλιστα) ακόμα και τον Τσίπρα, παρά τους επαίνους για την κυβερνητική του θητεία.
Μόνος εναντίον (σχεδόν) όλων, σ’ ένα ακόμη one man show και με στενούς συγγενείς του να…συντονίζουν το πλήθος από κάτω για ακόμη περισσότερο χειροκρότημα και πάθος. Από πηγές όμως έγινε γνωστό ότι ο τόνος της ομίλιας ήταν τόσο τοξικός που του “αφαίρεσε” κουκιά (σχεδόν 10) τα οποία βρήκαν καταφύγιο στην αγκαλιά του Παύλου Πολάκη.
Oσοι απάντησαν, επιστράτευσαν σκληρότητα, ήταν μάλλον φυσικό. Ακόμα και ο Νίκος Παππάς, που δεν έκρυβε τη στήριξή του στο πρόσωπο του προέδρου, προχώρησε σε προσεγμένη αλλά σαφή κριτική εναντίον του.
Και κάπου εκεί ο Κασσελάκης φάνηκε να μένει από συμμάχους, κάτι που στη συνέχεια αποτυπώθηκε και στα νούμερα. Γεροβασίλη, Θεοχαρόπουλος, Φάμελλος και άλλα στελέχη δεν του χαρίστηκαν, όπως αναμενόταν άλλωστε.
Οι 87 έγιναν 163 μέσα σε 24 ώρες
Η κίνηση των 87 αποδείχθηκε η μεγάλη νικήτρια της μάχης. Από το Σάββατο το πρωί, όταν και έδωσε στη δημοσιότητα πολιτικό κείμενο με 100 υπογραφές, ήταν φανερό ότι η επιρροή της “απλωνόταν” σε στελέχη πέρα του στενού της πυρήνα.
Οι 100 έγιναν άμεσα 122 το βράδυ του Σαββάτου στην ψηφοφορία για τον τρόπο της ψήφου στην πρόταση μομφής. Τόσοι ήταν όσοι στήριξαν την πρόταση για διεξαγωγή μυστικής ψηφοφορίας, πρόταση που υποστήριξε η εσωκομματική αντιπολίτευση. Τότε έγινε απολύτως κατανοητό ότι οι συσχετισμοί έχουν αλλάξει και δεν υπηρετούν πια το προεδρικό σχέδιο. Ηταν φανερή η αμηχανία Κασσελάκη όταν αποχώρησε από την αίθουσα το βράδυ του Σαββάτου και ίσως γι’ αυτό να επέλεξε τη λέξη “επανίδρυση” όταν ρωτήθηκε (unofficial) τι μέλλει γενέσθαι.
Ωστόσο, αυτό που έγινε την Κυριακή ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη. Οσοι στήριξαν τελικά την πρόταση μομφής έφτασαν τους 163, πολύ πάνω από το 50% του αριθμού των συνολικών μελών της Κεντρικής Επιτροπής που είναι 295. Επρόκειτο για κασσελακικό βατερλώ, το δίχως άλλο. Ισως αιφνιδίασε και τους ίδιους τους 87 (αν και καλά πληροφορημένες πηγές ανέφεραν ότι οι επαφές τους ήταν στοχευμένες και είχαν “σφραγιστεί” από την προηγούμενη μέρα).
Ετσι καταλήξαμε στις πολύ σκληρές εκφράσεις της δεύτερης ομιλίας Κασσελάκη που έφτασε να ισχυριστεί ότι τα μέλη της ΚΕ φόρεσαν “κουκούλες” για να επιλέξουν ότι επέλεξαν. Η μυστική ψηφοφορία ως εσχάτη προδοσία. Και αυτό έβγαινε από το στόμα ενός ηγέτη αριστερού κόμματος.
Σχετικό Άρθρο
Ηταν όμως αργά. Ο Κασσελάκης είχε πια εκπέσει από το αξίωμα του, ο μοναδικός πρόεδρος μεγάλου κόμματος μεταπολιτευτικά που έφτασε σε ένα τέτοιο ταπεινωτικό εξοστρακισμό. Οι μόνοι που δεν έχασαν το κουράγιο τους ήταν οι ορκισμένοι οπαδοί του που φώναζαν “έμείς έχουμε πρόεδρο”.
Η μετά τον Κασσελάκη εποχή
Η Κεντρική Επιτροπή μέσα σε μία ώρα άνοιξε το δρόμο για το (έκτακτο) συνέδριο όπως προβλέπεται από το άρθρο 20 του καταστατικού. Είναι γνωστό ήδη από την Κυριακή ότι την Τρίτη θα συνεδριάσει η Πολιτική Γραμματεία η οποία θα δώσει την εξουσιοδότηση στην Κεντρική Επιτροπή (μέσα στο επόμενο 15νθήμερο) να διαμορφώσει τον οδικό χάρτη που θα οδηγήσει στη συνεδριακή διαδικασία. Ενα από τα επίδικα, φυσικά όχι το μόνο, θα είναι αν το συνέδριο διεξαχθεί με νεοεκλεγμένους ή παλιούς συνέδρους. Αυτό θα ξεκαθαριστεί τις επόμενες ημέρες.
Μέχρι σήμερα είμαστε σχεδόν σίγουροι για δύο υποψηφιότητες. Ο Παύλος Πολάκης έκανε ήδη από το Σάββατο γνωστές τις προθέσεις του ξεκαθαρίζοντας παράλληλα ότι θα παραμείνει στον ΣΥΡΙΖΑ ανεξαρτήτως της έκβασης της προσπάθειάς του. Υποψήφιος θα είναι πιθανότατα και ο ευρωβουλευτής Νικόλας Φαραντούρης ο οποίος επίσης έχει τοποθετηθεί δημοσίως.
Άλλοι; Ο Σωκράτης Φάμελλος δεν το είπε ξεκάθαρα αλλά το άφησε να εννοηθεί με τις δηλώσεις του το μεσημέρι της Κυριακής. Ηταν δηλώσεις ενός εν δυνάμει υποψηφίου προέδρου. Ισως ο Μακεδόνας πολιτικός να ψάχνει την ευκαιρία που δεν είχε πέρυσι όταν ανέλαβε καθήκοντα επικεφαλής ΚΟ μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα και έμεινε εκτός της κούρσας της διαδοχής. Είναι άγνωστο όμως αν οι 87 συσπειρωθούν γύρω του. Αλλωστε κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν η κίνηση στηρίξει μία και μόνο υποψηφιότητα ή “μοιραστεί” στα δύο.
Τελευταίος αλλά όχι έσχατος ο Στέφανος Κασσελάκης. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι ο μέχρι την Κυριακή πρόεδρος δεν θα εγκαταλείψει τη μάχη. Υποσχέθηκε, άλλωστε, να απευθυνθεί άμεσα στη βάση (“μόνο σ’ αυτήν λογοδοτώ”) και να καθορίσει το πλαίσιο μέσα από το οποίο θα διεκδικήσει εκ νέου την προεδρία ποντάροντας στην όποια δημοφιλία του.
