Τι γυρεύουν οι Αμερικάνοι στην Κύπρο; Και γιατί “στενοχωρούν” τους Τούρκους, τους …καλούς φίλους και συμμάχους τους;
Η αμερικανική κυβέρνηση αποφάσισε να προχωρήσεισε αμυντική συνεργασία με την Κυπριακή Δημοκρατία στο πλαίσιο της στρατηγικής σχέσης που αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια, με δεδομένη τη βούληση της Λευκωσίας να επιλέξει ως εταίρους στην περιοχή τους Αμερικανούς.
Στο πλαίσιο αυτό, τερματίστηκε και η όποια (στρατιωτική) σχέση με τη Μόσχα, που αφορούσε κυρίως τον ελλιμενισμό ρωσικών πολεμικών πλοίων σε λιμάνια της Κύπρου.
Σύμφωνα με διπλωματική πηγή, η νέα αυτή σχέση θα αναπτυχθεί περαιτέρω καθώς οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοι τους αντιμετωπίζουν προκλήσεις στη Μεσόγειο που έχουν να κάνουν κυρίως με την ασφάλεια στην ευρύτερη γειτονιά της Μέσης Ανατολής.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι η αμυντική συμφωνία έχει ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα διότι η Κύπρος δεν είναι χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ.
Γι’ αυτό και οι οργισμένες αντιδράσεις των Τούρκων , επειδή προφανώς γνωρίζουν τι σημαίνει η αμερικανική απόφαση συνεργασίας με μία χώρα που η Τουρκία ΔΕΝ αναγνωρίζει. Αντιλαμβάνομαι ότι η Άγκυρα έχει ήδη κάνει διαβήματα στην Ουάσιγκτον, και στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και στο αμερικανικό Πεντάγωνο.
Είναι σίγουρο, πάντως, ότι η επίσημη Αμερική «βλέπει» την συμφωνία ως ένα πολύ σημαντικό ορόσημο για τη διμερή αμυντική σχέση μεταξύ των δύο χωρών.
Η υπογραφή ήταν η κορύφωση μίας μεγάλης προσπάθειας που ξεκίνησε από τους ακτιβιστές της Ομογένειας (HALC) και η οποία προωθήθηκε από τον πρώην πρόεδρο της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων, Ρόμπερτ Μενέντεζ. Περιλάμβανε και την άρση του εμπάργκο όπλων προς την Κυπριακή Δημοκρατία.
Επειδή οι πολίτες ακούνε περί αμυντικών συμφωνιών και στρατηγικών συνεργασιών, και στο πλαίσιο του σεβασμού της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, οφείλουμε να απαντήσουμε στα ερωτήματα που λαμβάνουμε από προχθές.
Η συμφωνία δεν σημαίνει ότι αν δεχθεί η Κύπρος επίθεση από ξένη χώρα οι Αμερικανοί θα σπεύσουν να την βοηθήσουν. Εκτός εάν η επίθεση αφορά, ας πούμε, τη Χεζμπολάχ ή άλλους τρομοκράτες που δρουν εναντίον του Ισραήλ.
Όπως αναφέρεται στην κοινή δήλωση της Λευκωσίας και της Ουάσιγκτον η ενισχυμένη αυτή αμυντική συνεργασία αποτελεί ευκαιρία και για τις δύο πλευρές για καλύτερη προετοιμασία και υποστήριξη αμοιβαία επωφελών στόχων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Περαιτέρω τονίζεται ότι ο Οδικός Χάρτης θεσπίζει ένα πλαίσιο για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση ανθρωπιστικών κρίσεων και ζητημάτων ασφάλειας.
Τι συμπεριλαμβάνονται στα ζητήματα ασφαλείας; Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής η εθνική ασφάλεια, η αντιμετώπιση κακόβουλων ενεργειών και η ανάπτυξη της διαλειτουργικότητας μεταξύ των στρατιωτικών δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η διαλειτουργικότητα σημαίνει ότι θα αντικατασταθούν με αμερικανικά και δυτικά όπλα τα υπάρχοντα στην Εθνική Φρουρά.
Και με προβληματίζει η αναφορά στην εθνική ασφάλεια. Τι άραγε εννοούν η Αμερική και η Κύπρος; Είναι κάτι που πρέπει να διευκρινιστεί.
Πάντως και καταλήγω, μετά τα παραπάνω καταλαβαίνει ο καθένας γιατί οργίστηκαν οι Τούρκοι.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, που έχουν “κολλήσει” με μία χώρα, την Τουρκία, η οποία αγαπά να τους μισεί, θα πρέπει επιτέλους να επιλέξουν τους πραγματικούς συμμάχους τους. Αρκετά με τον “τουρκολαγνισμό” τους.
* Ο Μιχάλης Ιγνατίου είναι διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και συγγραφέας.
