Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης*
Πριν λίγες ημέρες πραγματοποιήθηκε το εξαιρετικής σημασίας συνέδριο της Δωδεκανησιακής Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών στην Κάσο, με αφορμή τη συμπλήρωση διακοσίων ετών από το Ολοκαύτωμα της ηρωικής, όπως δικαίως ονομάζεται, νήσου.Εκεί στα ματωμένα χώματα του νοτίου Αιγαίου, μίλησα για την απουσία του δημόσιου λόγου για την Κάσο και τη σφαγή που υπέστη ο Ελληνισμός το 1824 και κατ΄επέκταση για την απουσία της δημόσιας έκφρασης για τη συνεχή απόπειρα εξαφάνισης του έθνους μας.Μιλώντας στο Συνέδριο σε μοναδικής αξίας χώρο της πατρίδας μας, δεν ήξερα ότι ο τίτλος και το περιεχόμενο της εισήγησής μου θα ήταν τόσο προκλητικά επίκαιρος, αφού λίγα εικοσιτετράωρα μετά η απουσία αυτή επιβεβαιώθηκε ….
Πριν λίγες ημέρες πραγματοποιήθηκε το εξαιρετικής σημασίας συνέδριο της Δωδεκανησιακής Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών στην Κάσο, με αφορμή τη συμπλήρωση διακοσίων ετών από το Ολοκαύτωμα της ηρωικής, όπως δικαίως ονομάζεται, νήσου.Εκεί στα ματωμένα χώματα του νοτίου Αιγαίου, μίλησα για την απουσία του δημόσιου λόγου για την Κάσο και τη σφαγή που υπέστη ο Ελληνισμός το 1824 και κατ΄επέκταση για την απουσία της δημόσιας έκφρασης για τη συνεχή απόπειρα εξαφάνισης του έθνους μας.Μιλώντας στο Συνέδριο σε μοναδικής αξίας χώρο της πατρίδας μας, δεν ήξερα ότι ο τίτλος και το περιεχόμενο της εισήγησής μου θα ήταν τόσο προκλητικά επίκαιρος, αφού λίγα εικοσιτετράωρα μετά η απουσία αυτή επιβεβαιώθηκε ….
Ήταν το 1824 όταν η τρομοκρατημένη από τη στάση των πρώην ραγιάδων και ηττημένη από τις νίκες των Ελλήνων οθωμανική αυτοκρατορία, κάλεσε τον Ιμπραήμ για να τη βοηθήσει να καταστείλει την Επανάσταση. Βεβαίως η καταστολή εφόσον δεν μπορούσε να γίνει εναντίον ενόπλων, η τρομοκρατία, η σφαγή, το Ολοκαύτωμα εναντίον αμάχων, ήταν η ασφαλής για τους κατακτητές επιλογή.Η Κάσος ήταν η συνέχεια και ο σταθμός της πολιτικής που εφάρμοσαν οι Τούρκοι καθ΄ όλη τη διάρκεια της Επανάστασης, αφού είχαν προηγηθεί και ακολουθήσει μαζικά εγκλήματα στην Κωνσταντινούπολη, στην Κύπρο, στη Σαμοθράκη, στα Ψαρά, στη Νάουσα, στη Χίο….. Έτσι η Κάσος καταστράφηκε ολοσχερώς πληρώνοντας το τίμημα του αγώνα ελευθερίας και επιβεβαίωσης της κυριαρχίας.Διακόσια χρόνια μετά, οι σφαγές και τα ολοκαυτώματα (και όχι μόνο κατά τη διάρκεια της Επανάστασης) απουσιάζουν από το δημόσιο λόγο και είναι μάλλον επετειακές αναφορές, χωρίς εμβάθυνση της τακτικής και της πολιτικής των θυτών να επιλέγουν τη μορφή αυτή πρακτικής εν καιρώ ένοπλης σύρραξης.
Μάλιστα οι σφαγές αυτές επειδή δεν τιμωρήθηκαν, επαναλήφθηκαν με τον ίδιο φρικώδη, βάρβαρο τρόπο και παραμένοντας ατιμώρητες, κρέμονται σαν δαμόκλειο σπάθη πάνω από τον Ελληνισμό. Πιο συγκεκριμένα μετά την Κάσο και τις υπόλοιπες πατρίδες του Ελληνισμού κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, η Γενοκτονία επαναλήφθηκε το 1922 στον Πόντο, στην ανατολική Θράκη, στη Σμύρνη, το 1955 στην Κωνσταντινούπολη, στην Ίμβρο και την Τένεδο, το 1974 στην Κύπρο. Με λίγα λόγια οι ατιμώρητοι σφαγείς, αφού έχουν δει τα εγκλήματά τους να περνούν στη λήθη, συνεχίζουν απτόητοι το σχεδιασμό νέων. Τώρα βεβαίως χρησιμοποιούν άλλα μέσα. Πρώτα η αμφισβήτηση μετά η εξαφάνιση. Ο «Ζωτικός Χώρος» του Χίτλερ και των Ναζί, έγινε «Στρατηγικό Βάθος» και «Γαλάζια Πατρίδα» του Ερντογάν, των πρακτόρων της ΜΙΤ, των Γκρίζων Λύκων: Ίμια, Ζουράφα, Καστελλόριζο, Κάσος.Ένα ολοκληρωτικό , κατοχικό, φασιστικό, ρατσιστικό καθεστώς που βαρύνεται με εγκλήματα πολέμου και με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που ευθύνεται για Γενοκτονίες του παρελθόντος, αλλά και του παρόντος εναντίον Ελλήνων, Αρμενίων, Κούρδων, συνεχίζει την προσπάθεια εξαφάνισης του Αιγαίου, του Ελληνισμού.
Η πραγματικότητα δεν μπορεί να κρυφθεί. Παρόλες τις Αθηναϊκές και εν πολλοίς ένοχες δικαιολογίες (όλων) για το περιστατικό στην Κάσο, παρόλη τη σιωπή και την προπαγάνδα ότι «δεν έγινε και τίποτε», ότι «δε χρειάζεται να ανησυχούμε», ότι «όλα είναι καλά», η Τουρκία συνεχίζει την ίδια ακριβώς πολιτική εναντίον της κυριαρχίας μας, των συμφερόντων μας, της επιβίωσής μας.Στην Κάσο, όπως και το 1996 στα Ίμια, όπως συνεχώς γίνεται στο Καστελλόριζο, όπως πρόσφατα στη Ζουράφα, η Τουρκία εισβάλλει (κατά τη ρήση του Ερντογάν) στην ελληνική επικράτεια και ταυτόχρονα δημιουργεί τετελεσμένο γκρίζας εθνικής κυριαρχίας.Ο Ελληνισμός οφείλει να αντισταθεί απέναντι στο κράτος- παρακράτος- διακινητή- εισβολέα- τρομοκράτη. Οφείλει να αγωνιστεί ενάντια στη συνεχιζόμενη απόπειρα εξαφάνισης του έθνους μας, να διακόψει κάθε η συζήτηση για το Αιγαίο, να σταματήσει κάθε διαπραγμάτευση της εθνικής μας κυριαρχίας με την Τουρκία! Παράλληλα ως ελάχιστη προυπόθεση για την επιτυχή έκβαση του αγώνα επιβίωσης είναι η ανάδειξη οράματος, προτύπων, συμβόλων για την πατρίδα μας.
Αλήθεια, το πολιτικό, πνευματικό ακόμη και το επιχειρηματικό προσωπικό έχει να πει κάτι για την Τουρκία (και για τους δορυφόρους της) που απειλούν την εθνική μας υπόσταση, έχει να προτείνει κάτι ως όραμα για τον Ελληνισμό;
*Ο Θεοφάνης Μαλκίδης είναι διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου, συγγραφέας των βιβλίων Αιγαίον: Γη και Ύδωρ. Δωδεκάνησα: Ελληνικότητα και Εθνική Κυριαρχία.
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
