Τη νύκτα της Τρίτης 6 Αυγούστου προς Τετάρτης 7 Αυγούστου 2024, μηχανοκίνητες μονάδες του τακτικού ουκρανικού Στρατού, υποστηριζόμενες από πυροβολικό και Συστήματα Μη Επανδρωμένων Αεροχημάτων (ΣΜηΕΑ), μετά από εκτεταμένη προπαρασκευή ηλεκτρονικού πολέμου που «τύφλωσε» τα ρωσικά μέσα επιτήρησης, εισέβαλαν στη ρωσική επικράτεια, επιτυγχάνοντας απόλυτο αιφνιδιασμό.
Γράφει ο James
(Bsc, MSE, Chief of Security)
Συγκεκριμένα, εισέβαλλαν στη διοικητική περιφέρεια του Κουρσκ (курск область). Επτά μέρες αργότερα, οι Ουκρανοί έχουν διεισδύσει σε βάθος μέχρι και 35 Km, σε ένα μέτωπο εκτάσεως σχεδόν 50 Km, καταλαμβάνοντας συνολικά περίπου 400 τ.χλμ. εδάφους. Στις στρατιωτικές επιχειρήσεις, κάθε μάχη (πρέπει να) έχει έναν Αντικειμενικό Σκοπό (ΑΝΣΚ).
Πολλή συζήτηση έχει καταγραφεί για τον ΑΝΣΚ της ουκρανικής εισβολής, όμως χωρίς πλήρη πληροφοριακή εικόνα του πεδίου είναι δύσκολο έως αδύνατο να κάνεις ορθές εκτιμήσεις. Οι Ουκρανοί φαίνεται ότι πρόλαβαν τους Ρώσους σε αυτή τους την ενέργεια. Πράγματι, από τις μέχρι τώρα διακινούμενες επιβεβαιωμένες πληροφορίες, οι Ρώσοι είχαν συγκεντρώσει στο Μπιέλγκοροντ μία δύναμη περίπου 50.000 ανδρών, που προοριζόταν να εισβάλει στην Ουκρανία, ακριβώς από την περιοχή του Σούμι, ανοίγοντας ένα ακόμα μέτωπο μετά το Χάρκοβο.
Η πρόληψη του ανοίγματος αυτού του νέου μετώπου ήταν ακριβώς και ο ΑΝΣΚ των Ουκρανών σε αυτή την κατά τα φαινόμενα παράλογη εισβολή, σε ένα συμπέρασμα που εν-διαφέρει πρωτίστως την Ελλάδα.
Είναι απολύτως λογικό να υποθέσουμε ότι οι Ουκρανοί γνώριζαν την ύπαρξη και προετοιμασία αυτής της δύναμης. Ακόμα και αν δεν γνώριζαν με βεβαιότητα την αποστολή της, γνώριζαν πως όταν θα είχαν ολοκληρωθεί οι προετοιμασίες σίγουρα θα επενέβαινε σε κάποιο σημείο του μετώπου. Είτε στο Χάρκοβο, είτε στο Λουγκάνσκ (Γραμμή Κουπιάνσκ – Σβατόβε), είτε νοτιότερα, στο Ντονμπάς (π.χ. μέτωπο Οτσερέτυνε και προέλαση προς Ποκρόβσκ).
Η πιο πρακτική ερμηνεία λοιπόν λέει ότι οι Ουκρανοί επέλεξαν, αντί να περιμένουν την εχθρική ενέργεια, έχοντας παραχωρήσει στον αντίπαλο το πλεονέκτημα της επιλογής του τόπου και χρόνου ενέργειας, να την προκαλέσουν εκείνοι και μάλιστα όσο πιο πρόωρα γινόταν, όσο το δυνατόν πιο απροετοίμαστη ήταν εκείνη η δύναμη. Επιτέθηκαν με σημαντικό όγκο δυνάμεων, τόσο που οι υπάρχουσες συνοριοφυλακές θα αδυνατούσαν να αναχαιτίσουν, αναγκάζοντας τους Ρώσους να στείλουν τις πιο άμεσα διαθέσιμες εφεδρείες.
Εδώ υπήρχε φυσικά το ρίσκο οι Ρώσοι να μην “τσιμπήσουν”, αλλά μια γενικότερη επιχείρηση προπαγάνδας που εξαπολύθηκε ταυτόχρονα από τα Δυτικά media περί αιφνιδιασμού των Ρώσων και πλήγματος του γοήτρου τους, αύξησε τις πιθανότητες να στείλουν οι Ρώσοι ακριβώς αυτές τις δυνάμεις προκειμένου να μειώσουν τον φαινόμενο χρόνο αντίδρασής τους.
Στην ουσία, οι Ουκρανοί έθεσαν έναν χρονικό ΑΝΣΚ. Όπως ακριβώς το 1941, η καθυστέρηση έναρξης της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα καθήλωσε τελικά τους Ναζί εξαιτίας της ρασπουτίτσα και του χειμώνα προτού επιτύχουν όλους τους δικούς τους ΑΝΣΚ, έτσι και τώρα, η εμπλοκή της δύναμης που θα εισέβαλε στο Σούμι καθυστερεί οποιαδήποτε τέτοια ενέργεια μέχρι η ουκρανική εισβολή να εκκαθαριστεί. Οι Ουκρανοί αρκεί να κρατήσουν μέχρι τα μέσα Οκτώβρη, μετά η ρασπουτίτσα θα εμποδίσει τα όποια ρωσικά σχέδια.
Ουκρανικό αυτοκινούμενο οβιδοβόλο στην είσοδο της περιφερειακής διοίκησης Κουρσκ της Ρωσικής Ομοσπονδίας
Για να πετύχουν τον χρονικό ΑΝΣΚ τους, οι Ουκρανοί εφαρμόζουν άριστα Πόλεμο Ελιγμών. Ενήργησαν Αιφνιδιαστικά για να μεγιστοποιήσουν τα αποτελέσματα. Επιτίθενται συνεχώς σε διαφορετικά σημεία του θύλακα, διατηρώντας τον Ρυθμό. Επιχειρούν με Πεζικό και Τεθωρακισμένα, συνεπικουρούμενα από Πυροβολικό και Μη Επανδρωμένα, ενώ εκτελούν και ηλεκτρονικό πόλεμο, σύμφωνα με την αρχή των Συνδυασμένων Όπλων. Δεν εμπλέκονται μέχρι τέλους προκειμένου να διατηρούν την Ευελιξία. Κάθε κλιμάκιο επιχειρεί με σχετική αυτονομία στον τομέα του, στα πλαίσια Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Και θα συνεχίσουν να επιχειρούν κατ’ αυτόν τον τρόπο, όσο ελέγχουν το Κέντρο Βάρους της όλης επιχείρησης.
Από τις έξι αρχές του Πολέμου Ελιγμών, το Κέντρο Βάρους είναι το πιο δύσκολο να προσδιοριστεί κάθε φορά. Πολλοί θεωρούν ότι πρόκειται απλώς για το αδύνατο σημείο του εχθρού, όμως είναι πιο σύνθετο. Το Κέντρο Βάρους περιλαμβάνει και την φίλια, και την εχθρική διάταξη, σε μία συνολική θεώρηση της εκάστοτε επιχείρησης. Πρόκειται στην ουσία για το στοιχείο εκείνο που επιτρέπει την διενέργεια μιας επιχείρησης και καθιστά προσιτό τον ΑΝΣΚ.
Στην περίπτωση της ουκρανικής εισβολής στο Κουρσκ, το Κέντρο Βάρους είναι η δυνατότητα των Ουκρανών να ελίσσονται ανεμπόδιστα εντός του θύλακα που έχει σχηματιστεί και να επιτυγχάνουν τοπική υπεροχή σε όποιο σημείο επιλέξουν να επιτεθούν. Μόλις οι Ρώσοι περισφίξουν επαρκώς τον θύλακα – είτε περιορίζοντας την έκτασή του ώστε οι ουκρανικοί ελιγμοί να είναι δύσκολοι, είτε ενισχύοντας την περίμετρο ώστε να μην επιτυγχάνουν πουθενά οι Ουκρανοί τοπικοί υπεροχή – ο ΑΝΣΚ της ουκρανικής επίθεσης δεν θα είναι πλέον εφικτός.
Τότε οι Ουκρανοί πιθανότατα θα αποσυρθούν σε μία πιο συντηρητική αμυντική διάταξη, αναδιπλούμενοι σταδιακά σε επιβραδυντικό αγώνα μέχρι να επανέλθουν εντός της ουκρανικής επικράτειας. Όμως για να συμβεί αυτό οι Ρώσοι θα έχουν εμπλέξει σημαντικές εφεδρείες, και απωλέσει την ευκαιρία να ανοίξουν νέο μέτωπο στο Σούμι πριν τον χειμώνα και τις αμερικανικές εκλογές.
Η Ελλάδα γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει να αντιλαμβάνεσαι διαμορφούμενη απειλή. Άραγε εδώ έχουμε κάποιο αντίστοιχο σχέδιο ή νοοτροπία για την αναίρεση αντίστοιχων πρωτοβουλιών του αντιπάλου προκειμένου να του αφαιρέσουμε το πλεονέκτημα της επιλογής του τόπου και χρόνου εκδήλωσης της ενέργειας;
Ή έστω μέχρι να κερδηθεί επαρκής χρόνος, χωρίς απώλεια εθνικού εδάφους ή κυριαρχίας ώστε να κινητοποιηθούν διπλωματικά (και στρατιωτικά) οι σύμμαχοί μας με τους οποίους έχουμε υπογράψει και συνθήκη αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής? Όπως είχε πει ο στρατηγός George Patton, «κανένας κακόμοιρος δεν κέρδισε τίποτα μόνο αμυνόμενος. Υπάρχει μόνο επίθεση, επίθεση, και πάλι επίθεση…»
Η προληπτική ενέργεια όχι μόνον δεν αντιφάσκει με την αποτροπή, αλλά αποτελεί βασικό όπλο στη φαρέτρα της τελευταίας. Η Ουκρανία, παρά τις πολύ διαφορετικές επικρατούσες συνθήκες, διδάσκει άλλη μια φορά μαθήματα που αφορούν την Ελλάδα.
Εμείς θα αναρωτηθούμε εναγωνίως για μία ακόμη φορά αν θα αδράξουμε την ευκαιρία να αφομοιώσουμε πολύτιμα μαθήματα χωρίς να καταβάλλουμε το ίδιο κόστος με αυτούς που ηρωικά τα διδάσκουν…
