Με εκτενή ανακοίνωση του ο πρόεδρος των εργαζομένων στην ΕΑΒ Νίκος Καπίρης καταγγέλλει την κυβερνητική επιλογή παραχώρησης έργου σε ιδιώτες.
Η ανακοίνωση:
Η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία Α.Ε. ιδρύθηκε με τον νόμο 43/1975 επί Νέας Δημοκρατίας, ως όραμα του τότε πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Καραμανλή. Σκοπός λειτουργίας της κρατικής επιχείρησης η «κάλυψη των αναγκών των Ενόπλων Δυνάμεων και λοιπών δημοσίων υπηρεσιών, ως και η παροχή υπηρεσιών σε τρίτους, στον τομέα της συντηρήσεως, επισκευής και κατασκευής αεροσκαφών και εν γένει αεροδιαστημικού υλικού».
Η ειρωνεία είναι πως μετά από 49 συναπτά έτη, έρχεται η σύγχρονη Νέα Δημοκρατία για να διαλύσει αυτό το όραμα που υλοποιήθηκε από τον «Εθνάρχη» και μάλιστα με απροκάλυπτες και επαίσχυντες διαδικασίες. Η προσπάθεια ξεκίνησε αμέσως, με την ανάληψη καθηκόντων διακυβέρνησης το έτος 2019 και συνεχίζεται λυσσαλέα μέχρι και την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, με μεθοδικότητα και ανθελληνικό μένος.
Κάθε ενέργεια και απόφαση που έχει ληφθεί για την εταιρία κατά τα τελευταία έτη, αποδεικνύει τον υφέρποντα σκοπό, αναδεικνύει όμως παράλληλα και τα σφάλματα διαχείρισης, που θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια σε άλλο ένα εθνικό ρεζιλίκι. Τα πάντα θυσία στον βωμό της πολυπόθητης ιδιωτικοποίησης. Η απαξίωση των προγραμμάτων που αφορούν στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, είναι εμφανέστατη σε όλα τα επίπεδα και ιδιαίτερα για την ΕΑΒ, όπου όλα λειτούργησαν και εξακολουθούν να λειτουργούν σαν να έχει αναλάβει τα ηνία οποιοσδήποτε άλλος, πλην του ΥΠΕΘΑ.
Κάθε πρόσληψη στην EAB κατά τα τελευταία έτη, είχε και έχει ως σκοπό την στελέχωση των παραγωγικών τμημάτων όπου εμπλέκεται η Αμερικάνικη Lockheed Martin. Κάθε επένδυση σε κτιριακές εγκαταστάσεις, αγορά εξοπλισμού, συντήρηση, ή βελτίωση, έχει να κάνει αποκλειστικά με συγκεκριμένα προγράμματα: Κατασκευαστικό F-16 & C-130J, αναβάθμιση P-3 & F-16 Viper. Κάθε παραγγελία αεροπορικού υλικού καθώς και οι σχετικές αποπληρωμές, λαμβάνουν απόλυτη προτεραιότητα, εφόσον αφορούν σε αυτά τα έργα. Για τις υπόλοιπες όμως δραστηριότητες που επηρεάζουν την αποτελεσματικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων και ιδιαίτερα την Πολεμική μας Αεροπορία, δυστυχώς δεν ισχύουν τα ίδια. Όλα αυτά έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα. Νοοτροπία που αγγίζει τα όρια της προδοσίας. Ή μήπως αυτά τα όρια έχουν ξεπεραστεί;
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και έτσι έπρεπε με συνοπτικές και άτυπες διαδικασίες, οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας να απογαλακτιστούν από την ΕΑΒ. Και για να γίνει αυτό, δίχως να προκληθούν τα ΜΜΕ και η κοινή γνώμη, έπρεπε πρώτα η εταιρία να απαξιωθεί με Μακιαβελικό τρόπο, ώστε να διασυρθεί και να εμφανιστεί στα μάτια της κοινής γνώμης, ως άλλη μία προβληματική δημόσια επιχείρηση που ρημάζει τα λεφτά του λαού. Κλασσική τακτική που ακολουθεί κάθε κράτος-μπανανία, σε αυτόν τον κόσμο.
Έτσι, αφού προετοιμάστηκε κατάλληλα το κλίμα και δίχως να υπάρξουν σχετικές αναφορές από τα ευρείας ακροαματικότητας ΜΜΕ, η κυβέρνηση παρέδωσε έργο της εταιρίας που αφορά στην συντήρηση πτητικών μέσων της ΠΑ, σε ανταγωνίστριες ιδιωτικές εταιρίες, τόσο εγχώριες, όσο και του εξωτερικού… Η «καραμέλα» γνωστή: «Υπήρξαν λόγοι εθνικής ανάγκης.»
Αλήθεια όμως, ποιο είναι το τίμημα αυτής της πολιτικής για τον Έλληνα φορολογούμενο; Τα νούμερα είναι αποκαλυπτικά:
Η συντήρηση εργοστασιακού επιπέδου, (Programmed Depot Maintenance), για ένα μεταγωγικό C-130 στην ΕΑΒ, στοίχιζε περί τα 1,7 εκ.€, με χρέωση 65€/εργατοώρα. (Μην υπάρξει παρεξήγηση για τον μισθό των τεχνικών. Αυτός κυμαίνεται από 34 έως 48€, μεροκάματο, ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας). PDM, σημαίνει πλήρης αποσυναρμολόγηση, επιθεώρηση, επισκευή και αποκατάσταση ολόκληρου του αεροσκάφους και των εξαρτημάτων του. Στον αντίποδα, η εντεταλμένη προηγούμενη διοίκηση, θεώρησε πρέπον να «χαρίσει» μέρος των εργασιών του προγράμματος των C-130, στην ιδιωτική AMS. Μιλάμε για μία εταιρία που ανήκει σε απόστρατο και ανέλαβε έργο συντήρησης, 2+2 μεταγωγικών, δίχως να φέρει όμως τις απαραίτητες πιστοποιήσεις. Το δε αποτέλεσμα μηδενικό. Το χρονικό περιθώριο της παράνομης σύμβασης έληξε και το αεροσκάφος στο οποίο «πειραματίστηκε» ο ιδιώτης, παραμένει καθηλωμένο στην ΕΑΒ, το προσωπικό της οποίας καλείται τώρα να αντιμετωπίσει 1200 περίπου αστοχίες, που ο εργολάβος αγνόησε… Και γιατί να μην το κάνει, αφού απολαμβάνει τη στήριξη πρωτοκλασάτου υπουργού, αλλά και ανώτατου αξιωματικού, ο οποίος απειλεί οποιονδήποτε κατώτερο στην ιεραρχία τολμήσει να αμφισβητήσει τον πιθανότατα μελλοντικό του εργοδότη… Το φαγοπότι όμως των C-130, έχει περάσει και εκτός συνόρων, αφού δύο μεταγωγικά έχουν προωθηθεί με απευθείας ανάθεση από την NSPA, προς την Πορτογαλική Ogma. Το κόστος αποκατάστασης και ο χρόνος παράδοσης, δεν έχουν κοινοποιηθεί. Το πρώτο βρίσκεται εκεί ήδη δύο χρόνια και με κόστος εργατοώρας στα 168€, αναμένεται «λυπητερή» άνω των 5.000.000€ για κάθε αεροπλάνο.
Πλήρης PDM Super Puma: Κόστος στην ΕΑΒ, περί τα 1,5 εκ.€. Αρχικά και πριν από αρκετά χρόνια, είχαν προωθηθεί σε Ισπανική εταιρία, όπου το κάθε ελικόπτερο έφτασε και ξεπέρασε τα 3 εκ.€. Τώρα και με την απόφαση άλλης μίας βεβιασμένης ανάθεσης, το κράτος έχει στείλει δύο στην Ελβετική Ruag, επειδή εκεί η συντήρηση είναι ακριβότερη… 8 εκ.€ για κάθε ελικόπτερο! Κάποια επίσης «δωρίστηκαν» σε Ελληνική ιδιωτική εταιρία, της οποίας την πιστοποίηση είχε αφαιρέσει η κατασκευάστρια των Super Puma, Airbus Helicopters, λόγω… αθέμιτων πρακτικών. Η δε ποιότητα υπηρεσιών της συγκεκριμένης εταιρίας, μετά την παράδοση κάποιων επικίνδυνων ελικοπτέρων, έχει προκαλέσει τριβές και στους κόλπους του Πολεμικού Ναυτικού. Οι όποιες αντιδράσεις όμως «πνίγηκαν», κατόπιν σχετικών διαταγών της ηγεσίας…
Πάμε και στα πολύτιμα πυροσβεστικά CL-215 & 415: Κόστος συντήρησης PDM στην ΕΑΒ, 1,5 εκ.€. Το προηγούμενο καλοκαίρι, έστειλαν και πάλι με απευθείας ανάθεση ένα από τον κάθε τύπο στην Γαλλική Sabena, με κόστος 2,5 εκ. €/αεροσκάφος. Το «πακέτο» όμως, δεν περιλάμβανε την αποκατάσταση ευρημάτων από τις επιθεωρήσεις, αλλά ούτε και την επιδιόρθωση βλαβών. Συμφωνία που αφορούσε σε αεροσκάφη μισού αιώνα… Ευλόγως το πραγματικό κόστος έφτασε τα 3,5 εκ.€/αεροσκάφος. Και το κερασάκι στην τούρτα: Η κατάρτιση και η καταλληλότητα της Γαλλικής εταιρίας υπήρξε τέτοια, ώστε να εξαναγκαστεί στην κρυφή αποστολή τεχνικών στις εγκαταστάσεις της 112 ΠΜ, όπου εδρεύει κλιμάκιο της ΕΑΒ κατά την αντιπυρική περίοδο, προκειμένου να εκπαιδευτούν από τους ΕΑΒίτες! Κατά τα φαινόμενα, κάπου τα βρήκαν σκούρα. Επίσης και για την ιστορία, τα δύο πυροσβεστικά που ανέλαβαν παρουσίασαν τέτοια προβλήματα, ώστε η αμφισβητούμενη πτητική ικανότητα τουλάχιστον του ενός, να οδηγήσει σε καθήλωσή του μέχρι νεοτέρας…
Παρατίθενται συνοπτικά, κάποια από τα διαθέσιμα στοιχεία:
ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΛΟΓΙΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑΚΗΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ | |||
ΤΥΠΟΣ | ΚΟΣΤΟΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΑΒ, ανά σκάφος | ΚΟΣΤΟΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΣΕ ΑΛΛΟ ΦΟΡΕΑ, ανά σκάφος | ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ |
ΜΕΤΑΓΩΓΙΚΑ C-130 H/B | Πάγια PDM: 1.7 εκ. € | OGMA (ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ): Απροσδιόριστο, καθώς δεν έχουν αποδοθεί. | Το πρώτο εκ των δύο C-130, ίσως να αποδοθεί εντός του καλοκαιριού. Με τιμή ΕΩ 168€, αναμένεται να υπερβεί τα 5.000.000€ |
ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΑ CL-215 & CL-415 | Πάγια PDM: 1.5 εκ. € | SABENA (ΓΑΛΛΙΑ): 3.5 εκ. € | Η συμφωνία με τη Sabena, περιλάμβανε μόνο την προγραμματισμένη συντήρηση. Οι επιπρόσθετες εργασίες επέφεραν επιπλέον χρεώσεις. |
ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΑ SUPER PUMA | Πάγια PDM: 1-1,5 εκ. € | NAMSA (ΙΣΠΑΝΙΑ): >3 εκ. € RUAG (ΕΛΒΕΤΙΑ): 8 εκ. € | Μετά το αρχικό Ισπανικό φιάσκο, προωθήθηκαν δύο ελικόπτερα στην Ελβετική εταιρία, η οποία όμως είναι και ακριβότερη… |
VIP Α/ΦΟΣ EMBRAER 135 | Μέση Περιοδική Επιθεώρηση: 600.000 € (max.) | OGMA (ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ): 1,2 εκ. € | Παρελήφθη από την Πορτογαλία τον περασμένο Φεβρουάριο. |
Τέλος, αξίζει να αναφερθεί πως τα τελευταία τρία χρόνια, εργάζονται υπό αδιευκρίνιστο καθεστώς εντός της ΕΑΒ 150 άτομα, για την ιδιωτική εταιρία Ελληνικών συμφερόντων, Apella. «Υποστηρίζουν» παραγωγικά το κατασκευαστικό πρόγραμμα των τμημάτων του F-16 και κάνουν χρέη management, (!) στο πρόγραμμα αναβάθμισης των Viper, ενώ εκπαιδεύτηκαν δωρεάν από την ίδια την ΕΑΒ! Για τα τρία τελευταία χρόνια καταναγκαστικής συνεργασίας, η Apella αξιώνει να λάβει από την κρατική επιχείρηση 12 εκ.€, δίχως να υπάρχει υπογεγραμμένη σχετική σύμβαση σε ισχύ… Επίσης, το ετήσιο κόστος μισθοδοσίας της αγγίζει τα 5,5 εκ.€, το οποίο και έχει μετακυλήσει έντεχνα στο ταμείο της ΕΑΒ, επειδή η κύρια ανάδοχος της αναβάθμισης Lockheed Martin, θεωρεί υπαίτια την Ελληνική επιχείρηση για τις συνεχείς παραιτήσεις τεχνικών από το πρόγραμμα. Αποσαφηνίζουμε, πως η ΕΑΒ ως όμηρος του ενιαίου μισθολογίου, προσφέρει χαμηλές συγκριτικά αποδοχές, με συνέπεια τον μεγάλο αριθμό αποχωρήσεων, γεγονός που με την σειρά του συνεπάγεται καθυστερήσεις. Η κρατική αδιαλλαξία όσον αφορά στο μισθολογικό, έχει οδηγήσει την LM στην αυτεπάγγελτη πρόσληψη ακριβοπληρωμένων υπεργολάβων, οι οποίοι όμως αποζημιώνονται έμμεσα από την ΕΑΒ!
Στο δε πρόγραμμα του διαβόητου P-3B, απασχολούνται κατά αυτό τον τρόπο περίπου 15 αλλοδαποί, με μέσο μισθό τα 5.500€. Και αυτά τα ποσά καταβάλλονται από την κρατική επιχείρηση, η οποία προσφέρει ταυτόχρονα για το έτος 2024, αύξηση 2€/εργάσιμη ημέρα, για το δικό της προσωπικό…
Λαμβάνοντας υπόψη τις παραπάνω αναφορές και τα απτά οικονομικά μεγέθη, ας κρίνει ο κάθε νουνεχής Έλληνας εάν υπάρχει λογική πίσω από όλες εκείνες τις ενέργειες θυσίας της κρατικής ΕΑΒ, στον βωμό των ιδιωτικών συμφερόντων και της σύναψης εφήμερων και ευάλωτων συμμαχιών. Μόνο και μόνο τα παραπάνω, αναδεικνύουν τον ρόλο της εταιρίας, ως μέσο αποτροπής στην διαφυγή πολύτιμου συναλλάγματος από την χώρα, αλλά και παροχής ποιοτικών υπηρεσιών στις ένοπλες δυνάμεις της πατρίδας μας. Υπάρχει τεράστια διαφορά στα κόστη και στο παραγόμενο έργο, μεταξύ μίας επιχείρησης που λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος και μιας άλλης, που ιδρύθηκε μέσα από το αίσθημα του πατριωτισμού.
Και εκεί θα κρίνει η ιστορία και τους ηγέτες που έλαβαν τόσο τις σωστές, όσο και τις λανθασμένες αποφάσεις: Άλλοι αποκαλούνται «εθνάρχες» και άλλοι θα χαρακτηριστούν «δημοπράτες»…
Ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ Αεροπορικής Βιομηχανίας,
ΚΑΠΙΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
