Εισαγωγή: Μισό αιώνα μετά το πραξικόπημα στην Κύπρο, την πτώση της χούντας, την τουρκική εισβολή και την αλλαγή καθεστώτος στην Ελλάδα η ριζική αλλαγή εθνικής στρατηγικής αφενός είναι επιτακτική αναγκαιότητα και αφετέρου δεν αφορά (ή δεν πρέπει να αφορά) τις κομματικές και προσωπικές διενέξεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Τα έσχατα εθνικά συμφέροντα εθνικής επιβίωσης και εθνικής ασφάλειας αφορούν όλους. Το σύντομο κείμενο που ακολουθεί γράφεται με αφορμή την επίσκεψη του πρωθυπουργού του Ελλαδικού κράτους μετά από πρόσκληση του προέδρου της Κύπρου με αφορμή μισό αιώνα παράνομης εισβολής και παράνομων τετελεσμένων. Όπως και σε πολλές άλλες αναλύσεις, συνοψίζονται επιχειρήματα που συνηγορούν με την εξ αντικειμένου ορθή θέση υπέρ μιας ριζικής αλλαγής στο Κυπριακό ζήτημα. Αυτονόητα, αυτό απαιτεί μια ούτως ή άλλως αναγκαία και μη εξαιρετέα αλλαγή στρατηγικού προσανατολισμού και στρατηγικών σχεδίων και αποφάσεων σε όλο φάσμα της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Η Ελληνική πλευρά είχε συμφέρον να κατανοήσει εδώ και πολύ καιρό ότι ο κατευνασμός των αναθεωρητικών απειλών σημαίνει είτε «ήττα χωρίς πόλεμο» ή πόλεμο ή πιθανότερα και αμφότερα. Είναι επιτακτικό επίσης να γίνεται κατανοητό ότι εν μέσω πρωτόγνωρων στρατηγικών εξελίξεων και καταιγιστικών στρατηγικών ανακατατάξεων κάθε είδους ο κατευνασμός και η στρατηγική αναξιοπιστία ενδέχεται να σημαίνουν κάποιου είδους εκμηδένιση των νεοελλήνων, δύο αιώνες μετά την Εθνεγερσία. Πέραν της εισαγωγής που προηγήθηκε προστέθηκε σε παράρτημα στο τέλος επιστολή στην αγγλική γλώσσα προς την Αντιπρόσωπο του ΓΓ του ΟΗΕ.
Τουρκικές αναθεωρητικές απειλές
Η Ελλάδα είναι κράτος που σέβεται την διεθνή νομιμότητα. Δεν εγείρει αναθεωρητικές αξιώσεις και δεν απειλεί άλλα κράτη. Το αντίθετο ισχύει για την Τουρκία και μάλιστα διαχρονικά με ολοένα οξύτερες αναθεωρητικές απειλές. Ελληνική αποτρεπτική στρατηγική, κατά συνέπεια, σημαίνει ότι ως σκοπό έχει να αντικρούσει τον Τουρκικό αναθεωρητισμό. Όσον αφορά την Κύπρο, με κάθε λογικό και ορθολογιστικό κριτήριο σημαίνει αναίρεση των παράνομων τετελεσμένων της παράνομης Τουρκικής εισβολής του 1974. Μέχρι αυτό να επιτευχθεί -και ανεξαρτήτως πόσο αυτό θα διαρκέσει μέχρι να εκπληρωθεί αυτός ο σκοπός, καθότι αυτή είναι η πρακτική όλων των κρατών σε ανάλογες και αντίστοιχες περιπτώσεις- κύριος σκοπός είναι η διαφύλαξη της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) ως του μόνου αναγνωρισμένου κράτους.
Επιτακτική ανάγκη ριζικής αλλαγής εθνικής στρατηγικής
Η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Κύπρο κατόπι πρόσκλησης του Κύπριου Προέδρου με αφορμή την επέτειο μισού αιώνα παράνομης εισβολής και κατοχής του ενός τρίτου της Επικράτειας της ΚΔ, είναι ευκαιρία για ριζική στρατηγική επανατοποθέτηση: Νόμιμα, θεμιτά και νομιμοποιημένα αποσύρονται όλες οι αχρείαστες, αποδεδειγμένα αναποτελεσματικές και σε κάθε περίπτωση αυτοκτονικές υποχωρήσεις του παρελθόντος. Ταυτόχρονα, τίθενται ως κόκκινες γραμμές η διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα σύμφωνα με τις (μόνες νόμιμες βλ. πιο κάτω) αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ του 1974, 1975, 1983 και σύμφωνα με την Πράξη Προσχώρησης της ΚΔ στην ΕΕ. Στην Πράξη Προσχώρηση ρητά αναφέρεται ότι ισχύει για όλη την Επικράτεια της ΚΔ. Εξ αντικειμένου, μετά από μισό αιώνα άγονων διαπραγματεύσεων με τις οποίες η Τουρκία επιδιώκει να νομιμοποιήσει τα παράνομα τετελεσμένα, η εφαρμογή του νομικού κεκτημένου της Ευρωπαϊκής Κοινότητας είναι η μόνη βιώσιμη διέξοδος. Προστίθενται τα εξής στοιχειώδη και ουσιώδη.
ΚΑΤΑ ΠΡΩΤΟΝ, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει σοβαρά το γεγονός ότι μισό αιώνα μετά την παράνομη εισβολή η της Τουρκίας στην Κύπρο η υποχωρητικότητα της Ελληνικής πλευράς όχι μόνο οδήγησε τις Κυπριακές διαπραγματεύσεις σε αδιέξοδο αλλά ενθάρρυνε την Άγκυρα να διατυπώνει θέσεις που με κάθε αντικειμενικό κριτήριο οδηγούν σε πλήρη έλεγχο της Κύπρου. Στην Μεγαλόνησο Κύπρο, υπενθυμίζεται, οι Έλληνες αποτελούν το 82% του πληθυσμού και είναι περίπου το ένα δέκατο του Ελληνικού έθνους. Επικυριαρχία της Τουρκίας στην Κύπρο σημαίνει ότι σε πρώτη φάση το ένα δέκατο του Ελληνισμού καθίσταται όμηρος της Άγκυρας και ότι στην συνέχεια κατακτά όλο το νησί αλλάζοντας τους γεωπολιτικούς και στρατηγικούς συσχετισμούς και τα σύνορα με συνέπειες βαθύτατων προεκτάσεων. Μεταξύ πολλών άλλων εκπληρώνει τον σκοπό υποβάθμισης της Ελλάδας και ανάδειξης της Τουρκίας σε περιφερειακό ηγεμόνα εντός του αναδυόμενου πολυπολικού διεθνούς συστήματος.
Γεωπολιτικά, στρατηγικά και άλλα κριτήρια και παράγοντες. Διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, στην Μεγαλόνησο Κύπρο πέραν του γεγονότος ότι κατοικεί το ένα δέκατο του Ελληνισμού
α) η Ελλάδα είναι εγγυήτρια δύναμη,
β) η Τουρκία παραβιάζει κατάφωρα την διεθνή τάξη,
γ) οι υποχωρήσεις στις διαπραγματεύσεις με το πιστόλι των στρατευμάτων κατοχής στον κρόταφο δεν είναι δεσμευτικές (Πρέσβης Δούντας ορθά υπογράμμιζε: Σε όλες τις διαπραγματεύσεις οι πολιτικές υποχωρήσεις αποσύρονται και οι νέες διεξάγονται από μηδενική βάση),
γ) το Συμβούλιο Ασφαλείας με όρους αρμοδιοτήτων που ορίζει ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ (άρθρο 2 Κεφάλαιο Ι) δεν έχει δικαίωμα να ορίζει την εσωτερική τάξη των κρατών-μελών και η μόνη αρμοδιότητά του είναι η αποκατάσταση της διεθνούς τάξης η οποία με δικές του αποφάσεις το 1974,1975 και 1983 όρισε ότι παραβιάστηκε.
Όπως ήδη αναφέρθηκε στην περίπτωση της Κυπριακής Δημοκρατίας οι μόνες αποφάσεις του ΣΑ που ισχύουν είναι αυτές του 1974, 1975 και 1983 όπου ρητά υιοθετούνται τα εξής τα οποία είναι τα μόνα που ορίζουν και οριοθετούν την διεθνή νομιμότητα στην περίπτωση της ΚΔ:
1. Τα τετελεσμένα είναι παράνομα και πριν η Ελληνική πλευρά άρχισε να υποχωρεί το ΣΑ κάλεσε επανειλημμένα να τερματιστούν.
2. Ρητά αναφέρεται ότι τα τετελεσμένα δεν θα αποτελέσουν προϋπόθεση «λύσης» και ότι το μόνο αναγνωρισμένο κράτος είναι η Κυπριακή Δημοκρατία.
3. Η διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα όπως εξάλλου ορίζεται ρητά στην πράξη προσχώρησης της ΚΔ στην ΕΕ ισχύει για όλη την Επικράτειά της συμπεριλαμβανομένων των παράνομα κατεχομένων εδαφών.
ΤΡΙΤΟΝ, για να σταθούμε ακόμη περισσότερο επί της ουσίας του Κυπριακού, τίθενται και τα εξής αλληλένδετα ζητήματα:
α) Η Τουρκία διατηρεί δεκάδες χιλιάδες παράνομα στρατεύματα στο έδαφος της ΚΔ.
β) Πέραν των εγκλημάτων του 1974 τα οποία έχουν καταγραφεί από εκθέσεις των αρμόδιων διεθνών θεσμών, έφερε χιλιάδες εποίκους οι οποίοι στην βάση της Συνθήκης της Γενεύης είναι έγκλημα πολέμου.
γ) Δημιούργησε στρατιωτικές βάσεις και συνεχίζει να δημιουργεί νέες.
δ) Κλιμακώνοντας τις αναθεωρητικές αξιώσεις της απαιτεί «2 κράτη» (όπως και η ΔΔΟ με πολιτική ισότητα είναι συγκυριαρχία με διαφορετικά λόγια).
Νομικά, πολιτικά και στρατιωτικά η Ελλάδα όφειλε και είχε συμφέρον εδώ και δεκαετίες να λειτουργήσει με όρους νομιμότητας αλλά και εξ αντικειμένου νομιμοποιημένου πολιτικού και στρατηγικού ορθολογισμού: Για την διασφάλιση της διεθνούς τάξης και της περιφερειακής σταθερότητας να εξισορροπήσει την Τουρκία στην ΚΔ. Για παράδειγμα, είναι στρατηγικά επιβεβλημένο, πολιτικά θεμιτό και νομικά νομιμοποιημένο να αποστείλει στην Κύπρο τον ίδιο αριθμό στρατευμάτων. Να δημιουργήσει επίσης στρατιωτικές βάσεις που θα αντισταθμίζουν τις Τουρκικές και να αναγγείλει ότι απορρίπτει ως εσαεί παράνομη τυχόν προσάρτηση των κατεχομένων στην Τουρκία. Αυτός είναι ο σκοπός του περιέργως εγκαταλειμμένου Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ) του οποίου η ολοκλήρωση όπως είχε αρχικά σχεδιαστεί αποτελεί και προϋπόθεση παραγωγικών διαπραγματεύσεων.
Μόνο από θέση ισορροπίας δυνάμεων θα μπορούσαν να διεξαχθούν παραγωγικές διαπραγματεύσεις οι οποίες θα τερμάτιζαν με ειρηνικό τρόπο τα παράνομα τετελεσμένα και θα εκπλήρωναν τις πρόνοιες της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας.
Ακόμη πιο σημαντικό, μια τέτοια νόμιμη και πολιτικά και στρατηγικά ορθολογιστική προσέγγιση με το να δημιουργεί ισορροπία δυνάμεων αλλάζει συλλήβδην τους επί μισό αιώνα αρνητικούς στρατηγικούς συσχετισμούς στις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας και ενισχύει την στρατηγική παρουσία της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο. Λογικά, εάν η Ελλάδα επιτύχει την αλλαγή των συσχετισμών που δημιουργήθηκαν το 1974, η Άγκυρα θα σπεύσει αμέσως να δεχθεί την αποκατάσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε όλη την Επικράτειά της και την εφαρμογή της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας.
Εάν η Τουρκία δεν το πράξει η Ελλάδα θα αυξήσει την ασφάλεια του ενός δέκατου του Ελληνισμού, θα διαθέτει στρατηγικό πλεονέκτημα στο ευρύτερο πλέγμα σχέσεων με την Τουρκία και θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ειρηνικής διεξόδου. Ταυτόχρονα, εάν η Τουρκία παραμένει αναθεωρητική και αδιάλλακτη και όσο και εάν αυτό διαρκέσει, ευκαιρίας δοθείσης θα μπορούσε να επιδιωχθεί η «απαλλαγή» της Κυπριακής Δημοκρατίας από ξένες δυνάμεις και να αποκατασταθεί η νομιμότητα που προβλέπουν οι μόνες ισχύουσες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του 1974,1975 και 1983.
Ελληνική εθνική στρατηγική σε όλο το φάσμα της διεθνούς πολιτικής
Η Ελληνική πολιτική όσον αφορά την Κύπρο, πάντως, δεν μπορεί παρά να είναι ενταγμένη στην ευρύτερη εθνική στρατηγική της Ελλάδας. Με κάθε λογικό και ορθολογιστικό κριτήριο, για παράδειγμα, μείζονος στρατηγικός σκοπός είναι η εκπλήρωση των προνοιών του διεθνούς δικαίου της θάλασσας και τήρηση των προνοιών των Συνθηκών. Ως προς αυτό, υπογραμμίζεται το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι το μόνο κράτος που δεν εφάρμοσε το μονομερές δικαίωμα που ορίζουν οι πρόνοιες του διεθνούς δικαίου της θάλασσας όσον αφορά την επέκταση της Αιγιαλίτιδας ζώνης.
Η τήρηση των προνοιών των Συνθηκών σχετίζεται ευθέως με την αξιοπιστία της εθνικής στρατηγικής. Εντός του σύγχρονου ανταγωνιστικού και συχνά συγκρουσιακού διεθνούς συστήματος ασφαλή και βιώσιμα θεωρούνται εκείνα τα κράτη τα οποία διαθέτουν την αναγκαία ισχύ για την αποτροπή των απειλών κατά της Επικράτειάς τους και την εκπλήρωση των προνοιών του διεθνούς δικαίου. Μεριμνούν για βέλτιστο συνδυασμό των συντελεστών ισχύος που διαθέτουν και λαμβάνουν πολιτικά και στρατηγικά ορθολογιστικές αποφάσεις:
α) Δεν ξοδεύεται ούτε ένα ευρώ λιγότερο ή περισσότερο από ότι είναι αναγκαίο για ποιοτική και ποσοτική επάρκεια πολεμικών μέσων. Κάτι τέτοιο απαιτεί κρατικά επιτελεία, στρατηγικό σχεδιασμό, ορθή εκτίμηση των εξωτερικών απειλών κατά της Επικράτειας και ορθές αποφάσεις για την διάθεση πόρων για την εθνική άμυνα.
β) Υπάρχει μέριμνα διαρκούς απόκτησης στρατηγικής γνώσης από την πολιτική ηγεσία και την στρατιωτική ηγεσία για τα ισχύοντα στην διεθνή πολιτική (αυτό αποτελεί συνήθη πρακτική σε όλα τα κράτη τα οποία διαθέτουν εθνική στρατηγική).
γ) Εάν δεν υπάρχουν δημιουργούνται κρατικά επιτελεία -ασφαλώς κρατικών λειτουργών και όχι κομματικών στελεχών ή περιφερόμενων διεθνικών δρώντων- τα οποία διαρκώς επεξεργάζονται στρατηγικά σχέδια και διαρκώς βελτιώνουν αυτά τα σχέδια με εξελισσόμενες εναλλακτικές αποφάσεις που προκαλούν το αναγκαίο κόστος κατά όσων απειλούν την Ελληνική Επικράτεια.
δ) Υπάρχει μέριμνα για υποστηρικτική οικονομική υποδομή και για την μεγαλύτερη δυνατή αυτονομία εξοπλιστικών μέσων.
ε) Διασφαλίζεται η μέγιστη δυνατή πολιτική και κοινωνική ομοφωνία για ζητήματα μείζονος εθνικού συμφέροντος και καλλιεργείται υποστηρικτικό εθνικό φρόνημα στο επίπεδο της κοινωνίας.
στ) Όσον αφορά τα ιεραρχημένα εθνικά συμφέροντα υπάρχει μέριμνα από όλους για σταθερότητα στόχων και προσεγγίσεων ανεξάρτητα πολιτικών διακυμάνσεων.
ζ) Υπάρχει μέριμνα για αποτελεσματική διαχρονική και πέραν κομματικών διαιρέσεων συνεργασία πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας.
η) Γίνεται σε όλους ξεκάθαρο ότι υπάρχει ετοιμότητα και αποφασιστικότητα της πολιτικής ηγεσίας και τη κοινωνίας για την προάσπιση του εθνικού συμφέροντος.
θ) Υπάρχει μέριμνα για μυστικές υπηρεσίες που διασφαλίζουν επαρκείς πληροφορίες επί ζητημάτων που αφορούν την εθνική ασφάλεια και την χάραξη επιτελικών σχεδίων.
ι) Καλλιεργούνται αξιόπιστες παραστάσεις ικανότητας, αποφασιστικότητας και απόρριψης κάθε αναθεωρητικής αξίωσης ή τετελεσμένων που δημιουργήθηκαν με βία.
κ) Εξαιρετικά σημαντικό επίσης είναι επίσης, η καλλιέργεια αξιόπιστων συμμαχικών συγκλίσεων αλλά και μέριμνα για διαρκείς συναλλαγές στην βάση των εθνικών συμφερόντων ούτως ώστε να επιτυγχάνονται ισόρροπες και συμμετρικές σχέσεις με όλα τα κράτη και κυρίως με τις μεγάλες δυνάμεις εντός συμμαχιών ή διεθνών θεσμών που συμμετέχει το κράτος.
Εν μέσω καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων και ανακατατάξεων η ριζική στρατηγική επανατοποθέτηση της Ελλάδας στα Βαλκάνια, στο Αιγαίο και στην Κύπρο είναι ολοφάνερα κάτι περισσότερο από αναγκαία. Η κοινωνία και οι πολιτικές εξουσίες έχουν τον λόγο και το δικαστήριο των εθνών είναι η ιστορία.
Πηγή: Huffpost και Φιλελεύθερος
Παράρτημα: Επιστολή και επισημάνσεις στην Αντιπρόσωπο του ΓΓ του ΟΗΕ
UNSG envoy Mrs Maria Angela Holguin – Μαρία Άνχελα Χολγκίν Κουεγιάρ
To Mrs Maria Angela Holguin UN envoy
By Panayiotis Ifestos Prof
Dear Mrs Holguin,
Please allow me to express my support and respect for you and your role as a representative of the General Secretary of the United Nations.
Highlighting the reason I address this letter to you, It is may be useful to briefly introduce myself. I am a professor of international relations and strategic Studies in Greece. I was born in Cyprus (occupied Lapithos in Kyrenia district). From 1978 to 1988, as a public official, I served at the Embassy of the Republic of Cyprus in Brussels and the Cyprus Delegation to the EU. Subsequently, in 1988 and before I was appointed at Panteion University in Athens in 1990, I served for two years at the Presidency of the Republic of Cyprus as a member of the research team which was supporting the negotiations with the UN and Turkish Cypriot representatives. I am an author of English language and Greek language books, articles and essays, mainly in International affairs, strategic issues and European politics (short cv: https://wp.me/P3OqMa-10x). It is also useful to mention that in reports which were written as a government official and in many books and in articles ever since, I actively supported the entry or Cyprus in the EU.
A central argument was that if the Republic of Cyprus becomes a full member of the EU we acquire additional prerequisites for a peaceful resolution beneficial to all parties involved. After 2004, this is a fact and a precious advantage for all countries involved (If of course their purpose is a peaceful resolution in accordance to international and European law). In fact, objectively speaking, the Acquis Cummunataire provides 100% the prerequisites for a peaceful resolution, something that undoubtedly is important for the UN.
The report of the international expert panel: In 2004 I was a member of an international panel of experts which produced a precious! Report: «A principled basis for a just and lasting Cyprus settlement in the light of International and European Law» By the International Expert Panel convened by the Committee for a European Solution in Cyprus. Below I cite again the title and links for the report which is translated in 4 languages.
Objectively, for both legal and political reasons, this report, is the only basis for the termination of the illegal occupation and the application of conditions which are compatible to international law and order. Application of international and European Law is the unique approach in order to secure a viable and peaceful Cyprus Republic. For the UN representatives and the countries involved, I repeat and I emphasize, the above report is valuable and precious because it outlines the prerequisites for a peaceful resolution.
As it becomes clear, the purpose of the present short letter, is to raise awareness and to support the role of the UN and its representatives, by stressing the point that the current approaches for a “solution” of the “Cyprus problem” are programmatically unproductive. In fact, for many decades the negotiations lead from the one impasse to the next impasse. There is no peaceful resolution if it is not fully understood, foremostly by the General Secretary of the UN and its officials that at issue is international legal order as defined:a) By the Treaties,b) By the Chapter of the UN andc) By the Security Counsil Resolutions of 1974,1975 and 1983 regarding the invasion and the creation of illegal accomplishments.
Regarding these SC Counsil Resolutions, it is necessary to stress that are the only ones which are compatible to the UN Chapter. This is so because:a) They call for the termination of the accomplishments acquired illegally during the illegal invasion of 1974.b) They state that the only recognized state Cyprus is the Republic of Cyprus Republic andc) And they make it clear that these accomplishments acquired illegally shall not provide the basis for the solution of the Cyprus issue.
In addition, it is also necessary to refer and stress something that is often forgotten. That is, to refer clearly to the High Principles of International Law and International Order as defined by the Charter of the UN. For example, it is crucial to take into account the fact that in Chapter I Article 2 paragraph 7 it is clearly stated:
«Nothing contained in the present Charter shall authorize the United Nations to intervene in matters which are essentially within the domestic jurisdiction of any state or shall require the Members to submit such matters to settlement under the present Charter».
As regards the application of measures by the UN, the aforementioned resolutions of the Security Counsil of 1974,1975 and 1983 make it absolutely clear who endangers and who continues to threaten international security (Chapter VII of the Charter of the UN): It is not the victim, that is, the Republic of Cyprus, but the state that invaded and created illegal accomplishments. After the 1990s, many clauses of subsequent resolutions of the Security Council as regards Cyprus are not valid because the Security Council, the UN, and its representatives have no jurisdiction to define the internal regime of the member states. Their only jurisdiction is to re-establish international law and order as clearly and expressly stated in the resolutions of the Security Counsil of 1974, 1975 and 1983.
If the SC, the UN or its representatives propose recognition of the illegal accomplishments:
A) It runs against the High Principles of the UN and its Charter (Chapter I Article 2 paragraph 7 just cited) and
B) Do not lead to a peaceful resolution, or worse, it hatches conflictual conditions which brings instability and which threatens international security.
Dear Mrs Holguin, restating again my support and respect for your role and for the mission of the UN as clearly stated in Chapter I cited above, I do hope that the present letter is useful in order to re-think and possibly re-orient the UN role to approaches leading to outcomes which are compatible to the Charter of the UN, to international law, to International Conventions and to International security.
Below I cite the title and links of the Experts report and of some relevant essays and articles.
«A principled basis for a just and lasting Cyprus settlement in the light of International and European Law» By the International Expert Panel convened by the Committee for a European Solution in Cyprus. 4 LANGUAGES see http://www.ifestosedu.gr/32RuleofLaw.htm and https://piotita.gr/2016/10/26/%ce%ba%cf%85%cf%80%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%b7-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%bf%ce%ba%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%b1-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%af%cf%83%ce%b9%ce%bf-%ce%b1%cf%81%cf%87%cf%8e%ce%bd-%ce%b3/THE CYPRUS ISSUE: SLIDING ON A KNIFE-EDGE”, European Parliament, conference http://wp.me/p3OqMa-1kT [(it also includes the experts report on «International and European law» in four languages)
Alfred de Zayas, Geneva, THE ANNAN PLAN AND THE IMPLANTATION OF TURKISH SETTLERS IN NORTHERN CYPRUS. https://piotita.gr/2016/10/19/by-alfred-de-zayas-geneva-the-annan-plan-and-the-implantation-of-turkish-settlers-in-northern-cyprus-%ce%ad%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%b9-%ce%b5%ce%b3%ce%ba%ce%bb%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84/
Here are also some essays -there many other- regarding the role of the Security Council, of the UN and of its representatives. They are written in Greek and I do hope it is possible to translate it.
Η ριζική επανατοποθέτηση είναι μονόδρομος. H κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας τίποτα δεν επιτυγχάνει, ενώ οδηγεί όλους σε παγίδα αστάθειας. https://www.huffingtonpost.gr/entry/e-rizike-epanatopothetese-einai-monodromos_gr_60950e61e4b0ae3c687cdddd
Η Κυπριακή Δημοκρατία και το Ελλαδικό κράτος στην κόψη του ξυραφιού. Νομική, θεσμική, πολιτική αιτιολόγηση για ριζική επανατοποθέτηση. https://wp.me/p3OqMa-21E
Η Κυπριακή Δημοκρατία στην κόψη του ξυραφιού. Νομική, θεσμική, πολιτική αιτιολόγηση για ριζική επανατοποθέτηση. Also Κυπριακό-Ελληνοτουρκικά μετά τη Γενεύη: Επιτακτική ανάγκη νέας στρατηγικής. Δεν καταργείται η Κυπριακή Δημοκρατία. Αποφάσεις συμβατές με τον Χάρτη του ΟΗΕ και την πράξη προσχώρησης στην Ε.Ε https://piotita.gr/?p=29902
NB
I do hope that the emphasis in some paragraphs above highlighted the points and issues which the undersigned considers central.
With kind regards
Panayiotis Ifestos
Τουρκικές αναθεωρητικές απειλές
Η Ελλάδα είναι κράτος που σέβεται την διεθνή νομιμότητα. Δεν εγείρει αναθεωρητικές αξιώσεις και δεν απειλεί άλλα κράτη. Το αντίθετο ισχύει για την Τουρκία και μάλιστα διαχρονικά με ολοένα οξύτερες αναθεωρητικές απειλές. Ελληνική αποτρεπτική στρατηγική, κατά συνέπεια, σημαίνει ότι ως σκοπό έχει να αντικρούσει τον Τουρκικό αναθεωρητισμό. Όσον αφορά την Κύπρο, με κάθε λογικό και ορθολογιστικό κριτήριο σημαίνει αναίρεση των παράνομων τετελεσμένων της παράνομης Τουρκικής εισβολής του 1974. Μέχρι αυτό να επιτευχθεί -και ανεξαρτήτως πόσο αυτό θα διαρκέσει μέχρι να εκπληρωθεί αυτός ο σκοπός, καθότι αυτή είναι η πρακτική όλων των κρατών σε ανάλογες και αντίστοιχες περιπτώσεις- κύριος σκοπός είναι η διαφύλαξη της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) ως του μόνου αναγνωρισμένου κράτους.
Επιτακτική ανάγκη ριζικής αλλαγής εθνικής στρατηγικής
Η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Κύπρο κατόπι πρόσκλησης του Κύπριου Προέδρου με αφορμή την επέτειο μισού αιώνα παράνομης εισβολής και κατοχής του ενός τρίτου της Επικράτειας της ΚΔ, είναι ευκαιρία για ριζική στρατηγική επανατοποθέτηση: Νόμιμα, θεμιτά και νομιμοποιημένα αποσύρονται όλες οι αχρείαστες, αποδεδειγμένα αναποτελεσματικές και σε κάθε περίπτωση αυτοκτονικές υποχωρήσεις του παρελθόντος. Ταυτόχρονα, τίθενται ως κόκκινες γραμμές η διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα σύμφωνα με τις (μόνες νόμιμες βλ. πιο κάτω) αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ του 1974, 1975, 1983 και σύμφωνα με την Πράξη Προσχώρησης της ΚΔ στην ΕΕ. Στην Πράξη Προσχώρηση ρητά αναφέρεται ότι ισχύει για όλη την Επικράτεια της ΚΔ. Εξ αντικειμένου, μετά από μισό αιώνα άγονων διαπραγματεύσεων με τις οποίες η Τουρκία επιδιώκει να νομιμοποιήσει τα παράνομα τετελεσμένα, η εφαρμογή του νομικού κεκτημένου της Ευρωπαϊκής Κοινότητας είναι η μόνη βιώσιμη διέξοδος. Προστίθενται τα εξής στοιχειώδη και ουσιώδη.
ΚΑΤΑ ΠΡΩΤΟΝ, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει σοβαρά το γεγονός ότι μισό αιώνα μετά την παράνομη εισβολή η της Τουρκίας στην Κύπρο η υποχωρητικότητα της Ελληνικής πλευράς όχι μόνο οδήγησε τις Κυπριακές διαπραγματεύσεις σε αδιέξοδο αλλά ενθάρρυνε την Άγκυρα να διατυπώνει θέσεις που με κάθε αντικειμενικό κριτήριο οδηγούν σε πλήρη έλεγχο της Κύπρου. Στην Μεγαλόνησο Κύπρο, υπενθυμίζεται, οι Έλληνες αποτελούν το 82% του πληθυσμού και είναι περίπου το ένα δέκατο του Ελληνικού έθνους. Επικυριαρχία της Τουρκίας στην Κύπρο σημαίνει ότι σε πρώτη φάση το ένα δέκατο του Ελληνισμού καθίσταται όμηρος της Άγκυρας και ότι στην συνέχεια κατακτά όλο το νησί αλλάζοντας τους γεωπολιτικούς και στρατηγικούς συσχετισμούς και τα σύνορα με συνέπειες βαθύτατων προεκτάσεων. Μεταξύ πολλών άλλων εκπληρώνει τον σκοπό υποβάθμισης της Ελλάδας και ανάδειξης της Τουρκίας σε περιφερειακό ηγεμόνα εντός του αναδυόμενου πολυπολικού διεθνούς συστήματος.Γεωπολιτικά, στρατηγικά και άλλα κριτήρια και παράγοντες. Διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, στην Μεγαλόνησο Κύπρο πέραν του γεγονότος ότι κατοικεί το ένα δέκατο του Ελληνισμού
α) η Ελλάδα είναι εγγυήτρια δύναμη,
β) η Τουρκία παραβιάζει κατάφωρα την διεθνή τάξη,
γ) οι υποχωρήσεις στις διαπραγματεύσεις με το πιστόλι των στρατευμάτων κατοχής στον κρόταφο δεν είναι δεσμευτικές (Πρέσβης Δούντας ορθά υπογράμμιζε: Σε όλες τις διαπραγματεύσεις οι πολιτικές υποχωρήσεις αποσύρονται και οι νέες διεξάγονται από μηδενική βάση),
γ) το Συμβούλιο Ασφαλείας με όρους αρμοδιοτήτων που ορίζει ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ (άρθρο 2 Κεφάλαιο Ι) δεν έχει δικαίωμα να ορίζει την εσωτερική τάξη των κρατών-μελών και η μόνη αρμοδιότητά του είναι η αποκατάσταση της διεθνούς τάξης η οποία με δικές του αποφάσεις το 1974,1975 και 1983 όρισε ότι παραβιάστηκε.
Όπως ήδη αναφέρθηκε στην περίπτωση της Κυπριακής Δημοκρατίας οι μόνες αποφάσεις του ΣΑ που ισχύουν είναι αυτές του 1974, 1975 και 1983 όπου ρητά υιοθετούνται τα εξής τα οποία είναι τα μόνα που ορίζουν και οριοθετούν την διεθνή νομιμότητα στην περίπτωση της ΚΔ:
1. Τα τετελεσμένα είναι παράνομα και πριν η Ελληνική πλευρά άρχισε να υποχωρεί το ΣΑ κάλεσε επανειλημμένα να τερματιστούν.
2. Ρητά αναφέρεται ότι τα τετελεσμένα δεν θα αποτελέσουν προϋπόθεση «λύσης» και ότι το μόνο αναγνωρισμένο κράτος είναι η Κυπριακή Δημοκρατία.
3. Η διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα όπως εξάλλου ορίζεται ρητά στην πράξη προσχώρησης της ΚΔ στην ΕΕ ισχύει για όλη την Επικράτειά της συμπεριλαμβανομένων των παράνομα κατεχομένων εδαφών.
ΤΡΙΤΟΝ, για να σταθούμε ακόμη περισσότερο επί της ουσίας του Κυπριακού, τίθενται και τα εξής αλληλένδετα ζητήματα:
α) Η Τουρκία διατηρεί δεκάδες χιλιάδες παράνομα στρατεύματα στο έδαφος της ΚΔ.
β) Πέραν των εγκλημάτων του 1974 τα οποία έχουν καταγραφεί από εκθέσεις των αρμόδιων διεθνών θεσμών, έφερε χιλιάδες εποίκους οι οποίοι στην βάση της Συνθήκης της Γενεύης είναι έγκλημα πολέμου.
γ) Δημιούργησε στρατιωτικές βάσεις και συνεχίζει να δημιουργεί νέες.
δ) Κλιμακώνοντας τις αναθεωρητικές αξιώσεις της απαιτεί «2 κράτη» (όπως και η ΔΔΟ με πολιτική ισότητα είναι συγκυριαρχία με διαφορετικά λόγια).
Νομικά, πολιτικά και στρατιωτικά η Ελλάδα όφειλε και είχε συμφέρον εδώ και δεκαετίες να λειτουργήσει με όρους νομιμότητας αλλά και εξ αντικειμένου νομιμοποιημένου πολιτικού και στρατηγικού ορθολογισμού: Για την διασφάλιση της διεθνούς τάξης και της περιφερειακής σταθερότητας να εξισορροπήσει την Τουρκία στην ΚΔ. Για παράδειγμα, είναι στρατηγικά επιβεβλημένο, πολιτικά θεμιτό και νομικά νομιμοποιημένο να αποστείλει στην Κύπρο τον ίδιο αριθμό στρατευμάτων. Να δημιουργήσει επίσης στρατιωτικές βάσεις που θα αντισταθμίζουν τις Τουρκικές και να αναγγείλει ότι απορρίπτει ως εσαεί παράνομη τυχόν προσάρτηση των κατεχομένων στην Τουρκία. Αυτός είναι ο σκοπός του περιέργως εγκαταλειμμένου Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ) του οποίου η ολοκλήρωση όπως είχε αρχικά σχεδιαστεί αποτελεί και προϋπόθεση παραγωγικών διαπραγματεύσεων.
Μόνο από θέση ισορροπίας δυνάμεων θα μπορούσαν να διεξαχθούν παραγωγικές διαπραγματεύσεις οι οποίες θα τερμάτιζαν με ειρηνικό τρόπο τα παράνομα τετελεσμένα και θα εκπλήρωναν τις πρόνοιες της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας.
Ακόμη πιο σημαντικό, μια τέτοια νόμιμη και πολιτικά και στρατηγικά ορθολογιστική προσέγγιση με το να δημιουργεί ισορροπία δυνάμεων αλλάζει συλλήβδην τους επί μισό αιώνα αρνητικούς στρατηγικούς συσχετισμούς στις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας και ενισχύει την στρατηγική παρουσία της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο. Λογικά, εάν η Ελλάδα επιτύχει την αλλαγή των συσχετισμών που δημιουργήθηκαν το 1974, η Άγκυρα θα σπεύσει αμέσως να δεχθεί την αποκατάσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε όλη την Επικράτειά της και την εφαρμογή της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας.
Εάν η Τουρκία δεν το πράξει η Ελλάδα θα αυξήσει την ασφάλεια του ενός δέκατου του Ελληνισμού, θα διαθέτει στρατηγικό πλεονέκτημα στο ευρύτερο πλέγμα σχέσεων με την Τουρκία και θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ειρηνικής διεξόδου. Ταυτόχρονα, εάν η Τουρκία παραμένει αναθεωρητική και αδιάλλακτη και όσο και εάν αυτό διαρκέσει, ευκαιρίας δοθείσης θα μπορούσε να επιδιωχθεί η «απαλλαγή» της Κυπριακής Δημοκρατίας από ξένες δυνάμεις και να αποκατασταθεί η νομιμότητα που προβλέπουν οι μόνες ισχύουσες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του 1974,1975 και 1983.
Ελληνική εθνική στρατηγική σε όλο το φάσμα της διεθνούς πολιτικήςΗ Ελληνική πολιτική όσον αφορά την Κύπρο, πάντως, δεν μπορεί παρά να είναι ενταγμένη στην ευρύτερη εθνική στρατηγική της Ελλάδας. Με κάθε λογικό και ορθολογιστικό κριτήριο, για παράδειγμα, μείζονος στρατηγικός σκοπός είναι η εκπλήρωση των προνοιών του διεθνούς δικαίου της θάλασσας και τήρηση των προνοιών των Συνθηκών. Ως προς αυτό, υπογραμμίζεται το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι το μόνο κράτος που δεν εφάρμοσε το μονομερές δικαίωμα που ορίζουν οι πρόνοιες του διεθνούς δικαίου της θάλασσας όσον αφορά την επέκταση της Αιγιαλίτιδας ζώνης.
Η τήρηση των προνοιών των Συνθηκών σχετίζεται ευθέως με την αξιοπιστία της εθνικής στρατηγικής. Εντός του σύγχρονου ανταγωνιστικού και συχνά συγκρουσιακού διεθνούς συστήματος ασφαλή και βιώσιμα θεωρούνται εκείνα τα κράτη τα οποία διαθέτουν την αναγκαία ισχύ για την αποτροπή των απειλών κατά της Επικράτειάς τους και την εκπλήρωση των προνοιών του διεθνούς δικαίου. Μεριμνούν για βέλτιστο συνδυασμό των συντελεστών ισχύος που διαθέτουν και λαμβάνουν πολιτικά και στρατηγικά ορθολογιστικές αποφάσεις:
α) Δεν ξοδεύεται ούτε ένα ευρώ λιγότερο ή περισσότερο από ότι είναι αναγκαίο για ποιοτική και ποσοτική επάρκεια πολεμικών μέσων. Κάτι τέτοιο απαιτεί κρατικά επιτελεία, στρατηγικό σχεδιασμό, ορθή εκτίμηση των εξωτερικών απειλών κατά της Επικράτειας και ορθές αποφάσεις για την διάθεση πόρων για την εθνική άμυνα.
β) Υπάρχει μέριμνα διαρκούς απόκτησης στρατηγικής γνώσης από την πολιτική ηγεσία και την στρατιωτική ηγεσία για τα ισχύοντα στην διεθνή πολιτική (αυτό αποτελεί συνήθη πρακτική σε όλα τα κράτη τα οποία διαθέτουν εθνική στρατηγική).
γ) Εάν δεν υπάρχουν δημιουργούνται κρατικά επιτελεία -ασφαλώς κρατικών λειτουργών και όχι κομματικών στελεχών ή περιφερόμενων διεθνικών δρώντων- τα οποία διαρκώς επεξεργάζονται στρατηγικά σχέδια και διαρκώς βελτιώνουν αυτά τα σχέδια με εξελισσόμενες εναλλακτικές αποφάσεις που προκαλούν το αναγκαίο κόστος κατά όσων απειλούν την Ελληνική Επικράτεια.
δ) Υπάρχει μέριμνα για υποστηρικτική οικονομική υποδομή και για την μεγαλύτερη δυνατή αυτονομία εξοπλιστικών μέσων.
ε) Διασφαλίζεται η μέγιστη δυνατή πολιτική και κοινωνική ομοφωνία για ζητήματα μείζονος εθνικού συμφέροντος και καλλιεργείται υποστηρικτικό εθνικό φρόνημα στο επίπεδο της κοινωνίας.
στ) Όσον αφορά τα ιεραρχημένα εθνικά συμφέροντα υπάρχει μέριμνα από όλους για σταθερότητα στόχων και προσεγγίσεων ανεξάρτητα πολιτικών διακυμάνσεων.
ζ) Υπάρχει μέριμνα για αποτελεσματική διαχρονική και πέραν κομματικών διαιρέσεων συνεργασία πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας.
η) Γίνεται σε όλους ξεκάθαρο ότι υπάρχει ετοιμότητα και αποφασιστικότητα της πολιτικής ηγεσίας και τη κοινωνίας για την προάσπιση του εθνικού συμφέροντος.
θ) Υπάρχει μέριμνα για μυστικές υπηρεσίες που διασφαλίζουν επαρκείς πληροφορίες επί ζητημάτων που αφορούν την εθνική ασφάλεια και την χάραξη επιτελικών σχεδίων.
ι) Καλλιεργούνται αξιόπιστες παραστάσεις ικανότητας, αποφασιστικότητας και απόρριψης κάθε αναθεωρητικής αξίωσης ή τετελεσμένων που δημιουργήθηκαν με βία.
κ) Εξαιρετικά σημαντικό επίσης είναι επίσης, η καλλιέργεια αξιόπιστων συμμαχικών συγκλίσεων αλλά και μέριμνα για διαρκείς συναλλαγές στην βάση των εθνικών συμφερόντων ούτως ώστε να επιτυγχάνονται ισόρροπες και συμμετρικές σχέσεις με όλα τα κράτη και κυρίως με τις μεγάλες δυνάμεις εντός συμμαχιών ή διεθνών θεσμών που συμμετέχει το κράτος.
Εν μέσω καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων και ανακατατάξεων η ριζική στρατηγική επανατοποθέτηση της Ελλάδας στα Βαλκάνια, στο Αιγαίο και στην Κύπρο είναι ολοφάνερα κάτι περισσότερο από αναγκαία. Η κοινωνία και οι πολιτικές εξουσίες έχουν τον λόγο και το δικαστήριο των εθνών είναι η ιστορία.
Πηγή: Huffpost και Φιλελεύθερος
Παράρτημα: Επιστολή και επισημάνσεις στην Αντιπρόσωπο του ΓΓ του ΟΗΕ
UNSG envoy Mrs Maria Angela Holguin – Μαρία Άνχελα Χολγκίν Κουεγιάρ
To Mrs Maria Angela Holguin UN envoy
By Panayiotis Ifestos Prof
Dear Mrs Holguin,
Please allow me to express my support and respect for you and your role as a representative of the General Secretary of the United Nations.
Highlighting the reason I address this letter to you, It is may be useful to briefly introduce myself. I am a professor of international relations and strategic Studies in Greece. I was born in Cyprus (occupied Lapithos in Kyrenia district). From 1978 to 1988, as a public official, I served at the Embassy of the Republic of Cyprus in Brussels and the Cyprus Delegation to the EU. Subsequently, in 1988 and before I was appointed at Panteion University in Athens in 1990, I served for two years at the Presidency of the Republic of Cyprus as a member of the research team which was supporting the negotiations with the UN and Turkish Cypriot representatives. I am an author of English language and Greek language books, articles and essays, mainly in International affairs, strategic issues and European politics (short cv: https://wp.me/P3OqMa-10x). It is also useful to mention that in reports which were written as a government official and in many books and in articles ever since, I actively supported the entry or Cyprus in the EU.
A central argument was that if the Republic of Cyprus becomes a full member of the EU we acquire additional prerequisites for a peaceful resolution beneficial to all parties involved. After 2004, this is a fact and a precious advantage for all countries involved (If of course their purpose is a peaceful resolution in accordance to international and European law). In fact, objectively speaking, the Acquis Cummunataire provides 100% the prerequisites for a peaceful resolution, something that undoubtedly is important for the UN.
The report of the international expert panel: In 2004 I was a member of an international panel of experts which produced a precious! Report: «A principled basis for a just and lasting Cyprus settlement in the light of International and European Law» By the International Expert Panel convened by the Committee for a European Solution in Cyprus. Below I cite again the title and links for the report which is translated in 4 languages.
Objectively, for both legal and political reasons, this report, is the only basis for the termination of the illegal occupation and the application of conditions which are compatible to international law and order. Application of international and European Law is the unique approach in order to secure a viable and peaceful Cyprus Republic. For the UN representatives and the countries involved, I repeat and I emphasize, the above report is valuable and precious because it outlines the prerequisites for a peaceful resolution.
As it becomes clear, the purpose of the present short letter, is to raise awareness and to support the role of the UN and its representatives, by stressing the point that the current approaches for a “solution” of the “Cyprus problem” are programmatically unproductive. In fact, for many decades the negotiations lead from the one impasse to the next impasse. There is no peaceful resolution if it is not fully understood, foremostly by the General Secretary of the UN and its officials that at issue is international legal order as defined:a) By the Treaties,b) By the Chapter of the UN andc) By the Security Counsil Resolutions of 1974,1975 and 1983 regarding the invasion and the creation of illegal accomplishments.
Regarding these SC Counsil Resolutions, it is necessary to stress that are the only ones which are compatible to the UN Chapter. This is so because:a) They call for the termination of the accomplishments acquired illegally during the illegal invasion of 1974.b) They state that the only recognized state Cyprus is the Republic of Cyprus Republic andc) And they make it clear that these accomplishments acquired illegally shall not provide the basis for the solution of the Cyprus issue.
In addition, it is also necessary to refer and stress something that is often forgotten. That is, to refer clearly to the High Principles of International Law and International Order as defined by the Charter of the UN. For example, it is crucial to take into account the fact that in Chapter I Article 2 paragraph 7 it is clearly stated:
«Nothing contained in the present Charter shall authorize the United Nations to intervene in matters which are essentially within the domestic jurisdiction of any state or shall require the Members to submit such matters to settlement under the present Charter».
As regards the application of measures by the UN, the aforementioned resolutions of the Security Counsil of 1974,1975 and 1983 make it absolutely clear who endangers and who continues to threaten international security (Chapter VII of the Charter of the UN): It is not the victim, that is, the Republic of Cyprus, but the state that invaded and created illegal accomplishments. After the 1990s, many clauses of subsequent resolutions of the Security Council as regards Cyprus are not valid because the Security Council, the UN, and its representatives have no jurisdiction to define the internal regime of the member states. Their only jurisdiction is to re-establish international law and order as clearly and expressly stated in the resolutions of the Security Counsil of 1974, 1975 and 1983.
If the SC, the UN or its representatives propose recognition of the illegal accomplishments:
A) It runs against the High Principles of the UN and its Charter (Chapter I Article 2 paragraph 7 just cited) and
B) Do not lead to a peaceful resolution, or worse, it hatches conflictual conditions which brings instability and which threatens international security.
Dear Mrs Holguin, restating again my support and respect for your role and for the mission of the UN as clearly stated in Chapter I cited above, I do hope that the present letter is useful in order to re-think and possibly re-orient the UN role to approaches leading to outcomes which are compatible to the Charter of the UN, to international law, to International Conventions and to International security.
Below I cite the title and links of the Experts report and of some relevant essays and articles.
«A principled basis for a just and lasting Cyprus settlement in the light of International and European Law» By the International Expert Panel convened by the Committee for a European Solution in Cyprus. 4 LANGUAGES see http://www.ifestosedu.gr/32RuleofLaw.htm and https://piotita.gr/2016/10/26/%ce%ba%cf%85%cf%80%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%b7-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%bf%ce%ba%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%b1-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%af%cf%83%ce%b9%ce%bf-%ce%b1%cf%81%cf%87%cf%8e%ce%bd-%ce%b3/THE CYPRUS ISSUE: SLIDING ON A KNIFE-EDGE”, European Parliament, conference http://wp.me/p3OqMa-1kT [(it also includes the experts report on «International and European law» in four languages)
Alfred de Zayas, Geneva, THE ANNAN PLAN AND THE IMPLANTATION OF TURKISH SETTLERS IN NORTHERN CYPRUS. https://piotita.gr/2016/10/19/by-alfred-de-zayas-geneva-the-annan-plan-and-the-implantation-of-turkish-settlers-in-northern-cyprus-%ce%ad%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%b9-%ce%b5%ce%b3%ce%ba%ce%bb%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84/
Here are also some essays -there many other- regarding the role of the Security Council, of the UN and of its representatives. They are written in Greek and I do hope it is possible to translate it.
Η ριζική επανατοποθέτηση είναι μονόδρομος. H κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας τίποτα δεν επιτυγχάνει, ενώ οδηγεί όλους σε παγίδα αστάθειας. https://www.huffingtonpost.gr/entry/e-rizike-epanatopothetese-einai-monodromos_gr_60950e61e4b0ae3c687cdddd
Η Κυπριακή Δημοκρατία και το Ελλαδικό κράτος στην κόψη του ξυραφιού. Νομική, θεσμική, πολιτική αιτιολόγηση για ριζική επανατοποθέτηση. https://wp.me/p3OqMa-21E
Η Κυπριακή Δημοκρατία στην κόψη του ξυραφιού. Νομική, θεσμική, πολιτική αιτιολόγηση για ριζική επανατοποθέτηση. Also Κυπριακό-Ελληνοτουρκικά μετά τη Γενεύη: Επιτακτική ανάγκη νέας στρατηγικής. Δεν καταργείται η Κυπριακή Δημοκρατία. Αποφάσεις συμβατές με τον Χάρτη του ΟΗΕ και την πράξη προσχώρησης στην Ε.Ε https://piotita.gr/?p=29902
NB
I do hope that the emphasis in some paragraphs above highlighted the points and issues which the undersigned considers central.
With kind regards
Panayiotis Ifestos
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
