ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΗΠΑ ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΕΝΟΣ, ΑΚΟΜΗ, ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ;
CNN.com, 18 Μαρτίου 2024
Bruce Hoffman and Jacob Ware.
Ο Bruce Hoffman είναι ανώτερος συνεργάτης για την αντιτρομοκρατία και την εσωτερική ασφάλεια στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Georgetown.
Ο Jacob Ware είναι ερευνητής στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων και επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Georgetown και στο Πανεπιστήμιο DeSales.
Αυτό το άρθρο προσαρμόστηκε εν μέρει από το νέο τους βιβλίο, “Θεός, Όπλα και Ανταρσία: Ακροδεξιά τρομοκρατία στην Αμερική”, «God, Guns, and Sedition: Far-Right Terrorism in America» (Columbia Univ. Press). Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το σχόλιο είναι δικές τους.
Τρεις μήνες μετά το 2024, φαίνεται ότι οι τρομερές προβλέψεις πολιτικής βίας προέρχονται, πλέον, συνήθως τόσο από τα ακραία περιθώρια της χώρας όσο και από το κυρίαρχο ρεύμα. Ο πρώην Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ήταν ίσως ο πιο θορυβώδης προγνωστικός, προειδοποιώντας ότι θα υπάρξει «κραυγή στη χώρα» εάν οι ποινικές κατηγορίες εναντίον του οδηγήσουν σε εκλογική ήττα το 2024. Στις μέρες μας, ακόμη και οι φαινομενικά κοσμικές πολιτικές διαδικασίες μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε υποσχέσεις βίας. Όταν το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ τάχθηκε στο πλευρό της κυβέρνησης Μπάιντεν τον Ιανουάριο, επιτρέποντας σε ομοσπονδιακούς συνοριακούς πράκτορες να αφαιρέσουν το σύρμα που είχε τοποθετήσει η πολιτεία του Τέξας, κάποιοι εκλεγμένοι είπαν ότι ήταν σημάδι εμφυλίου πολέμου. Στην αξιολόγηση απειλών για το 2024, το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας προέβλεψε ότι, μεταξύ άλλων απειλών, ο εκλογικός κύκλος του 2024 θα ήταν «ένα βασικό γεγονός για πιθανή βία…»
Στο βιβλίο της του 2022, «How Civil Wars Start: And How to Stop Them», η διάσημη πολιτική επιστήμονας Barbara F. Walter υποστηρίζει ότι«είμαστε πιο κοντά στον εμφύλιο πόλεμο από ό,τι θα ήθελε κανείς να πιστέψει» εξαιτίας ενός τοξικού μείγματος πολιτικών εξτρεμισμών και πόλωσης, κοινωνικού και πολιτιστικού φυλετισμού, λαϊκού εναγκαλισμού των θεωριών συνωμοσίας, εξάπλωσης των όπλων και των καλά οπλισμένων πολιτοφυλακών και της διάβρωσης της πίστης στην κυβέρνηση και στο φιλελεύθερο, δυτικό δημοκρατικό κράτος.
Μεταξύ των βασικών παραγόντων που αναφέρει είναι ο επιταχυντισμός –(σσ: σειρά επαναστατικών και αντιδραστικών ιδεών σε αριστερές και δεξιές ιδεολογίες που απαιτούν τη δραστική εντατικοποίηση τους) — τον οποίο η Walter περιγράφει ως «την αποκαλυπτική πεποίθηση ότι η σύγχρονη κοινωνία είναι ανεπανόρθωτη και ότι το τέλος της πρέπει να επισπευθεί, ώστε να μπορέσει να δημιουργηθεί μια νέα τάξη πραγμάτων».
Ο επιταχυντισμός αγκαλιάζεται από ένα φάσμα λευκών υπερεξουσιαστών, λευκών εθνικιστών, ρατσιστών, αντισημιτών, ξενοφοβικών και αντικυβερνητικών μαχητών ως ένα έντονο κάλεσμα για επανάσταση.
Πιστεύουν ένθερμα ότι το σύγχρονο δυτικό, φιλελεύθερο κράτος είναι τόσο διεφθαρμένο και ανίκανο που είναι πέρα από κάθε δυνατότητα λύτρωσης και πρέπει να καταστραφεί για να δημιουργηθεί μια νέα κοινωνία και τρόπος διακυβέρνησης.
Με τη Δύση, υποτίθεται, να βρίσκεται στον γκρεμό της κατάρρευσης, οι υποστηρικτές του επιταχυντισμού υποστηρίζουν ότι απαιτείται βίαιη εξέγερση για να ωθήσει τη δημοκρατία στα όρια και στη λήθη.
ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΠΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΔΥΘΕΙ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΕΥΚΟΥΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.
Η υποκίνηση διχασμού και πόλωσης μέσω βίαιων επιθέσεων σε φυλετικές μειονότητες, Εβραίους, φιλελεύθερους, ξένους παρεμβαίνοντες και ελίτ εξουσίας, και επομένως η παραγωγή μιας κατακλυσμικής κατάρρευσης της υπάρχουσας τάξης και η πρόκληση δεύτερου εμφυλίου πολέμου, κατά συνέπεια, είναι το απόθεμα στο εμπόριο του επιταχυντισμού.
Αλλά αυτή η τρομοκρατική στρατηγική είναι στην πραγματικότητα μέρος μιας μακράς παράδοσης ακραίας, αποσταθεροποιητικής ακροδεξιάς βίας.
Για να καταλάβουμε γιατί και για να βάλουμε αυτά τα γεγονότα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, πρέπει να δούμε την 6η Ιανουαρίου 2021, ως ένα άλλο ορόσημο σε μια τροχιά που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και συγκέντρωσε ορμή σε όλη τη δεκαετία του 1980. Η εξέλιξή του επιβραδύνθηκε μετά την καταστολή με την επιβολή του νόμου σε εθνικό επίπεδο μετά τη βομβιστική επίθεση στην Οκλαχόμα Σίτι το 1995, αλλά εμποτίστηκε με νέο σκοπό μετά την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα στην προεδρία το 2008 και τη Μεγάλη Ύφεση που κατέπληξε τη χώρα την ίδια χρονιά.Και, στη συνέχεια, οπλίστηκε στη δεκαετία του 2010 από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ενισχύθηκε περαιτέρω από την πυρετώδη ρητορική και την πόλωση της πολιτικής που συνέχισε να διχάζει την Αμερική.
Ο Στίβεν Σάιμον και ο Τζόναθαν Στίβενσον, δύο πρώην υπάλληλοι του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας με βαθιά γνώση των σεχταριστικών συγκρούσεων στη Βόρεια Ιρλανδία και τη Μέση Ανατολή, έχουν περιγράψει παρόμοια μια κατάσταση όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν εύκολα να οδηγηθούν σε εμφύλιο πόλεμο. Η χώρα, γράφουν, «φαίνεται τώρα να βρίσκεται σε κατάσταση «ασταθούς ισορροπίας» — ένας όρος που προέρχεται από τη φυσική για να περιγράψει ένα σώμα του οποίου η ελαφρά μετατόπιση θα αναγκάσει άλλες δυνάμεις να το απομακρύνουν ακόμη περισσότερο από την αρχική του θέση», αυξάνοντας τον κίνδυνο η βίαιη δράση να βυθίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες στο χάος και την αταξία που τόσο απεγνωσμένα επιθυμούν οι επιταχυντές.
Η πιο θλιβερή εκτίμηση, ωστόσο, είναι αυτή του Καναδού δημοσιογράφου Stephen Marche, ο οποίος, στο βιβλίο του 2022, The Next Civil War: Dispatches form the American Future, υποστηρίζει ότι ένας νέος αμερικανικός εμφύλιος πόλεμος είναι αναπόφευκτος.
«ΟΙ ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΦΤΑΝΟΥΝ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥΣ. ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ.”
Κατά τη γνώμη του, «Οι Ηνωμένες Πολιτείες πέφτουν στο είδος της σεχταριστικής σύγκρουσης που συναντάται συνήθως σε φτωχές χώρες με ιστορίες βίας, όχι στην πιο διαρκή δημοκρατία και τη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο».
Όσο πυρετώδεις και ανησυχητικοί κι αν είναι τέτοιοι ισχυρισμοί, υπάρχει κάτι περισσότερο από ένα κόκκο αλήθειας πίσω από αυτούς τους φόβους. Μια έρευνα του 2021 διεξήχθη από το Κέντρο Δημοκρατίας και Συμμετοχής των Πολιτών του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ και η Washington Post είχε βρει ότι σχεδόν το ένα τέταρτο των Δημοκρατικών και το 40% των Ρεπουμπλικανών πιστεύουν ότι η χρήση βίας κατά της κυβέρνησης είναι «κάπως δικαιολογημένη».
Αυτό ήταν το υψηλότερο ποσοστό των ερωτηθέντων σε αυτήν την ερώτηση που χρονολογείται περισσότερο από δύο δεκαετίες. Αυτές οι ανησυχίες σχεδόν δεν έχουν μειωθεί, σύμφωνα με μια νέα έρευνα που διεξήχθη πρόσφατα τόσο από την Post όσο και από το ίδιο κέντρο του Πανεπιστημίου του Maryland το 2024. «Οι Ρεπουμπλικάνοι είναι πιο συμπαθείς με όσους εισέβαλαν στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ και είναι πιο πιθανό να απαλλάξουν τον Ντόναλντ Τραμπ από την ευθύνη για την επίθεση», ανέφερε η Washington Post, «από ό,τι ήταν το 2021».
Όμως ούτε οι δημοσκοπήσεις ούτε οι προβλέψεις είναι προφητεία. Ενώ πιστεύουμε ότι η πιθανότητα ενός εμφυλίου πολέμου είναι σχετικά χαμηλή – σε μεγάλο βαθμό επειδή οι πολιτικές διαφορές της Αμερικής δεν εμπίπτουν πλέον σε ξεκάθαρες γεωγραφικές κατηγορίες όπως ο Βορράς έναντι του Νότου, ούτε επικεντρώνονται σε ένα επίμαχο ζήτημα όπως η δουλεία – η χώρα αντιμετωπίζει τώρα ένα διαφορετικό είδος απειλής.
Αψηφώντας τις απλές διαφορές κόκκινου κράτους-μπλε κράτους ή τις διαφορές μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών, μια διαφορετική μορφή βίας, που εκδηλώνεται περισσότερο ως διαρκής και πανεθνική τρομοκρατία παρά ως οργανωμένος αυτονομισμός, είναι δυνητικά πιο πιθανή.
Θυμηθείτε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ηγούνται στον κόσμο —με διαφορά— στον αριθμό των πυροβόλων όπλων σε ιδιώτες. Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούν μόνο το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού, αντιπροσωπεύουν περίπου το 40% των πυροβόλων όπλων του πλανήτη, σύμφωνα με το Small Arms Survey, ένα ανεξάρτητο ερευνητικό πρόγραμμα με έδρα την Ελβετία. Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 393 εκατομμύρια ιδιωτικά πυροβόλα όπλα στις Ηνωμένες Πολιτείες — περισσότερα από ένα όπλο ανά άτομο. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν περισσότερα όπλα που κρατούνται από πολίτες στις Ηνωμένες Πολιτείες από τις άλλες 25 κορυφαίες χώρες στον κόσμο μαζί. Πράγματι, περισσότερα όπλα αγοράστηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2020 – σχεδόν 23 εκατομμύρια – από κάθε άλλη χρονιά που έχει καταγραφεί.
Αυτή η εξάπλωση των ιδιωτικών όπλων στις Ηνωμένες Πολιτείες, παρατηρούν οι Simon και Stevenson, «δημιουργεί την αντίσταση χωρίς ηγεσία που υποστήριζαν οι θεωρητικοί της πολιτοφυλακής του τέλους του εικοστού αιώνα και τώρα αποτελούν την επιτομή του ακροδεξιού, αντιεξουσιαστικού Boogaloo Bois (σσ: το κίνημα boogaloo, του οποίου οι οπαδοί αναφέρονται συχνά ως boogaloo boys ή boogaloo bois, είναι ένας χαλαρά οργανωμένος ακροδεξιός αντικυβερνητικός εξτρεμισμός)- αυτοί με τα πουκάμισα της Χαβάης (σσ: Hawaiian shirts, oι οπαδοί τους παρευρίσκονται σε διαδηλώσεις βαριά οπλισμένοι και φορώντας εξοπλισμό και μερικές φορές αυτοπροσδιορίζονται φορώντας πουκάμισα της Χαβάης μαζί με στρατιωτικά).
Πράγματι, μεταξύ των πιο ένθερμων υπερασπιστών των δικαιωμάτων της Δεύτερης Τροποποίησης είναι άνθρωποι που εκφράζουν την επιθυμία τους για έναν νέο εμφύλιο πόλεμο. Τα δικαιώματα της κατοχής όπλων ηλέκτρισαν επίσης το κίνημα της πολιτοφυλακής στις αρχές της δεκαετίας του 1990 (σσ: το κίνημα της πολιτοφυλακής είναι ένα δεξιό κίνημα που προέκυψε μετά από αμφιλεγόμενες αντιπαραθέσεις τη δεκαετία του 1990. Κληρονόμησε παραστρατιωτικές παραδόσεις προηγούμενων ομάδων) και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο κίνητρο του Timothy McVeigh να πραγματοποιήσει τη βομβιστική επίθεση στην Οκλαχόμα Σίτι το 1995, την πιο θανατηφόρα τρομοκρατική επίθεση σε αμερικανικό έδαφος μέχρι τις 11 Σεπτεμβρίου 2001.
Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφύγουν έναν πραγματικό εμφύλιο πόλεμο, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια ποικιλία σκοτεινών σεναρίων που καλύπτουν μια σειρά από πολιτικά βίαιες δυνατότητες που θα αποσταθεροποιήσουν τη χώρα, θα εδραιώσουν περαιτέρω τις υπάρχουσες διαιρέσεις και θα αμφισβητήσουν σοβαρά την ικανότητα της κυβέρνησής μας να προστατεύει τους πολίτες της.
Στο βιβλίο του το 2023 για τη διάβρωση των δημοκρατικών κανόνων στην Αμερική, ο τότε πρόεδρος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων Ρίτσαρντ Χάας έθεσε την πιθανότητα οι ΗΠΑ να αντιμετωπίσουν μια εκδοχή των μακροχρόνιων «Προβλημάτων» που αντιμετώπιζε η Βόρεια Ιρλανδία.
«Αν υπάρχει ένα μοντέλο για το τι πρέπει να φοβόμαστε», προειδοποιεί ο Haass, «προέρχεται από τη Βόρεια Ιρλανδία και τα προβλήματα, τον αγώνα των τριών δεκαετιών που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 που περιλάμβανε πολλές παραστρατιωτικές ομάδες, αστυνομία και στρατιώτες και είχε ως αποτέλεσμα 3.600 θανάτους και απότομη μείωση της τοπικής οικονομικής παραγωγής».
Οι κορυφαίοι ηγεμονεύοντας λευκοί Αμερικανοί, που είναι από καιρό μεταξύ των πρώτων υποστηρικτών του εμφυλίου πολέμου και της εξέγερσης, ανέφεραν το παράδειγμα της Βόρειας Ιρλανδίας και την εξέχουσα τρομοκρατική οργάνωση, τον Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό (IRA), ως άξιο μίμησης. «Σύντομα, η δική μας εκδοχή των «Προβλημάτων» θα είναι ευρέως διαδεδομένη», έγραψε ο Ρόμπερτ Μάιλς, ένας από τους πρώτους ηγέτες της βίαιης ακροδεξιάς υπόγειας Αμερικής, με τη σκανδιναβική κωδική ονομασία «Fafnir» σε ένα διαδικτυακό φόρουμ της δεκαετίας του 1980. «Τα πρότυπα των επιχειρήσεων του IRA θα φανούν σε αυτή τη χώρα. […] Σύντομα, η Αμερική γίνεται η Ιρλανδία που αναδημιουργείται».
Παρά την, τελικώς, επιτυχή πιστοποίηση των προεδρικών εκλογών του 2020, τις συλλήψεις περισσότερων από 1.000 ταραχοποιών που συμμετείχαν στην εισβολή στις 6 Ιανουαρίου 2021 στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ, τις δηλώσεις ενοχής ή τις καταδίκες τουλάχιστον των μισών από αυτές τις υποθέσεις και τα κυρίως ειρηνικά γεγονότα γύρω από τις ενδιάμεσες εκλογές του 2022, η απειλή της ακροδεξιάς τρομοκρατίας στην Αμερική συνεχίζεται.
Δεδομένης της μακράς ιστορικής τροχιάς που κορυφώθηκε στα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου, της συνεχιζόμενης εξάπλωσης και διάχυσης των θεωριών συνωμοσίας και του αυξανόμενου ρατσισμού, αντισημιτισμού και ξενοφοβίας που έχει εισέλθει στο κυρίαρχο ρεύμα του πολιτικού και κοινωνικού λόγου στις Ηνωμένες Πολιτείες, μαζί με εύκολα προσβάσιμα όπλα , η πιθανότητα για νέες πράξεις ενδοοικογενειακής βίας με πολιτικά κίνητρα — συμπεριλαμβανομένων μαζικών πυροβολισμών, επιθέσεων σε υποδομές ζωτικής σημασίας, βομβαρδισμών και άλλων επιθέσεων — δεν μπορεί να παραβλεφθεί ή να αγνοηθεί.
CNN.com απόδοση anixneuseis.gr
CNN.com, 18 Μαρτίου 2024
Bruce Hoffman and Jacob Ware.
Ο Bruce Hoffman είναι ανώτερος συνεργάτης για την αντιτρομοκρατία και την εσωτερική ασφάλεια στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Georgetown.
Ο Jacob Ware είναι ερευνητής στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων και επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Georgetown και στο Πανεπιστήμιο DeSales.
Αυτό το άρθρο προσαρμόστηκε εν μέρει από το νέο τους βιβλίο, “Θεός, Όπλα και Ανταρσία: Ακροδεξιά τρομοκρατία στην Αμερική”, «God, Guns, and Sedition: Far-Right Terrorism in America» (Columbia Univ. Press). Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το σχόλιο είναι δικές τους.
Τρεις μήνες μετά το 2024, φαίνεται ότι οι τρομερές προβλέψεις πολιτικής βίας προέρχονται, πλέον, συνήθως τόσο από τα ακραία περιθώρια της χώρας όσο και από το κυρίαρχο ρεύμα. Ο πρώην Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ήταν ίσως ο πιο θορυβώδης προγνωστικός, προειδοποιώντας ότι θα υπάρξει «κραυγή στη χώρα» εάν οι ποινικές κατηγορίες εναντίον του οδηγήσουν σε εκλογική ήττα το 2024. Στις μέρες μας, ακόμη και οι φαινομενικά κοσμικές πολιτικές διαδικασίες μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε υποσχέσεις βίας. Όταν το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ τάχθηκε στο πλευρό της κυβέρνησης Μπάιντεν τον Ιανουάριο, επιτρέποντας σε ομοσπονδιακούς συνοριακούς πράκτορες να αφαιρέσουν το σύρμα που είχε τοποθετήσει η πολιτεία του Τέξας, κάποιοι εκλεγμένοι είπαν ότι ήταν σημάδι εμφυλίου πολέμου. Στην αξιολόγηση απειλών για το 2024, το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας προέβλεψε ότι, μεταξύ άλλων απειλών, ο εκλογικός κύκλος του 2024 θα ήταν «ένα βασικό γεγονός για πιθανή βία…»
Στο βιβλίο της του 2022, «How Civil Wars Start: And How to Stop Them», η διάσημη πολιτική επιστήμονας Barbara F. Walter υποστηρίζει ότι«είμαστε πιο κοντά στον εμφύλιο πόλεμο από ό,τι θα ήθελε κανείς να πιστέψει» εξαιτίας ενός τοξικού μείγματος πολιτικών εξτρεμισμών και πόλωσης, κοινωνικού και πολιτιστικού φυλετισμού, λαϊκού εναγκαλισμού των θεωριών συνωμοσίας, εξάπλωσης των όπλων και των καλά οπλισμένων πολιτοφυλακών και της διάβρωσης της πίστης στην κυβέρνηση και στο φιλελεύθερο, δυτικό δημοκρατικό κράτος.
Μεταξύ των βασικών παραγόντων που αναφέρει είναι ο επιταχυντισμός –(σσ: σειρά επαναστατικών και αντιδραστικών ιδεών σε αριστερές και δεξιές ιδεολογίες που απαιτούν τη δραστική εντατικοποίηση τους) — τον οποίο η Walter περιγράφει ως «την αποκαλυπτική πεποίθηση ότι η σύγχρονη κοινωνία είναι ανεπανόρθωτη και ότι το τέλος της πρέπει να επισπευθεί, ώστε να μπορέσει να δημιουργηθεί μια νέα τάξη πραγμάτων».
Ο επιταχυντισμός αγκαλιάζεται από ένα φάσμα λευκών υπερεξουσιαστών, λευκών εθνικιστών, ρατσιστών, αντισημιτών, ξενοφοβικών και αντικυβερνητικών μαχητών ως ένα έντονο κάλεσμα για επανάσταση.
Πιστεύουν ένθερμα ότι το σύγχρονο δυτικό, φιλελεύθερο κράτος είναι τόσο διεφθαρμένο και ανίκανο που είναι πέρα από κάθε δυνατότητα λύτρωσης και πρέπει να καταστραφεί για να δημιουργηθεί μια νέα κοινωνία και τρόπος διακυβέρνησης.
Με τη Δύση, υποτίθεται, να βρίσκεται στον γκρεμό της κατάρρευσης, οι υποστηρικτές του επιταχυντισμού υποστηρίζουν ότι απαιτείται βίαιη εξέγερση για να ωθήσει τη δημοκρατία στα όρια και στη λήθη.
ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΠΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΔΥΘΕΙ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΕΥΚΟΥΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.
Η υποκίνηση διχασμού και πόλωσης μέσω βίαιων επιθέσεων σε φυλετικές μειονότητες, Εβραίους, φιλελεύθερους, ξένους παρεμβαίνοντες και ελίτ εξουσίας, και επομένως η παραγωγή μιας κατακλυσμικής κατάρρευσης της υπάρχουσας τάξης και η πρόκληση δεύτερου εμφυλίου πολέμου, κατά συνέπεια, είναι το απόθεμα στο εμπόριο του επιταχυντισμού.
Αλλά αυτή η τρομοκρατική στρατηγική είναι στην πραγματικότητα μέρος μιας μακράς παράδοσης ακραίας, αποσταθεροποιητικής ακροδεξιάς βίας.
Για να καταλάβουμε γιατί και για να βάλουμε αυτά τα γεγονότα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, πρέπει να δούμε την 6η Ιανουαρίου 2021, ως ένα άλλο ορόσημο σε μια τροχιά που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και συγκέντρωσε ορμή σε όλη τη δεκαετία του 1980. Η εξέλιξή του επιβραδύνθηκε μετά την καταστολή με την επιβολή του νόμου σε εθνικό επίπεδο μετά τη βομβιστική επίθεση στην Οκλαχόμα Σίτι το 1995, αλλά εμποτίστηκε με νέο σκοπό μετά την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα στην προεδρία το 2008 και τη Μεγάλη Ύφεση που κατέπληξε τη χώρα την ίδια χρονιά.Και, στη συνέχεια, οπλίστηκε στη δεκαετία του 2010 από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ενισχύθηκε περαιτέρω από την πυρετώδη ρητορική και την πόλωση της πολιτικής που συνέχισε να διχάζει την Αμερική.
Ο Στίβεν Σάιμον και ο Τζόναθαν Στίβενσον, δύο πρώην υπάλληλοι του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας με βαθιά γνώση των σεχταριστικών συγκρούσεων στη Βόρεια Ιρλανδία και τη Μέση Ανατολή, έχουν περιγράψει παρόμοια μια κατάσταση όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν εύκολα να οδηγηθούν σε εμφύλιο πόλεμο. Η χώρα, γράφουν, «φαίνεται τώρα να βρίσκεται σε κατάσταση «ασταθούς ισορροπίας» — ένας όρος που προέρχεται από τη φυσική για να περιγράψει ένα σώμα του οποίου η ελαφρά μετατόπιση θα αναγκάσει άλλες δυνάμεις να το απομακρύνουν ακόμη περισσότερο από την αρχική του θέση», αυξάνοντας τον κίνδυνο η βίαιη δράση να βυθίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες στο χάος και την αταξία που τόσο απεγνωσμένα επιθυμούν οι επιταχυντές.
Η πιο θλιβερή εκτίμηση, ωστόσο, είναι αυτή του Καναδού δημοσιογράφου Stephen Marche, ο οποίος, στο βιβλίο του 2022, The Next Civil War: Dispatches form the American Future, υποστηρίζει ότι ένας νέος αμερικανικός εμφύλιος πόλεμος είναι αναπόφευκτος.
«ΟΙ ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΦΤΑΝΟΥΝ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥΣ. ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ.”
Κατά τη γνώμη του, «Οι Ηνωμένες Πολιτείες πέφτουν στο είδος της σεχταριστικής σύγκρουσης που συναντάται συνήθως σε φτωχές χώρες με ιστορίες βίας, όχι στην πιο διαρκή δημοκρατία και τη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο».
Όσο πυρετώδεις και ανησυχητικοί κι αν είναι τέτοιοι ισχυρισμοί, υπάρχει κάτι περισσότερο από ένα κόκκο αλήθειας πίσω από αυτούς τους φόβους. Μια έρευνα του 2021 διεξήχθη από το Κέντρο Δημοκρατίας και Συμμετοχής των Πολιτών του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ και η Washington Post είχε βρει ότι σχεδόν το ένα τέταρτο των Δημοκρατικών και το 40% των Ρεπουμπλικανών πιστεύουν ότι η χρήση βίας κατά της κυβέρνησης είναι «κάπως δικαιολογημένη».
Αυτό ήταν το υψηλότερο ποσοστό των ερωτηθέντων σε αυτήν την ερώτηση που χρονολογείται περισσότερο από δύο δεκαετίες. Αυτές οι ανησυχίες σχεδόν δεν έχουν μειωθεί, σύμφωνα με μια νέα έρευνα που διεξήχθη πρόσφατα τόσο από την Post όσο και από το ίδιο κέντρο του Πανεπιστημίου του Maryland το 2024. «Οι Ρεπουμπλικάνοι είναι πιο συμπαθείς με όσους εισέβαλαν στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ και είναι πιο πιθανό να απαλλάξουν τον Ντόναλντ Τραμπ από την ευθύνη για την επίθεση», ανέφερε η Washington Post, «από ό,τι ήταν το 2021».
Όμως ούτε οι δημοσκοπήσεις ούτε οι προβλέψεις είναι προφητεία. Ενώ πιστεύουμε ότι η πιθανότητα ενός εμφυλίου πολέμου είναι σχετικά χαμηλή – σε μεγάλο βαθμό επειδή οι πολιτικές διαφορές της Αμερικής δεν εμπίπτουν πλέον σε ξεκάθαρες γεωγραφικές κατηγορίες όπως ο Βορράς έναντι του Νότου, ούτε επικεντρώνονται σε ένα επίμαχο ζήτημα όπως η δουλεία – η χώρα αντιμετωπίζει τώρα ένα διαφορετικό είδος απειλής.
Αψηφώντας τις απλές διαφορές κόκκινου κράτους-μπλε κράτους ή τις διαφορές μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών, μια διαφορετική μορφή βίας, που εκδηλώνεται περισσότερο ως διαρκής και πανεθνική τρομοκρατία παρά ως οργανωμένος αυτονομισμός, είναι δυνητικά πιο πιθανή.
Θυμηθείτε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ηγούνται στον κόσμο —με διαφορά— στον αριθμό των πυροβόλων όπλων σε ιδιώτες. Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούν μόνο το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού, αντιπροσωπεύουν περίπου το 40% των πυροβόλων όπλων του πλανήτη, σύμφωνα με το Small Arms Survey, ένα ανεξάρτητο ερευνητικό πρόγραμμα με έδρα την Ελβετία. Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 393 εκατομμύρια ιδιωτικά πυροβόλα όπλα στις Ηνωμένες Πολιτείες — περισσότερα από ένα όπλο ανά άτομο. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν περισσότερα όπλα που κρατούνται από πολίτες στις Ηνωμένες Πολιτείες από τις άλλες 25 κορυφαίες χώρες στον κόσμο μαζί. Πράγματι, περισσότερα όπλα αγοράστηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2020 – σχεδόν 23 εκατομμύρια – από κάθε άλλη χρονιά που έχει καταγραφεί.
Αυτή η εξάπλωση των ιδιωτικών όπλων στις Ηνωμένες Πολιτείες, παρατηρούν οι Simon και Stevenson, «δημιουργεί την αντίσταση χωρίς ηγεσία που υποστήριζαν οι θεωρητικοί της πολιτοφυλακής του τέλους του εικοστού αιώνα και τώρα αποτελούν την επιτομή του ακροδεξιού, αντιεξουσιαστικού Boogaloo Bois (σσ: το κίνημα boogaloo, του οποίου οι οπαδοί αναφέρονται συχνά ως boogaloo boys ή boogaloo bois, είναι ένας χαλαρά οργανωμένος ακροδεξιός αντικυβερνητικός εξτρεμισμός)- αυτοί με τα πουκάμισα της Χαβάης (σσ: Hawaiian shirts, oι οπαδοί τους παρευρίσκονται σε διαδηλώσεις βαριά οπλισμένοι και φορώντας εξοπλισμό και μερικές φορές αυτοπροσδιορίζονται φορώντας πουκάμισα της Χαβάης μαζί με στρατιωτικά).
Πράγματι, μεταξύ των πιο ένθερμων υπερασπιστών των δικαιωμάτων της Δεύτερης Τροποποίησης είναι άνθρωποι που εκφράζουν την επιθυμία τους για έναν νέο εμφύλιο πόλεμο. Τα δικαιώματα της κατοχής όπλων ηλέκτρισαν επίσης το κίνημα της πολιτοφυλακής στις αρχές της δεκαετίας του 1990 (σσ: το κίνημα της πολιτοφυλακής είναι ένα δεξιό κίνημα που προέκυψε μετά από αμφιλεγόμενες αντιπαραθέσεις τη δεκαετία του 1990. Κληρονόμησε παραστρατιωτικές παραδόσεις προηγούμενων ομάδων) και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο κίνητρο του Timothy McVeigh να πραγματοποιήσει τη βομβιστική επίθεση στην Οκλαχόμα Σίτι το 1995, την πιο θανατηφόρα τρομοκρατική επίθεση σε αμερικανικό έδαφος μέχρι τις 11 Σεπτεμβρίου 2001.
Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφύγουν έναν πραγματικό εμφύλιο πόλεμο, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια ποικιλία σκοτεινών σεναρίων που καλύπτουν μια σειρά από πολιτικά βίαιες δυνατότητες που θα αποσταθεροποιήσουν τη χώρα, θα εδραιώσουν περαιτέρω τις υπάρχουσες διαιρέσεις και θα αμφισβητήσουν σοβαρά την ικανότητα της κυβέρνησής μας να προστατεύει τους πολίτες της.
Στο βιβλίο του το 2023 για τη διάβρωση των δημοκρατικών κανόνων στην Αμερική, ο τότε πρόεδρος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων Ρίτσαρντ Χάας έθεσε την πιθανότητα οι ΗΠΑ να αντιμετωπίσουν μια εκδοχή των μακροχρόνιων «Προβλημάτων» που αντιμετώπιζε η Βόρεια Ιρλανδία.
«Αν υπάρχει ένα μοντέλο για το τι πρέπει να φοβόμαστε», προειδοποιεί ο Haass, «προέρχεται από τη Βόρεια Ιρλανδία και τα προβλήματα, τον αγώνα των τριών δεκαετιών που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 που περιλάμβανε πολλές παραστρατιωτικές ομάδες, αστυνομία και στρατιώτες και είχε ως αποτέλεσμα 3.600 θανάτους και απότομη μείωση της τοπικής οικονομικής παραγωγής».
Οι κορυφαίοι ηγεμονεύοντας λευκοί Αμερικανοί, που είναι από καιρό μεταξύ των πρώτων υποστηρικτών του εμφυλίου πολέμου και της εξέγερσης, ανέφεραν το παράδειγμα της Βόρειας Ιρλανδίας και την εξέχουσα τρομοκρατική οργάνωση, τον Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό (IRA), ως άξιο μίμησης. «Σύντομα, η δική μας εκδοχή των «Προβλημάτων» θα είναι ευρέως διαδεδομένη», έγραψε ο Ρόμπερτ Μάιλς, ένας από τους πρώτους ηγέτες της βίαιης ακροδεξιάς υπόγειας Αμερικής, με τη σκανδιναβική κωδική ονομασία «Fafnir» σε ένα διαδικτυακό φόρουμ της δεκαετίας του 1980. «Τα πρότυπα των επιχειρήσεων του IRA θα φανούν σε αυτή τη χώρα. […] Σύντομα, η Αμερική γίνεται η Ιρλανδία που αναδημιουργείται».
Παρά την, τελικώς, επιτυχή πιστοποίηση των προεδρικών εκλογών του 2020, τις συλλήψεις περισσότερων από 1.000 ταραχοποιών που συμμετείχαν στην εισβολή στις 6 Ιανουαρίου 2021 στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ, τις δηλώσεις ενοχής ή τις καταδίκες τουλάχιστον των μισών από αυτές τις υποθέσεις και τα κυρίως ειρηνικά γεγονότα γύρω από τις ενδιάμεσες εκλογές του 2022, η απειλή της ακροδεξιάς τρομοκρατίας στην Αμερική συνεχίζεται.
Δεδομένης της μακράς ιστορικής τροχιάς που κορυφώθηκε στα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου, της συνεχιζόμενης εξάπλωσης και διάχυσης των θεωριών συνωμοσίας και του αυξανόμενου ρατσισμού, αντισημιτισμού και ξενοφοβίας που έχει εισέλθει στο κυρίαρχο ρεύμα του πολιτικού και κοινωνικού λόγου στις Ηνωμένες Πολιτείες, μαζί με εύκολα προσβάσιμα όπλα , η πιθανότητα για νέες πράξεις ενδοοικογενειακής βίας με πολιτικά κίνητρα — συμπεριλαμβανομένων μαζικών πυροβολισμών, επιθέσεων σε υποδομές ζωτικής σημασίας, βομβαρδισμών και άλλων επιθέσεων — δεν μπορεί να παραβλεφθεί ή να αγνοηθεί.
CNN.com απόδοση anixneuseis.gr
