Όλα τα αλμανάκ γράφουν ότι στις 7 Μαρτίου 321 ο Μέγας Κωνσταντίνος όρισε την Κυριακή ως ημέρα αργίας. Η αλήθεια είναι ότι δεν όρισε ακριβώς την Κυριακή που δεν υπήρχε ως όνομα αλλά τη «μέρα του Ήλιου» μια ονομασία βγαλμένη από τη Ρωμαϊκή παράδοση.
Γράφει ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ
Φυσικά και ήταν θρησκευτική γιορτή. Οι πρώτοι Ρωμαίοι τιμούσαν τον θεό Ήλιο. Μόνο που όταν η πόλη κράτος απλώθηκε και έγινε Αυτοκρατορία άρχισαν δίπλα στον ήλιο να προσθέτουν και θεούς από κατεκτημένες χώρες που είχαν σχέση με τη λατρεία του ήλιου. Από τους Έλληνες πήραν τον Απόλλωνα, από τους Πέρσες τον Μίθρα, από τους Σύρους τον ελ-Γκαμπάλ και πάει λέγοντας.
Βάλε βάλε στη συσκευασία των (πολλών) θεών σε έναν, χωρίς να το καταλάβουν, πλησίαζαν τον μονοθεϊσμό!
Έξυπνος ο Κωνσταντίνος ήθελε να διαχωρίσει τους Χριστιανούς από τους Εβραίους που είχαν αργία το Σάββατο. Κατάλαβε πρώτος ότι αυτή ήταν η ανερχόμενη δύναμη στην Αυτοκρατορία.
Η «μέρα του ήλιου» λοιπόν ήταν η πρώτη… Κυριακή. Όσο για την πραγματική ονομασία της μέρας θα έπρεπε να περιμένουμε κάποιες δεκαετίες.
Με διάταγμα το 383 κι ενώ ο Χριστιανισμός είναι, πλέον, επίσημη θρησκεία της Αυτοκρατορίας που παραμένει σε πολλά Ρωμαϊκή, κυρίως στη γλώσσα, η «Dies Solis», μέρα του ήλιου στα ελληνικά, μετονομάζεται σε «Dies Dominica», δηλαδή μέρα του Κυρίου.
Βέβαια τους είχε προλάβει όλους ο Ιωάννης στην «Αποκάλυψη» έκανε λόγο για την «Ημέρα του Κυρίου».
Ημέρα κυρίου, δηλαδή Κυριακή, είτε αναφερόμαστε στα ελληνικά, είτε στα λατινικά και στη συνέχεια στα ιταλικά.
Έλληνες, Ιταλοί, Γάλλοι, Ισπανοί, Πορτογάλοι, Ρουμάνοι έχουν την Κυριακή ως «Κυρίου Ημέρα».
Άλλοι επιμένουν να διατηρούν την αρχική ονομασία που αφορά τον ήλιο.
Πρώτοι και καλύτεροι οι Γερμανοί που έχουν ακόμα ως Κυριακή τη Sonntag από το sonne (ήλιος). Κι όταν 500 από αυτούς κατέκτησαν τη Βρετανία επέβαλαν τη Sunday για τους Άγγλους από το Sun (ήλιος).
Οι ίδιοι επηρέασαν τους Ολλανδούς, αλλά και Σκανδιναβούς που η δική τους Κυριακή αναφέρεται στον ήλιο.
Στον ήλιο αναφέρονται και οι Αλβανοί αφού το Dieta (Κυριακή) έχει τη ρίζα του στο «dfielli» (ήλιος). Αυτοί όμως απλά… ξέχασαν να ακολουθήσουν την ελληνική ή ιταλική… εξέλιξη.
Οι Ρώσοι έχουν τη λέξη «Воскресенье» που σημαίνει Ανάσταση (του Κυρίου). Μέχρι τον 18ο αιώνα την Κυριακή την έλεγαν «εβδομάδα» (неделя) και η «Воскресенье» ήταν μόνο το Πάσχα. Από τον 18ο αιώνα και μετά άλλαξε.
Οι περισσότεροι Σλάβοι (Πολωνοί, Σλοβάκοι, Ουκρανοί, Βούλγαροι έχουν λέξεις με ρίζα την ανάπαυση, ενώ οι Τσέχοι ακολουθούν το ελληνικό (Ημέρα Κυρίου)
Οι Ούγγροι χρησιμοποιούν το Vasárnap που σημαίνει «μέρα της αγοράς». Μια λέξη που… αγγίζει σχεδόν το τουρκικό «Pazar» για την ίδια μέρα, δηλαδή παζάρι, αγορά.
Διαφωνίες υπάρχουν για την αρμενική ονομασία «Kiraki» που πλησιάζει το Kark (φωτιά, ήλιος), αλλά μπορεί να προέρχεται και από το ελληνικό Κυριακή.
Για τους Εβραίους αντίθετα η Κυριακή είναι απλά η πρώτη μέρα της εβδομάδας (Yom Rishon) που διαδέχεται το «Shabbat (μέρα ανάπαυσης).
Στα Αραβικά είναι απλά «η πρώτη μέρα», προφανώς της εβδομάδας
Κινέζοι, Κορεάτες, Ιάπωνες την ονομάζουν «ηλιόλουστη μέρα», ενώ εντύπωση προκαλεί η διαφοροποίηση του Βιετνάμ, που μιλάει κι αυτή για «Μέρα του Κυρίου».
Ότι ρίζα κι αν έχει η Κυριακή, όπως κι αν τη λένε η ουσία είναι μια. Την περιμένουμε όλοι ως ημέρα ανάπαυσης, διαφορετική.
Κι ας είναι καλά η βιομηχανική επανάσταση στην Αγγλία που έφερε αρχικά την… ημιαργία του Σαββάτου που εξελίχθηκε σε αργία και εργασία πέντε ημερών.
Αυτή η εβδομάδα των… πεντέμισι, ουσιαστικά, ημερών αρχικά έφερε και την αύξηση του ελεύθερου χρόνου. Οι Άγγλοι σχολούσαν από τη δουλειά τους το μεσημέρι του Σαββάτου κι επέστρεφαν το πρωί της Δευτέρας. Πρακτικοί όπως είναι αποφάσισαν το απόγευμα του Σαββάτου να πηγαίνουν να βλέπουν ποδόσφαιρο, ράγκμπι κι ότι άλλο τραβάει η ψυχή τους με αποτέλεσμα να ανθίσουν τα σπορ (εκεί βρίσκεται η συνήθεια οι ποδοσφαιρικοί αγώνες να γίνονται απόγευμα Σαββάτου). Το βράδυ τα έπιναν σε κάποιο μπαρ και την Κυριακή την αφιέρωναν στην οικογένεια τους…
______________________
(Αναρτήθηκε από τον Στρατηγό κ. Αθαν. Καραντζίκο)
