Χρόνια τώρα ένα τεράστιο δίλημμα πλανάται στη πολιτική ζωή της Ελλάδας, μια τρομερή αμφιβολία υφέρπει και ταλανίζει προπαντός τις τίμιες συνειδήσεις των φιλελλήνων που το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να διαμαρτύρονται, να θυμώνουν, να απογοητεύονται και να τρέφουν φρούδες ελπίδες.
Και το ερώτημα παραμένει πάντα το ίδιο: γιατί συχνά-πυκνά Έλληνες υψηλοί αξιωματούχοι, αλλά τα έτερα στελέχη σημαντικών οργανώσεων που επηρεάζουν βαθιά, δυστυχώς, την ελληνική εξωτερική πολιτική, δημόσια και αβασάνιστα επιδεικνύουν τόσο έντονες φίλο-τουρκικές συμπεριφορές εμφανιζόμενοι ως ένα είδος 5ης Φάλαγγας μέσα στον ίδιο τον ελληνικό πολιτικό ιστό, κάτι που με τη σειρά του επηρεάζει τους Έλληνες πολίτες κομματικά «σημαδεμένους» και προσκείμενους στην κατά καιρούς κυβερνητική παράταξη;
Και στο κοντινό όμως και μακρινό παρελθόν πολλοί άλλοι με πολλή άνεση, ελευθέρως συντρόφευσαν Τούρκους πρέσβεις ή επίσημους σε καταθλιπτικές εκφράσεις ανθελληνικών θέσεων και αντιθέσεων.
Δεν μπορεί, ευνόητο είναι να φτάνει κάποιος στο σημείο να διερωτάται ειλικρινά εάν οι κυβερνώντες στην Ελλάδα, από την μεταπολίτευση (1974) και μετά, είναι όντως Έλληνες ή μάλλον ξένοι ντυμένοι με ελληνικές ενδυμασίες, που παριστάνουν δήθεν τους Έλληνες για να εξαπατήσουν διαχρονικά τους Έλληνες πολίτες ενώ έχουν έναν και μόνο απαραίτητο κοινό παρανομαστή: το συμφέρον και τις αξιώσεις/απαιτήσεις των Τούρκων και Αμερικανών κολαούζων τους.
Τα τελευταίο τρανταχτό παράδειγμα ελληνικής αφωνίας και απραξίας που ευθέως παραπέμπει στο δίλημμα που είπαμε και που μόνο προς το συμφέρον της Τουρκίας είναι και αντίστοιχα μόνο αντίθετο προς το συμφέρον της Ελλάδας, αφορά την εφαρμογή της κοινοτικής Οδηγίας η οποία θεσπίζει την υποχρέωση όλων των κρατών-μελών που έχουν θαλασσινές ακτές να διαμορφώσουν τον δικό τους Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό.
Είναι η Οδηγία 2014/89/ΕΕ της 23ης.7.2014 που έθεσε ως χρονικό ορίζοντα εφαρμογής την 31η.3.2021 με παράταση ακόμη έναν χρόνο έως τις 31.3.2022.
Η Ελλάδα έως σήμερα, πάνω απ’ έναν χρόνο μετά την λήξη της προθεσμίας, δεν έπραξε το παραμικρό σχετικά με την Οδηγία, σε σημείο που πρόσφατα ή Κομισιόν την έχει παραπέμψει για τα περεταίρω στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να πούμε ότι έως τον Οκτώβριο του 2022 ουσιαστικά όλες οι χώρες-μέλη με ακτές στον Ατλαντικό, στη Βόρεια Θάλασσα και στην Βαλτική Θάλασσα είχαν εκτελέσει τον ΘΧΣ τους, συμπεριλαμβανομένης και της Σλοβενίας στην Αδριατική και, πριν από λίγες μέρες, της Κύπρου, ενώ η Ιταλία και δύο χώρες με ακτές στη Μαύρη Θάλασσα(Ρουμανία κα Βουλγαρία) βρίσκονται στη τελική ευθεία ολοκλήρωσης του σχεδίου.
Έτσι η Ελλάδα φαίνεται πως είναι η μόνη χώρα που έμεινε τελείως αδρανής, πλήρως αδιαφορώντας, εξ ου και η παραπομπή της στο Δικαστήριο.
Βεβαίως η θέση της αντικειμενικά είναι ό,τι χειρότερο σχετικά με τις προϋποθέσεις και δυνατότητες εφαρμογής της προβλεπόμενης νομοθεσίας του UNCLOS σε Μεσόγειο και Αιγαίο παρουσιάζοντας μια θλιβερή οριοθέτηση ΑΟΖ με Ιταλία, μια εκτρωματική και εξοντωτική δήθεν οριοθέτηση ΑΟΖ με Αίγυπτο, καμία (βασικότατη) ΑΟΖ με Κύπρο, καμία ΑΟΖ με Τουρκία, ούτε καν ανακήρυξη ΑΟΖ (βεβαίως η Τουρκία μόνο για υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο), καμία επέκταση χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. σε Αιγαίο, ούτε καν κλείσιμο κόλπων, ούτε καν παρουσίαση/κατάθεση ποτέ στον ΟΗΕ ειδικών χαρτών πλήρων συντεταγμένων οριοθέτησης των ελληνικών θαλάσσιων ζωνών βάση του ισχύοντος Δικαίου της Θάλασσας.
Στην ουσία, το μόνο στοιχείο παρουσίας της Ελλάδας στο Αιγαίο (που είναι και η κυριότερη θαλάσσια περιοχή για τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα) είναι τα 6 ν.μ. χωρικών υδάτων, δηλαδή έναν αφάνταστα σφικτό ζουρλομανδύα που κυριολεκτικά την πνίγει και οι Έλληνες κυβερνώντες δέχονται να την πνίγει, και ταυτόχρονα να δίνει πολλά δικαιώματα αυθαιρεσιών στη Τουρκία (η οποία μόλις χθες αμφισβήτησε πάλι την ελληνική κυριαρχία στο Φαρμακονήσι), και κάτι «παράξενα» 10 ν.μ. εθνικού εναέριου χώρου που ακόμη περισσότερο περιπλέκουν τη κατάσταση.
Ό,τι λιγότερο θα μπορούσε να διαθέτει μια χώρα. Και αυτό εξαιτίας όλων των κυβερνητών της, απελπιστικά κατώτεροι των περιστάσεων, απελπιστικά δέσμιοι μιας βαθιάς υποτακτικής προοπτικής που καθόλου δεν τους τιμά, απεναντίας τους υποβαθμίζει σε θέσεις έντονης αναξιοπιστίας αφού δείχνουν να μη θέλουν διόλου όχι μόνο να υπερασπιστούν τα νόμιμα και απαράγραπτα ελληνικά δικαιώματα που εκπορεύονται από το διεθνές δίκαιο, αλλά και να εφαρμόσουν επί τόπου αυτό το ευνοϊκό για την Ελλάδα διεθνές δίκαιο στο οποίο στείρα και ανεδαφικά συνεχώς αναφέρονται, αλλά στη πράξη αγνοούν συνεχώς εκούσια υποκύπτοντας στα ξένα συμφέροντα (τουρκικά, αμερικανικά) δίχως απολύτως κανένα όφελος για την Ελλάδα αφού πάντα ενεργούν κόντρα σε αυτό το ταλαίπωρο διεθνές δίκαιο!
Πιστεύουμε πως όλοι θα έχουν διαβάσει για την Κυπριακή Κυβέρνηση που ενέκρινε τον κυπριακό Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό με τους κατάλληλους συνημμένους χάρτες που περιλαμβάνουν ολόκληρη τη νήσο Κύπρο, κάτι που πολύ εκνεύρισε τη Τουρκία που το ‘ριξε, όπως κάνει συνήθως, στις παράνομες απειλές και στις αβάσιμες κατηγορίες («φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης»!).
Επ’ αυτού, μη ξεχνάμε πως η Κύπρος (η Δημοκρατία της Κύπρου) έχει προ πολλού με την οριοθέτηση ΑΟΖ με Αίγυπτο και την συμφωνία για θαλάσσια ζώνη με Ισραήλ δώσει μαθήματα ισχυρού εθνικού πνεύματος, κάτι που οι Τούρκοι ακόμη δεν έχουν χωνέψει, αν και τίποτα δεν μπορούν να κάνουν για να τα ακυρώσουν!
Η Ελλάδα για ακόμη μια φορά έδειξε, λανθασμένα, πώς εννοεί να έχει περιορισμένα γεωγραφικά όρια. Απεμπόλησε συνέχεια τα δικαιώματά της να καταγράψει επίσημα και με τη βούλα της κοινοτικής Ευρώπης τις θαλάσσιες ζώνες της [χωρικά ύδατα 12 ν.μ., συνορεύουσα ζώνη (24 ν.μ.), ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, κλείσιμο των κόλπων, κλπ.], ειδικά στο Αιγαίο, και όλα τα νησιά με τις παρακείμενες ή όχι νησίδες και βραχονησίδες που δεν παύουν οπωσδήποτε να είναι όλα ελληνικά με βάση το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συμβάσεις.
Τίποτα δεν έγινε ποτέ, μια βαρύτατη παράλειψη, που δεν ανάγεται όμως σε κάποιο φαντασιακό «φοβικό σύνδρομο» των Ελλήνων κυβερνώντων, όπως λανθασμένα και παραπλανητικά πολλοί νομίζουν ή πιστεύουν, θέλοντας ίσως με κάποιο τρόπο να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, αλλά μάλλον προκύπτει (αυτή την εντύπωση δίνει) από κάποια αθεράπευτη και απαράδεκτη προσωπική υποτέλεια προς γνωστούς ξένους «φίλους» και εχθρούς με κοινά ανθελληνικά συμφέροντα.
Έλληνες επίσημοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι ανεπίτρεπτα προβαίνουν σε δημόσιες δηλώσεις εχθρικές προς την ίδια την πατρίδα τους Ελλάδα!! Κάτι μοναδικό στη παγκόσμια ιστορία, όταν επιχειρούν λ.χ. να υποβαθμίσουν την επήρεια ελληνικών νησιωτικών συμπλεγμάτων (Καστελόριζο) θέλοντας έτσι να ακυρώσουν την συνολική αξία τους διακηρύσσοντας ότι οι βραχονησίδες δεν διαθέτουν θαλάσσιες ζώνες υπονοώντας πως η Στρογγύλη – ως γνωστό, ελληνικό έδαφος που στοιχειοθετεί και την σύνδεση ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου(!) και ανήκει ακριβώς στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου - δεν πρέπει να λογαριάζεται ώστε να μπορεί να ενωθεί η ΑΟΖ Τουρκίας με της Αιγύπτου.
Ο συνδυασμός αυτής της εμφανούς τάσης εκχώρησης ελληνικού θαλάσσιου εδάφους στη Τουρκία με την παράλληλη τώρα ελληνική προθυμία ή «βιασύνη» οριοθέτησης ΑΟΖ με τη Τουρκία, ύποπτα προϊδεάζει ένα νέο, βαρύ ξεπούλημα ελληνικών δικαιωμάτων ΑΟΖ βάσει UNCLOS με ταυτόχρονη παράνομη τουρκική θαλάσσια επέκταση εκεί όπου δεν έχει κανένα δικαίωμα να βρίσκεται.
Ειλικρινά νομίζουμε ότι είναι ανεπίτρεπτο πανεπιστημιακοί «δάσκαλοι» (αυτά διδάσκουν στους φοιτητές τους;!) να επιδίδονται με ομιλίες και δημοσιεύσεις σε μια καθεαυτού καταστρατήγηση ως και κατάργηση ελληνικών εθνικών δικαιωμάτων και διεθνών συμφερόντων.
Επαναλαμβάνουμε: μια 5η Φάλαγγα η ύπαρξη της οποίας, αφού οδηγεί και εμπνέει πολλές πτυχές της ίδιας της κυβερνητικής πολιτικής, είναι αδιάψευστα άκρως επικίνδυνη για την τύχη της χώρας στο παρόν και στο μέλλον.
Έχουμε την αίσθηση πως οι Έλληνες κυβερνήτες, προτιμούν να καταδικαστεί η Ελλάδα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (πόσες άλλες φορές καταδικάστηκε και πλήρωσε!) για κάθε μήνα απραξίας, παρά να «στεναχωρήσουν» τη Τουρκία, ίσα-ίσα τώρα που χαρούμενα εξαπατά τον ελληνικό λαό κάνοντας δήθεν το «καλό παιδί» και εκφράζοντας «καρντασιακές» διαθέσεις..
Είναι φανερό πως η Ελλάδα, πραγματοποιώντας τον κοινοτικό «Σχεδιασμό», αυτομάτως θα πρέπει να καταγράψει όχι μόνο τα νησιά, αλλά και όλες τις νησίδες και βραχονησίδες του Αιγαίου αρκετές από τις οποίες, μαζί με νησιά, έστω και παράνομα και εκτός πάσης λογικής, γεωγραφικής και νομικής, η Τουρκία «διεκδικεί».
Θα πρέπει επίσης, στα πλαίσια αυτής της καταγραφής, να προβεί στην επέκταση των χωρικών υδάτων στ 12 ν.μ., στην κήρυξη συνορεύουσας ζώνης στα 24 ν.μ., στην οριοθέτηση ΑΟΖ με Κύπρο, όλα αυτά βάσει της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας .
Και ενώ όλοι οι διεθνείς ναυτικοί χάρτες απερίφραστα «δηλώνουν» πως όλα τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες δυτικά του τόξου Λήμνου-Ρόδου είναι ελληνικά και φυσικά τίποτα δεν είναι τουρκικό, οι Έλληνες κυβερνήτες παραμένουν άπραγοι και παρουσιάζουν τάσεις υιοθέτησης της ιδέας πως η Τουρκία θα μπορούσε(!) να έχει δικαιώματα πάνω σε νησιά, νησίδες και βραχονησίδες στη μέση του Αιγαίου(!) και γι’ αυτό αποφεύγουν να εκπληρώσουν τις κοινοτικές υποχρεώσεις τους μη τυχόν και «θυμώσουν οι Τούρκοι» και πάψουν να είναι «καλά παιδιά»!
Τα ότι ο «Σχεδιασμός» θα είναι (και είναι) ανώτερη ευρωπαίο-κοινοτική επιταγή, διαδικασία και κοινοτικό έργο φαίνεται πως δεν αρκεί για να «θωρακίσει» την ελληνική διεθνή πολιτική έναντι της Τουρκίας.
Πιστεύουμε όμως ότι πίσω από την παρούσα ελληνική απραξία δεν είναι διόλου απίθανο να βρίσκεται και ο απαραίτητος «μαϊντανός» του αμερικανικού παράγοντα: μη ξεχνάμε πως η Ελλάδα έχει παραδοθεί «ψυχή τε και σώματι» στα χέρια των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και απολύτως τίποτα σε διεθνή επίπεδο δεν μπορεί να παράγει εάν δεν έχει το «πράσινο φως» τους.
Όπως σωστά - νομίζουμε - παρατηρεί και ο Νίκος Ιγγλέζης (Κυβερνητικός εφιάλτης ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός, ellinikiantistasi.gr 27.12.2023) η κοινοτική Οδηγία φαίνεται πως «αποτελεί εφιάλτη για την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη» και μάλλον θα πρέπει να έχει βάλει σε μεγάλο μπελά το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο. Είτε εφαρμόσει, είτε όχι τον ΘΧΣ η Ελλάδα θα βρίσκεται υπό τα πυρά της ΕΕ ή της Τουρκίας.
Το μεγάλο ερώτημα είναι σε ποιόν υπακούει η Ελλάδα: την ΕΕ ή τον Ερντογάν;
Καταρτίζοντας το Σχέδιο ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης κάνει το αυτονόητο, αλλά θα συγκρουστεί με τον Τούρκο πρόεδρο και θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις τουρκικές επιθετικές πράξεις. Απ’ την άλλη, μη καταρτίζοντας το Σχέδιο, θα δείξει πως φοβάται τον Ερντογάν και τη Τουρκία, περιφρονεί την κοινοτική κυβέρνηση και δεν λογαριάζει τις κυρώσεις της.
Τελικά δεν μπορούμε να μην τονίσουμε:
ό,τι η ελληνική κυβερνητική ηγεσία πράττει σήμερα σε σχέση με την διεθνή παρουσία της Ελλάδας, είτε καλό είτε κακό, θα το βρει αύριο μπροστά της στο πολλαπλάσιο εδραιωμένο έτσι ώστε να είναι αδύνατον πια να εξαλειφθεί. Και βέβαια, ο ελληνικός λαός και όχι ο όποιος κυβερνητικός παράγων θα πληρώσει πανάκριβα όποια ολισθήματα όποιου κυβερνήτη.
Θα πρέπει να δούμε παράλληλα τί και εάν θα πράξουν οι Έλληνες πολίτες, μια ζωή παθητικοί θεατές του πιο απίθανα παράλογου θεάτρου στην εθνική κυβερνητική σκηνή: αυτoί οι «πολίτες-λαός» πάνω στον οποίο όλοι ξεδιάντροπα «ορκίζονται» και ο οποίος φανερά και κρυφά λοιδορείται από όλες τις εκφάνσεις της ίδιας της Πολιτείας που λέει πως τον θεωρεί και «κυρίαρχο», τρομάρα του!
Κρεσέντσιο Σαντζίλιο, Ελληνιστής
Και το ερώτημα παραμένει πάντα το ίδιο: γιατί συχνά-πυκνά Έλληνες υψηλοί αξιωματούχοι, αλλά τα έτερα στελέχη σημαντικών οργανώσεων που επηρεάζουν βαθιά, δυστυχώς, την ελληνική εξωτερική πολιτική, δημόσια και αβασάνιστα επιδεικνύουν τόσο έντονες φίλο-τουρκικές συμπεριφορές εμφανιζόμενοι ως ένα είδος 5ης Φάλαγγας μέσα στον ίδιο τον ελληνικό πολιτικό ιστό, κάτι που με τη σειρά του επηρεάζει τους Έλληνες πολίτες κομματικά «σημαδεμένους» και προσκείμενους στην κατά καιρούς κυβερνητική παράταξη;
Και στο κοντινό όμως και μακρινό παρελθόν πολλοί άλλοι με πολλή άνεση, ελευθέρως συντρόφευσαν Τούρκους πρέσβεις ή επίσημους σε καταθλιπτικές εκφράσεις ανθελληνικών θέσεων και αντιθέσεων.
Δεν μπορεί, ευνόητο είναι να φτάνει κάποιος στο σημείο να διερωτάται ειλικρινά εάν οι κυβερνώντες στην Ελλάδα, από την μεταπολίτευση (1974) και μετά, είναι όντως Έλληνες ή μάλλον ξένοι ντυμένοι με ελληνικές ενδυμασίες, που παριστάνουν δήθεν τους Έλληνες για να εξαπατήσουν διαχρονικά τους Έλληνες πολίτες ενώ έχουν έναν και μόνο απαραίτητο κοινό παρανομαστή: το συμφέρον και τις αξιώσεις/απαιτήσεις των Τούρκων και Αμερικανών κολαούζων τους.
Τα τελευταίο τρανταχτό παράδειγμα ελληνικής αφωνίας και απραξίας που ευθέως παραπέμπει στο δίλημμα που είπαμε και που μόνο προς το συμφέρον της Τουρκίας είναι και αντίστοιχα μόνο αντίθετο προς το συμφέρον της Ελλάδας, αφορά την εφαρμογή της κοινοτικής Οδηγίας η οποία θεσπίζει την υποχρέωση όλων των κρατών-μελών που έχουν θαλασσινές ακτές να διαμορφώσουν τον δικό τους Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό.
Είναι η Οδηγία 2014/89/ΕΕ της 23ης.7.2014 που έθεσε ως χρονικό ορίζοντα εφαρμογής την 31η.3.2021 με παράταση ακόμη έναν χρόνο έως τις 31.3.2022.
Η Ελλάδα έως σήμερα, πάνω απ’ έναν χρόνο μετά την λήξη της προθεσμίας, δεν έπραξε το παραμικρό σχετικά με την Οδηγία, σε σημείο που πρόσφατα ή Κομισιόν την έχει παραπέμψει για τα περεταίρω στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να πούμε ότι έως τον Οκτώβριο του 2022 ουσιαστικά όλες οι χώρες-μέλη με ακτές στον Ατλαντικό, στη Βόρεια Θάλασσα και στην Βαλτική Θάλασσα είχαν εκτελέσει τον ΘΧΣ τους, συμπεριλαμβανομένης και της Σλοβενίας στην Αδριατική και, πριν από λίγες μέρες, της Κύπρου, ενώ η Ιταλία και δύο χώρες με ακτές στη Μαύρη Θάλασσα(Ρουμανία κα Βουλγαρία) βρίσκονται στη τελική ευθεία ολοκλήρωσης του σχεδίου.
Έτσι η Ελλάδα φαίνεται πως είναι η μόνη χώρα που έμεινε τελείως αδρανής, πλήρως αδιαφορώντας, εξ ου και η παραπομπή της στο Δικαστήριο.
Βεβαίως η θέση της αντικειμενικά είναι ό,τι χειρότερο σχετικά με τις προϋποθέσεις και δυνατότητες εφαρμογής της προβλεπόμενης νομοθεσίας του UNCLOS σε Μεσόγειο και Αιγαίο παρουσιάζοντας μια θλιβερή οριοθέτηση ΑΟΖ με Ιταλία, μια εκτρωματική και εξοντωτική δήθεν οριοθέτηση ΑΟΖ με Αίγυπτο, καμία (βασικότατη) ΑΟΖ με Κύπρο, καμία ΑΟΖ με Τουρκία, ούτε καν ανακήρυξη ΑΟΖ (βεβαίως η Τουρκία μόνο για υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο), καμία επέκταση χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. σε Αιγαίο, ούτε καν κλείσιμο κόλπων, ούτε καν παρουσίαση/κατάθεση ποτέ στον ΟΗΕ ειδικών χαρτών πλήρων συντεταγμένων οριοθέτησης των ελληνικών θαλάσσιων ζωνών βάση του ισχύοντος Δικαίου της Θάλασσας.
Στην ουσία, το μόνο στοιχείο παρουσίας της Ελλάδας στο Αιγαίο (που είναι και η κυριότερη θαλάσσια περιοχή για τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα) είναι τα 6 ν.μ. χωρικών υδάτων, δηλαδή έναν αφάνταστα σφικτό ζουρλομανδύα που κυριολεκτικά την πνίγει και οι Έλληνες κυβερνώντες δέχονται να την πνίγει, και ταυτόχρονα να δίνει πολλά δικαιώματα αυθαιρεσιών στη Τουρκία (η οποία μόλις χθες αμφισβήτησε πάλι την ελληνική κυριαρχία στο Φαρμακονήσι), και κάτι «παράξενα» 10 ν.μ. εθνικού εναέριου χώρου που ακόμη περισσότερο περιπλέκουν τη κατάσταση.
Ό,τι λιγότερο θα μπορούσε να διαθέτει μια χώρα. Και αυτό εξαιτίας όλων των κυβερνητών της, απελπιστικά κατώτεροι των περιστάσεων, απελπιστικά δέσμιοι μιας βαθιάς υποτακτικής προοπτικής που καθόλου δεν τους τιμά, απεναντίας τους υποβαθμίζει σε θέσεις έντονης αναξιοπιστίας αφού δείχνουν να μη θέλουν διόλου όχι μόνο να υπερασπιστούν τα νόμιμα και απαράγραπτα ελληνικά δικαιώματα που εκπορεύονται από το διεθνές δίκαιο, αλλά και να εφαρμόσουν επί τόπου αυτό το ευνοϊκό για την Ελλάδα διεθνές δίκαιο στο οποίο στείρα και ανεδαφικά συνεχώς αναφέρονται, αλλά στη πράξη αγνοούν συνεχώς εκούσια υποκύπτοντας στα ξένα συμφέροντα (τουρκικά, αμερικανικά) δίχως απολύτως κανένα όφελος για την Ελλάδα αφού πάντα ενεργούν κόντρα σε αυτό το ταλαίπωρο διεθνές δίκαιο!
Πιστεύουμε πως όλοι θα έχουν διαβάσει για την Κυπριακή Κυβέρνηση που ενέκρινε τον κυπριακό Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό με τους κατάλληλους συνημμένους χάρτες που περιλαμβάνουν ολόκληρη τη νήσο Κύπρο, κάτι που πολύ εκνεύρισε τη Τουρκία που το ‘ριξε, όπως κάνει συνήθως, στις παράνομες απειλές και στις αβάσιμες κατηγορίες («φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης»!).
Επ’ αυτού, μη ξεχνάμε πως η Κύπρος (η Δημοκρατία της Κύπρου) έχει προ πολλού με την οριοθέτηση ΑΟΖ με Αίγυπτο και την συμφωνία για θαλάσσια ζώνη με Ισραήλ δώσει μαθήματα ισχυρού εθνικού πνεύματος, κάτι που οι Τούρκοι ακόμη δεν έχουν χωνέψει, αν και τίποτα δεν μπορούν να κάνουν για να τα ακυρώσουν!
Η Ελλάδα για ακόμη μια φορά έδειξε, λανθασμένα, πώς εννοεί να έχει περιορισμένα γεωγραφικά όρια. Απεμπόλησε συνέχεια τα δικαιώματά της να καταγράψει επίσημα και με τη βούλα της κοινοτικής Ευρώπης τις θαλάσσιες ζώνες της [χωρικά ύδατα 12 ν.μ., συνορεύουσα ζώνη (24 ν.μ.), ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, κλείσιμο των κόλπων, κλπ.], ειδικά στο Αιγαίο, και όλα τα νησιά με τις παρακείμενες ή όχι νησίδες και βραχονησίδες που δεν παύουν οπωσδήποτε να είναι όλα ελληνικά με βάση το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συμβάσεις.
Τίποτα δεν έγινε ποτέ, μια βαρύτατη παράλειψη, που δεν ανάγεται όμως σε κάποιο φαντασιακό «φοβικό σύνδρομο» των Ελλήνων κυβερνώντων, όπως λανθασμένα και παραπλανητικά πολλοί νομίζουν ή πιστεύουν, θέλοντας ίσως με κάποιο τρόπο να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, αλλά μάλλον προκύπτει (αυτή την εντύπωση δίνει) από κάποια αθεράπευτη και απαράδεκτη προσωπική υποτέλεια προς γνωστούς ξένους «φίλους» και εχθρούς με κοινά ανθελληνικά συμφέροντα.
Έλληνες επίσημοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι ανεπίτρεπτα προβαίνουν σε δημόσιες δηλώσεις εχθρικές προς την ίδια την πατρίδα τους Ελλάδα!! Κάτι μοναδικό στη παγκόσμια ιστορία, όταν επιχειρούν λ.χ. να υποβαθμίσουν την επήρεια ελληνικών νησιωτικών συμπλεγμάτων (Καστελόριζο) θέλοντας έτσι να ακυρώσουν την συνολική αξία τους διακηρύσσοντας ότι οι βραχονησίδες δεν διαθέτουν θαλάσσιες ζώνες υπονοώντας πως η Στρογγύλη – ως γνωστό, ελληνικό έδαφος που στοιχειοθετεί και την σύνδεση ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου(!) και ανήκει ακριβώς στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου - δεν πρέπει να λογαριάζεται ώστε να μπορεί να ενωθεί η ΑΟΖ Τουρκίας με της Αιγύπτου.
Ο συνδυασμός αυτής της εμφανούς τάσης εκχώρησης ελληνικού θαλάσσιου εδάφους στη Τουρκία με την παράλληλη τώρα ελληνική προθυμία ή «βιασύνη» οριοθέτησης ΑΟΖ με τη Τουρκία, ύποπτα προϊδεάζει ένα νέο, βαρύ ξεπούλημα ελληνικών δικαιωμάτων ΑΟΖ βάσει UNCLOS με ταυτόχρονη παράνομη τουρκική θαλάσσια επέκταση εκεί όπου δεν έχει κανένα δικαίωμα να βρίσκεται.
Ειλικρινά νομίζουμε ότι είναι ανεπίτρεπτο πανεπιστημιακοί «δάσκαλοι» (αυτά διδάσκουν στους φοιτητές τους;!) να επιδίδονται με ομιλίες και δημοσιεύσεις σε μια καθεαυτού καταστρατήγηση ως και κατάργηση ελληνικών εθνικών δικαιωμάτων και διεθνών συμφερόντων.
Επαναλαμβάνουμε: μια 5η Φάλαγγα η ύπαρξη της οποίας, αφού οδηγεί και εμπνέει πολλές πτυχές της ίδιας της κυβερνητικής πολιτικής, είναι αδιάψευστα άκρως επικίνδυνη για την τύχη της χώρας στο παρόν και στο μέλλον.
Έχουμε την αίσθηση πως οι Έλληνες κυβερνήτες, προτιμούν να καταδικαστεί η Ελλάδα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (πόσες άλλες φορές καταδικάστηκε και πλήρωσε!) για κάθε μήνα απραξίας, παρά να «στεναχωρήσουν» τη Τουρκία, ίσα-ίσα τώρα που χαρούμενα εξαπατά τον ελληνικό λαό κάνοντας δήθεν το «καλό παιδί» και εκφράζοντας «καρντασιακές» διαθέσεις..
Είναι φανερό πως η Ελλάδα, πραγματοποιώντας τον κοινοτικό «Σχεδιασμό», αυτομάτως θα πρέπει να καταγράψει όχι μόνο τα νησιά, αλλά και όλες τις νησίδες και βραχονησίδες του Αιγαίου αρκετές από τις οποίες, μαζί με νησιά, έστω και παράνομα και εκτός πάσης λογικής, γεωγραφικής και νομικής, η Τουρκία «διεκδικεί».
Θα πρέπει επίσης, στα πλαίσια αυτής της καταγραφής, να προβεί στην επέκταση των χωρικών υδάτων στ 12 ν.μ., στην κήρυξη συνορεύουσας ζώνης στα 24 ν.μ., στην οριοθέτηση ΑΟΖ με Κύπρο, όλα αυτά βάσει της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας .
Και ενώ όλοι οι διεθνείς ναυτικοί χάρτες απερίφραστα «δηλώνουν» πως όλα τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες δυτικά του τόξου Λήμνου-Ρόδου είναι ελληνικά και φυσικά τίποτα δεν είναι τουρκικό, οι Έλληνες κυβερνήτες παραμένουν άπραγοι και παρουσιάζουν τάσεις υιοθέτησης της ιδέας πως η Τουρκία θα μπορούσε(!) να έχει δικαιώματα πάνω σε νησιά, νησίδες και βραχονησίδες στη μέση του Αιγαίου(!) και γι’ αυτό αποφεύγουν να εκπληρώσουν τις κοινοτικές υποχρεώσεις τους μη τυχόν και «θυμώσουν οι Τούρκοι» και πάψουν να είναι «καλά παιδιά»!
Τα ότι ο «Σχεδιασμός» θα είναι (και είναι) ανώτερη ευρωπαίο-κοινοτική επιταγή, διαδικασία και κοινοτικό έργο φαίνεται πως δεν αρκεί για να «θωρακίσει» την ελληνική διεθνή πολιτική έναντι της Τουρκίας.
Πιστεύουμε όμως ότι πίσω από την παρούσα ελληνική απραξία δεν είναι διόλου απίθανο να βρίσκεται και ο απαραίτητος «μαϊντανός» του αμερικανικού παράγοντα: μη ξεχνάμε πως η Ελλάδα έχει παραδοθεί «ψυχή τε και σώματι» στα χέρια των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και απολύτως τίποτα σε διεθνή επίπεδο δεν μπορεί να παράγει εάν δεν έχει το «πράσινο φως» τους.
Όπως σωστά - νομίζουμε - παρατηρεί και ο Νίκος Ιγγλέζης (Κυβερνητικός εφιάλτης ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός, ellinikiantistasi.gr 27.12.2023) η κοινοτική Οδηγία φαίνεται πως «αποτελεί εφιάλτη για την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη» και μάλλον θα πρέπει να έχει βάλει σε μεγάλο μπελά το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο. Είτε εφαρμόσει, είτε όχι τον ΘΧΣ η Ελλάδα θα βρίσκεται υπό τα πυρά της ΕΕ ή της Τουρκίας.
Το μεγάλο ερώτημα είναι σε ποιόν υπακούει η Ελλάδα: την ΕΕ ή τον Ερντογάν;
Καταρτίζοντας το Σχέδιο ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης κάνει το αυτονόητο, αλλά θα συγκρουστεί με τον Τούρκο πρόεδρο και θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις τουρκικές επιθετικές πράξεις. Απ’ την άλλη, μη καταρτίζοντας το Σχέδιο, θα δείξει πως φοβάται τον Ερντογάν και τη Τουρκία, περιφρονεί την κοινοτική κυβέρνηση και δεν λογαριάζει τις κυρώσεις της.
Τελικά δεν μπορούμε να μην τονίσουμε:
ό,τι η ελληνική κυβερνητική ηγεσία πράττει σήμερα σε σχέση με την διεθνή παρουσία της Ελλάδας, είτε καλό είτε κακό, θα το βρει αύριο μπροστά της στο πολλαπλάσιο εδραιωμένο έτσι ώστε να είναι αδύνατον πια να εξαλειφθεί. Και βέβαια, ο ελληνικός λαός και όχι ο όποιος κυβερνητικός παράγων θα πληρώσει πανάκριβα όποια ολισθήματα όποιου κυβερνήτη.
Θα πρέπει να δούμε παράλληλα τί και εάν θα πράξουν οι Έλληνες πολίτες, μια ζωή παθητικοί θεατές του πιο απίθανα παράλογου θεάτρου στην εθνική κυβερνητική σκηνή: αυτoί οι «πολίτες-λαός» πάνω στον οποίο όλοι ξεδιάντροπα «ορκίζονται» και ο οποίος φανερά και κρυφά λοιδορείται από όλες τις εκφάνσεις της ίδιας της Πολιτείας που λέει πως τον θεωρεί και «κυρίαρχο», τρομάρα του!
Κρεσέντσιο Σαντζίλιο, Ελληνιστής
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
