Άρθρο του
ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΠΟΥΤΣΗ
Τα θέματα που θα συζητηθούν στο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας – Τουρκίας στις 7 Δεκεμβρίου στην Αθήνα, που θα συνεδριάσει υπό κοινή προεδρία του Πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη και του Προέδρου της Τουρκίας Τ. Ερντογάν, θα είναι υπό τη επήρεια της «Μεγάλης Εικόνας» των πολιτικών, διπλωματικών και στρατιωτικών εξελίξεων στην Ουκρανία και τη Λωρίδα της Γάζας. Ο διάλογος γίνεται υπό την πίεση της αμερικανικής διπλωματίας, που επιδιώκει την εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ώστε να παραμείνει αρραγής η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, απολύτως αναγκαία λόγω του ρωσο-ουκρανικού πολέμου.
Επίσης, λόγω των δραματικών εξελίξεων στη Λωρίδα της Γάζας, με την ενεργό στήριξη στη ΧΑΜΑΣ από τον Ερντογάν, που παράλληλα διατηρεί μια έντονη αντιισραηλινή και αντιαμερικανική ρητορική, έχει προκληθεί ρήγμα στις σχέσεις της Τουρκία με τις ΗΠΑ.Η ελληνοτουρκική συνάντηση Κορυφής των Αθηνών, αποτελεί μια ευκαιρία για την αμερικανική διπλωματία, να «μικρύνει» την απόσταση Ουάσιγκτον – Άγκυρας αποσβένοντας τους κραδασμούς από την αντιδυτική παρεμβατική πολιτική της Τουρκίας στο Μεσανατολικό. Στην Αθήνα ο Ερντογάν θα συνδιαλλαγεί με τις ΗΠΑ δι’ αντιπροσώπου…. Αυτά τα γνωρίζει πολύ καλά ο Τ. Ερντογάν, για αυτό άλλωστε πολιτεύεται και διαπραγματεύεται ανάλογα και συνήθως διεκδικεί και απαιτεί και κερδίζει , πριν υποχωρήσει «ελαφρώς» σε τακτικό επίπεδο. Ουσιαστικά η συνάντηση των Αθηνών, ενδέχεται εξελιχθεί σε «Κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για τον Τούρκο Πρόεδρο, ώστε να εμφανιστεί φιλειρηνιστής, διαλλακτικός και πιστός σύμμαχος της Δύσης. Άρα η Δυτική Συμμαχία θα πρέπει να γίνει πιο γενναιόδωρή προς την Τουρκία, αφού ζητά να παραμείνει ενεργός στο Δυτικό Στρατόπεδο. Να ικανοποιήσει κάποια από τα «λογικά» αιτήματά της είτε στο Αιγαίο, είτε στην Κύπρο, ή ακόμη καλύτερα και στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν τρέφει αυταπάτες. Η επίλυση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων δεν είναι ορατή στο προβλεπτό μέλλον. Η ελληνική κυβέρνηση, δεν υποχωρεί από πάγιες εθνικές θέσεις, αλλά και δεν υιοθετεί μια καταγγελτική ρητορική σε βάρος της Τουρκίας, αυτοπεριορίζεται όμως, σε μια μετριοπαθή στάση, στέλνοντας έτσι και ένα μήνυμα στην διεθνή κοινότητα, ότι η Ελλάδα δεν είναι το πρόβλημα, αλλά η λύση, αρκεί αυτή να αναζητηθεί στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου. Η Ελληνική Κυβέρνηση θέτει κόκκινες γραμμές στα Εθνικά θέματα, ανεξάρτητα αν αυτά ενίοτε και κατά περίπτωση «ρέπουν» προς το ροζ…
«Θα εστιάσουμε σε αυτά που μας ενώνουν με την Τουρκία και όχι σε αυτά που μας χωρίζουν», δήλωσε , Εθνικά Υπερήφανος, ο υπουργός Επικρατείας Άκης Σκέρτσος στην ΕΡΤ ερωτηθείς για την επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν στην Ελλάδα.
Ωστόσο, ο πρωθυπουργός και ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας Γ. Γεραπετρίτης, φαίνεται να συμμερίζονται έν τινι μέτρω (ως ένα βαθμό), μια πολιτική προσαρμοσμένη στο δόγμα του Κώστα Σημίτη στα ελληνοτουρκικά, διαμετρικά αντίθετη, με τα όσα εσχάτως διακηρύσσει ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, αλλά για λόγους προσωπικής ιδιοτέλειας.
Είναι γεγονός, ότι διαπερνά κάθετα το πολιτικό σύστημα της χώρας, ασφαλώς με τη συνεπικουρία κάποιων προβεβλημένων Πανεπιστημιακών, δημοσιογράφων, αναλυτών και βουλευτών όλων των πολιτικών κομμάτων, πλην ίσως της ακροδεξιάς αλλά για λόγους μάλλον πατριδοκαπηλείας, η πολιτική θεωρία των Σημίτη- Ροζάκη για τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό. Μια πολιτική φοβική και υποχωρητική. Περιληπτικά και ουσιαστικά, σύμφωνα με αυτή, θα μπορούσαμε να προβούμε σε κάποιες «ανώδυνες» υποχωρήσεις προς την Άγκυρα, προκειμένου να εξασφαλίσουμε ηρεμία στο Αιγαίο, να «μαλακώσουμε» την ακραία ρητορική των τούρκων κυβερνητικών αξιωματούχων και να αναπτύξουμε αμοιβαία επωφελείς οικονομικές σχέσεις με την Τουρκία. Επισημαίνουμε ότι, επί Πρωθυπουργίας Κ. Σημίτη έχουμε τη συμφωνία της Μαδρίτης, με την οποία ο Έλληνας πρωθυπουργός συνομολόγησε ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο, που σχετίζονται με την Ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία της γείτονος χώρας. «Σεβασμός στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία της», αυτά και άλλα περιλαμβάνει η επαίσχυντος συμφωνία της Μαδρίτης, που υπογράφτηκε τον Ιούλιο του 1997 μεταξύ του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη και του Τούρκου προέδρου Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, υπό τη άγρυπνη επίβλεψη της Αμερικανίδας υπουργού εξωτερικών Μ. Ωλμπράιτ, μία συνάντηση που έγινε στον απόηχο της τεταμένης κατάστασης στο Αιγαίο και αφού ενάμιση χρόνο πριν είχε συμβεί η κρίση των Ιμίων, όπου για πρώτη φορά γινόταν λόγος για «γκρίζες» ζώνες στο Αιγαίο. Με βάση αυτή τη συμφωνία η Τουρκία ζητά την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου.
Και σε ότι αφορά το Κυπριακό, ισχύει «η Λευκωσία αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται» και πάντως το Κυπριακό , δεν αποτελεί προαπαιτούμενο για την πρόοδο του ελληνοτουρκικού διαλόγου. «Η Κύπρος έχει χάσει ευκαιρίες να λύσει το πρόβλημα και φυσικά δεν μπορούμε να περιμένουμε χιλιάδες χρόνια προτού εμείς χωρίς την Κύπρο λύσουμε τα προβλήματα με την Τουρκία» ανέφερε ο Oμότιμος Καθηγητής, πρώην Υφυπουργός επί πρωθυπουργίας Κ. Σημίτη, Χρήστος Ροζάκης μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα της Ε.ΡΑ., ενώ σε άλλη συνέντευξή του υποστήριξε ότι δεν νόμιμη η αύξηση του εύρους των χωρικών μας υδάτων! Αυτά περιλαμβάνει το δόγμα Σημίτη- Ροζάκη που «γοητεύει» την Κυβέρνηση Μητσοτάκη – Γεραπετρίτη και είναι απόλυτη συμβατή με τις πάγιες θέσεις της αμερικάνικης διπλωματίας, που επιτάσσει εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων με αμοιβαίες υποχωρήσεις, δηλαδή μονομερείς ελληνικές υποχωρήσεις στις ιταμές τουρκικές αξιώσεις.
Ποια είναι όμως η αδιάψευστη πραγματικότητα.
Από το 1974 με την στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και κυρίως μετά το 1996 (ΙΜΙΑ), η Τουρκία έναντι της Ελλάδας ακολουθεί συστηματικά μια αναθεωρητική και επεκτατική πολιτική, από την οποία δεν υποχωρεί ούτε σπιθαμή. Αμφισβητεί το κυριαρχικό καθεστώς των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και απειλεί με πόλεμο, αν η Ελλάδα αποφασίσει να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα, όπως δικαιούται να πράξει σε βάση το Δίκαιο της Θάλασσας (1982).
Το διακύβευμα για την Ελλάδα είναι θεμελιώδες, διότι η τουρκική αναθεωρητική πολιτική στρέφεται κατά των ζωτικών της συμφερόντων. Δυνητικά την αποκόπτει από την Ανατολική Μεσόγειο, της αρνείται κάθε δικαίωμα σε θαλάσσιες ζώνες ανατολικά του 25ου μεσημβρινού και ουσιαστικά υπάγει τα ελληνικά νησιά στη θαλάσσια δικαιοδοσία της Τουρκίας. Ουσιαστικά καθιστά την Ελλάδα «δορυφόρο» της Τουρκίας, εφαρμόζοντας της αρχές της εξαναγκαστικής διπλωματίας.
Η πολιτική Ερντογάν, προβάλει το ιδεολόγημα της « Γαλάζιας Πατρίδας», δηλαδή την νεοοθωμανική ατζέντα και μεθοδεύει την επανάκαμψη της Τουρκίας σε γεωγραφικούς χώρους όπου ηγεμόνευε η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η «Γαλάζια Πατρίδα» καλύπτει ιδεολογικά το casus belli και εντάσσεται στις ερντογανικές διακηρύξεις για τον «αιώνα της Τουρκίας», που αποτελεί την επιτομή του τουρκικού εθνικισμού. «Δεν υποχωρούμε. Θα υπερασπιστούμε τα συμφέροντά μας στη “Γαλάζια Πατρίδα”», δήλωσε ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, Yaşar Güler. Και προφανώς στα δεδηλωμένα σχέδια του Σουλτάνου η «τουρκοποίηση» της Κύπρου, με την Ελλάδα να εκφράζει λεκτικά τη δυσφορία της, πιστή στο Καραμανλικό δόγμα η «η Κύπρος κείται μακράν» . Η μόνη που αντιδρά στα τουρκικά σχέδια, είναι η «κραυγάζουσα» τρισχιλιετής Πολιτισμική Ιστορία του προδομένου νησιού της Αφροδίτης, καθώς επίσης και τα μνήματα – ΜΝΗΜΕΙΑ, των κυπρίων και ελληνοκυπρίων ΗΡΩΩΝ αγωνιστών για την Ελευθερία της Κύπρου.
https://www.militaire.gr
