Το να προσπαθείς να αποφύγεις μία αναμέτρηση «πάση θυσία» είναι ολέθριο λάθος διότι: 1) Όταν δίνεις στον αντίπαλο την εντύπωση ότι είσαι πρόθυμος να υποχωρήσεις επειδή νιώθεις αδύναμος και τον φοβάσαι, ακυρώνεις εκ των πραγμάτων την όποια πειστική αποτροπή μπορεί να έχεις απέναντί του. 2) Το να θυσιάζεις εθνικό έδαφος για να αποφύγεις την αναμέτρηση (όπως έκανε ο Σημίτης το 1996 θυσιάζοντας τα Ίμια τα οποία έκτοτε έγιναν «γκρίζα ζώνη» και οι Τούρκοι τα περιφρουρούν με πολεμικά πλοία και απαγορεύουν την πρόσβαση σε αυτά σε οποιονδήποτε) δεν είναι εξυπνάδα ούτε διπλωματική καπατσοσύνη, είναι εθνική προδοσία. Αν ο Μεταξάς το 1940 θυσίαζε εθνικό έδαφος για να αποφύγει τον πόλεμο με τους Ιταλούς, θα είχαμε κάποιον λόγο εμείς σήμερα να γιορτάζουμε την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου; Θα γιορτάζαμε την επέτειο του «ΝΑΙ» και πώς τη σκάσαμε στους Ιταλούς και τους αφήσαμε να περάσουν χωρίς να πολεμήσουμε;
Επίσης, αν η Τουρκία της Τανσού Τσιλέρ ήταν «μια πολύ μεγαλύτερη και ισχυρότερη» χώρα από την Ελλάδα και συνεπώς έπρεπε «πάση θυσία» να αποφύγουμε μία αναμέτρηση μαζί της, σήμερα, μετά από 27 χρόνια όπου το ισοζύγιο οικονομικής, στρατιωτικής και διπλωματικής ισχύος με τη γείτονα χώρα έχει μεταβληθεί δυσμενέστατα σε βάρος μας, τι είναι; Θα τολμήσει ποτέ ο Μητσοτάκης να πει όχι στις εξωφρενικές αξιώσεις των Τούρκων όταν ξέρει ότι η Ελλάδα είναι ένα διαλυμένο κράτος που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ούτε τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες, ενώ η Τουρκία του Ερντογάν έχει μία πολεμική βιομηχανία που κυριολεκτικά καλπάζει και είναι ανάμεσα στις πέντε κορυφαίες χώρες του κόσμου στον τομέα της ανάπτυξης και επιχειρησιακής χρήσης των στρατιωτικών drones; Και μόνο το γεγονός ότι συρόμαστε ουσιαστικά σε έναν διάλογο εφ' όλης της ύλης με την Τουρκία όταν αυτή διεκδικεί τα πάντα από εμάς και εμείς τίποτα από αυτή (και επομένως αυτή έχει μόνο να κερδίσει και εμείς μόνο να χάσουμε), τα λέει όλα για την κατάντια μας.
[...] Το αλήστου μνήμης «θέλω να ευχαριστήσω την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών για την πρωτοβουλία και τη βοήθειά τους» του 1996, έχει γίνει από το 2021 «σας παραδίδουμε την Ελλάδα σήμερα στα χέρια σας», επιβεβαιώνοντας αυτό που έλεγε κάθε μέρα ο αείμνηστος Γιάννης Καλαμίτσης σε έναν στίχο από το εισαγωγικό τραγουδάκι των ραδιοφωνικών εκπομπών του: «το προτεκτοράτο δεν φεύγει απ' τον πάτο»...
Stirlitz
Επίσης, αν η Τουρκία της Τανσού Τσιλέρ ήταν «μια πολύ μεγαλύτερη και ισχυρότερη» χώρα από την Ελλάδα και συνεπώς έπρεπε «πάση θυσία» να αποφύγουμε μία αναμέτρηση μαζί της, σήμερα, μετά από 27 χρόνια όπου το ισοζύγιο οικονομικής, στρατιωτικής και διπλωματικής ισχύος με τη γείτονα χώρα έχει μεταβληθεί δυσμενέστατα σε βάρος μας, τι είναι; Θα τολμήσει ποτέ ο Μητσοτάκης να πει όχι στις εξωφρενικές αξιώσεις των Τούρκων όταν ξέρει ότι η Ελλάδα είναι ένα διαλυμένο κράτος που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ούτε τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες, ενώ η Τουρκία του Ερντογάν έχει μία πολεμική βιομηχανία που κυριολεκτικά καλπάζει και είναι ανάμεσα στις πέντε κορυφαίες χώρες του κόσμου στον τομέα της ανάπτυξης και επιχειρησιακής χρήσης των στρατιωτικών drones; Και μόνο το γεγονός ότι συρόμαστε ουσιαστικά σε έναν διάλογο εφ' όλης της ύλης με την Τουρκία όταν αυτή διεκδικεί τα πάντα από εμάς και εμείς τίποτα από αυτή (και επομένως αυτή έχει μόνο να κερδίσει και εμείς μόνο να χάσουμε), τα λέει όλα για την κατάντια μας.
[...] Το αλήστου μνήμης «θέλω να ευχαριστήσω την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών για την πρωτοβουλία και τη βοήθειά τους» του 1996, έχει γίνει από το 2021 «σας παραδίδουμε την Ελλάδα σήμερα στα χέρια σας», επιβεβαιώνοντας αυτό που έλεγε κάθε μέρα ο αείμνηστος Γιάννης Καλαμίτσης σε έναν στίχο από το εισαγωγικό τραγουδάκι των ραδιοφωνικών εκπομπών του: «το προτεκτοράτο δεν φεύγει απ' τον πάτο»...
Stirlitz
