Γράφει ο Θεόδωρος Νικολοβγένης
Το εξάμηνο Μάρτιος – Αύγουστος του 2020, έλαβε χώρα πολυμορφική επίθεση της Τουρκίας σε Έβρο και Αιγαίο, στην οποία ηττήθηκε κατά κράτος, ενώ η υλοποίηση των σχεδίων της για τη Λιβύη ευρίσκονταν στο ζενίθ.
Η τότε Ελληνική Κυβέρνηση, επέδειξε αποφασιστικότητα στον Έβρο, συγκρατημένη αποφασιστικότητα (για την οποία δεν ήταν σίγουρη) στα γεγονότα του Ιουλίου (και μάλλον ακολούθησε τα απόνερα της “επακούμβησης”), αλλά αναδιπλωθηκε πλήρως τον Αύγουστο επικοινωνώντας προς άπασες τις κατευθύνσεις ως κόκκινες γραμμές τα 6ν.μ.
Τα δε Ελλαδικά F16 που προσγειώθηκαν στην Πάφο (25/08/20) αφού πρώτα έκαναν γιο-γιο την ΤΗΚ, πέταξαν στα πλαίσια της άσκησης Ευνομία και όχι στα πλαίσια του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου.
Αρχές Ιουλίου του 2020 έλαβε χώρα και ο βομβαρδισμός της Αεροπορικής Βάσης της Αλ Γουατίγια η οποία προβλεπόταν να αποτελεί την βάση επιχειρήσεων για την ΤΗΚ για τον έλεγχο της βόρειας Αφρικής και κέντρο-ΑνατολικήςΜεσογείου.
Τα 4 αυτά γεγονότα, σε συνδυασμό με το αμερικάνικο εμπάργκο, αλλά και την απώλεια των 2 F-16 που κούρεψαν τα γρασίδια του Νταλαμάν, οδήγησαν σε τουρκική αναδίπλωση επί του πεδίου, την οποία οι πρεσβευτές του κατευνασμού και λοιποί ευνούχοι της κυβέρνησης ονόμασαν αλλαγή στάσης, ενώ οι κανονικοί άνθρωποι συμφωνήσαμε πως επρόκειτο για μια αναδιοργάνωση των σχεδίων και των δυνάμεων προκειμένου να προετοιμαστεί η επιθετική επιστροφή, την οποία και βλέπουμε να εξελίσσεται το φετινό καλοκαίρι σε διευρυμένο πολυμετωπικό πεδίο αντιπαράθεσης, σε Έβρο-Αιγαίο-Ηπειρωτικό κορμό (!!!) – Κύπρο.
Το δυστύχημα για την Ελλάδα είναι πως η παρούσα Κυβέρνηση δείχνει να αντιλαμβάνεται την εκλογική της επικράτηση ως την αποδέσμευση από τις υποχρεώσεις της για Εθνική Πολιτική και όχι ως καθαρή προτίμηση του εκλογικού σώματος ως φορέα ασφαλείας σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Για αυτόν ακριβώς το λόγο ξεκίνησε την 2η τετραετία όχι απλώς χαλαρά, αλλά για τα κλάματα.
Η στάση της παρούσας Κυβέρνησης στον τομέα της Εξωτερικής Πολιτικής και της Ασφάλειας, θυμίζει σε μεγάλο βαθμό την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ η οποία παρέδωσε τη Μακεδονία στον ετερόκλητο όχλο της βόρειας σκοπιανίας και δήλωνε σε κάθε ευκαιρία πως το Αιγαίο δεν έχει σύνορα και να μην είμαστε μοναχοφάηδες.
Η δήλωση του ΠΘ στην εξ’ αγχιστείας συγγενή του δημοσιογράφο (που σημαίνει ότι οι ερωτήσεις ήταν γνωστές στον ΠΘ από πριν, οπότε και οι απαντήσεις προετοιμασμένες) για ετοιμότητα προς ιστορικές παραχωρήσεις προκειμένου να “εκμεταλλευτούμε” την ιστορική ευκαιρία που παρουσιάζεται σε συνδυασμό με μια οργανωμένη αρθρογραφία από πλήθος καθηγητών οι οποίοι δέχονται να αμαυρώσουν την τιμή και το όνομά τους με το να “μηδίσουν”, αλλά και με την μόνιμη εκτός πραγματικότητας ζέση του Κυπριακού πολιτικού συστήματος για επαναφορά στις συνομιλίες για Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, διαβάζεται από την τουρκική πλευρά ως την απόλυτη παράδοση.
Όπως είχαμε γράψει και πει επανειλημμένως, το παρόν τουρκικό Υπουργικό Συμβούλιο αποτελείται από “παιδιά της πιάτσας” που δεν αντιλαμβάνονται κανονικότητες και ανθρωπισμούς.
Απέναντι σε αυτούς, ο ΠΘ έχει παρατάξει υπουργούς μειωμένων αντοχών και αποτελεσματικότητας (όχι τυχαία κατά την άποψή μας) οι οποίοι επιπλέον δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται την πραγματική πραγματικότητα ενώ έχουν και το θράσος να μας κουνάνε και το δάχτυλο.
Δυστυχώς η φετινή τουρκική επίθεση δείχνει να αποφέρει αποτελέσματα, καθώς έως τώρα έχει δημιουργήσει τριγμούς στην πολιτική σταθερότητα(αλλαγή ενός υπουργού), έχει τραυματίσει το γόητρο ενός από τους πιο αποδεκτούς και αποτελεσματικούς οργανισμούς στην χώρα (Πολεμική Αεροπορία), αλλά το σημαντικότερο με τον χειρισμό (αν μπορούμε να το ονομάσουμε έτσι) της απόδοσης ευθυνών στον Διοικητή της 111ΠΜ,έχει λαβωσει το αίσθημα του δικαίου σε όλα τα στελέχη της ΠΑ.
Επέφερε επίσης και τεράστιες καταστροφές στην χλωρίδα και την πανίδα, τον τουρισμό και την οικονομία της χώρας.
Εάν η κυβέρνηση σε Ελλάδα και Κύπρο δεν αλλάξουν πορεία και δεν αποφασίσουν να υιοθετήσουν μια πολιτική που να εξασφαλίζει την αποτροπή, καθώς οι δυνατότητες υπάρχουν, δυστυχώς θα γίνουμε μάρτυρες απώλειας εθνικού χώρου ο οποίος για να ανακτηθεί θα πρέπει να χυθεί Ελληνικό αίμα.
Η υπόθεση Μπελέρη και Πύλας αποτελούν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να αλλάξει η πολιτική, στέλνοντας τα ανάλογα μηνύματα προς την Τουρκία.
Κάτι που δεν έχουμε αντιληφθεί είναι ότι οι υπόλοιποι μας κάνουν τους μάγκες με τις πλάτες της Τουρκίας. Αν η στάση προς την Τουρκία είναι αυτή που πρέπει, θα μαζευτούν και όλοι οι υπόλοιποι.
Το πλέον σημαντικό πρόβλημα είναι το λ@θρομeταν@στευτικό. Ευτυχώς ακόμη δεν έχουμε επιθέσεις εντός αστικών ιστών ή σε παραμεθόριες περιοχές/νήσους ,οι οποίες αφού αποτεφρώθηκαν, έχασαν τη δυνατότητα απόκρυψης των ελιγμων και κινήσεων των ημετέρων τμημάτων. Η Δανία στο ζήτημα αυτό, έδειξε το δρόμο.
Το εξάμηνο Μάρτιος – Αύγουστος του 2020, έλαβε χώρα πολυμορφική επίθεση της Τουρκίας σε Έβρο και Αιγαίο, στην οποία ηττήθηκε κατά κράτος, ενώ η υλοποίηση των σχεδίων της για τη Λιβύη ευρίσκονταν στο ζενίθ.
Η τότε Ελληνική Κυβέρνηση, επέδειξε αποφασιστικότητα στον Έβρο, συγκρατημένη αποφασιστικότητα (για την οποία δεν ήταν σίγουρη) στα γεγονότα του Ιουλίου (και μάλλον ακολούθησε τα απόνερα της “επακούμβησης”), αλλά αναδιπλωθηκε πλήρως τον Αύγουστο επικοινωνώντας προς άπασες τις κατευθύνσεις ως κόκκινες γραμμές τα 6ν.μ.
Τα δε Ελλαδικά F16 που προσγειώθηκαν στην Πάφο (25/08/20) αφού πρώτα έκαναν γιο-γιο την ΤΗΚ, πέταξαν στα πλαίσια της άσκησης Ευνομία και όχι στα πλαίσια του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου.
Αρχές Ιουλίου του 2020 έλαβε χώρα και ο βομβαρδισμός της Αεροπορικής Βάσης της Αλ Γουατίγια η οποία προβλεπόταν να αποτελεί την βάση επιχειρήσεων για την ΤΗΚ για τον έλεγχο της βόρειας Αφρικής και κέντρο-ΑνατολικήςΜεσογείου.
Τα 4 αυτά γεγονότα, σε συνδυασμό με το αμερικάνικο εμπάργκο, αλλά και την απώλεια των 2 F-16 που κούρεψαν τα γρασίδια του Νταλαμάν, οδήγησαν σε τουρκική αναδίπλωση επί του πεδίου, την οποία οι πρεσβευτές του κατευνασμού και λοιποί ευνούχοι της κυβέρνησης ονόμασαν αλλαγή στάσης, ενώ οι κανονικοί άνθρωποι συμφωνήσαμε πως επρόκειτο για μια αναδιοργάνωση των σχεδίων και των δυνάμεων προκειμένου να προετοιμαστεί η επιθετική επιστροφή, την οποία και βλέπουμε να εξελίσσεται το φετινό καλοκαίρι σε διευρυμένο πολυμετωπικό πεδίο αντιπαράθεσης, σε Έβρο-Αιγαίο-Ηπειρωτικό κορμό (!!!) – Κύπρο.
Το δυστύχημα για την Ελλάδα είναι πως η παρούσα Κυβέρνηση δείχνει να αντιλαμβάνεται την εκλογική της επικράτηση ως την αποδέσμευση από τις υποχρεώσεις της για Εθνική Πολιτική και όχι ως καθαρή προτίμηση του εκλογικού σώματος ως φορέα ασφαλείας σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Για αυτόν ακριβώς το λόγο ξεκίνησε την 2η τετραετία όχι απλώς χαλαρά, αλλά για τα κλάματα.
Η στάση της παρούσας Κυβέρνησης στον τομέα της Εξωτερικής Πολιτικής και της Ασφάλειας, θυμίζει σε μεγάλο βαθμό την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ η οποία παρέδωσε τη Μακεδονία στον ετερόκλητο όχλο της βόρειας σκοπιανίας και δήλωνε σε κάθε ευκαιρία πως το Αιγαίο δεν έχει σύνορα και να μην είμαστε μοναχοφάηδες.
Η δήλωση του ΠΘ στην εξ’ αγχιστείας συγγενή του δημοσιογράφο (που σημαίνει ότι οι ερωτήσεις ήταν γνωστές στον ΠΘ από πριν, οπότε και οι απαντήσεις προετοιμασμένες) για ετοιμότητα προς ιστορικές παραχωρήσεις προκειμένου να “εκμεταλλευτούμε” την ιστορική ευκαιρία που παρουσιάζεται σε συνδυασμό με μια οργανωμένη αρθρογραφία από πλήθος καθηγητών οι οποίοι δέχονται να αμαυρώσουν την τιμή και το όνομά τους με το να “μηδίσουν”, αλλά και με την μόνιμη εκτός πραγματικότητας ζέση του Κυπριακού πολιτικού συστήματος για επαναφορά στις συνομιλίες για Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, διαβάζεται από την τουρκική πλευρά ως την απόλυτη παράδοση.
Όπως είχαμε γράψει και πει επανειλημμένως, το παρόν τουρκικό Υπουργικό Συμβούλιο αποτελείται από “παιδιά της πιάτσας” που δεν αντιλαμβάνονται κανονικότητες και ανθρωπισμούς.
Απέναντι σε αυτούς, ο ΠΘ έχει παρατάξει υπουργούς μειωμένων αντοχών και αποτελεσματικότητας (όχι τυχαία κατά την άποψή μας) οι οποίοι επιπλέον δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται την πραγματική πραγματικότητα ενώ έχουν και το θράσος να μας κουνάνε και το δάχτυλο.
Δυστυχώς η φετινή τουρκική επίθεση δείχνει να αποφέρει αποτελέσματα, καθώς έως τώρα έχει δημιουργήσει τριγμούς στην πολιτική σταθερότητα(αλλαγή ενός υπουργού), έχει τραυματίσει το γόητρο ενός από τους πιο αποδεκτούς και αποτελεσματικούς οργανισμούς στην χώρα (Πολεμική Αεροπορία), αλλά το σημαντικότερο με τον χειρισμό (αν μπορούμε να το ονομάσουμε έτσι) της απόδοσης ευθυνών στον Διοικητή της 111ΠΜ,έχει λαβωσει το αίσθημα του δικαίου σε όλα τα στελέχη της ΠΑ.
Επέφερε επίσης και τεράστιες καταστροφές στην χλωρίδα και την πανίδα, τον τουρισμό και την οικονομία της χώρας.
Εάν η κυβέρνηση σε Ελλάδα και Κύπρο δεν αλλάξουν πορεία και δεν αποφασίσουν να υιοθετήσουν μια πολιτική που να εξασφαλίζει την αποτροπή, καθώς οι δυνατότητες υπάρχουν, δυστυχώς θα γίνουμε μάρτυρες απώλειας εθνικού χώρου ο οποίος για να ανακτηθεί θα πρέπει να χυθεί Ελληνικό αίμα.
Η υπόθεση Μπελέρη και Πύλας αποτελούν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να αλλάξει η πολιτική, στέλνοντας τα ανάλογα μηνύματα προς την Τουρκία.
Κάτι που δεν έχουμε αντιληφθεί είναι ότι οι υπόλοιποι μας κάνουν τους μάγκες με τις πλάτες της Τουρκίας. Αν η στάση προς την Τουρκία είναι αυτή που πρέπει, θα μαζευτούν και όλοι οι υπόλοιποι.
Το πλέον σημαντικό πρόβλημα είναι το λ@θρομeταν@στευτικό. Ευτυχώς ακόμη δεν έχουμε επιθέσεις εντός αστικών ιστών ή σε παραμεθόριες περιοχές/νήσους ,οι οποίες αφού αποτεφρώθηκαν, έχασαν τη δυνατότητα απόκρυψης των ελιγμων και κινήσεων των ημετέρων τμημάτων. Η Δανία στο ζήτημα αυτό, έδειξε το δρόμο.
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
