Του Δημητρίου Δρόσου*
Ουδέποτε στη σύγχρονη ιστορία, ένα Κράτος προσέφυγε εθελοντικά και ειρηνικά στη Χάγη (χωρίς θεωρητικά να πιέζεται από κανέναν) προκειμένου να συζητηθούν θέματα «αποκλίσεων», από τις αρχικές εθνικές θέσεις. Μία τέτοια επικείμενη προσφυγή διαφαίνεται ότι θα πραγματοποιηθεί συντόμως μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Προκειμένου να προσφύγει η Ελλάδα στη Χάγη, για να συζητήσει με το κράτος πειρατή της Τουρκίας, πρέπει να υπογραφεί συνυποσχετικό, ότι η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου θα είναι δεσμευτική, για αμφότερα τα μέρη και παράλληλα να καθορισθεί εκ των προτέρων η ατζέντα των θεμάτων που θα συζητηθούν. Σύμφωνα με την υφιστάμενη μέχρι σήμερα Εθνική γραμμή, όπως έχει αποτυπωθεί στις συσκέψεις όλων των πολιτικών αρχηγών υπό την προεδρία του/της ΠτΔ, διαχρονικά, το μόνο θέμα που θα μπορούσε να συζητηθεί από την Ελλάδα είναι η υφαλοκρηπίδα / ΑΟΖ (και όχι αορίστως οι θαλάσσιες ζώνες, οι οποίες δυνητικά θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν και την Αιγιαλίτιδα Ζώνη).
Το πειρατικό κράτος της Τουρκίας (υπό την έννοια της συστηματικής παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου και της καταστατικής χάρτας του ΟΗΕ), έχει πολλάκις τονίσει, ότι θα προσφύγει στη Χάγη, μόνο εάν τεθούν και άλλα θέματα προς συζήτηση, από το γνωστό πακέτο αξιώσεων και διεκδικήσεων εις βάρος της Ελλάδος. Η λίστα αξιώσεων της Τουρκίας συνοπτικά είναι:
-Το Κυπριακό να παραμείνει έξω από οποιαδήποτε συζήτηση διευθέτησης των θεμάτων Ελλάδος-Τουρκίας
-Μη εφαρμογή από την Ελλάδα της UNCLOS στο Αιγαίο, Καρπάθιο, Κρητικό πέλαγος
-Καθορισμό της ΑΟΖ σύμφωνα με την αρχή του equity και όχι του equity distance
-Αφοπλισμό των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων
-Αναγνώριση Τουρκικής μειονότητας στη Δυτική Θράκη και στα Δωδεκάνησα (Ρόδος κυρίως)
-Κατάργηση της Ελληνο-Αιγυπτιακής ΑΟΖ, στις γεωγραφικές συντεταγμένες όπου επεισέρχεται στο παράνομο Τουρκο-λιβυκό μνημόνιο
-Δικαίωμα παρέμβασης της Τουρκίας στα θέματα των Μουσουλμάνων εντός της Ελλάδος (θρησκευτικά, πολιτιστικά, κλπ)
-Πλήρης απεμπόληση της Ελλάδος από τα δικαιώματα της ΑΟΖ του Καστελόριζου και γενικότερα του συμπλέγματος της Μεγίστης
–Μη ύπαρξη ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων πέραν του 28ου μεσημβρινού και συζήτηση για το κυριαρχικό θαλάσσιο καθεστώς μεταξύ 25ου μεσημβρινού και 28ου μεσημβρινού, επί της βάσεως του equity.
-Αποδοχή του Τουρκο-λιβυκού μνημονίου και από την Ελλάδα.
-Στήριξη της Τουρκίας στις ενταξιακές διαδικασίες για την Ε.Ε., από την Ελλάδα
Συνεπώς με δεδομένο ότι ΕΠΙΣΗΜΩΣ, καμία πλευρά δεν έχει αλλάξει το διακύβευμα του αντικειμένου προσφυγής στο ΔΔΧ, οποιαδήποτε προσφυγή, ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ είναι ανέφικτη. Ή μήπως κάποια πλευρά έχει αλλάξει την αντζέντα των θεμάτων προς συζήτηση, χωρίς να το γνωρίζουμε;
Παρά ταύτα, τυχόν προσφυγή στη Χάγη με το σύνολο των διεκδικήσεων της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδος και με ουδεμία αξίωση της Ελλάδος έναντι της Τουρκίας, είναι βέβαιο ότι θα καταλήξει σε διπλωματική ήττα της Ελλάδος. Το ΔΔΧ, δεν αποφασίζει πάντα με βάση το Διεθνές Δίκαιο, αλλά επεισέρχονται και άλλες γεωπολιτικές σκοπιμότητες, παράμετροι και lobbying. Είναι βέβαιον ότι η Τουρκία θα κερδίσει κάποια ζητήματα σε βάρος της Ελλάδος, αμαχητί και μάλιστα πηγαίνοντας η Ελλάς εθελοντικά να θέσει εθνικά της ζητήματα στην κρίση κάποιων ξένων δικαστών.
Επίσης, η προσφυγή στο ΔΔΧ και η «νίκη» της Τουρκίας επί μίας σειράς ζητημάτων, θα αυξήσει την ένταση των διεκδικήσεων της Τουρκίας έναντι της Ελλάδος (λίαν συντόμως) εκτιμώντας η Τουρκία, ότι έχει ένα φοβικό έθνος απέναντί της. Αυτή θα είναι πλήρης Φινλανδοποίηση της Ελλάδος και μάλιστα εθελοντική.
Όταν ο Τσάμπερλαιν στον Β’ΠΠ επέλεξε την ανόητη πολιτική κατευνασμού έναντι του Χίτλερ, ο Τσώρτσιλ είπε: «Ο Τσάμπερλαιν είχε να επιλέξει ανάμεσα στην ατίμωση και τον πόλεμο. Επέλεξε την ατίμωση. Αλλά θα έχει και πόλεμο». Ο Δημοσθένης στην αρχαιότητα είπε: «Πόλεμος ένδοξος, ειρήνης αισχράς, αιρετώτερος», δηλαδή ο ένδοξος πόλεμος είναι προτιμώτερος από τη ντροπιαστική ειρήνη. Άλλωστε αυτό δεν πράττει σήμερα η Ουκρανία, έναντι της Ρωσίας και την υποστηρίζει σύμπασα η Δύση; Προτιμά έναν γενναίο πόλεμο που είναι άνισος εις βάρος της (παρά τη Δυτική βοήθεια), παρά μία ειρήνη με απώλεια εθνικών της εδαφών ή κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Άρα η Δύση ως αντίληψη, δείχνει, ότι ταυτίζεται σήμερα με τον Δημοσθένη και τον Τσώρτσιλ, στην περίπτωση της Ουκρανίας. Άραγε στην περίπτωση της Ελλάδος που ανήκει στο ΝΑΤΟ θα πράξει διαφορετικά;
Όσον αφορά διάφορους «ειδικούς» αλλά και εκπροσώπους διαφόρων αμφιλεγόμενων think tank, που μιλούν για δικαιώματα της Τουρκίας στη Μεσόγειο, καθόσον έχει μεγάλη ακτογραμμή, παραθέτω τον παρακάτω πίνακα, όπου η Ελλάς στην ακτογραμμή καταλαμβάνει την 13η θέση παγκοσμίως με 13.676 ν.μ., ενώ η Τουρκία την 20η θέση με 7.200 ν.μ. Άρα με τη λογική αυτών των «ειδικών», η Τουρκία έχει σαφώς υποδεέστερα δυνητικά δικαιώματα ή κυριαρχία, στο θαλάσσιο χώρο, έναντι της Ελλάδος.
Υ.Γ.: Τυχόν εγγυήσεις των Συμμάχων, για εφαρμογή της συμφωνίας που θα επιτευχθεί στο ΔΔΧ, είναι άνευ αξίας, καθόσον για να επέλθει η όποια συμφωνία, πρέπει να γίνουν ΑΜΟΙΒΑΙΕΣ υποχωρήσεις. Ποιες υποχωρήσεις είναι διατεθειμένη να κάνει η Τουρκία, καθώς η χώρα μας δεν διεκδικεί τίποτε από την Τουρκία, παρά μόνο η Τουρκία από την Ελλάδα; Άρα θα είναι μονόπλευρες οι υποχωρήσεις / παραχωρήσεις / αποκλίσεις; Αυτό λοιπόν λέγεται ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ (πρωτοφανές σε καιρό ειρήνης), ενώ καμία διπλωματική ΕΥΚΑΙΡΙΑ δεν διαφαίνεται με την Τουρκία σήμερα, καθόσον συμπεριφέρεται παντού ως κράτος παρίας και πειρατικά με εκβιασμούς, εισβολές, αυταρχισμό, έλλειμμα δημοκρατίας. Επίσης όταν δηλώνεις εκ προοιμίου ότι θα έχεις «αποκλίσεις» από τις αρχικές εθνικές θέσεις σε μία διαπραγμάτευση, αυτές πλέον δεν αποτελούν αρχικές θέσεις αφετηρίας, αλλά ήδη έχουν μετακινηθεί εις βάρος σου (negotiation theory).
*Υποπτέραρχος ε.α.–Αναλυτής (MBA, ΜΗSΑ, MPH, MSc in Finance, LLB, BSc)
(Αναρτήθηκε από το Στρατηγό κ. Αθαν. Καραντζίκο)
