Ο Ερντογάν επιμένει με μικρά και σταθερά βήματα να θέτει τις βάσεις για την μελλοντική πραγματοποίηση των φαντασιώσεων του.
Λεωνίδας Κουμάκης*
Ο Ρ. Τ. Ερντογάν από το έτος 2001 που ίδρυσε το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) μέχρι το έτος 2023 που γράφονται αυτές οι γραμμές, υπηρέτησε ξεκάθαρα με τις πράξεις του τις επικίνδυνες φαντασιώσεις ανασύστασης μιας πεθαμένης οθωμανικής αυτοκρατορίας καθώς και μετατροπής της σύγχρονης Τουρκίας σε ένα χαλιφάτο. Δηλαδή ένα πολιτικό-θρησκευτικό κράτος με κεντρική διακυβέρνηση των ανά τον κόσμο μουσουλμάνων, όπου ο τούρκος «χαλίφης» θα παραμένει στην εξουσία εφόρου ζωής και θα επιβάλλει τον διάδοχό του ώστε να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη συνέχεια του «χαλιφάτου», χωρίς τις περιπέτειες και τις αλλεπάλληλες διασπάσεις που ακολούθησαν μετά τον θάνατο του προφήτη Μωάμεθ.
«Υπόβαθρο» των φαντασιώσεων αυτών είναι αναμφισβήτητα το γεγονός ότι ο τελευταίος «σταθμός» της περιπετειώδους περιπλάνησης της κεντρικής διοίκησης του ισλαμικού κόσμου ήταν οι σουλτάνοι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, από το έτος 1517 μέχρι το έτος 1924 όταν ο Μουσταφά Κεμάλ κατάργησε εντελώς τον όρο του χαλίφη, δηλαδή του διάδοχου του Μωάμεθ.
Ο Ρ. Τ. Ερντογάν ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα με ψέματα και κάλπικες υποσχέσεις. Στην ιδρυτική του ΑΚΡ ομιλία του (14 Αυγούστου 2001, Bilkent Hotel and Conference Center, Άγκυρα) διαβεβαίωνε τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που επρόκειτο να κάνει στην συνέχεια: «... Η σημερινή μέρα θα περάσει στην πολιτική ιστορία της Τουρκίας ως η μέρα που καταρρέει η ολιγαρχία του ηγέτη και που τη θέση της παίρνει η αντίληψη για ένα συλλογικό ορθολογισμό. Η σημερινή μέρα θα περάσει στην πολιτική ιστορία της Τουρκίας ως η μέρα που δημιουργείται ένα εντελώς νέο μοντέλο πολιτικής οργάνωσης, ανοιχτό στον δημοκρατικό έλεγχο των ψηφοφόρων…».
Όλοι βέβαια σήμερα, 22 χρόνια μετά την ιδρυτική ομιλία του Ρ. Τ. Ερντογάν, γνωρίζουμε πως στην Τουρκία έχει πλήρως θεμελιωθεί η «ολιγαρχία του ενός ηγέτη» και ότι το σημερινό τουρκικό μοντέλο πολιτικής οργάνωσης αποστρέφεται και καταδιώκει σαν ποινικό αδίκημα κάθε απόπειρα «δημοκρατικού ελέγχου των ψηφοφόρων».
Επί πλέον το νέο τουρκικό καθεστώς που επιβλήθηκε, διευρύνει συνεχώς τον έλεγχο του σε όλα τα επίπεδα της τουρκικής κοινωνίας, νοθεύοντας συστηματικά, από το έτος 2014 και μετά, κάθε εκλογική διαδικασία και μη διστάζοντας όχι μόνο να φυλακίσει εκατοντάδες χιλιάδες «αντιφρονούντες» (στρατιωτικούς, πολιτικούς, δημοσιογράφους, απλούς πολίτες) για ανύπαρκτα «αδικήματα», αλλά ακόμα και παιδιά για «προβολή» του «Απατεώνα Δικτάτορα».
Παράλληλα, το καθεστώς άρχισε σταδιακά να αλλοιώνει το κοσμικό κράτος που εγκαθίδρυσε ο Μουσταφά Κεμάλ σαν ασπίδα της Δύσης στο κρίσιμο γεωπολιτικό σταυροδρόμι στο οποίο βρίσκεται η σημερινή Τουρκία, καθώς η θρησκεία άρχισε να χρησιμοποιείται σαν βασικό πολιτικό όπλο ολοένα και περισσότερο στην μακρά πορεία μετατροπής της Τουρκίας σε χαλιφάτο μιας νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας - έτσι εξηγείται και η αιφνίδια μετατροπή του ναού της Αγίας του Θεού Σοφίας καθώς και πολλών άλλων ιστορικών ναών σε τεμένη – λες και δεν είναι αρκετά τα 90.000 περίπου τεμένη που ήδη λειτουργούν σε όλη την Τουρκία!
Το αυτο-πραξικόπημα του 2016 υπήρξε κομβικό σημείο για την αποκάλυψη της «κρυφής ατζέντας» των ισλαμιστών της Τουρκίας τόσο για την ανασύσταση μιας πεθαμένης οθωμανικής αυτοκρατορίας όσο και για την μετατροπή της χώρας σε ένα χαλιφάτο που (δήθεν) θα ελέγχει μουσουλμανικούς πληθυσμούς σε ολόκληρο τον κόσμο.
Οι φαντασιώσεις αυτές υποστηρίχθηκαν στην πράξη με πλήθος ενεργειών (εισβολές σε Συρία, Ιράκ, χειραγώγηση τμήματος της Λιβύης, ενοχλητική ανάμειξη σε εσωτερικές υποθέσεις πολλών αραβικών κρατών ή άλλων μουσουλμανικών χωρών, υβριδικές επιθέσεις σε Ελλάδα και Κύπρο, έντονες λεκτικές επιθέσεις σε Αμερική, Ισραήλ, Ευρωπαϊκές χώρες κ.ο.κ.), με παράλληλη, συστηματική καλλιέργεια στο εσωτερικό της Τουρκίας μιας ψευδαίσθησης ότι η Τουρκία δήθεν απειλείται από «εχθρούς» (μεγάλες δυνάμεις, γείτονες κ.α.) Όλα αυτά συνδυάστηκαν με την υιοθέτηση ενός αποκρουστικού μείγματος πολιτικής με την ανάμειξη αντιδυτικού παροξυσμού, εθνικιστικών εξάρσεων και μπόλικης δόσης θρησκευτικού φανατισμού.
Η πορεία του τουρκικού καθεστώτος προς ένα απροκάλυπτο και εντεινόμενο αυταρχισμό, θεωρείται προϋπόθεση για την «επίτευξη» όλων των φαντασιώσεων του.
Έτσι παρακολουθούμε γεγονότα που αν και αδιανόητα σε οποιαδήποτε δυτική κοινωνία, επιβάλλονται με μεγάλη άνεση μέσα στην σημερινή Τουρκία:
Το Σάββατο 22 Ιουλίου 2023 έγινε γνωστό πως απαγορεύτηκε η δημοσίευση ειδήσεων σχετικά με τους δύο γιούς του Ρ. Τ. Ερντογάν, τον μεγαλύτερο Μπουράκ (από ξυπόλητος σαν τον πατέρα του, έγινε μεγαλοεφοπλιστής και κατοικοεδρεύει στην Αμερική) και τον μικρότερο Μπιλάλ, ένα μοναδικό αστέρι της διαπλοκής και της μίζας που προετοιμάζεται σαν διάδοχος του Ερντογάν για να εξασφαλίσει την συνέχεια του «χαλιφάτου», την υστεροφημία του πατέρα του και τους υλικούς «καρπούς» της επί δεκαετίες καταλήστευσης του τουρκικού κράτους.
Η «απαγόρευση μετάδοσης ειδήσεων» για τον Μπουράκ Ερντογάν αφορά το δυστύχημα που είχε κάνει από «απρόσεκτο οδήγημα» την πρωτομαγιά του 1998 στο Σισλί (κεντρική συνοικία της Κωνσταντινούπολης) και στοίχισε την ζωή της Sevim Tanürek, καλλιτέχνιδας του TRT Istanbul Radio. Ο δράστης είχε εγκαταλείψει το θύμα του στον τόπο του δυστυχήματος, αλλά ο πατέρας του, μετέπειτα ψευτο-σουλτάνος της Τουρκίας, φρόντισε να τον βγάλει λάδι, χωρίς καμιά συνέπεια για την πράξη του. 25 χρόνια μετά, οι ενοχλητικές πληροφορίες που άρχισαν πάλι να έρχονται στην δημοσιότητα, εξόργισαν το παλάτι, που τράβηξε μια πολύ «δημοκρατική» απαγόρευση μετάδοσης ειδήσεων με την ξεκαρδιστική αιτιολογία της «παραβίασης προσωπικών δεδομένων του ... δράστη»!
Όσον αφορά τον μικρότερο γιό Μπιλάλ Ερντογάν, η απαγόρευση αφορά την μετάδοση ειδήσεων από το αποκλειστικό ρεπορτάζ του πρακτορείου Reuters το οποίο αποκάλυψε ότι οι εισαγγελείς των ΗΠΑ και της Σουηδίας ερευνούν υπόθεση διαφθοράς που αφορά τον Μπιλάλ Ερντογάν, για μίζες δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων από την σουηδική θυγατρική μιας αμερικανικής εταιρείας, έναντι εξασφάλισης δεσπόζουσας θέσης στην αγορά της Τουρκίας. Την «απαγόρευση μετάδοσης ειδήσεων» έβγαλε το 10ο Ποινικό Δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης «καλύπτοντας» επί πλέον και την είδηση ότι το πρακτορείο Reuters θα ασκήσει έφεση κατά της απόφασης του!
Έξι ολόκληρους μήνες μετά τους καταστροφικούς σεισμούς της 6ης Φεβρουαρίου 2023 που έπληξαν επαρχίες της νότιας Τουρκίας, η κατάσταση στις σεισμόπληκτες περιοχές παραμένει δραματική. Στην επαρχία Χατάι π.χ. μεγάλο μέρος των κατοίκων εξακολουθεί να ζει σήμερα σε σκηνές χωρίς πρόσβαση σε κατάλληλες εγκαταστάσεις υγιεινής, χωρίς υδροδότηση ή ρεύμα. Στις σεισμόπληκτες περιοχές ανθεί η αυθαίρετη δόμηση που έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις. Τούτο διότι ενώ το τουρκικό κράτος επιβαρύνεται το 60% του κόστους κατασκευής, το υπόλοιπο 40% επιβαρύνει τους σεισμόπληκτους που δεν έχουν τα χρήματα να το καλύψουν, ούτε φυσικά να το δανειστούν από τράπεζες χωρίς δουλειά και ικανότητα αποπληρωμής.
Ο πληθωρισμός στην Τουρκία συνεχίζει να καλπάζει με ένα (επίσημο) ποσοστό 48% περίπου (το ανεπίσημο υπολογίζεται διπλάσιο), ενώ η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος επιταχύνθηκε μετά τις (δήθεν) «εκλογές» φθάνοντας τις 27 τουρκικές λίρες ανά δολάριο και τις 30 ανά ευρώ. Όλα αυτά, παρά τα σκληρά μέτρα αύξησης του ΦΠΑ και του συνόλου φόρων και τελών έως …100%!
Στην περιοχή Esenyurt της Κωνσταντινούπολης, επικρατεί ένα ξεχωριστό καθεστώς όπου οι δολοφονίες, η βία, τα ναρκωτικά, οι εκβιασμοί, οι ανεξήγητες «αυτοκτονίες» γυναικών που πέφτουν από μεγάλο ύψος, οι αιματηρές συμπλοκές μεταξύ μεταναστών χωρίς έγγραφα και κάθε είδους παρανομία βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.
Η περιοχή θυμίζει αμερικανικά κέντρα του τζόγου όπου η προκλητική χλιδή συνυπάρχει δίπλα-δίπλα με τις παράγκες, την μιζέρια και την μεγάλη φτώχεια. Οι περισσότεροι από όσους κατέφευγαν στην Κωνσταντινούπολη είτε από την Ανατολή είτε από άλλες χώρες σαν μετανάστες, κατέληγαν στην περιοχή Esenyurt. Η «συμμορία των πέντε» του κυβερνώντος ΑΚΡ μυρίστηκε ψητό και άρχισε να χτίζει στην περιοχή τεράστιους ουρανοξύστες 50 ορόφων με ειδική «χωροθέτηση». Τα πολλές χιλιάδες διαμερίσματα στους ουρανοξύστες αποτελούν την χλιδάτη πλευρά της περιοχής. Δίπλα ακριβώς, οι παράγκες σε μια τεράστια περιοχή χωρίς επαρκή νοσοκομεία, σχολεία, κυκλοφοριακούς κανόνες ή αστυνομία, αποτελούν το κέντρο της φτώχειας, του εγκλήματος και της παρανομίας.
Όλα τα παραπάνω όμως (και πάρα πολλά άλλα) δεν έχουν την παραμικρή αξία μπροστά στις φαντασιώσεις του Ρ. Τ. Ερντογάν.
Μπορεί ο Πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ Άσαντ να αρνείται να συναντηθεί μαζί του και ο ΥΠΕΞ Φαϊζάλ Μικντάτ να δηλώνει ξεκάθαρα πως «Για όσο η Τουρκία είναι εισβολέας στα συριακά εδάφη δεν μπορούν να εξομαλυνθούν οι σχέσεις με την Άγκυρα» (9/8/2023) δυσκολεύοντας την «πρακτική» ανασύσταση νέο-οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Μπορεί η Κομισιόν (9/8/2023) να ανακοινώνει πανηγυρικά πως «Η Τουρκία απομακρύνεται από την Ε.Ε., δεν εφαρμόζει τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ», διαψεύδοντας το αφήγημα της τουρκικής «επιθυμίας» να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μπορεί Ελλάδα, Κύπρος, Αίγυπτος, Ισραήλ και Η.Π.Α. να συντονίζονται σε πολλούς και διαφορετικούς επί μέρους τομείς, θέτοντας ανυπέρβλητα εμπόδια στους διακηρυγμένους επεκτατικούς στόχους της Άγκυρας.
Ο Ρ. Τ. Ερντογάν όμως επιμένει με μικρά και σταθερά βήματα να θέτει τις βάσεις για την μελλοντική πραγματοποίηση των φαντασιώσεων του:
Πρώτον ετοιμάζει νέα νομοθεσία ώστε ο ιδιωτικός του στρατός, η παραστρατιωτική οργάνωση SADAT του Ali Kamil Melih Tanrıverdi, (θεωρείται η «Wagner του Ερντογάν») να μπορεί επίσημα να «δραστηριοποιηθεί» διεθνώς, όπως π.χ. σε Ελλάδα ή Κύπρο.
Δεύτερον ετοιμάζει νέο σύνταγμα (είναι βέβαιο ότι θα «εγκριθεί» με τις ήδη δοκιμασμένες μεθόδους εκλογικής νοθείας), σύμφωνα με το οποίο θα μπορεί να παραμείνει πρόεδρος (δηλαδή «χαλίφης») εφόρου ζωής, θα καταργηθεί η διάταξη σύμφωνα με την οποία ο πρόεδρος χρειάζεται την απόλυτη πλειοψηφία των ψήφων για να εκλεγεί (και λιγότεροι νοθευμένοι ψήφοι, θα αρκούν), θα ενταθεί η καταστολή κατά των γκέι, των λεσβιών και των τρανς, θα περιοριστεί ακόμα περισσότερο η προστασία των γυναικών από την ενδοοικογενειακή βία και θα υπάρχει θεσμοθετημένη ακόμα λιγότερη ελευθερία έκφρασης και ελευθερία του Τύπου. Τέλος, αναμένεται να επισημοποιηθεί η ηλικία γάμου των 14 ετών για τα κορίτσια ώστε ο «χαλίφης» να ικανοποιεί όλα τα βίτσια και τα γούστα των «πιστών» υπηκόων του.
Συμπεράσματα: Όσοι ασυγχώρητα αφελείς σε Ελλάδα και Κύπρο ονειρεύονται ότι θα «τα βρούμε» με την ισλαμιστική Τουρκία έναντι «ελάχιστων υποχωρήσεων» σε θέματα εθνικής κυριαρχίας, κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου και είναι απόλυτη ανάγκη να συνέλθουν πριν είναι πολύ αργά.
Μπορεί ο Ερντογάν από 2.286 παραβιάσεις του Ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου το 2022, να έκανε μέσα στο 2023 (μέχρι τώρα) μόνο 295 (στοιχεία από το Βήμα) αλλά αυτό (όπως και πάρα πολλά άλλα) οπωσδήποτε δεν συμβαίνει επειδή παραιτήθηκε από τις φαντασιώσεις του ή τους επεκτατικούς του στόχους.
Υποχρεώθηκε από την άρρωστη τουρκική οικονομία να κάνει ένα βήμα πίσω, το οποίο προσπαθεί απεγνωσμένα να «πουλήσει» σε εχθρούς και φίλους, με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους.
Η πικρή αυτή αλήθεια πρέπει να βρίσκεται πάντα στο νου όσων κάποτε αρχίσουν να συζητούν με τον «Απατεώνα Δικτάτορα» της διπλανής πόρτας…
****
* Λεωνίδας Κουμάκης: Νομικός, Συγγραφέας, Αρθρογράφος-Αναλυτής, μέλος του International Hellenic Association. Το αυτοβιογραφικό, διαχρονικό βιβλίο του «Το Θαύμα-Μια πραγματική ιστορία», το οποίο αναφέρεται στην μεθοδική εξολόθρευση του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης από το τουρκικό κράτος, υπάρχει εντελώς δωρεάν στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη του ΙΗΑ, τόσο στην Ελληνική όσο και στην Αγγλική γλώσσα.
Λεωνίδας Κουμάκης*
Ο Ρ. Τ. Ερντογάν από το έτος 2001 που ίδρυσε το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) μέχρι το έτος 2023 που γράφονται αυτές οι γραμμές, υπηρέτησε ξεκάθαρα με τις πράξεις του τις επικίνδυνες φαντασιώσεις ανασύστασης μιας πεθαμένης οθωμανικής αυτοκρατορίας καθώς και μετατροπής της σύγχρονης Τουρκίας σε ένα χαλιφάτο. Δηλαδή ένα πολιτικό-θρησκευτικό κράτος με κεντρική διακυβέρνηση των ανά τον κόσμο μουσουλμάνων, όπου ο τούρκος «χαλίφης» θα παραμένει στην εξουσία εφόρου ζωής και θα επιβάλλει τον διάδοχό του ώστε να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη συνέχεια του «χαλιφάτου», χωρίς τις περιπέτειες και τις αλλεπάλληλες διασπάσεις που ακολούθησαν μετά τον θάνατο του προφήτη Μωάμεθ.
«Υπόβαθρο» των φαντασιώσεων αυτών είναι αναμφισβήτητα το γεγονός ότι ο τελευταίος «σταθμός» της περιπετειώδους περιπλάνησης της κεντρικής διοίκησης του ισλαμικού κόσμου ήταν οι σουλτάνοι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, από το έτος 1517 μέχρι το έτος 1924 όταν ο Μουσταφά Κεμάλ κατάργησε εντελώς τον όρο του χαλίφη, δηλαδή του διάδοχου του Μωάμεθ.
Ο Ρ. Τ. Ερντογάν ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα με ψέματα και κάλπικες υποσχέσεις. Στην ιδρυτική του ΑΚΡ ομιλία του (14 Αυγούστου 2001, Bilkent Hotel and Conference Center, Άγκυρα) διαβεβαίωνε τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που επρόκειτο να κάνει στην συνέχεια: «... Η σημερινή μέρα θα περάσει στην πολιτική ιστορία της Τουρκίας ως η μέρα που καταρρέει η ολιγαρχία του ηγέτη και που τη θέση της παίρνει η αντίληψη για ένα συλλογικό ορθολογισμό. Η σημερινή μέρα θα περάσει στην πολιτική ιστορία της Τουρκίας ως η μέρα που δημιουργείται ένα εντελώς νέο μοντέλο πολιτικής οργάνωσης, ανοιχτό στον δημοκρατικό έλεγχο των ψηφοφόρων…».
Όλοι βέβαια σήμερα, 22 χρόνια μετά την ιδρυτική ομιλία του Ρ. Τ. Ερντογάν, γνωρίζουμε πως στην Τουρκία έχει πλήρως θεμελιωθεί η «ολιγαρχία του ενός ηγέτη» και ότι το σημερινό τουρκικό μοντέλο πολιτικής οργάνωσης αποστρέφεται και καταδιώκει σαν ποινικό αδίκημα κάθε απόπειρα «δημοκρατικού ελέγχου των ψηφοφόρων».
Επί πλέον το νέο τουρκικό καθεστώς που επιβλήθηκε, διευρύνει συνεχώς τον έλεγχο του σε όλα τα επίπεδα της τουρκικής κοινωνίας, νοθεύοντας συστηματικά, από το έτος 2014 και μετά, κάθε εκλογική διαδικασία και μη διστάζοντας όχι μόνο να φυλακίσει εκατοντάδες χιλιάδες «αντιφρονούντες» (στρατιωτικούς, πολιτικούς, δημοσιογράφους, απλούς πολίτες) για ανύπαρκτα «αδικήματα», αλλά ακόμα και παιδιά για «προβολή» του «Απατεώνα Δικτάτορα».
Παράλληλα, το καθεστώς άρχισε σταδιακά να αλλοιώνει το κοσμικό κράτος που εγκαθίδρυσε ο Μουσταφά Κεμάλ σαν ασπίδα της Δύσης στο κρίσιμο γεωπολιτικό σταυροδρόμι στο οποίο βρίσκεται η σημερινή Τουρκία, καθώς η θρησκεία άρχισε να χρησιμοποιείται σαν βασικό πολιτικό όπλο ολοένα και περισσότερο στην μακρά πορεία μετατροπής της Τουρκίας σε χαλιφάτο μιας νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας - έτσι εξηγείται και η αιφνίδια μετατροπή του ναού της Αγίας του Θεού Σοφίας καθώς και πολλών άλλων ιστορικών ναών σε τεμένη – λες και δεν είναι αρκετά τα 90.000 περίπου τεμένη που ήδη λειτουργούν σε όλη την Τουρκία!
Το αυτο-πραξικόπημα του 2016 υπήρξε κομβικό σημείο για την αποκάλυψη της «κρυφής ατζέντας» των ισλαμιστών της Τουρκίας τόσο για την ανασύσταση μιας πεθαμένης οθωμανικής αυτοκρατορίας όσο και για την μετατροπή της χώρας σε ένα χαλιφάτο που (δήθεν) θα ελέγχει μουσουλμανικούς πληθυσμούς σε ολόκληρο τον κόσμο.
Οι φαντασιώσεις αυτές υποστηρίχθηκαν στην πράξη με πλήθος ενεργειών (εισβολές σε Συρία, Ιράκ, χειραγώγηση τμήματος της Λιβύης, ενοχλητική ανάμειξη σε εσωτερικές υποθέσεις πολλών αραβικών κρατών ή άλλων μουσουλμανικών χωρών, υβριδικές επιθέσεις σε Ελλάδα και Κύπρο, έντονες λεκτικές επιθέσεις σε Αμερική, Ισραήλ, Ευρωπαϊκές χώρες κ.ο.κ.), με παράλληλη, συστηματική καλλιέργεια στο εσωτερικό της Τουρκίας μιας ψευδαίσθησης ότι η Τουρκία δήθεν απειλείται από «εχθρούς» (μεγάλες δυνάμεις, γείτονες κ.α.) Όλα αυτά συνδυάστηκαν με την υιοθέτηση ενός αποκρουστικού μείγματος πολιτικής με την ανάμειξη αντιδυτικού παροξυσμού, εθνικιστικών εξάρσεων και μπόλικης δόσης θρησκευτικού φανατισμού.
Η πορεία του τουρκικού καθεστώτος προς ένα απροκάλυπτο και εντεινόμενο αυταρχισμό, θεωρείται προϋπόθεση για την «επίτευξη» όλων των φαντασιώσεων του.
Έτσι παρακολουθούμε γεγονότα που αν και αδιανόητα σε οποιαδήποτε δυτική κοινωνία, επιβάλλονται με μεγάλη άνεση μέσα στην σημερινή Τουρκία:
Το Σάββατο 22 Ιουλίου 2023 έγινε γνωστό πως απαγορεύτηκε η δημοσίευση ειδήσεων σχετικά με τους δύο γιούς του Ρ. Τ. Ερντογάν, τον μεγαλύτερο Μπουράκ (από ξυπόλητος σαν τον πατέρα του, έγινε μεγαλοεφοπλιστής και κατοικοεδρεύει στην Αμερική) και τον μικρότερο Μπιλάλ, ένα μοναδικό αστέρι της διαπλοκής και της μίζας που προετοιμάζεται σαν διάδοχος του Ερντογάν για να εξασφαλίσει την συνέχεια του «χαλιφάτου», την υστεροφημία του πατέρα του και τους υλικούς «καρπούς» της επί δεκαετίες καταλήστευσης του τουρκικού κράτους.
Η «απαγόρευση μετάδοσης ειδήσεων» για τον Μπουράκ Ερντογάν αφορά το δυστύχημα που είχε κάνει από «απρόσεκτο οδήγημα» την πρωτομαγιά του 1998 στο Σισλί (κεντρική συνοικία της Κωνσταντινούπολης) και στοίχισε την ζωή της Sevim Tanürek, καλλιτέχνιδας του TRT Istanbul Radio. Ο δράστης είχε εγκαταλείψει το θύμα του στον τόπο του δυστυχήματος, αλλά ο πατέρας του, μετέπειτα ψευτο-σουλτάνος της Τουρκίας, φρόντισε να τον βγάλει λάδι, χωρίς καμιά συνέπεια για την πράξη του. 25 χρόνια μετά, οι ενοχλητικές πληροφορίες που άρχισαν πάλι να έρχονται στην δημοσιότητα, εξόργισαν το παλάτι, που τράβηξε μια πολύ «δημοκρατική» απαγόρευση μετάδοσης ειδήσεων με την ξεκαρδιστική αιτιολογία της «παραβίασης προσωπικών δεδομένων του ... δράστη»!
Όσον αφορά τον μικρότερο γιό Μπιλάλ Ερντογάν, η απαγόρευση αφορά την μετάδοση ειδήσεων από το αποκλειστικό ρεπορτάζ του πρακτορείου Reuters το οποίο αποκάλυψε ότι οι εισαγγελείς των ΗΠΑ και της Σουηδίας ερευνούν υπόθεση διαφθοράς που αφορά τον Μπιλάλ Ερντογάν, για μίζες δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων από την σουηδική θυγατρική μιας αμερικανικής εταιρείας, έναντι εξασφάλισης δεσπόζουσας θέσης στην αγορά της Τουρκίας. Την «απαγόρευση μετάδοσης ειδήσεων» έβγαλε το 10ο Ποινικό Δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης «καλύπτοντας» επί πλέον και την είδηση ότι το πρακτορείο Reuters θα ασκήσει έφεση κατά της απόφασης του!
Έξι ολόκληρους μήνες μετά τους καταστροφικούς σεισμούς της 6ης Φεβρουαρίου 2023 που έπληξαν επαρχίες της νότιας Τουρκίας, η κατάσταση στις σεισμόπληκτες περιοχές παραμένει δραματική. Στην επαρχία Χατάι π.χ. μεγάλο μέρος των κατοίκων εξακολουθεί να ζει σήμερα σε σκηνές χωρίς πρόσβαση σε κατάλληλες εγκαταστάσεις υγιεινής, χωρίς υδροδότηση ή ρεύμα. Στις σεισμόπληκτες περιοχές ανθεί η αυθαίρετη δόμηση που έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις. Τούτο διότι ενώ το τουρκικό κράτος επιβαρύνεται το 60% του κόστους κατασκευής, το υπόλοιπο 40% επιβαρύνει τους σεισμόπληκτους που δεν έχουν τα χρήματα να το καλύψουν, ούτε φυσικά να το δανειστούν από τράπεζες χωρίς δουλειά και ικανότητα αποπληρωμής.
Ο πληθωρισμός στην Τουρκία συνεχίζει να καλπάζει με ένα (επίσημο) ποσοστό 48% περίπου (το ανεπίσημο υπολογίζεται διπλάσιο), ενώ η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος επιταχύνθηκε μετά τις (δήθεν) «εκλογές» φθάνοντας τις 27 τουρκικές λίρες ανά δολάριο και τις 30 ανά ευρώ. Όλα αυτά, παρά τα σκληρά μέτρα αύξησης του ΦΠΑ και του συνόλου φόρων και τελών έως …100%!
Στην περιοχή Esenyurt της Κωνσταντινούπολης, επικρατεί ένα ξεχωριστό καθεστώς όπου οι δολοφονίες, η βία, τα ναρκωτικά, οι εκβιασμοί, οι ανεξήγητες «αυτοκτονίες» γυναικών που πέφτουν από μεγάλο ύψος, οι αιματηρές συμπλοκές μεταξύ μεταναστών χωρίς έγγραφα και κάθε είδους παρανομία βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.
Η περιοχή θυμίζει αμερικανικά κέντρα του τζόγου όπου η προκλητική χλιδή συνυπάρχει δίπλα-δίπλα με τις παράγκες, την μιζέρια και την μεγάλη φτώχεια. Οι περισσότεροι από όσους κατέφευγαν στην Κωνσταντινούπολη είτε από την Ανατολή είτε από άλλες χώρες σαν μετανάστες, κατέληγαν στην περιοχή Esenyurt. Η «συμμορία των πέντε» του κυβερνώντος ΑΚΡ μυρίστηκε ψητό και άρχισε να χτίζει στην περιοχή τεράστιους ουρανοξύστες 50 ορόφων με ειδική «χωροθέτηση». Τα πολλές χιλιάδες διαμερίσματα στους ουρανοξύστες αποτελούν την χλιδάτη πλευρά της περιοχής. Δίπλα ακριβώς, οι παράγκες σε μια τεράστια περιοχή χωρίς επαρκή νοσοκομεία, σχολεία, κυκλοφοριακούς κανόνες ή αστυνομία, αποτελούν το κέντρο της φτώχειας, του εγκλήματος και της παρανομίας.
Όλα τα παραπάνω όμως (και πάρα πολλά άλλα) δεν έχουν την παραμικρή αξία μπροστά στις φαντασιώσεις του Ρ. Τ. Ερντογάν.
Μπορεί ο Πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ Άσαντ να αρνείται να συναντηθεί μαζί του και ο ΥΠΕΞ Φαϊζάλ Μικντάτ να δηλώνει ξεκάθαρα πως «Για όσο η Τουρκία είναι εισβολέας στα συριακά εδάφη δεν μπορούν να εξομαλυνθούν οι σχέσεις με την Άγκυρα» (9/8/2023) δυσκολεύοντας την «πρακτική» ανασύσταση νέο-οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Μπορεί η Κομισιόν (9/8/2023) να ανακοινώνει πανηγυρικά πως «Η Τουρκία απομακρύνεται από την Ε.Ε., δεν εφαρμόζει τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ», διαψεύδοντας το αφήγημα της τουρκικής «επιθυμίας» να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μπορεί Ελλάδα, Κύπρος, Αίγυπτος, Ισραήλ και Η.Π.Α. να συντονίζονται σε πολλούς και διαφορετικούς επί μέρους τομείς, θέτοντας ανυπέρβλητα εμπόδια στους διακηρυγμένους επεκτατικούς στόχους της Άγκυρας.
Ο Ρ. Τ. Ερντογάν όμως επιμένει με μικρά και σταθερά βήματα να θέτει τις βάσεις για την μελλοντική πραγματοποίηση των φαντασιώσεων του:
Πρώτον ετοιμάζει νέα νομοθεσία ώστε ο ιδιωτικός του στρατός, η παραστρατιωτική οργάνωση SADAT του Ali Kamil Melih Tanrıverdi, (θεωρείται η «Wagner του Ερντογάν») να μπορεί επίσημα να «δραστηριοποιηθεί» διεθνώς, όπως π.χ. σε Ελλάδα ή Κύπρο.
Δεύτερον ετοιμάζει νέο σύνταγμα (είναι βέβαιο ότι θα «εγκριθεί» με τις ήδη δοκιμασμένες μεθόδους εκλογικής νοθείας), σύμφωνα με το οποίο θα μπορεί να παραμείνει πρόεδρος (δηλαδή «χαλίφης») εφόρου ζωής, θα καταργηθεί η διάταξη σύμφωνα με την οποία ο πρόεδρος χρειάζεται την απόλυτη πλειοψηφία των ψήφων για να εκλεγεί (και λιγότεροι νοθευμένοι ψήφοι, θα αρκούν), θα ενταθεί η καταστολή κατά των γκέι, των λεσβιών και των τρανς, θα περιοριστεί ακόμα περισσότερο η προστασία των γυναικών από την ενδοοικογενειακή βία και θα υπάρχει θεσμοθετημένη ακόμα λιγότερη ελευθερία έκφρασης και ελευθερία του Τύπου. Τέλος, αναμένεται να επισημοποιηθεί η ηλικία γάμου των 14 ετών για τα κορίτσια ώστε ο «χαλίφης» να ικανοποιεί όλα τα βίτσια και τα γούστα των «πιστών» υπηκόων του.
Συμπεράσματα: Όσοι ασυγχώρητα αφελείς σε Ελλάδα και Κύπρο ονειρεύονται ότι θα «τα βρούμε» με την ισλαμιστική Τουρκία έναντι «ελάχιστων υποχωρήσεων» σε θέματα εθνικής κυριαρχίας, κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου και είναι απόλυτη ανάγκη να συνέλθουν πριν είναι πολύ αργά.
Μπορεί ο Ερντογάν από 2.286 παραβιάσεις του Ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου το 2022, να έκανε μέσα στο 2023 (μέχρι τώρα) μόνο 295 (στοιχεία από το Βήμα) αλλά αυτό (όπως και πάρα πολλά άλλα) οπωσδήποτε δεν συμβαίνει επειδή παραιτήθηκε από τις φαντασιώσεις του ή τους επεκτατικούς του στόχους.
Υποχρεώθηκε από την άρρωστη τουρκική οικονομία να κάνει ένα βήμα πίσω, το οποίο προσπαθεί απεγνωσμένα να «πουλήσει» σε εχθρούς και φίλους, με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους.
Η πικρή αυτή αλήθεια πρέπει να βρίσκεται πάντα στο νου όσων κάποτε αρχίσουν να συζητούν με τον «Απατεώνα Δικτάτορα» της διπλανής πόρτας…
****
* Λεωνίδας Κουμάκης: Νομικός, Συγγραφέας, Αρθρογράφος-Αναλυτής, μέλος του International Hellenic Association. Το αυτοβιογραφικό, διαχρονικό βιβλίο του «Το Θαύμα-Μια πραγματική ιστορία», το οποίο αναφέρεται στην μεθοδική εξολόθρευση του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης από το τουρκικό κράτος, υπάρχει εντελώς δωρεάν στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη του ΙΗΑ, τόσο στην Ελληνική όσο και στην Αγγλική γλώσσα.
