ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
Κάποτε υπήρξε ένας καυγάς....ο καυγάς αυτός έλαβε χώρα σε ένα τραπέζι όπου είχαν μαζευτεί όλοι οι ικανοί με σκοπό να μιλήσουν για ζητήματα στρατηγικής.Ο ένας από τους δύο εμπλεκόμενους, αξιότατος, ορμητικός και πιθανώς ο καλύτερος όλων, υποστήριζε πως για να πέσει μια πόλη θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί η δύναμη.Ο άλλος, εξίσου ικανότατος, κοφτερός στο λόγο του, αλλά περισσότερο άνθρωπος των τεχνασμάτων, των κεκαλυμμένων επιχειρήσεων θα λέγαμε σήμερα, υποστήριζε πως η πόλη θα έπεφτε με δόλο Κάποια στιγμή η δικιά τους παράταξη ήρθε σε πάρα πολύ δύσκολη θέση.Δυστυχώς, ο πρώτος ομιλητής έπεσε με αντρίκιο τρόπο; Όχι φυσικά. Διότι ήταν ο καλύτερος όλων. Και τον καλύτερο όλων τον εξουδετερώνεις μόνο από μακριά και με ύπουλο τρόπο. Ο δεύτερος τότε συνέλαβε ένα σχέδιο. Σκέφτηκε πως πολύ καιρό σπάνε τα κεφάλια τους στα ψηλά τείχη.Δεν υπήρχε περίπτωση να πέσει η πόλη, παρά το ότι είχαν γίνει ήδη κάποιες κεκαλυμμένες επιχειρήσεις από τον ίδιο, ώστε να βγουν αληθινοί κάποιοι χρησμοί.Τότε μέσα του έλαμψε μια έννοια.Υβριδικότητα. Μια λέξη σύνθετη από την ύβρις και τον Δία.Προκαλεί την ύβρι ακριβώς διότι συνενώνεις δύο ή περισσότερα ανόμοια πράγματα τα οποία όμως εκφράζουν κάποιο κοινό χαρακτηριστικό με διαφορετικό τρόπο.Ο ανορθόδοξος αυτός τρόπος ήταν απαραίτητος δεδομένου ότι ο εχθρός είχε ήδη προκαλέσει ύπουλα τον θάνατο του καλύτερου όλων. Έπρεπε να πληρωθεί με το ίδιο νόμισμα.Το υβριδικό αυτό σχέδιο συνένωσε τις έννοιες της θρησκευτικότητας και της στρατιωτικής τέχνης. Περίτεχνα κατασκευασμένο εξωτερικά ώστε να φαίνεται αθώο και έτοιμο να επιτελέσει ένα ειρηνικό σκοπό.Μέσα όμως είχαν τοποθετηθεί οι καλύτεροι πολεμιστές. Ναι, προφανώς δεν είχαν συνηθίσει σε ένα τέτοιο τρόπο δράσης. Ποιός σας είπε όμως ότι η πραγματικότητα ενδιαφέρεται για κανόνες;Το σχέδιο πέτυχε. Αποσταθεροποίησε μέσα σε λίγες στιγμές τον αντίπαλο. Ήταν τόσο εύκολο που κάποιος θα αναρωτιόταν γιατί δεν το δοκίμασαν νωρίτερα και σπατάλησαν χρόνο και ανθρώπινο δυναμικό.Το τέχνασμα λοιπόν αυτό του δόλου θα μετατρεπόταν σε στρατηγική κουλτούρα ενός ολόκληρου λαού, που θα το αξιοποιούσε από εδώ και στο εξής εναντίον των υπέρτερων αντιπάλων του.Αυτά συνέβησαν όμως τα παλιά τα χρόνια...
Αλέξανδρος Ιτιμούδης (FB)
Κάποτε υπήρξε ένας καυγάς....ο καυγάς αυτός έλαβε χώρα σε ένα τραπέζι όπου είχαν μαζευτεί όλοι οι ικανοί με σκοπό να μιλήσουν για ζητήματα στρατηγικής.Ο ένας από τους δύο εμπλεκόμενους, αξιότατος, ορμητικός και πιθανώς ο καλύτερος όλων, υποστήριζε πως για να πέσει μια πόλη θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί η δύναμη.Ο άλλος, εξίσου ικανότατος, κοφτερός στο λόγο του, αλλά περισσότερο άνθρωπος των τεχνασμάτων, των κεκαλυμμένων επιχειρήσεων θα λέγαμε σήμερα, υποστήριζε πως η πόλη θα έπεφτε με δόλο Κάποια στιγμή η δικιά τους παράταξη ήρθε σε πάρα πολύ δύσκολη θέση.Δυστυχώς, ο πρώτος ομιλητής έπεσε με αντρίκιο τρόπο; Όχι φυσικά. Διότι ήταν ο καλύτερος όλων. Και τον καλύτερο όλων τον εξουδετερώνεις μόνο από μακριά και με ύπουλο τρόπο. Ο δεύτερος τότε συνέλαβε ένα σχέδιο. Σκέφτηκε πως πολύ καιρό σπάνε τα κεφάλια τους στα ψηλά τείχη.Δεν υπήρχε περίπτωση να πέσει η πόλη, παρά το ότι είχαν γίνει ήδη κάποιες κεκαλυμμένες επιχειρήσεις από τον ίδιο, ώστε να βγουν αληθινοί κάποιοι χρησμοί.Τότε μέσα του έλαμψε μια έννοια.Υβριδικότητα. Μια λέξη σύνθετη από την ύβρις και τον Δία.Προκαλεί την ύβρι ακριβώς διότι συνενώνεις δύο ή περισσότερα ανόμοια πράγματα τα οποία όμως εκφράζουν κάποιο κοινό χαρακτηριστικό με διαφορετικό τρόπο.Ο ανορθόδοξος αυτός τρόπος ήταν απαραίτητος δεδομένου ότι ο εχθρός είχε ήδη προκαλέσει ύπουλα τον θάνατο του καλύτερου όλων. Έπρεπε να πληρωθεί με το ίδιο νόμισμα.Το υβριδικό αυτό σχέδιο συνένωσε τις έννοιες της θρησκευτικότητας και της στρατιωτικής τέχνης. Περίτεχνα κατασκευασμένο εξωτερικά ώστε να φαίνεται αθώο και έτοιμο να επιτελέσει ένα ειρηνικό σκοπό.Μέσα όμως είχαν τοποθετηθεί οι καλύτεροι πολεμιστές. Ναι, προφανώς δεν είχαν συνηθίσει σε ένα τέτοιο τρόπο δράσης. Ποιός σας είπε όμως ότι η πραγματικότητα ενδιαφέρεται για κανόνες;Το σχέδιο πέτυχε. Αποσταθεροποίησε μέσα σε λίγες στιγμές τον αντίπαλο. Ήταν τόσο εύκολο που κάποιος θα αναρωτιόταν γιατί δεν το δοκίμασαν νωρίτερα και σπατάλησαν χρόνο και ανθρώπινο δυναμικό.Το τέχνασμα λοιπόν αυτό του δόλου θα μετατρεπόταν σε στρατηγική κουλτούρα ενός ολόκληρου λαού, που θα το αξιοποιούσε από εδώ και στο εξής εναντίον των υπέρτερων αντιπάλων του.Αυτά συνέβησαν όμως τα παλιά τα χρόνια...
Αλέξανδρος Ιτιμούδης (FB)
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
