Οι γεωπολιτικές διενέξεις στην Αφρική από την εποχή της αποικιοκρατία έως και τις ημέρες που διανύουμε μπαίνουν στο μικροσκόπιο του Κυρίου Ηλία Παπαϊωάννου, καθηγητή στο London School of Economics
Μεταξύ άλλων ο Κύριος καθηγητής αναφέρει
Θα έλεγα ότι δυστυχώς, δεν μου αρέσουν πολύ οι θεωρίες Συνωμοσίας αλλά όσο περισσότερο διαβάζω γιατί αυτή την εξαιρετικά όμορφη, πρέπει να πω στους ακροατές μας, ήπειρο, έχει υποφέρει πάρα πολύ από τον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων. Γιατί όταν γίνεται η ανεξαρτησία, κυρίως τη δεκαετία του 60, το Σουδάν, είναι λίγο νωρίτερα είναι βασικά ο ψυχρός πόλεμος. Οπότε έχεις αρκετούς, αρκετές προσπάθειες εκδημοκρατισμού και εκμοντερνισμού, το πιο κλασικό παράδειγμα που με στεναχωρεί πολύ είναι είναι η Γκανά, με τον Νκρούμαχ, που στην αρχή έχει την πολύ μεγάλη αρωγή των Ηνωμένων Πολιτειών της Δυτικής Ευρώπης, ότι έχεις έναν πολύ χαρισματικό ηγέτη που θέλει να προχωρήσει η κοινωνία του μπροστά επενδύοντας πολύ στην υγεία και στην εκπαίδευση και ξαφνικά βρίσκεται εγκλωβισμένος, στον πολύ βλακώδη τρόπο που βλέπαμε τα πράγματα τότε, α είναι με την δύση είναι με το με τη Σοβιετική Ένωση. Και σιγά-σιγά ενώ η Αφρική αφήνει πίσω της την αποικιοκρατία τη δεκαετία του 60 και του 70 υποφέρει διότι το αφρικανικό έδαφος έγινε βασικά ένα πεδίο πολέμου μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Γκάνα είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα η Αγκόλα είναι ένα άλλο πάρα πολύ εξίσου καλό παράδειγμα, το Κογκό άλλο ένα παράδειγμα, οπότε η Αφρική υποφέρει πάρα πολύ κατά τη δεκαετία του 60 και του 70 και του 80 από τον ψυχρό πόλεμο. Δεν είναι τυχαίο ότι, Πότε πηγαίνει η Αφρική καλά; Πότε ξεκινάει λίγο δειλά, δειλά να εμφανίζονται αντιπροσωπευτικοί θεσμοί και κάποιος εκδημοκρατισμός, στα μέσα, τέλος της δεκαετίας του 90 που βασικά τερματίζεται ο ψυχρός πόλεμος με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την πτώση του τείχους στο Βερολίνο. Πότε η Αφρική πηγαίνει καλά; κυρίως την πρώτη δεκαετία του τωρινού αιώνα, που βασικά είναι ολοένα και περισσότερες αφρικανικές χώρες με κάποιας μορφής αντιπροσωπευτικούς θεσμούς, έχουνε τη βοήθεια της τύχης τότε με τις πολύ υψηλές τιμές των αγαθών και στην αρχή μία Κίνα που εμφανίζεται σαν ο καλοπροαίρετος, θα έλεγα εξωτερικός παίκτης, καλοπροαίρετος σε σχέση με τη Ρωσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες που έχουν το ανάθεμα του ψυχρού πολέμου, τη Γαλλία και την Αγγλία που έχουνε το κακό όνομα της αποικιοκρατίας και του σκλαβεμπορίου, η Κίνα επενδύει στην αρχή στην Αφρική σε πράγματα που η Αφρική χρειάζεται κυρίως σε υποδομές, σε βασικές υποδομές που δεν κάνανε οι ευρωπαίοι κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατίας και που ποτέ δεν απασχόλησε σοβαρά ούτε τη Σοβιετική Ένωση ούτε τις Ηνωμένες Πολιτείες στον ψυχρό πόλεμο, αλλά δυστυχώς πάρα πολλά από αυτά, από αυτές οι συμφωνίες που έκανε η Κίνα, δεν ήταν ιδιαίτερα προσοδοφόρες για την πλευρά της Αφρικής, ήταν ιδιαίτερα προσοδοφόρα για κάποιους Κινέζους, δεν θα έλαγα ούτε καν συνολικά για την Κίνα, οπότε τώρα η αφρικανική Ήπειρος έρχεται, συμβαίνει βασικά ένας συνδυασμός αρνητικών παγκόσμιων εξελίξεων. Ο πρώτος είναι ότι πλέον το χρέος είναι πολύ μεγάλο, οπότε τα επόμενα χρόνια θα δούμε πάρα πολλές αναδιαρθρώσεις χρεών και ξέρουμε στην Ελλάδα αυτό με τη συμβαδίζει και οι αναδιαρθρώσεις χρεών στην Αφρική θα είναι ιδιαίτερα δύσκολες γιατί πλέον οι πιστωτές δεν είναι μόνο δυτικές τράπεζες, οι δυτικοί θεσμοί, είναι τώρα και η Κίνα, και όταν λέμε η Κίνα, είναι διαφορετικοί παίκτες μέσα στην Κίνα και όλοι αυτοί θα πρέπει να συμφωνήσουν σε μία αναδιάρθρωση του χρέους, το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι η Κίνα, αυτή τη στιγμή βλέπουμε μία παγκόσμια αναδιάταξη, γεωπολιτική, άρα πλέον πάρα πολλές ώρες θα αναγκαστούν, οι αναγκάζονται να πάρουν πλευρές και δεν είναι ίσως τυχαίο ότι πολλές αφρικανικές χώρες φαίνονται πάρα πολύ δύσπιστες, στο να πάρουν μία προσέγγιση, για παράδειγμα στον πόλεμο της Ουκρανίας με τη Δύση ή με τη Ρωσία, προσπαθούν να μείνουν όσο το δυνατόν απέξω, δικαιολογημένα θα έλεγα γιατί τους φέρνει μνήμες, τις πολύ κακές μνήμες που είχαν κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου
πηγη
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
