«Εάν η Ελλάδα πρόκειται να προσέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ο όρος μας θα πρέπει να είναι ο εξής: Η Ελλάδα παραιτείται από τα νησιά που έχει αξιώσει, έτσι ώστε να είμαστε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Αποσύρει η Ελλάδα τα όπλα και τα στρατεύματά της από αυτά τα νησιά με μη στρατιωτικό καθεστώς, συμμορφώνεται με τις συμφωνίες, τώρα που είμαστε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων;
Τώρα, όταν θα είμαστε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, το θέμα που θα συζητηθεί θα είναι: Θα συζητήσουμε για πόσα θέματα μπορεί να παραβιάζει η Ελλάδα από τις Συνθήκες της Λωζάνης και των Παρισίων πέραν των απαιτήσεών της; Με άλλα λόγια, θα καταπατήσουμε τη Συνθήκη της Λωζάνης και θα αγνοήσουμε τη Συνθήκη των Παρισίων.
Ως έντιμο κράτος, η Τουρκία θα πρέπει να κάνει τα εξής: Δε θα διαπραγματευτώ με την Ελλάδα μέχρι να συμμορφωθεί με τις Συνθήκες της Λωζάνης και των Παρισίων. Στην πραγματικότητα, αυτός ο όρος θα έπρεπε να είχε παρουσιαστεί κατά την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ.
Θα έπρεπε να είχε ζητήσει από τη Σουηδία και τη Φινλανδία αυτή τη δήλωση, το μακροπρόθεσμο συμφέρον της Τουρκίας το απαιτεί αυτό – η Ελλάδα και η Τουρκία θα πρέπει να λάβουν ως σημείο αναφοράς τις αρχές των Συνθηκών της Λωζάνης και των Παρισίων για τα νησιά στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο».
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
