 |
| Νέες και νέοι της Κύπρου τιμούν τους νεκρούς της άνανδρης τουρκικής εισβολής. Φωτογραφία GEN Konstantinos Floros, @ChiefHNDGS |
Στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές της Ελλάδας, δύο ήταν τα γεγονότα που συγκλόνισαν τους ψύχραιμους αναλυτές, ότι και να υποστηρίζουν κυρίως οι δημοσκόποι, που “στρογγυλεύουν” τα συμπέρασματα για να ικανοποιήσουν τους πελάτες τους, αλλά και αυτοί που στρογγυλοκάθονται στα “παράθυρα” των καναλιών ως ειδικοί για τα πάντα -ακόμα και για τη …μόδα:
Το πρώτο γεγονός, βεβαίως, ήταν ο θρίαμβος του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, και πρέπει να του αναγνωριστεί ότι η σαρωτική του νίκη πρωτίστως οφείλεται στον ίδιο, και
Το δεύτερο -όχι, δεν ήταν η συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα… Ήταν αναμενόμενη η ήττα, διότι -κατά τη γνώμη μου- στελέχη του κόμματος, έπαιξαν κακό παιγνίδι και με τα εθνικά θέματα. Δεν είχαν καθαρό λόγο.
Η δε στάση στο θέμα των μουσουλμάνων βουλευτών, που δηλώνουν Τούρκοι, ήταν απαράδεκτη. Μπορεί και να έχασε 2-3 μονάδες ο ΣΥΡΙΖΑ από το μείζον αυτό θέμα.Οι “σύντροφοι” του ΣΥΡΙΖΑ, που κατέληξαν “νεοφιλελεύθεροι” σε λανθάνουσα μορφή, είχαν ευκαιρίες να την «πέσουν» άσχημα στη Νέα Δημοκρατία, για κάποιες θέσεις της, που δεν ήταν καθαρές στα εθνικά, (θέσεις) που έμοιαζαν πως οδηγούσαν σε άνευ προηγουμένου συμβιβασμό. Αλλά επέλεξαν να μην το πράξουν. Μαζί με το φόβο που προκαλούσε το κυβερνητικό έργο του ΣΥΡΙΖΑ, από το 2015 μέχρι το 2019, ήρθαν τα πάνω κάτω.
Χωρίς τον Τσίπρα στην ηγεσία, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ, που νέρωσε το λόγο του στα εθνικά θέματα με ηγέτες όπως τον εξοχότατο ΓΑΠ, αλλά και τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Το 44% το έκαναν …4. Πρέπει να πάρουν το Νόμπελ ανικανότητας.
Επιστρέφω, όμως, στο δεύτερο θέμα που έπρεπε να απασχολήσει το πολιτικό σύστημα. Και ήταν η επάνοδος της ακροδεξιάς που έδειξε ένα άλλο πρόσωπο, αν και είναι κοντά στη ναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή.
Όλοι μαζί μάζεψαν ένα ποσοστό, που αν είχαν ενωθεί θα τους εξασφάλιζε την τρίτη θέση πάνω από το νέο ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη.
Αν δε, είχαν ενωθεί κάτω από την ηγεσία ενός σοβαρού συντηρητικού πολιτικού, που το έπαιζε και πατριωτικά με καθαρό λόγο, η ακροδεξιά θα ξεπερνούσε και τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα ήταν το δεύτερο κόμμα στην Ελλάδα, τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, όπως πάντα σημειώνουν στα κείμενα τους οι ξένοι αρθρογράφοι και ανταποκριτές. Ναι, μην γελάτε. Μετρήστε τα κουκιά.
Ασχολήθηκα με τη ναζιστική Χρυσή Αυγή από το 2008, όταν κατέγραφε ποσοστό κάτω του 1%. Είχα εισέλθει σε μία αντιπαράθεση μαζί τους, επειδή γνώριζα εκ των έσω τον τρόπο δράσης της εγκληματικής αυτής οργάνωσης, αλλά και την κατάμαυρη ιδεολογία τους.
Πρώην στελέχη που εγκατέλειψαν τη μαφία του Μιχαλολιάκου και των λοιπών οπαδών των ναζί, μας είχαν αποκαλύψει τότε σημεία και τέρατα στο εσωτερικό της οργάνωσης.
Λόγω της ενασχόλησης μου με τη Χ.Α., ο Χρήστος Παππάς με χαρακτήρισε «πράκτορα» -πράκτορας είναι και φαίνεται, φυσικά…- από τα έδρανα του Ναού της Δημοκρατίας. Ο Κασιδιάρης απειλούσε θεούς και δαίμονες με αγωγές και μηνύσεις. Έφτασαν, όμως, σε ένα ζηλευτό ποσοστό εκμεταλλευόμενοι τον πόνο του λαού από τα μνημόνια που επέβαλαν ο Γιωργάκης ο Παπανδρέου και το τσίρκο που κυβερνούσε μαζί του, και χρησιμοποιώντας τα εθνικά θέματα.
Στη συνέχεια, ως Πρωθυπουργός, αναγκάστηκε ο Αντώνης Σαμαράς να τους αντιμετωπίσει ως πρόβλημα για τη Δημοκρατία και να τους οδηγήσει σε διάλυση. Και καλώς έπραξε. Τους οπαδούς των ναζί έσπευσαν να τους χαϊδέψουν τα υπόλοιπα ακροδεξιά υπολείμματα, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ -και αυτό, σημειώνω, ότι ήταν ένα μοιραίο λάθος του κόμματος.
Μάζεψαν τους οπαδούς της Χρυσής Αυγής, ο Κυριάκος Βελόπουλος -που δεν θέλει να τον λένε ακροδεξιό- ο άλλος της Νίκης που πουλά βασικά Ορθοδοξία και οι Σπαρτιάτες, που είναι το προσωπικό κόμμα του φυλακισμένου για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, Κασιδιάρη.
Το πολιτικό σύστημα παίζει το ανήξερο, όπως πάντα, και συνήθως παραμένει σε παρατεταμένη ύπνωση, μέχρι να συμβεί το κακό, για να ξυπνήσει.
Οι περισσότεροι πολιτικοί, αν και η Ελλάδα πλέον είναι θωρακισμένη στον υπερθετικό βαθμό, επιδιώκουν ένα ερμαφρόδιτο συμβιβασμό με την ισλαμική Τουρκία. Ακόμα και αν «χάσουμε» κάτιτις μέσω των διεθνών δικαστηρίων. Η μόνιμη έωλη δικαιολογία είναι ότι θα αγοράσουμε την ησυχία μας. Δεν ξέρουν τι λένε… Είναι να τραβάς τα μαλιά σου και να πέφτεις στον γκρεμό από απόγνωση.
Για το Κυπριακό δεν το συζητάμε. Είναι βαρίδι για τον ελληνικό πολιτικό κόσμο και χαρακτηρίζονται «εθνικιστές» όσοι ασχολούνται με σοβαρότητα και επιχειρήματα, ότι το ξεπούλημα της Κύπρου θα οδηγήσει και στην απώλεια νησιών του Αιγαίου. Αυτό, είναι πέρα από σίγουρο.
Οι ακροδεξιοί της Ελληνικής Λύσης, της Νίκης και των Σπαρτιατών, χρησιμοποιούν ασύστολα τα εθνικά θέματα, για να χαρακτηρίζουν προδότες τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Την ίδια στιγμή υποστηρίζουν τους χουντικούς που πρόδωσαν την Κύπρο, και προσπαθούν να πείσουν ότι χάθηκε το νησί δήθεν για να επιστρέψει η Δημοκρατία στην Ελλάδα.
Η Δημοκρατία επέστρεψε επειδή ΠΡΟΔΟΘΗΚΕ η Κύπρος από τη Χούντα των Αθηνών. Αυτή την αλήθεια την έχει καταγράψει η Ιστορία και δεν σβήνεται με καμία δύναμη. Την Χούντα που υποστηρίζουν οι ακροδεξιοί, και οι οποίοι παραποιούν τα γεγονότα για να φαίνονται οι μόνοι πατριώτες. Αυτοί ειδικά είναι εθνικιστές του χειρίστου είδους.
Όμως, με τη στάση τους στα εθνικά θέματα, οι πολιτικοί τους δίνουν και «εθνικό ρόλο». Ότι τάχατες αυτοί είναι οι προστάτες της Ελλάδας.
Ευρισκόμενος σε μία επίσκεψη στη Βόρεια Ελλάδα, άκουσα τρελά πράγματα από απλούς ανθρώπους. Οι ακροδεξιοί παίζουν καλά το παιγνίδι τους κύριοι του «αθηναϊκού κράτους». Και αν συμφωνήσουν σε ένα αρχηγό, που θα τους ενώσει, θα βρεθούμε προ εκπλήξεως στις εκλογικές αναμετρήσεις που έρχονται.
Μην αφήνετε τα εθνικά θέματα να τα χρησιμοποιούν αυτοί που υποστηρίζουν τους προδότες της Χούντας των Αθηνών. Με τη στάση σας τους δίνετε χώρο για να κερδίσουν οπαδούς.
Ειδικά, η Νέα Δημοκρατία έχει ένα κομμάτι που πιστεύει ότι ο Πρωθυπουργός τους παραγνωρίζει για στελέχη που έμειναν «ορφανά» από την απόσυρση του Σταύρου Θεοδωράκη. Είναι και τα «ορφανά» του Κώστα Σημίτη, τα οποία από «σοσιαλιστές» έχουν μετατραπεί σε νεοφιλελεύθερους.
Αν δεν προσέξει αυτή τη μάζα των λεγόμενων συντηρητικών ο Πρωθυπουργός και αρχηγός της Ν.Δ. θα τους χάσει. Ψήφισαν μεν το κόμμα στις εκλογές του Μαϊου και του Ιουνίου, αλλά, επαναλαμβάνω, πως βγάζουν μία πίκρα, η οποία μου προκάλεσε μεγάλη εντύπωση.
Όλοι αυτοί, σίγουρα δεν θα πάνε «διαμαρτυρόμενοι» στον ΣΥΡΙΖΑ ή στο ΠΑΣΟΚ. Πιο κοντά τους, αν συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τα εθνικά θέματα, είναι τα τρία ακροδεξιά κόμματα, που εισήλθαν, δυστυχώς, στη Βουλή.
Όπως γράφω πάντα, οι ακροδεξιοί χρησιμοποιούν τη Δημοκρατία, στην οποία ΔΕΝ πιστεύουν και θα ήθελαν να την καταλύσουν…
* Ο Μιχάλης Ιγνατίου είναι διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και συγγραφέας. Είναι ο ιδρυτής της ιστοσελίδας Hellas Journal
