Κανένας δεν ξεχνά, τίποτα δεν ξεχνιέται: Σήμερα τιμούμε τους νεκρούς της εισβολής του Αττίλα και ζητούμε από τους Έλληνες πολιτικούς να θυμούνται την προδοσία (video)
Σάββατο 20 Ιουλίου. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ αυτή τη κατάμαυρη μέρα του πολύ πικρού εκείνου Ιούλη του 1974. Το σαββατιάτικο πρωινό δεν ήταν σαν τα άλλα. Οι Τούρκοι εισβολείς, από το χάραμα, άρχισαν να σφυροκοπούν την ανυπεράσπιστη και προδομένη Κύπρο.
Πέντε ημέρες πριν, τη Δευτέρα 15 Ιουλίου, η Χούντα των Αθηνών, που κυβερνούσε με φωτιά και σίδερο την Ελλάδα μας, τη Μητέρα Πατρίδα για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων, άνοιξε την κερκόπορτα του νησιού στους Τούρκους Αττίλες.
Ο αόρατος δικτάτορας Δημήτριος Ιωαννίδης έδωσε την εντολή για την ανατροπή του νόμιμου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, του Αρχιεπίσκοπου Μακάριου, δίνοντας, δυστυχώς, το δικαίωμα στην Τουρκία να εισβάλει στο νησί με την ψεύτικη δικαιολογία της επαναφοράς της «συνταγματικής τάξης»: Της επιστροφής, δηλαδή, του Μακάριου.
Ο τότε Πρόεδρος επέστρεψε στις 7 Δεκεμβρίου, έξι περίπου μήνες μετά, αλλά η τουρκική κατοχή συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Άρα ήταν ψεύτικη η δικαιολογία της Άγκυρας, στην οποία, βέβαια, έδινε το δικαίωμα να «επέμβει» ο ρόλος της ως εγγυήτριας δύναμης του νησιού. Εγγυήτρια μαζί με την Ελλάδα και την ανθελληνική Αγγλία.
Οι αδικοχαμένοι νεκροί της Κύπρου δεν μας επιτρέπουν να ξεχάσουμε την προδοσία της Χούντας. Ούτε η τουρκική κατοχή μας το επιτρέπει. Γι’ αυτό, αποφασίσαμε κάθε μέρα της ζωής μας να κάνουμε πράξη το ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ. Δεν είναι ένα απλό σύνθημα. Είναι όλη μας η ζωή. Και όποιοι το καταλάβουν στην Ελλάδα… Το κατάλαβαν…
ΑΣ ΤΟ ΕΠΑΝΑΛΑΒΩ ΓΙΑ ΧΙΛΙΟΣΤΗ ΦΟΡΑ: Η Κύπρος θυσιάστηκε, και λόγω αυτής της θυσίας, επέστρεψε η Δημοκρατία στην Ελλάδα. Δεν σημαίνει αυτό ότι δεν αντιστάθηκαν οι Έλληνες στην αμερικανοκίνητη Χούντα των Αθηνών. ΟΧΙ.
Απλά η αντίσταση των δημοκρατικών ανθρώπων της Ελλάδας, η θυσία των Παιδιών του Πολυτεχνείου, η παλικαριά του Αλέκου Παναγούλη, του Σπύρου Μουστακλή και τόσων άλλων ηρώων δεν ήταν αρκετές για να ανατρέψουν τους δικτάτορες.
Και η ήρθε η υλοποίηση του διπλού εγκλήματος, σε συνεργασία της Αμερικής του Κίσιγκερ, με την ελληνική Χούντα και την Τουρκία, για να επιστρέψουν οι Έλληνες πολιτικοί, αρκετοί από την ασφάλεια της εξορίας. Η δεύτερη εισβολή πραγματοποιήθηκε επί κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος, δυστυχώς, αποφάσισε να μην στείλει στρατιωτική βοήθεια στην πολύπαθη Κύπρο.
Περιμέναμε, περιμέναμε με τα μάτια καρφωμένα στον ουρανό, αλλά τα ελληνικά πολεμικά δεν τα είδαμε ποτέ. Και μείναμε μόνοι μας να αντιμετωπίσουμε τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ. Με τα λιανοτούφεκα, προδομένοι από αυτούς που δήθεν θα πραγματοποιούσαν την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Έφεραν την κατοχή στο νησί μας, και εάν η Αθήνα δεν σταθεί γερά και δεν αναλάβει το ρόλο της, η Κύπρος θα ενταχθεί στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας. Αυτό βασικά προβλέπει η φιλοτουρκική διευθέτηση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ). Και θυμίζω ότι τόσο η Λευκωσία, όσο και η Αθήνα, πέραν μερικών εξαιρέσεων, όπως το ΚΚΕ και η ΕΔΕΚ, υποστηρίζουν αυτή την απαράδεκτη «λύση».
Αλλά, όλοι αυτοί αποτελούν την ισχνή μειοψηφία. Τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κύπρο. Οι πολίτες δεν θα δεχθούν ποτέ την παράδοση του νησιού στην κατοχική δύναμη.
Οι πολιτικοί, νομίζουν ότι με την επιβολή της ΔΔΟ θα βγάλουν την υποχρέωση προς την Κύπρο και τους Έλληνες του νησιού. Δεν καταλαβαίνουν οι αφελείς ότι απλά βάζουν υπογραφή στο διπλό έγκλημα του προδοτικού πραξικοπήματος και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής.
Οι Έλληνες πολιτικοί -ιδίως αυτοί- δεν πρέπει να ξεχνούν τις υποχρεώσεις τους προς την προδομένη Κύπρο. Συγνώμη, που το γράφω τόσο ωμά, αλλά οι προδότες είχαν ελληνικά ονόματα. Όπως και οι συνεργάτες τους στην Κύπρο:
-Οι ηγέτες της ΕΟΚΑ Β’ που εκτελούσαν τις εντολές του Ιωαννίδη ως κανονικά τσιράκια. Οι περισσότεροι οπαδοί τους ήταν συνεπαρμένοι με το όνειρο της Ένωσης… Ένα όνειρο απατηλό. Ήταν το τυράκι για να προκαλέσουν το απύθμενο μίσος για τον ξεροκέφαλο Μακάριο και να ξεκινήσει ένας εμφύλιος πόλεμος, που εκμεταλλεύθηκε η Χούντα για να δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε να φτάσουμε στην τραγωδία του πικρού Ιούλη, του 1974.
Τεράστια είναι η ευθύνη και της τότε αμερικανικής κυβέρνησης. Ο Ρίτσαρντ Νίξον παρέπαιε και στο τέλος παραιτήθηκε και έφυγε ταπεινωμένος από τον Λευκό Οίκο. Κουμάντο έκανε ο Χένρι Κίσιγκερ, ο οποίος μιλούσε για τον «κόκκινο παπά» ή για τον «Κάστρο της Μεσογείου».
Ούτε το ένα ήταν ο Μακάριος, ούτε το άλλο. Φιλοαμερικανός ήταν. Απλά στη μωροφιλοδοξία του νόμιζε ότι είχε καταστεί η Κύπρος ο ομφαλός της γης και αυτός ένας παγκόσμιος ηγέτης. Έχει και αυτός τις ευθύνες του. Αλλά, ότι και να ήταν ο Μακάριος, το προδοτικό πραξικόπημα ήταν εγκληματική πράξη. Τελεία και παύλα.
Επανέρχομαι στους Έλληνες πολιτικούς. Τα παλιά τα χρόνια χρησιμοποιούσαν το Κυπριακό ως δικαιολογία για τις πρόωρες εκλογές. Ήταν ψεύτικη η δικαιολογία, προφανώς. Στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις δεν ακούστηκε ούτε μία φορά η Κύπρος. Είναι ένα «βάρος» για τους Έλληνες πολιτικούς, που θέλουν να το πετάξουν από τους ώμους τους. Δεν θα μπορέσουν…
Έχω ακούσει πολλές φορές, από σοβαρούς και σημαντικούς ανθρώπους, ότι εάν κλείσει το πολεμικό μέτωπο της Κύπρου, η Τουρκία θα στρέψει όλες τις δυνάμεις της, στρατιωτικές και διπλωματικές, στο Αιγαίο. Συμφωνώ. Έτσι έχουν τα πράγματα.
Όσο καιρό είναι ανοικτή η πληγή της Κύπρου, οι Τούρκοι δεν θα τολμήσουν ποτέ να επιτεθούν στο Αιγαίο. Πιστεύω ακράδαντα, λοιπόν, ότι η Κύπρος σώζει ξανά την Ελλάδα.
Αυτή η διαπίστωση δεν σημαίνει βέβαια ότι πρέπει να παραμείνει άλυτο το Κυπριακό. ΟΧΙ. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να αλλάξει η θέση της Λευκωσίας και της Αθήνας σε ότι αφορά τη λύση αυτή καθ’ αυτή.
Δεν γίνεται να χαθεί η Κύπρος για την Ελλάδα. Οπότε, οι Έλληνες πολιτικοί ας σταματήσουν να σαχλαμαρίζουν και να μιλούν υποτιμητικά για τους Κύπριους, ως να είναι μιάσματα. Έλληνες είναι, αδούλωτοι Έλληνες…
Πρέπει να θυμούνται πάντα, λοιπόν, οι Έλληνες πολιτικοί ότι η σημερινή κατοχή του κυπριακού αδούλωτου βορρά, οφείλεται αποκλειστικά στην προδοσία της Ελληνικής Χούντας. Οι Έλληνες της Κύπρου είναι τα μεγάλα θύματα.
Οι Έλληνες πολιτικοί πρέπει επίσης να γνωρίζουν, πως οι άνθρωποι στην απόγνωση τους, εάν αποφασίσουν να αυτοκτονήσουν, παίρνουν και άλλους μαζί τους. Οι τύχες της Ελλάδας και της Κύπρου ταυτίζονται απόλυτα. Αν χαθεί το ελληνικό αυτό νησί, νομίζετε πως θα αντέξει πολύ η Μητέρα Πατρίδα; Μην έχετε αμφιβολία. Δεν θα αντέξει ούτε λεπτό…
* Ο Μιχάλης Ιγνατίου είναι διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και συγγραφέας. Είναι ο ιδρυτής της ιστοσελίδας Hellas Journal
