Τέσσερα μεταφορικά ελικόπτερα Chinook της Αεροπορίας Στρατού δίνουν από το πρώτο φως της ημέρας μαζί με τις υπόλοιπες εναέριες και επίγειες δυνάμεις μια συγκλονιστική μάχη να σώσουν ζωές, περιουσίες και τη μοναδική Ελληνική φύση από τον πύρινο εφιάλτη.
Σε βίντεο και φωτογραφίες που κόβουν την ανάσα πετούν μέσα στους πυκνούς καπνούς και με κρεμασμένο τον χαρακτηριστικό πορτοκαλί κάδο αγγίζουν κυριολεκτικά τις φλόγες και χτυπούν στοχευμένα τις εστίες της φωτιάς σε όλα τα μέτωπα. Η συμβολή τους καθοριστική ειδικά όταν οι φλόγες πλησιάζουν σπίτια και απειλούν ζωές αλλά και περιουσίες.
Τα τελευταία 24ωρα και από την πρώτη στιγμή που ξέσπασαν οι μεγάλες πυρκαγιές στη Βάση του 4ουΤΕΑΣ στα Μέγαρα σήμανε συναγερμός. Με τους τεχνικούς να κάνουν έναν υπεράνθρωπο αγώνα δρόμου προκειμένου να προετοιμάσουν όσο το δυνατό περισσότερα ελικόπτερα ώστε να ριχτούν στη μάχη. Αγώνας δύσκολος και συχνά άνισος όπως έχει αναδείξει το Newpost τα τελευταία καλοκαίρια καθώς οι διαθεσιμότητες ναι μεν έχουν βελτιωθεί αλλά όχι στο βαθμό που επιτάσσουν οι μεγάλες ανάγκες για τα «work horse» της Αεροπορίας Στρατού.
Το αίτημα του ΓΕΣ και της Αεροπορίας Στρατού προς τους Αμερικανούς όπως πρόσφατα ανέφερε το Newpost για αγορά δέκα καινούργιων ελικοπτέρων ChinookCH-47F και αναβάθμιση ακόμη δέκα CH-47D δείχνει την άμεση ανάγκη για ενίσχυση του στόλου του 4ου ΤΕΑΣ τόσο αριθμητικά όσο και ποιοτικά.
Με δεδομένο ότι η Αεροπορία Στρατού διαθέτει συνολικά 25 μεταφορικά ελικόπτερα Chinook και αρκετούς κάδους με τον ειδικό μηχανισμό σταδιακής απελευθέρωσης του νερού, εύλογο για μία ακόμη φορά είναι το ερώτημα γιατί τη χρησιμοποίηση ακόμη περισσότερων ελικοπτέρων στη μάχη με τον πύρινο εφιάλτη. Η απάντηση είναι γνωστή και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα «αγκάθια» που αντιμετωπίζει καθημερινά το Στρατιωτικό Επιτελείο και συγκεκριμένα η Αεροπορία Στρατού.
Εννέα από τα Chinook που διαθέτει η ΑΣ αποκτήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 80’ σε διαμόρφωση CH-47C τα οποία στη συνέχεια εκσυγχρονίστηκαν σε CH-47D. Όμως οι κινητήρες τους Τ-55-L712 εδώ και αρκετά χρόνια δεν υποστηρίζονται με ανταλλακτικά με αποτέλεσμα τα ελικόπτερα να παραμένουν καθηλωμένα. Με σημαντική καθυστέρηση-η χαμένη δεκαετία της κρίσης και των ανύπαρκτων αποφάσεων για τις Ένοπλες Δυνάμεις- ξεκίνησε εντός του 2020 η διαδικασία αντικατάστασης των κινητήρων  με την Αεροπορία Στρατού να περιμένει τώρα τους νέους κινητήρες με ότι αυτό συνεπάγεται για τις διαθεσιμότητες των ελικοπτέρων.
Αλλά σημαντικά προβλήματα στην υποστήριξη έχουν εδώ και χρόνια και τα CH-47D καθώς η κατασκευάστρια εταιρεία πλέον δεν τα υποστηρίζει αφού η γραμμή παραγωγής έχει περάσει στα CH-47F. Κατά συνέπεια και τα υπόλοιπα 16 ελικόπτερα αντιμετωπίζουν σημαντικό ζήτημα με την ροή ανταλλακτικών. Με αυτά τα δεδομένα το έργο των τεχνικών στο 4Ο ΤΕΑΣ χαρακτηρίζεται πλέον ως άθλος. Μια καθημερινή μάχη ώστε στην πίστα να υπάρχουν διαθέσιμα Chinook για τις τεράστιες ανάγκες σε εκπαίδευση, μεταφορές, αεροδιακομιδές, έρευνα και σε όποια άλλη αποστολή «επιστρατεύονται» να συνδράμουν.
Από το 1981 έως σήμερα τα Chinookέχουν ξεπεράσει τις 46.000 ώρες πτήσης και έχουν πετάξει σχεδόν πάνω από κάθε γωνιά της Ελληνικής Επικράτειας. Από το Καστελόριζο και τα ακριτικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου έως τον Έβρο, την Κρήτη, τα Ιόνια νησιά και όλη την ηπειρωτική χώρα.
Όσα Chinook πετούν έχουν κυριολεκτικά «εξαντληθεί» και σε πολλές περιπτώσεις υπερβαίνουν κατά πολύ τον σχεδιασμό εξαιτίας των τεράστιων αναγκών. Τα ελικόπτερα πρέπει να συντηρηθούν όπως προβλέπεται κάθε 25,50,75 και 100 ώρες ενώ κάθε 200 ώρες  πτήσης ακολουθεί μακρά επιθεώρηση και συντήρηση που διαρκεί συχνά ακόμα και περισσότερο από 6 μήνες. Η υπέρβαση κάθε χρόνο του ΜΑΩΠ (Μέγιστος Αριθμός Ωρών Πτήσης) που καθορίζει το ΓΕΣ είναι δεδομένη με ότι αυτό συνεπάγεται στην κόπωση υλικών και προσωπικού.
ΠΗΓΗ-Κώστας Σαρικάς

Πηγή: i-epikaira.blogspot.com