του Ηλία Σταμπολιάδη,
Μηχανικού Μεταλλείων Μεταλλουργού, πρώην Καθηγητή Πολυτεχνείου Κρήτης, μέλους του ΙΗΑ
Mία από τις κατηγορίες εναντίον του π. Αλεξάνδρου Καριώτογλου, ιερέως του ιερού ναού Αγίου Νικολάου Ραγκαβά στην Πλάκα, είναι ότι βάπτισε το παιδί ενός ομόφυλου ζευγαριού. Η κατηγορία αυτή δεν στέκει διότι τα ομόφυλα ζευγάρια δεν τεκνοποιούν και επομένως η κατηγορία είναι ασύστατη. Απλά ο π. Αλέξανδρος βάπτισε ένα παιδί εις το όνομα της Αγίας Τριάδος και το έκανε μέλος της Εκκλησίας του Χριστού. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο π. Αλέξανδρος , που είπε και αυτός την ατάκα του ευχόμενος στους «γονείς να είναι πάντα ερωτευμένοι», αλλά και όλοι αυτοί που χαρακτηρίζουν τους ομόφυλους σαν γονείς του παιδιού και μέσω της υπερασπίσεως του γεγονότος της βάπτισης εμμέσως πλην σαφώς αναγνωρίζουν στους ομόφυλους να ονομάζονται γονείς έστω αν λέγονται Α και Β, παραβλέποντας την φυσική λειτουργία της γέννησης κατά την οποία συνεργούν ένας άνδρας και μία γυναίκα που συνιστούν τους πραγματικούς γονείς και σημαίνονται με τις λέξεις Μητέρα και Πατέρας.
Επειδή η παρά φύση συμπεριφορά έχει πλεονάσει στην εποχή μας θα μπορούσε ένα παιδί να έχει εγκαταλειφθεί από τους φυσικούς του γονείς, ακόμη και να μείνει ορφανό, και κάποιοι να το περιμαζέψουν και να το φροντίσουν και αυτοί πλέον ονομάζονται κηδεμόνες και όχι γονείς. Εφόσον οι κηδεμόνες αυτοί είναι θεοσεβούμενοι είναι φυσικό να θέλουν να βαπτίσουν το παιδί. Ας μην αναφερθώ στον Απόστολο Παύλο που λέει πόσο θεοσεβείς μπορεί να είναι δύο ομόφυλοι. Εδώ πρέπει να δούμε τα πράγματα στο βάθος τους. Οι άνθρωποι ζούμε σε κοινωνία που διέπεται από κανόνες που άλλους έχει καθορίσει η ίδια η φύση του ανθρώπινου γένους και είναι κοινοί για όλες τις φυλές ενώ άλλους τους καθορίζουν η κοσμοθεωρία και η πολιτιστική κατάσταση κάθε φυλής και μπορούν να διαφέρουν.
Όπως είναι γνωστό πολλά πράγματα λόγω κάποιας φυσικής εκτροπής δεν λειτουργούν με τον φυσιολογικό τρόπο και παρουσιάζουν κάποια απόκλιση. Τα άτομα που έχουν την ατυχία να γεννηθούν έχοντας ένα παρά φύση ελάττωμα καταλαβαίνουμε ότι διαφέρουν του φυσιολογικού και η ζωή τους είναι γενικώς δύσκολη. Στο παρελθόν τα άτομα αυτά υπέφεραν περισσότερο διότι υφίσταντο αυτό που σήμερα ονομάζουμε bulling ενώ σήμερα υπάρχει η τάση να μην δημιουργούμε συνθήκες που να τα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο. Ένα από αυτά τα ελαττώματα είναι και η ομοφυλοφιλία που μερικοί, στην προσπάθεια τάχα να βοηθήσουν τα άτομα αυτά, προσπαθούν να εισάγουν νέες αντιλήψεις και να επιβάλλουν κανόνες διαβίωσης που δεν αντιστοιχούν στην κανονική φύση της ζωής. Τέτοιοι νέο-εισαγόμενοι κανόνες είναι η εξάλειψη της έννοιας του πατέρα και της μητέρας και η αντικατάσταση τους με γονέας Α και Β, η μη βιολογική αναγνώριση του φύλλου ενός παιδιού που, με την ψευδή επίκληση της ελευθερίας, το αφήνουν στην κρίση επιλογής του και λόγω της επικρατούσας ασέλγειας, σε κάποιο ποσοστό, μερικά άτομα καταλήγουν να συμπεριφέρονται με επίκτητη διαστροφή. Το αποτέλεσμα ύπαρξης κάποιου φυσικού ελαττώματος αντί να κάνει τα άτομα ταπεινόφρονα και οι άλλοι να δείχνουν μία αντίστοιχη κατανόηση έχει καταντήσει να απαιτούν να αναγνωριστεί το ελάττωμα τους σαν δικαίωμα επιβολής του ως φυσιολογικό, διαστρέφοντας την φυσική συμπεριφορά.
Γιατί η πολιτεία δίνει το δικαίωμα σε δύο ομόφυλα άτομα να υιοθετούν παιδιά μια να αποκαλούνται γονείς ενώ εκ φύσεως δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν και να υποχρεώνουν μικρά παιδιά να μεγαλώνουν σε ένα παρά φύση περιβάλλον, την στιγμή μάλιστα που πολλά άτεκνα φυσιολογικά ζευγάρια ανδρός και γυναικός συναντούν τόσες δυσκολίας να τα υιοθετήσουν;
Κατά την δική μου άποψη αντί οι Ιεράρχες να κατηγορούν τον πατέρα Αλέξανδρο που βάπτισε ένα παιδί που έτυχε να μην το φροντίζουν οι γονείς του και επιπλέον ατύχησε και υιοθετήθηκε από ομόφυλους κηδεμόνες και με την ατάκα του τους νομιμοποίσε, να κοιτάξουν να δείξουν την πυγμή τους και το ενδιαφέρον τους για την Εκκλησία όχι κατηγορώντας μόνο τον πατέρα Αλέξανδρο, αλλά καταγγέλλοντας την πολιτεία για τα νομοθετήματα που δημιουργούν τις συνθήκες μετάβασης σε νέου τύπου μετά ανθρώπου και αντί να συνεργάζονται με τον Καίσαρα, εξασφαλίζοντας κοσμική εξουσία, να δείξουν θυσιαστικό πνεύμα και να υπερασπιστούν την φυσική εξέλιξη της δημιουργίας στην οποία έχουν διοριστεί φύλακες και ποιμένες των ανθρώπων.
Ας τολμήσουν να διαμαρτυρηθούν για την αφίσα που έχουν βάλει στις στάσεις των λεωφορείων και διαφημίζει ότι τάχα η αγάπη κάνει την οικογένεια αποκρύπτοντας ότι η οικογενειακή αγάπη είναι αποτέλεσμα βιωματικής εμπειρίας και όχι διαφημιστική ατάκα σαν αυτή που επικαλείται και ένας νεοέλληνας πρωταθλητής για την αγάπη μιας εταιρείας στοιχημάτων.
(Αναρτήθηκε από το Στρατηγό κ. Αθαν. Καραντζίκο)
