Φωτογραφία ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/EUROKINISSI
Γράφει ο Γιώργος Βενέτης
Η απρόσμενα μεγάλη νίκη της ΝΔ στις πρώτες εκλογές εξέπληξε και τους πλέον αισιόδοξους της «γαλάζιας» παράταξης. Το μέγεθος της οφείλεται κυρίως στο φόβο μίας διακυβέρνησης από ένα συνασπισμό αριστερών κομμάτων, στον οποία θα συμμετείχε και το κόμμα του Γιάννη Βαρουφάκη και στις ατυχείς δηλώσεις στελεχών του Σύριζα. Αυτό το ενδεχόμενο πλέον δεν υπάρχει. Το ζητούμενο είναι που θα κατευθυνθούν οι συγκεκριμένοι ψηφοφόροι που υπό το κράτος του φόβου και της ανασφάλειας εψήφισαν τη ΝΔ, στις πρώτες εκλογές. Στις δημοσκοπήσεις μπορεί οι περισσότεροι να λένε ότι θα ξαναψηφίσουν ΝΔ, πόσο όμως είναι σίγουρο ότι θα προσέλθουν να ψηφίσουν και πάλι.
Για παράδειγμα οι νέοι, μια κατηγορία που η ΝΔ πήγε ανέλπιστα καλά, πιθανόν να βρίσκονται σε διακοπές ή να εργάζονται σε τουριστικές περιοχές.Στην προεκλογική περίοδο κυριαρχεί ένας πολιτικός παραλογισμός. Η αντιπαράθεση περιορίζεται κυρίως στα επικοινωνιακά λάθη που γίνονται μέσα από τη δημόσια συζήτηση. Οι ψηφοφόροι θα επιβραβεύσουν εν μέρει όποιον αποκαλύψει λιγότερα, αποκρύψει τα περισσότερα και δεν κάνει επικοινωνιακά λάθη. Επί πλέον μετά τις τελευταίες εξελίξεις η προεκλογική περίοδος έχει επικεντρωθεί στη Θράκη, στη μουσουλμανική μειονότητα και στις παρεμβάσεις του τουρκικού προξενείου. Οι ευθύνες είναι διαχρονικές για τη διαμορφωθείσα κατάσταση. Το θέμα είναι εθνικό και ,θα πρέπει τα κόμματα να χαράξουν ένα αυστηρό πλαίσιο κανόνων που θα ρυθμίζει απαρέγκλιτα τη συμπεριφορά τους στις εκλογικές διεργασίες, στην εθνικά ευαίσθητη περιοχή της Θράκης. Με την αβελτηρία μας η Άγκυρα «χαμογελάει».
Το κοινωνικό-εθνικό πρόβλημα της υπογεννητικότητας
Στον προεκλογικό διάλογο, απουσιάζει η ουσιαστική συζήτηση για το μεγάλο κοινωνικό-εθνικό πρόβλημα της υπογεννητικότητας. Παντελής επίσης έλλειψη αναφοράς στα εθνικά μας θέματα. Φαίνεται ότι η πρόσφατη επίσκεψη του Άντονυ Μπλίνκεν στην Αθήνα και η συνάντηση με τον Μητσοτάκη και τον Τσίπρα ήταν «επιτυχής»…
Η υπογεννητικότητα και ο υπαρξιακός κίνδυνος που αντιμετωπίζει η χώρα μας από την Τουρκία είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που θα έπρεπε να πέσουν στο τραπέζι της πολιτικής αντιπαράθεσης, ώστε ο ψηφοφόρος να λάβει γνώση των θέσεων των κομμάτων. Αντ’ αυτού η σιωπή των αμνών… Η οικονομική κρίση και τα μνημόνια εξουθένωσαν την ελληνική κοινωνία, όμως η χώρα μας στην ιστορική της διαδρομή γνώρισε οικονομικές κρίσεις αλλά και πτωχεύσεις, τις οποίες και ξεπέρασε, Το δημογραφικό όμως πρόβλημα έχει υπαρξιακό χαρακτήρα!
Ο πληθυσμός μας εκτιμάται σήμερα σε 10,5 εκατομ. με τάση μείωσης μέχρι το 2050. Υπάρχουν διαφοροποιημένες εκτιμήσεις για τους ρυθμούς μείωσης. Ο πληθυσμός της χώρας προβλέπεται να είναι στο «ενδιάμεσο» πιθανότερο σενάριο 9,2 εκατομ., 8,5 εκατομ. στο «χαμηλό» και 9,8 εκατομ. στο «υψηλό» σενάριο. Οι έχοντες την ευθύνη σχεδιασμού και λήψης αποφάσεων σε εθνικό επίπεδο πρέπει να λάβουν προσήκοντα μέτρα άμεσα για την μεσο-μακροπρόθεμη αναστροφή των τάσεων αυτών, πριν η δημογραφική συρρίκνωση, καταστεί μη αναστρέψιμη τις αμέσως επόμενες δεκαετίες. Το σημείο καμπής είναι πολύ πιο κοντά απ’ όσο πολλοί νομίζουν. Ο κίνδυνος είναι υπαρξιακός, αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα οι Έλληνες θα μετατραπούν σε μειονότητα στην ίδια τους τη χώρα. Οι εισερχόμενοι μετανάστες παρουσιάζουν έναν δημογραφικό δυναμισμό και με δεδομένη την δημογραφική παρακμή των Ελλήνων, η πληθυσμιακή μετάλλαξη θα καταστεί μη αναστρέψιμη με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας πρέπει να κατανοήσουν το πρόβλημα και να συνεργαστούν στην κατεπείγουσα θέσπιση μίας εθνικής δημογραφικής πολιτικής, η οποία θα εφαρμοστεί από όλα τα κόμματα στο βάθος του χρόνου.
Η διαμεσολάβηση της Δύσης στα Ελληνοτουρκικά
Όσον αφορά τα εθνικά μας θέματα η περιρρέουσα ατμόσφαιρα υποδηλοί επώδυνους συμβιβασμούς. Κάθε συζήτηση με τον Ερντογάν στην παρούσα χρονική συγκυρία χωρίς σαφείς εθνικές κόκκινες γραμμές, ενέχει τον κίνδυνο επώδυνων υποχωρήσεων. Την προεκλογική περίοδο αυτό που δημιουργεί ερωτήματα είναι μία περίεργη συναίνεση των μεγάλων κομμάτων για τα εθνικά μας θέματα. Αυτό δημιουργεί υποψίες ότι προετοιμάζεται το έδαφος για συμφωνία τύπου Πρεσπών για το Αιγαίο. Θα ήταν αναγκαίο στα πλαίσια της πολιτικής αντιπαράθεσης να τεθούν αυτά τα ζητήματα στη δημόσια συζήτηση. Τα κόμματα έχουν την υποχρέωση έναντι του ελληνικού λαού από τον οποίο ζητούν την ψήφο του, να τοποθετηθούν με «καθαρό» λόγο γι’ αυτό το θέμα, ενώ τα ΜΜΕ οφείλουν να πιέσουν προς αυτή την κατεύθυνση, απαιτώντας από τους πολιτικούς όλων των αποχρώσεων, σαφείς απαντήσεις πάνω σε αυτό το ζήτημα.
Άρθρο, που δημοσιεύθηκε στην Deutsche Welle αποκαλύπτει ότι οι ΗΠΑ και η Γερμανία θα επιδιώξουν διαμεσολάβηση στα Ελληνοτουρκικά. Στο συγκεκριμένο άρθρο θεωρείται σίγουρη η παρέμβαση των συμμάχων. Τον τελευταίο καιρό έχουν ενταθεί οι διαχρονικές πιέσεις της Ουάσινγκτον για την εξομάλυνση των σχέσεων των δύο χωρών. Σύμφωνα με πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει κυοφορείται ένα πλαίσιο συμφωνίας που θα αφορά, τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στο Αιγαίο, με πρόβλεψη την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών αλλά και της τουρκικής ακτογραμμής σε βάθος εκατοντάδων χιλιομέτρων. Σύμφωνα με Διπλωματικές πηγές, Αθήνα και Άγκυρα, μέσω μυστικών επαφών, έχουν καταλήξει σε κάποια κοινά σημεία επαφής, που θα αποτελέσουν τη βάση για να ξεκινήσει ο ουσιαστικός διάλογος. Πρόσφατα η Εστία αποκάλυψε ότι ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης συναντιόταν τακτικά με τον Τούρκο πρέσβη στην Αθήνα, συνομιλώντας μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Ενδεχομένως οι σχετικά χαμηλοί τόνοι που τηρεί η τουρκική πλευρά τον τελευταίο διάστημα έπειτα από τις επί μακρόν προκλήσεις και τις απειλές κατά της ελληνικής κυριαρχίας, να οφείλονται στα αποτελέσματα αυτών των επαφών. Δεν θα εκπλαγούμε αν αυτό το κλίμα συνεχισθεί έως ότου ξεκινήσει ο ελληνοτουρκικός διάλογος και κατά τη διάρκειά του. Αυτό το κλίμα διαταράσσεται κατά καιρούς από δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων, μη εξαιρουμένου και του Ερντογάν ο οποίος δήλωσε από τα κατεχόμενα: «Ο οδικός μας χάρτης είναι ξεκάθαρος. Αυτός ο οδικός χάρτης είναι αναπροσαρμοσμένος στην ειρήνη. Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από αυτές τις θάλασσες εκτός από την ειρήνη. Εάν υπάρχουν εκείνοι που θέλουν να το εμποδίσουν αυτό, θα πρέπει να υλοποιήσουμε άλλες πολιτικές. Θέλουμε το Αιγαίο Πέλαγος να δώσει το μήνυμά του στον κόσμο ως θάλασσα ειρήνης». Αυτές οι δηλώσεις σκοπεύουν στη συντήρηση του φοβικού συνδρόμου της Αθήνας, υπενθυμίζοντας, ότι αν δεν ενδώσετε θα υπάρξουν νυχτερινές επισκέψεις…
Από την πλευρά τους, η Ουάσινγκτον και το Βερολίνο επιθυμούν να κλείσει οριστικά το μέτωπο Ελλάδας – Τουρκίας. Η ένταση στην περιοχή αποτελεί εμπόδιο στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων βόρεια της Κρήτης και της Ανατολικής Μεσογείου. Μια βιώσιμη συμφωνία που θα επιφέρει την εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, θα επιτρέψει την υλοποίηση των ενεργειακών σχεδιασμών της Δύσης, ώστε να εξορυχτούν οι απαιτούμενοι υδρογονάνθρακες που θα τροφοδοτήσουν στο μέλλον την Ευρώπη, με την απαιτούμενη ενέργεια. Η Ελλάδα όμως πρέπει να αποτελεί έναν αυθύπαρκτο δρώντα και όχι πιόνι των σχεδιασμών της Δύσης, διαμηνύοντας στους συμμάχους, ότι αν επιθυμούν ήσυχα νερά στο Αιγαίο και στη Ν.Α. Μεσόγειο θα πρέπει να «μαζέψουν» τον ταραξία της περιοχής…
Τούτων λεχθέντων, η χώρα μας δεν πρέπει να προσέλθει σε διάλογο με την Τουρκία με όλες τις διεκδικήσεις της Άγκυρας να είναι στο τραπέζι. Η πάγια θέση της Ελλάδας πρέπει να είναι ότι η μόνη διαφορά που έχουμε με την Τουρκία είναι ο ορισμός της υφαλοκρηπίδας. Για τις διεκδικήσεις της Άγκυρας δεν χρειάζεται να γίνει κάποια προσφυγή. Δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα της τουρκικής διπλωματίας, Γιατί η προσφυγή στη Χάγη για τις αξιώσεις της Τουρκίας επί των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων που απορρέουν από τις διμερείς και διεθνείς συμφωνίες υποδηλοί μία οιονεί αποδοχή των παράλογων διεκδικήσεων της γείτονος επί των νησιών μας, των θαλασσίων και χερσαίων συνόρων μας και επί του τρόπου που ασκούμε την εθνική κυριαρχία μας. Καθώς η Ελλάδα (κακώς) δεν διεκδικεί τίποτε, ένας επερχόμενος συμβιβασμός ουσιαστικά θα αφορά μονομερείς παραχωρήσεις.
Η χώρα μας έχει προχωρήσει το εξοπλιστικό της πρόγραμμα και η συμφωνία με τη Γαλλία που προβλέπει την άμεση στρατιωτική συνδρομή της Γαλλίας προς την Ελλάδα και αντιστρόφως, σε περίπτωση που υπάρξει επίθεση από τρίτη χώρα, ακόμη και αν αυτή η χώρα είναι μέσα στο πλαίσιο των συμμαχιών, λειτουργεί αποτρεπτικά. Η Τουρκία σίγουρα θα το μετρήσει πριν αποφασίσει να περάσει το Ρουβίκωνα. Μία κυριαρχία της Τουρκίας στην Ν.Α Μεσόγειο αντίκειται στα στρατηγικά συμφέροντα της Γαλλίας, αυτή η παράμετρος συνεπικουρεί στην τήρηση των συμπεφωνημένων.
Κλείνοντας να τονίσουμε, ότι η Τουρκία είναι μία ευφυής διπλωματικά χώρα. Σε κάθε ενέργειά της υπολογίζει το κόστος που αναλογεί. Αν βεβαιωθεί ότι η ελληνική αντίδραση στους τυχοδιωκτισμούς της θα είναι ένας ολοκληρωτικός πόλεμος, δεν θα τολμήσει οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια, γιατί θα κοστολογήσει τις καταστροφικές συνέπειες που θα υποστεί. Υπάρχει μία δυσκολία όμως η ελληνική πολιτική ηγεσία να είναι πειστική, λόγω της διαχρονικής πολιτικής του κατευνασμού. Στην παγιωμένη αντίληψή της Τουρκίας συνεπικουρεί, η υποχωρητικότητα που μας διακατέχει ακόμη και έναντι της Αλβανίας. Είναι ανεξήγητη η ανοχή μας στην καταπάτηση των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας, με τελευταία διπλωματική αδυναμία να πετύχουμε την άμεση απελευθέρωση του Φρέντι Μπελέρη, ενώ έχουμε τα διπλωματικά μέσα. Να υπενθυμίσουμε την αναφορά του Ελληνικού Συντάγματος στο , Άρθρο 108: «Το κράτος μεριμνά για την ζωή του απόδημου Ελληνισμού και την διατήρηση των δεσμών του με την μητέρα Ελλάδα…» Μήπως θα έπρεπε κάποιοι να νιώθουν ενοχές…
