Μετά το σημερινό μου άρθρο στο SLpress.gr και την συνέντευξή μου στην εκπομπή του Γιώργου Σαχίνη στον ραδιοσταθμό 984 Κρήτη για την εκλογική συναλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ με το τουρκικό προξενείο και την επιδίωξη της Ντόρας Μπακογιάννη να την αντιστρέψει προς όφελος της ΝΔ, “κύκλοι” του ΣΥΡΙΖΑ διοχέτευσαν μία “απάντηση”, η οποία δεν απαντά στα όσα κατέθεσα, αλλά χύνει δηλητήριο, σε μία προσπάθεια “δολοφονίας χαρακτήρα”.
Οι “κύκλοι” του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρήκαν να πουν τίποτα για την “ταμπακιέρα”, για τα όσα δηλαδή ανέφερα στο άρθρο μου στο SLpress.gr. Η υπόθεση στην οποία πολύ συγκεκριμένα αναφέρθηκα, άλλωστε, είναι από τότε γνωστή στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ.
Όπως είναι γνωστό ότι οι διαφωνίες μου με τις αντιλήψεις που επικρατούσαν στον ΣΥΡΙΖΑ για τα εθνικά θέματα ήταν η αιτία που αποχώρησα από τη θέση του διπλωματικού συμβούλου του Αλέξη Τσίπρα, τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και επερχόμενου πρωθυπουργού.Είναι πολλά τα περιστατικά που ανώτατα στελέχη της Κουμουνδούρου μου καταλόγιζαν τότε “εθνικισμό”, επειδή επέμενα να προτείνω θέσεις και δράσεις που υπηρετούσαν το εθνικό συμφέρον. Κι αυτό, όπως απέδειξε και η δίωξη που μου άσκησε αργότερα ο Νίκος Κοτζιάς δεν μου το συγχώρησαν. Όποιος γνωρίζει κάποιον διπλωμάτη και τον ρωτήσει σχετικά θα εισπράξει αποκαλυπτικές απαντήσεις για την εκδικητικότητα και τις αήθεις πρακτικές του τότε υπουργού.
Περί πικρίας
Οι “κύκλοι” του ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, μου καταλογίζουν «πικρία». Πικρία όντως έχω για την κατάχρηση της λαϊκής βούλησης από τον ΣΥΡΙΖΑ και την εξευτελιστική διάψευση των προσδοκιών όσων τον ψήφισαν. Πικρία όντως έχω γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, μεταλλάχθηκε με την Συμφωνία των Πρεσπών –στην οποία πρωταγωνίστησαν οι Νίκος Κοτζιάς και Αλέξης Τσίπρας– σε delivery boy του τότε Αμερικανού πρέσβυ Τζέφρι Πάιατ. Για τους λόγους αυτούς, μαζί με εμένα, ένας πολύ μεγάλος αριθμός Ελλήνων έχει πικρία!
Προσωπικά έχω και πρόσθετη πικρία, διότι επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο υπουργείο Εξωτερικών η λαθραία διακίνηση προσώπων με το εμπόριο βίζας αντί να παταχθεί, κτύπησε ταβάνι! Αυτό μπορεί να μην είναι ευρέως γνωστό, αλλά τόσο το προσωπικό του υπουργείου Εξωτερικών, όσο και οι δημοσιογράφοι που καλύπτουν το διπλωματικό ρεπορτάζ έχουν εικόνα, όπως έχουν εικόνα και για πρόσωπα και πράγματα.
Οι “κύκλοι” του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από “πικρία”, μου καταλογίζουν και «οικονομικές ατασθαλίες για βίζες», εξ αιτίας των οποίων με δίωξε πειθαρχικά ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς! Ο ΣΥΡΙΖΑ, για να με σπιλώσει, θυμήθηκε την πειθαρχική δίωξη που μου άσκησε ο υπουργός, αλλά “ξέχασε” να πει ότι αθωώθηκα πανηγυρικά από το Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο για τις βαρύτατες και ανυπόστατες κατηγορίες.
Ο καταγγέλλων διώκεται!
Πράγματι, στην Τεχεράνη λειτουργούσε ανενόχλητο για τρία τουλάχιστον χρόνια πριν φθάσω εκεί ως Πρέσβυς, κύκλωμα εμπορίας θεωρήσεων (βίζες). Σημειωτέον, ότι ήμουνα εγώ που πρωτοβουλιακά αποκάλυψα τον Μάη του 2016 το κύκλωμα, εντοπίζοντας αδιάσειστα τεκμήρια της δράσης του. Αμέσως κάλεσα την Εισαγγελία Διαφθοράς στην Πρεσβεία και κατέθεσα κατά του βασικού αυτουργού στο Πειθαρχικό Συμβούλιο, το οποίο και τον απέλυσε οριστικά!
Το γεγονός ότι με όρους διαφάνειας κατήγγειλα και εξάρθρωσα το κύκλωμα προφανώς ενόχλησε κάποιους στην Αθήνα. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί ότι μετά από την δική μου εξυγιαντική παρέμβαση, ο υπουργός Νίκος Κοτζιάς μου άσκησε πειθαρχική δίωξη; Επιβεβαίωσε έτσι τον θλιβερό κανόνα ότι όσοι καταγγέλλουν τη διαφθορά στο υπουργείο Εξωτερικών και κινούνται εναντίον της με πράξεις, βρίσκονται οι ίδιοι κατηγορούμενοι! Η περίπτωσή μου δεν ήταν μοναδική.
Τέλος, δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστη τη μεθόδευση. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε την πολιτική εντιμότητα να απαντήσει στα όσα συγκεκριμένα κατήγγειλα. Να δώσει τέλος πάντων τη δική της εκδοχή. Δεν το έκανε, επειδή δεν μπορεί να αμφισβητήσει ούτε κεραία από όσα ανέφερα στο SLpress.gr. Δεν είχε, όμως, ούτε το πολιτικό θάρρος να εκδώσει ανακοίνωση για να πει επίσημα τα όσα διοχέτευσε. Προτίμησε το Γραφείο Τύπου να στείλει μήνυμα επιλεκτικά σε συντάκτες. Βλέπετε, η “δολοφονία χαρακτήρα” γίνεται υπόγεια, χωρίς να αναλαμβάνεται η πολιτική ευθύνη…
(Αναρτήθηκε στην Efenpress, από το Στρατηγό κ. Αθαν. Καραντζίκο)
