 |
| Το ποιο ...εντυπωσιακό ντεκόρ της αιθούσης: Ένα φέρετρο έτοιμο, στολισμένο, στη μέση !!! |
Της MARIE JEGO, Le Monde
Αφού διέψευσε όλες τις προβλέψεις για το πιθανό τέλος της βασιλείας του, ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν (Recep Tayyip Erdogan) επανεξελέγη την Κυριακή 28 Μαΐου για τρίτη πενταετή θητεία, κατά τη διάρκεια της οποίας αναμένεται να απολαμβάνει ουσιαστικά απεριόριστες εξουσίες.
Τα παραπάνω μεταδίδει η Marie Jégo, ανταποκρίτρια της εφημερίδας Le Monde, στην Κωνσταντινούπολη.
O Erdogan στα 69 του χρόνια, παραμένει μακράν ο πιο δημοφιλής πολιτικός στη χώρα μετά τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ (Mustafa Kemal Ataturk), τον οποίο ξεπέρασε σε προνόμια και μακροβιότητα στην ηγεσία του κράτους.
Λατρεμένος από τους υποστηρικτές του, οι οποίοι τον βλέπουν ως πατέρα, και βαλλόμενος από τους επικριτές του, οι οποίοι δυσανασχετούν βλέποντάς τον να καλλιεργεί το ανάστημα ενός σουλτάνου, η κυρίαρχη φιγούρα της τουρκικής πολιτικής σκηνής δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο, σχολιάζει η δημοσιογράφος.
Επανεκλεγείς στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών με 52% των ψήφων έχει πλέον στη διάθεσή του μέχρι το 2028 να επανασχεδιάσει τη χώρα όπως εκείνος νομίζει, χτίζοντας μια δεύτερη δημοκρατία την οποία φαντάζεται πιο θρησκευτική, πιο αυταρχική και πιο προσανατολισμένη προς τον Κόλπο, τη Ρωσία και την Κίνα [..].
- Μετά από είκοσι χρόνια στην εξουσία, τίποτα δεν φαίνεται να μπορεί να τσαλακώσει το χάρισμά του, ούτε ο αχαλίνωτος αυταρχισμός του (200.000 δικαστικές έρευνες έχουν ξεκινήσει για προσβολές του προέδρου) ούτε ο πληθωρισμός (44% κατά μέσο όρο ετησίως) που πλήττει σκληρά τον πληθυσμό, ο οποίος μόλις που έχει συνέλθει από τον καταστροφικό σεισμό της 6ης Φεβρουαρίου.
Παραδόξως, οι συντηρητικές και ευσεβείς μάζες της Τουρκίας – “ο λαός μου”, όπως τους αποκαλεί – δεν του το έχουν προσάψει αυτό, παρατηρεί η συντάκτρια.
Η επανεκλογή του για τρίτη θητεία επιβεβαιώνει την ιδιότητά του ως ‘αβύθιστου προέδρου’ που έχει κατακτήσει την τέχνη της ανάκαμψης. Μέσα σε είκοσι χρόνια, τον έχουμε δει να ξεπερνά τα πάντα: πολιτικές κρίσεις, μαζικές διαμαρτυρίες, σκάνδαλα διαφθοράς, απόπειρες στρατιωτικού πραξικοπήματος και την εγκατάλειψη των πρώην συνοδοιπόρων του.
“Ο βασιλιάς είναι γυμνός”, είπε πέρυσι γι’ αυτόν ο Bulent Arinc, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής με τον οποίο ίδρυσαν μαζί το AKP. Σε παρακμή ίσως, αλλά σίγουρα όχι γυμνός, σχολιάζεται.
Λαϊκιστής ηγέτης με ισχυρές αυταρχικές ρίζες, στα είκοσι χρόνια της βασιλείας του έχει ενισχύσει σημαντικά τον έλεγχό του στη χώρα.
Αυτή η δύναμη είναι πολιτική και ψυχολογική, αλλά και υλική, αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι 15 εκατομμύρια άνθρωποι – σε έναν συνολικό πληθυσμό 85 εκατομμυρίων – ζουν αποκλειστικά από την κοινωνική βοήθεια που διανέμεται από το ΑΚΡ, το “κρατικό κόμμα”, μια υπερδομή που παίζει με την υποτέλεια και τις πελατειακές σχέσεις, σχολιάζει η συντάκτρια.
Με 12 εκατομμύρια μέλη, το προεδρικό κόμμα χρησιμοποιεί και καταχράται τους κρατικούς πόρους, ιδίως σε προεκλογικές περιόδους.
Δεν αρκείται στη διανομή άνθρακα, τσαγιού και επιδοτήσεων, αλλά είναι επίσης μια ανεξάντλητη πηγή θέσεων εργασίας, ιδίως από τη στιγμή που η πρόσληψη στο δημόσιο δεν εξαρτάται πλέον από διαγωνιστικές εξετάσεις αλλά από τη θρησκευτική ένταξη ή την απόδειξη της προσχώρησης στο πολιτικό Ισλάμ.
- Παράλληλα, τονίζεται, ο Erdogan κυριαρχεί στον πολιτικό διάλογο, έχοντας καταλάβει τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης, τα οποία έχουν εξαγοραστεί από φίλους ολιγάρχες.
- Όπως επισημαίνει η οργάνωση Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (RSF), κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, η δημόσια τηλεόραση TRT έδωσε “εξήντα φορές περισσότερο χρόνο” στον απερχόμενο πρόεδρο από ό,τι στον αντίπαλό του.
Το ΑΚΡ, «μια πραγματική μηχανή που κερδίζει τις εκλογές», είναι ένα κόμμα που δεν υπολογίζει τους πόρους, σχολιάζεται στη συνέχεια.
“Kατά τη διάρκεια του πρώτου γύρου των προεδρικών και βουλευτικών εκλογών, “δεκάδες χιλιάδες ψήφοι που προορίζονταν για την αντιπολίτευση εκτράπηκαν προς όφελος των κομμάτων της προεδρικής συμμαχίας, είτε κατά τη σύνταξη των πρωτοκόλλων είτε κατά τη μεταφορά των δεδομένων στο ηλεκτρονικό σύστημα του Ανώτατου Εκλογικού Συμβουλίου. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εκατοντάδες προσφυγές και αμφισβητήσεις έχουν κατατεθεί στον ίδιο αυτό θεσμό από κόμματα που θεωρούν ότι αδικήθηκαν“, είχε γράψει ο γεωγράφος Jean–François Pérouse, ειδικός στην Τουρκία, σε άρθρο του στη Le Monde.
Αλλά για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, ο “reis” (ο ηγέτης) είναι πάνω απ’ όλα αυτός που αύξησε το βιοτικό επίπεδο μεταξύ 2007 και 2012, επιτρέποντας στο κατά κεφαλήν εισόδημα να τριπλασιαστεί. Παραδόξως, σε αυτόν βασίζονται τώρα οι Τούρκοι για να τους βγάλει από την εξαθλίωση και τον πληθωρισμό.
Σε αυτή την περίοδο οικονομικής αναταραχής και γεωπολιτικής αστάθειας, που ενισχύεται από τον πόλεμο στην Ουκρανία, η αλλαγή αλόγου στη μέση του δρόμου δεν ήταν ελκυστική επιλογή, παρατηρεί η Jego.
Όσο για τη συμμαχία των έξι κομμάτων της αντιπολίτευσης που εκπροσωπήθηκε από τον Kemal Kilicdaroglu – μια συμμαχία αδύναμη, διαιρεμένη και χωρίς πρόσβαση σε πόρους – δεν κατάφερε να πείσει το εκλογικό σώμα ότι μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο.
Οι υποσχέσεις της – για εξυγίανση της οικονομίας και αποκατάσταση του κράτους δικαίου – απλώς δεν είχαν απήχηση στους συντηρητικούς κύκλους, παρατηρεί η ανταποκρίτρια.
ΠΗΓΗ: Le Monde, Marie Jégo – Recep Tayyip Erdogan l’insubmersible/https://hellasjournal.com/
