 |
Ο «Αιώνας της Τουρκίας» που τόσο αρέσκεται να επικαλείται ο επανεκλεγείς Ερντογάν βαδίζει σε δίκοπο μαχαίρι, τουλάχιστον σ’ ότι έχει να κάνει με την στρατιωτική της δυναμική η οποία έχει στηριχτεί σε δυτική τεχνολογία.
Χαρακτηριστικά είναι τα όσα εξέφρασε ο πιο πιστός σύμβουλος και εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας Ιμπραήμ Καλίν ο οποίος επιχείρησε με τα όσα είπε να στείλει το πρώτο μήνυμα της νέας κυβέρνησης της Άγκυρας προς τη Δύση.
Μεταξύ άλλων ο κ. Καλίν σημείωσε ότι ακόμη κι αν δεν πάνε καλά τα πράγματα με το μείζον για την χώρα του ζήτημα των F-16, δεν θα τα βάψουν και μαύρα διότι υπάρχουν κι άλλες λύσεις που εξετάζονται από το τουρκικό επιτελείο ως plan B.
Aν αυτό το πλάνο σχετίζεται με τα Eurofighter Typhoon της Μεγάλης Βρετανίας ή άλλον τύπο δυτικού μαχητικού αεροσκάφους ή ακόμη κι αν η Τουρκία λάβει την απόφαση για γυρίσει πλήρως την πλάτη στη Δύση θα φανεί σίγουρα μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας που έχει να κάνει με την συζήτηση για τη Σουηδία.
Παράλληλα, όπως σημειώθηκε γι’ ακόμη μια φορά από τον Τούρκο αξιωματούχο, η τουρκική αμυντική βιομηχανία εργάζεται για την σταδιακή απεξάρτηση από την Δύση, φροντίζοντας να παράξει ότι χρειάζεται η Τουρκία για να συνεχίσει να είναι ισχυρή.
Το βέβαιο είναι ότι η γειτονική χώρα όντως έχει επενδύσει στην αμυντική της βιομηχανία και μάλιστα φροντίζει να διαφημίζει ακόμη και απειλητικά τα επιτεύγματα της. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν δυο βασικοί άξονες που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως αιμορραγία γι’ αυτήν.
Βήματα σε δίκοπο μαχαίρι για την Άγκυρα…
Ο πρώτος άξονας έχει να κάνει με τους κινητήρες αεροσκαφών, διότι μπορεί να διαφημίστηκε το TF-X ή αλλιώς όπως μετονομάστηκε σε ΚΑΑΝ ως το επόμενο μαχητικό 5ης γενιάς, εγχώριας παραγωγής αλλά αυτό δεν παύει να είναι η μακέτα δίχως «καρδιά». Στον δύσκολο αυτόν τεχνολογικό τομέα όσο κι αν έχει προχωρήσει η έρευνα δεν έχει καταφέρει να αγγίξει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αλλά ακόμη και να το πετύχει αυτό θα συμβεί ύστερα από αρκετά χρόνια.
Ο δεύτερος άξονας έχει να κάνει καθαρά με την οικονομία της γείτονος. Η Τουρκία όσο κι αν στηρίζεται σε αδελφά σ’ εκείνη κράτη, παραμένει στο χείλος του οικονομικού γκρεμού και προ των πυλών της μέγγενης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Και είναι απορίας άξιο, αν τώρα στην μετεκλογική Τουρκία, θα ληφθούν αποφάσεις ή θα συνεχιστεί το μοτίβο του «τα κάνω όλα μόνος μου ώστε ν’ απεξαρτηθώ από την Δύση».
Δεκάδες είναι τα προγράμματα ανάπτυξης αμυντικού υλικού και το ερώτημα που πρωταγωνιστεί στην παρούσα στιγμή είναι για ποιο απ’ όλα θα ληφθεί η απόφαση να προχωρήσει, διότι για όλα, τουλάχιστον σε οικονομικό επίπεδο θεωρείται απαγορευτικό.
Η Τουρκία και ο ίδιος ο Ταγίπ Ερντογάν θεωρεί ότι με την επανεκλογή του για τρίτη φορά στο τιμόνι της τουρκικής προεδρίας θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσει μελλοντικά ένα χτύπημα βαρύ για εκείνον.
Στο διάστημα της προεδρικής του θητείας , η Ελλάδα θα προβάρει τα πρώτα stealth φτερά. Δηλαδή το 2028 που θα είναι επόμενη εκλογική χρονιά στη γείτονα, στην ελληνική πολεμική αεροπορία θα έχουν αποδοθεί και θα βρίσκονται στις ΗΠΑ τα πρώτα ελληνικά F-35.
Με δεδομένο μάλιστα το γεγονός πως η Τουρκία ζει το μαρτύριο της σταγόνας για το θέμα των F-16 Viper, θεωρείται αμφίβολο τότε, το 2028, αν θα έχει στην διάθεση της την συγκεκριμένη έκδοση του μαχητικού ή αν θα μάχεται μέσω της αμυντικής της βιομηχανίας με την αναβάθμιση των F-16 Block 30 με το τουρκικό ραντάρ ΑESA.
