Του Γιώργου Νικολαϊδη (gnborn2shoot@gmail.com)
Αφορμή για το άρθρο λοιπόν η εύλογη, μεγάλη και εσαεί απορία για τις επερχόμενες εκλογές: ΤΙ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ;!
Πολύς είναι ο «δεμένος» κόσμος σε πολλά και καθημερινά, που τον «τραβούν» με τον τρόπο τους προς κάποιο κόμμα ή παράταξη.
Είναι η «παράδοση» της οικογένειας, το συγγενολόι, οι φίλοι και οι «φίλοι», η «προοδευτική» παρέα στο καφενείο, οι «παραθυράκηδες», το «μπούγιο» που σίγουρα ξέρει κάτι περισσότερο, μέχρι και η στομφώδης και γεμάτη έπαρση φωνή της γραμματέως που τηλεφωνεί (εκλογές γαρ) από …”το πολιτικό γραφείο” του κου τάδε αρχιϋποκριτή –πολιτευτή-αρχιψεύταρου, για να διαφημίσει το λαμόγιο αφεντικό της, πιστεύοντας μάλιστα ότι κάνει και μεγάλη… τιμή σ΄ αυτόν που δέχεται το τηλεφώνημα.
Mα «βάζει» ακαριαίως μυαλό μόνο αν πάρει απάντηση του στυλ: «Τους χαιρετισμούς μου στον απατεώνα το αφεντικό σου».
Και επειδή συγχρόνως φρόντισαν να κάνουν «καζάνι» το κεφάλι του ψηφοφόρου οι πολιτικάντηδες, βομβαρδίζοντάς τον απ΄το πρωί μέχρι το βράδυ άμεσα ή έμμεσα σχεδόν ΜΟΝΟ με ό,τι έχει να κάνει με λεφτά (γιατί ξέρουν οι πανούργοι ότι ΕΚΕΙ έχει στραμμένη όλη του την προσοχή) και μην αναφέροντας το ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ για το αν θα πάνε ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ την επομένη των εκλογών επιτέλους φυλακή κάποιοι ( του ιδίου φυράματος με τους ίδιους βεβαίως), ή τι θα γίνει με το έγκλημα που ΜΠΗΚΕ στο ίδιο μας το σπίτι με την ανοχή των (ψευτο)νόμων τους, τους ναρκομανείς, τους ατιμώρητους καταπατητές και πάσης φύσεως απατεώνες ή με της «κάθε καρυδιάς καρύδι» αγνώστου κατασκευής και προελεύσεως που μας κουβαλήθηκε εδώ κλπ κλπ, ας σκεφτούμε ΑΠΛΑ:
Συμφωνείς λοιπόν ψηφοφόρε στο ότι οι μέχρι τώρα ήταν ΑΠΟΤΥΧΕΣ (διαβάζεται αποτύχες = μέγιστοι αποτυχόντες) περιωπής και ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ, ναι ή όχι;
Αν πεις ΝΑΙ, ύστατη στιγμή λοιπόν να ψηφίσεις οποιονδήποτε ΑΛΛΟΝ εκτός απ΄αυτούς όλων των γνωστών αποχρώσεων που χρόνια μας ταλανίζουν. Εκτός αν τους (ξανα)θέλεις εκεί για ακόμη μεγαλύτερη… αποτυχία!
ΑΥΤΗ θα είναι η ΜΕΓΑΛΗ σου νίκη! Μια καινούργια αρχή! ΔΕΝ θα είναι δα και λίγο!
Με «ζόρι» μεν στη αρχή, αλλά σιγά-σιγά θα δεις επιτέλους μάλλον να αλλάζουν οι καταστάσεις. Και όταν δεν είσαι πια «μπερδεμένος» όπως λες (και δικαίως), θα σκεφτείς καλύτερα και σοφότερα για παραπέρα…
Αν πεις ΟΧΙ, ΜΗΝ έχεις καμιά απαίτηση μετά για κάτι καλύτερο. Ακροβολίσου κι εσύ ψάχνοντας κανέναν βουλευτάκο για το ρουσφετάκι σου, κάνε τον ίσως και… κουμπάρο για να «καμαρώνεις», τέντωσε τον λαιμό σου δίπλα σε κανέναν από δαύτους για καμιά «σέλφι», ξύπνα και κοιμήσου με το «βόλεμα» της κόρης και του γιού σου. Μα πρόσεξε! Δεν θα βγάλεις «κιχ» για τις σφαλιάρες που θα γίνουν μπουνιές και που θα συνεχίσεις να τρως (και να τρώμε)…
«Ραγιάδες εσείς, ραγιάδες τα παιδιά σας, ραγιάδες και τα παιδιά των παιδιών σας…!»
( Φιλμ «Παπαφλέσσας»), ο ομώνυμος ήρωας προς κάποιους (άτολμους) που σοφίζονταν «λόγους» για αναβολή της Επανάστασης).
