Δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί πολίτες στην Ελλάδα και την Κύπρο, εκτός των «ψεκασμένων», που να μην επιθυμούν την βελτίωση των σχέσεων της Άγκυρας με την Αθήνα και τη Λευκωσία.
Όπως έχω τονίσει πολλές φορές, όσοι άνθρωποι προτιμούν τον πόλεμο από την ειρήνη, είναι σχιζοφρενείς. Όσοι ζήσαμε ένα πόλεμο -δεκαεξάρηδες νοιώσαμε την φρίκη του τουρκικού Αττίλα- θα παλέψουμε για την επικράτηση της ειρήνης.
Όχι, όμως, με οποιοδήποτε κόστος. Και εννοώ την παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. Ο άνθρωπος στην Ελλάδα και την Κύπρο που θα σκεφθεί και μόνο να αγοράσει την ειρήνη, αλλά να πουλήσει σπιθαμή ελληνικής ή κυπριακής γης, δεν θα υπάρχει πολιτικά την επόμενη ημέρα.
- Και θα είναι τυχερός/τυχερή αν εξαφανιστεί μόνο πολιτικά. Διότι, σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν ομιλούμε για «τολμηρό πολιτικό», αλλά ένα για ενδοτικό πολιτικάντη, που δεν εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα.
Γράφοντας αυτά, ΔΕΝ πιστεύω ότι έχουμε στην Ελλάδα (και στην Κύπρο) πολιτικούς που θα υποχωρήσουν στους εκβιασμούς και τις απειλές της Τουρκίας για να κερδίσουν μία ερμαφρόδιτη ειρήνη.
Το θέμα, με λίγα λόγια, είναι να συμβεί το πολύ απλό, που εισηγήθηκε ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ και έχει υιοθετήσει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ υπό την ηγεσία του υπουργού Εξωτερικών, Άντονι Μπλίνκεν:
Να επικρατήσει, δηλαδή, η ειρήνη με την Τουρκία, εάν οι πολιτικοί της αποδεχθούν να δημιουργήσουν μία κανονική χώρα, η οποία θα σέβεται τους συμμάχους της και το Διεθνές Δίκαιο και πάνω απ’ όλα τους γείτονες της.
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν έχουμε την παραμικρή ελπίδα να συνέλθουν οι Τούρκοι πολιτικοί ηγέτες. Το βλέπω «χλωμό», αν όχι αδύνατον. Αλλά, η Ελλάδα και η Κύπρος δεν έχουν την πολυτέλεια να μην επιδιώκουν την ειρήνη. Δυστυχώς, την ίδια στιγμή, πρέπει να προετοιμάζονται και για τον πόλεμο.
Ο κ. Μενέντεζ και η μεγάλη ομάδα των Αμερικανών νομοθετών που τον ακολουθούν, δίνουν μία μεγάλη ευκαιρία στον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος αν την αρπάξει, θα βοηθήσει πρώτα απ’ όλα την Πατρίδα του. Τι του λένε;
Να τερματίσει τους εκβιασμούς εναντίον της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας, να σεβαστεί όλους τους γείτονες του και να μην τους απειλεί. Να σταματήσει τα πάρε-δώσε με τη Μόσχα και το Ιράν, να διακόψει την ανάρμοστη σχέση με την Κίνα, να ξαναγίνει σύμμαχος του ΝΑΤΟ και να σέβεται τις υποχρεώσεις του απέναντι στα υπόλοιπα κράτη-μέλη. Και βέβαια να αποδεχθεί μία έντιμη διευθέτηση που θα επανενώσει την Κύπρο.
- Οι προϋποθέσεις -για να μην τις χαρακτηρίζουμε όρους ή τελεσίγραφα- μπορούν να γίνουν εύκολα αποδεκτές από την Τουρκία. Διότι στην πραγματικότητα είναι ανωδυνες υποχωρήσεις.
Εάν οι ηγέτες της σκέφτονταν όπως, ας πούμε, οι εκάστοτε πρόεδροι και πρωθυπουργοί της Ελλάδας, της Κύπρου και όλων των χωρών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), η ανατολική Μεσόγειος θα ήταν μία μεγάλη θάλασσα ειρήνης.
Οι Αμερικανοί νομοθέτες, με επικεφαλής τον κ. Μενέντεζ, έχουν λάβει κάποιες αποφάσεις τις οποίες ΔΕΝ θα έλεγα ότι απορρίπτει η κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν. Εξηγούν με σαφήνεια ότι δεν μπορούν να επιτρέψουν την στρατιωτική ενίσχυση της Τουρκίας, εάν δεν εξασφαλίσουν ότι τα αμερικανικά όπλα δεν θα χρησιμοποιούνται εναντίον των συμμάχων της Αμερικής.
Το επόμενο διάστημα μέχρι και τις 14 Μαϊου θα ακούσουμε πολλά και θα πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι διότι η προπαγανδιστική μηχανή του Ερντογάν αναζητά «να βγάλει από τη μύγα ξίγκι» για να το χρησιμοποιήσει εναντίον των αντιπάλων της.
Επιχείρησε να παρουσιάσει μία άνευ σημασίας συμφωνία για τα F-16 που διαθέτει η Τουρκία, ως αποδοχή του μεγάλου πακέτου που ζητά από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και στόχευε να κοροϊδέψει τους ψηφοφόρους ότι η δήθεν σκληρή στάση του Τούρκου προέδρου απέναντι της Αμερικής παράγει αποτελέσματα. Όνειρα θερινής νυχτός…
Τα πράγματα με τα αμερικανικά F-16 που απαιτεί να αγοράσει η Τουρκία είναι πολύ απλά. Για να επιτραπεί να πουληθούν στην κατοχική δύναμη πρέπει να δεχθεί τις προϋποθέσεις του Κογκρέσου. «Κουκιά καθαρισμένα», που λέμε και στην Κύπρο.
Ούτε στέκει η πληροφορία ότι επειδή η Ελλάδα θα πάρει -και θα τα αγοράσει σύντομα- τα μαχητικά F-35, η Τουρκία πρέπει να προμηθευτεί τα 80 F-16. Δεν παίζεται τόσο μπακαλίστικα το πολιτικό παιγνίδι στην Ουάσιγκτον, ούτε πρόκειται για τουρκικό παζάρι… Οι Αμερικανοί νομοθέτες παίζουν ντόμπρα.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Μερικοί παρεξήγησαν τη χθεσινή αναφορά μου στη “Διπλωματία των Σεισμών”. Ας γίνω πιο σαφής. Τα αποτελέσματα αυτής της διπλωματίας τα βλέπουμε διά γυμνού οφθαλμού. Η Αθήνα μέσω του κ. Νίκου Δένδια σέβεται τα όποια συμφωνηθέντα. Αντίθετα, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου με συχνές δηλώσεις του επανεφέρει τις απαράδεκτες και παράνομες διεκδικήσεις της Τουρκίας. Όμως, στην Ουάσιγκτον τα πράγματα παρουσιάζονται διαφορετικά: Ότι δήθεν η Ελλάδα και η Τουρκία είναι στα πρόθυρα συμφωνίας που θα επιλύσει τα προβλήματα τους. Αυτό είναι ψέμα, το οποίο δυσκολεύει το έργο των Αμερικανών νομοθετών, που υποστηρίζουν την Ελλάδα. Άρα, η ελληνικής διπλωματία στο ανώτατο επίπεδο, πρέπει να διορθώσει αυτήν τη λάθος εικόνα…
- Ο Μιχάλης Ιγνατίου είναι διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο και συγγραφέας. Είναι ο ιδρυτής της ιστοσελίδας Hellas Journal
