Λακωνικό «πιπεράτο» του Καθηγητή Πιπερόπουλου
Με τον παλιό και αγαπητό μου συμμαθητή από το 4ο Δημοτικό Σχολείο τον Ανέστη «αυτόν που μου περιέγραψε αριστοτεχνικά την αλληλοϋποστήριξη Ελλάδας Τουρκίας για θέσεις στον ΟΗΕ ως ανταλλαγή ενός λίτρου γάλατος κατσίκας με μια κατσίκα» διασταυρώθηκαν πάλι χθες το απόγευμα οι δρόμοι μας…
«Κύριε Καθηγητά…»
Ξεκίνησε την φράση του και τον διέκοψα πριν συνεχίσει λέγοντάς του:
«Ανέστη πάρτο πίσω και πες μου φίλε Γιώργη για να συνεχίσουμε…»
Κοντοστάθηκε ξαφνιασμένος ο Ανέστης, πήρε μια γρήγορη ανάσα και συνέχισε…
«Φίλε Γιώργο χάρηκα γιατί έμαθα ότι επέστρεψες στα πάτρια εδάφη μετά από 65 χρόνια αλλά δεν πας για βουλευτής, περιφερειάρχης ή δήμαρχος…»
«Ανέστη έτσι είναι» απάντησα χαμογελώντας και συμπλήρωσα «μπορείς να προσφέρεις πολλά στον τόπο σου και τους συμπολίτες χωρίς να είσαι πολιτικό πρόσωπο, συμφωνείς;»
Με αγκάλιασε ο Ανέστης, μου ρίχνει και ένα κεφάλι στο μπόι, και, μολονότι αγνά Θεοσεβούμενο άτομο μου λέει ο «αθεόφοβος»:
«Φίλε Γιώργο στην πολιτική, όπως την καταντήσαμε τη Δημοκρατία που είναι εφεύρεση των προγόνων μας όπως μας έλεγαν και οι δάσκαλοί μας, ο ΛαΊτσας, ο Νίτσης, και ιδιαίτερα ο Αρναούτογλου χρειάζεται να έχεις πολύ χρήμα ή να επιθυμείς να αποκτήσεις πολύ χρήμα, και να είσαι καλά δικτυωμένος με στοές και κατακόμβες…»
«Ανέστη ΔΕΝ είναι όλοι και όλες που μπλέκονται στην Πολιτική έτσι» του αντέταξα.
«Φίλε Γιώργο εγώ σου είπα τον κανόνα και σαν σοφός Πανεπιστημιακός δάσκαλος το ξέρεις ότι σε κάθε κανόνα υπάρχου και οι εξαιρέσεις…»
«Ανέστη πάρε πίσω το ‘σοφός’ και θα συμφωνήσω…»
Χαμογελάσαμε σαν χαζοχαρούμενα σχολιαρόπαιδα που κέρδισε η ομάδα τους, και οι δυο παππούδες πια, αντευχηθήκαμε Καληνύχτα και Καλό Ξημέρωμα και χωρίσαμε…
