Του Α. Αντωνά.
Στις 30 Μαρτίου 1822 και μετά από έντονο κανονιοβολισμό, ο Καρα-Αλής αποβίβασε στην ακτή 7.000 άνδρες και με τη συνδρομή της τουρκικής φρουράς κατέστειλε εύκολα και σύντομα την εξέγερση, εκμεταλλευόμενος τον κακό σχεδιασμό της και τις έριδες για την αρχηγία μεταξύ Μπουρνιά και Λογοθέτη. Στη συνέχεια πυρπόλησε όλα τα περίχωρα και την πρωτεύουσα του νησιού και επιδόθηκε σε ανήκουστες σφαγές. Υπολογίζεται ότι από τους 117.000 χριστιανούς κατοίκους του νησιού, 42.000 σφαγιάστηκαν, 50.000 πιάστηκαν αιχμάλωτοι και 23.000 διέφυγαν προς τις επαναστατημένες περιοχές της Ελλάδας και τη Δυτική Ευρώπη.
Οι Τούρκοι έχασαν περίπου 600 άνδρες, ενώ αναφέρθηκαν και θύματα μεταξύ των Εβραίων, που διεκπεραιώθηκαν από τη Μικρασιατική ακτή στο νησί για να πλιατσικολογήσουν και επόπτευαν το δουλεμπόριο.Τα αιματηρά γεγονότα της Χίου προκάλεσαν αλγεινή εντύπωση στην Ευρώπη. Η κοινή γνώμη ξεσηκώθηκε και οι τάξεις των φιλελλήνων πύκνωσαν. Αυτόπτες μάρτυρες περιέγραψαν τις φρικιαστικές σκηνές στις εφημερίδες, ζωγράφοι (Ντελακρουά) τις απεικόνισαν και ποιητές (Ουγκώ, Χέμανς, Πιέρποντ, Χιλ, Σιγκούρνεϊ) έψαλλαν τη θλιβερά καταστροφή. Πολλοί έκαναν λόγο για το ασυμβίβαστο της τουρκικής φυλής με τον ανθρωπισμό, ενώ άλλοι τόνισαν την αδυναμία συνύπαρξης Χριστιανών και Μουσουλμάνων. Η ελληνική νέμεση θα έλθει σύντομα, με την ανατίναξη της τουρκικής ναυαρχίδας του Καρα-Αλή από τον Κωνσταντίνο Κανάρη (6 - 7 Ιουνίου 1822).
ΟΛΗ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΤΟΤΕ ΘΡΗΝΗΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΜΟΓΓΟΛΟΥΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΟΥΣ ΟΠΩΣ ΘΡΗΝΗΣΑΝ ΚΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΑΘΩΩΝ ΑΜΑΧΩΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ. ΟΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΕΙΣΒΑΛΛΟΥΝ ΣΕ ΞΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΥΝ ΧΩΡΙΣ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ... ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΗΣΕΙ...
ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΛΕΟΝ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΣΕ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΤΗΣ ΧΙΟΥ ΤΟ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΦΙΛΕΛΛΗΝΑΣ ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΣΦΑΓΙΑΣΘΕΝΤΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΡΦΑΝΩΝ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΛΩΝ ....
Το ποίημα «Το Ελληνόπουλο» γράφτηκε από τον Βίκτωρ Ουγκώ το 1828 και αναφέρεται στην καταστροφή της Χίου από τους Οθωμανούς Τούρκους στις 30 Μαρτίου 1822. Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα. καθρέφτιζε μεσ' τα νερά.
Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.
Η Χίο, τα' όμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα,
με τα κρασιά, με τα δεντρά
τ' αρχοντονήσι, που βουνά και σπίτια και λαγκάδια
και στο χορό τις λυγερές καμιά φορά τα βράδια
καθρέφτιζε μεσ' τα νερά.
Ερμιά παντού. Μα κοίταξε κι απάνου εκεί στο βράχο,
στου κάστρου τα χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχο
κάθεται, σκύβει θλιβερά
το κεφαλάκι στήριγμα και σκέπη του απομένει
μόνο μιαν άσπρη αγράμπελη σαν αυτό ξεχασμένη
μεσ' την αφάνταστη φθορά.
Φτωχό παιδί, που κάθεσαι ξυπόλυτο στις ράχες
για να μην κλαις λυπητερά, τ' ήθελες τάχα να 'χες
για να τα ιδώ τα θαλασσά
ματάκια σου ν' αστράψουνε, να ξαστερώσουν πάλι
και να σηκώσεις χαρωπά σαν πρώτα το κεφάλι
με τα μαλλάκια τα χρυσά;
Τι θέλεις άτυχο παιδί, τι θέλεις να σου δώσω
για να τα πλέξης ξέγνοιαστα, για να τα καμαρώσω
ριχτά στους ώμους σου πλατιά
μαλλάκια που του ψαλιδιού δεν τάχει αγγίξει η κόψη
και σκόρπια στη δροσάτη σου τριγύρω γέρνουν όψη
και σαν την κλαίουσα την ιτιά;
Σαν τι μπορούσε να σου διώξει τάχα το μαράζι;
Μήπως το κρίνο απ` το Ιράν, που του ματιού σου μοιάζει;
Μην ο καρπός απ' το δεντρί
που μεσ' στη μουσουλμανική παράδεισο φυτρώνει,
κ' έν' άλογο χρόνια εκατό κι αν πιλαλάει, Δεν σώνει
μεσ' απ' τον ίσκιο του να βγει;
Μη το πουλί που κελαηδάει στο δάσος νύκτα μέρα
και με τη γλύκα του περνάει και ντέφι και φλογέρα;
Τι θες κι απ' όλα τα αγαθά
τούτα; Πες. Τα` άνθος, τον καρπό; Θες το πουλί;
-Διαβάτη,
μου κράζει το Ελληνόπουλο με το γαλάζιο μάτι:
Βόλια, μπαρούτι θέλω. Νά. Μετάφραση στα ελληνικά: Κωστής Παλαμάς
Και στην Ελληνική Κύπρο ένα άλλο σκλαβωμένο Ελληνόπουλο, δεν είχε όπλο, ούτε βόλια, ούτε μπαρούτι και πολέμησε τους κατακτητές με κοτρώνες και τον ιστό της Ελληνικής σημαίας.
ΕΟΚΑ Δημητράκης Δημητριαδης: Μαρτύρησε 7 χρόνων, για την ελευθερία και την Ένωση.
Ο μικρότερος ήρωας από την Λάρνακα-Κίτιον, του απελευθερωτικού αγώνα ΕΟΚΑ 55-59.
14 Μαρτίου 1956.
ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ. Λάρνακα. Οι μαθητές του Εμπορικού Λυκείου κατεβαίνουν σε μια μαχητική διαδήλωση εναντίον των Άγγλων. Τους ακολουθούν οι μαθητές της Αστικής Σχολής Καλογερά. Ανάμεσά τους και ο μικρός σημαιοφόρος 7χρονος, Δημητράκης Δημητριάδης, μαθητής της Β’ Δημοτικού με όπλο την Ελληνική σημαία και με βόλια τις κοτρώνες …
Μια ακόμη ιστορία που δεν σου δίδαξαν ΠΟΤΕ.
Δημητράκης Δημητριάδης 14 Μαρτίου 1956: Πολεμούσε τους Άγγλους και Τούρκους επικουρικούς με κοτρώνες …Πολυβολήθηκε από Άγγλο στρατιώτη κατά τη διάρκεια μαθητικής διαδήλωσης για την ΕΝΩΣΗ της Κύπρου με την Ελλάδα. ΙΔΙΑ ΗΜΕΡΑ, ακριβώς ένα χρόνο μετά, ΑΠΑΓΧΟΝΙΖΟΥΝ τον μαθητή Ευαγόρα Παλληκαρίδη που έγραψε το ποίημα για τον μικρό Δημητράκη..
Πέτρα σε πέταγαν τα μικρά μου τα χέρια
σ’ ένοιωθα λευτεριά να ματώνεις στ’ αστέρια…
Κι έγινε ο Δημητράκης Δημητριάδης ο μικρότερος ήρωας του Αγώνα της ΕΟΚΑ .
Εκείνες τις ώρες, ένας άλλος μαθητής, δέκα χρόνια μεγαλύτερος, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, από την Τσάδα της Πάφου έγραφε:
«Τα παιδιά στον Αγώνα
-Και συ σκλαβόπουλο, γιατί θλιμμένο στέκεις και θωρείς;
Μήπως να πολεμήσεις δεν μπορείς;
-Όπλο δεν έχω , Καπετάνιο.
-Να, τις κοτρώνες.
Αρκετές για σένα, τον μικρούλη.
Και αρπάζει ο ήρως ο μικρός,
ο πιο μικρότερος απ΄όλους,
κοτρώνες,
για να φέρει Λευτεριά. “
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΓΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΟΜΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΕΚΕΣΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΖΩΝΤΑΝΕΥΕΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΕΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ – ΕΝΩΣΗ…. ΤΡΕΜΕΙΣ ΣΥΓΚΟΡΜΟΣ, ΝΟΙΩΘΕΙΣ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΗΡΩIKVN ΠΑΙΔΙΩΝ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΔΟΞΑΣΜΕΝΑ ΕΚΕΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΥΡΡΕΙΑ ΔΑΚΡΥΑ ΠΟΤΙΖΟΥΝ ΤΑ ΙΕΡΑ ΧΩΜΑΤΑ ΤΑ ΜΑΤΟΒΡΕΓΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΧΝΙΖΟΝ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΜΑΣ ….. ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ….
ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΟΜΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ ΠΟΥ ΘΡΗΝΗΣΕ ΚΑΙ ΥΜΝΗΣΕ Ο ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ ΟΤΑΝ ΜΕ ΤΙΣ ΚΟΤΡΩΝΕΣ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ, ΑΦΗΝΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΠΝΟΗ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΠΕΡΙΒΟΛΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΤΗΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΚΙΤΙΟΥ….
"ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ ΠΟΥ ΔΙΔΑΞΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΘΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…." ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΜΑΣ
Κύπρος αθάνατη ψυχή.
«Η μικρή Κύπρος είν΄ ο μικρούλης ήρωας,
που αν και μόνη κι΄ αβοήθητη, δεν θα λυγίσει,
ακόμη και με *ρότσες, θε να πολεμήσει…. Α.Α.
*Ρότσες=κοτρώνες
«Διαβάτη, μας, κράζουν το Ελληνόπουλα με το γαλάζιο μάτι …. Βόλια, μπαρούτι θέλουμε, να!» και για την σφαγή της Χίου μας....
Τίς εἶδεν ἢ τίς ἤκουσεν ποτέ του τέτοιον πρᾶμα,
Θεέ μου, πῶς ἀπόμεινες τὴν τόσην ἀνομίαν
καὶ πῶς τὸ καταδέχθηκες, δύναμις τῶν ἀγγέλων;
Ἐχάθησαν οἱ χριστιανοί· Θεὲ πῶς τὸ ἀπόμενες;
Ἐκείν᾿ την μέρα την σκοτεινή, την ἀστραποκαϊμένη,
τῆν μέρα της ἀσβολερῆς, τῆς μαυρογελασμένης,
τῆς θεοκαρβουνόκαυτης, πουμπαρδοχαλασμένης,
που ἔχασε ἡ μάννα τὸ παιδὶν καὶ τὸ παιδὶν τὴν μάνναν,
καὶ τῶν κυρούδων τὰ παιδιὰ ὑπᾶν ἀσβολωμένα,
δεμέν᾿ ἀπὸ τὸν τράχηλον καὶ τὸ οὐαὶ φωνάζουν
μὲ τὴν τρομάραν τὴν πολλήν, μὲ θρήνισμον καρδίας.
Νὰ πᾶμε ὅλοι κατ᾿ ἐχθρῶν, κατὰ τῶν Μουσουλμάνων,
καὶ δεῦτε εἰς ἐκδίκησιν, τρέχετε μὴ σταθῆτε,
τὸν Μαχουμέτην σφάξετε, μηδὲν ἀναμελεῖτε,
τὴν πίστιν των τὴν σκυλικὴν νὰ τὴν λακτοπατῆτε. (Λαογραφικό Κυπριακό ποίημα, θρήνος της Κωνσταντινούπολης. Απόσπασμα)
Κύπρος1974, 6000 αμάχους μεταξύ τους και πολλά παιδιά κατέσφαξαν οι Τούρκοι βάρβαροι.
Και προς αφύπνιση γνώσης-μνήμης και ιστορίας ... για τους αμετανόητους τούρκους βαρβάρους που "κάποιοι" επιθυμούν να τους τείνουμε χείρα φιλίας ... ΕΜΕΙΣ ΠΟΤΕ!
Ένα από τα δεκάδες τουρκικά ποιήματα, που φανερώνει το συνεχές άσβεστο μίσος των τούρκων βαρβάρων κατά του Ελληνισμού. Το απαγγέλλουν μετά τις κορανικές φιλοπόλεμες προσευχές τους... Είναι απείρου μίσους.
«Το Μίσος»
«Όσο υπάρχει ο πρόστυχος ο Έλληνας σ' αυτό το κόσμο δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου. Σαν στέκομαι και τον κοιτάζω τον σκύλο δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου, χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.
Εκδίκηση να πάρω είναι ο μοναδικός μου στόχος σαν αναμετρηθώ στης μάχης το πεδίο χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια να κλαδέψω σε μια μέρα δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου, χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.
Τα κεφάλια τριάντα χιλιάδων να πολτοποιούσα Τα δόντια δέκα χιλιάδων με την τανάλια να έβγαζα εκατό χιλιάδων τα πτώματα να σκορπούσα στις ρεματιές δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου, χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.
Ο κόσμος όλος ξέρει πόσο ανώτερος είναι ο Τούρκος και πόση κακοήθεια φωλιάζει στο μυαλό του Έλληνα πέντε χιλιάδων τα πτώματα να έκαιγα στους κλιβάνους δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου, χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.
Σαράντα χιλιάδες τους να σούβλιζα με την λόγχη μου, ογδόντα χιλιάδες τους να έστελνα στη κόλαση εκατό χιλιάδες τους να κρεμούσα στο σκοινί δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου, χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος!
Και περί Κορανίου τους ....
Tουρκία, η μοναδική χώρα στον κόσμο, που είναι υπερήφανη για την ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ της!
Αυτά τα απάνθρωπα όντα, ναι, είναι περήφανα για την βαρβαρότητα τους και γιορτάζουν επετείους καταπάτησης ξένων εδαφών και γενοκτονιών….Και αυτό οφείλεται στους δυτικούς συμμάχους και φίλους, που τους ανέχονται……
Και περί Κορανίου τους ενδεικτικά ολίγα...
Είμαστε οι βοηθοί του Αλλάχ και οι βεζύρηδες του Αγγελιοφόρου του. Πολεμούμε τον κόσμο μέχρι που να πιστέψουν στον Αλλάχ. Όποιος πιστέψει στον Αλλάχ και στον Αγγελιοφόρο του έχει εξασφαλίσει τη ζωή του και τα υπάρχοντά του από μας. Όσο για κείνον που δεν πιστεύει, θα τον πολεμήσουμε για πάντα για τον σκοπό του Αλλάχ. Ο φόνος του είναι μικρό πράγμα για μας» Σούρα (9: 69).»
«Φονεύετε τους απίστους όπου και αν τους βρίσκετε» (2: 190-193).
«Θυμηθείτε ότι ο Κύριός σας ενέπνευσε με τους αγγέλους (με το μήνυμα): “Είμαι μαζί σας δώστε αντοχή στους Πιστούς. Θα σπείρω τον τρόμο στις καρδιές των απίστων. Τσακίστε τους λαιμούς τους, και σακατέψτε τα ακροδάχτυλά τους”» (8: 12).
– «Όταν συναντάτε τους απίστους (στη μάχη), τσακίστε τούς λαιμούς τους· αργότερα, όταν θα τους έχετε πλήρως καθυποτάξει, δέστε τους γερά» (47: 4).
– «Πολεμήστε εκείνους που δεν πιστεύουν στον Αλλάχ, ούτε στην Ημέρα της Κρίσεως, ούτε θεωρούν απαγορευμένο εκείνο που έχει απαγορεύσει ο Αλλάχ και ο Αγγελιοφόρος του, ούτε παραδέχονται τη θρησκεία της Αλήθειας, απ’ τους ανθρώπους του Βιβλίου (Βίβλου) μέχρις ότου πληρώσουν το φόρο υποταγής, κι αισθάνονται καθυποταγμένοι» (9: 29).
Και «Από την πρώτη μαύρη μέρα που μπήκαν στην Ευρώπη οι οθωμανοί, ήταν το ΜΟΝΟ δείγμα της ανθρωπότητας που έδειξε τη μεγαλύτερη έλλειψη ανθρωπισμού. Οπουδήποτε κι αν πήγαν, μια πλατιά κηλίδα αίματος έδειχνε τα ίχνη της διαβάσεώς τους και σ΄ όλη την έκταση της κυριαρχίας τους ο πολιτισμός εξαφανιζόταν».
Γλάδστων, Πρωθυπουργός της Βρετανίας, 1876
Ας μην ξεχνάμε λοιπόν τους εκατοντάδες χιλιάδες εθνομάρτυρες μας που οι Τούρκοι σφάγιασαν διότι τότε οι νεκροί πεθαίνουνε όταν τους λησμονάμε.
ΣΤΗΝ ΧΙΟ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΟΛΥΠΑΘΗ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ.
Αντώνης Αντωνάς
