Φίλιππου Νικολόπουλου,
πρ. Α/τή Καθηγητή Παν/μίου Ινδιανάπολης,
Γραμ. των Σχολών και της Κοσμητείας του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός»
Ναι, αυτό το άρθρο μου ξεκινά με αυτόν τον σκληρό τίτλο, που αναφέρεται στους σημερινούς κυβερνώντες. Μετά από όσα ήρθαν στην επιφάνεια για τα αίτια και τις ευθύνες για το πρόσφατο πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα, δεν έχει τίποτε άλλο να πει κανείς για τη σημερινή κυβέρνηση. Και είναι απορίας άξιο γιατί η τελευταία δεν έχει ήδη παραιτηθεί.
Τον δρόμο τον έδειξε ο πρ. Υπουργός Μεταφορών Κ.Καραμανλής που η δήλωσή του ήταν χαρακτηριστική: «Παραιτούμαι και για τα διαχρονικά λάθη του ελληνικού κράτους και του ελληνικού πολιτικού συστήματος».Είχε στοιχειώδες φιλότιμο. Και σωστά έθεσε το ζήτημα σε υπερπαραταξιακή βάση: δεν πρόκειται για λάθη του ενός κόμματος ή του άλλου, αλλά συνολικά του ελληνικού κράτους. Όπως και όταν είχε γίνει η φοβερή πυρκαγιά στο Μάτι το 2018 και χάθηκαν πάλι άδικα 100 άνθρωποι, η τότε κυβέρνηση έπρεπε να είχε παραιτηθεί. Επί του προκειμένου δεν πρόκειται για «αμέλεια», πρόκειται για συνεχή κρατική στάση και πολιτική που είχε πάντα ως ενδεχόμενο να συμβεί φοβερό σιδηροδρομικό δυστύχημα. Και πάντα με βάση τα δεδομένα, που ήρθαν στην επιφάνεια (εξώδικο των σιδηροδρομικών εδώ και μήνες που επισήμανε τους εξαιρετικούς κινδύνους, απουσία τηλεπαρακολούθησης της πορείας των συρμών, που έτρεχαν με εξαιρετικά μεγάλες ταχύτητες, πρόβλημα με τον σταθμάρχη της Λάρισας κ.ά.). Εξάλλου είναι γνωστή η ρωμαϊκή ρήση «βαρειά αμέλεια ισούται με δόλο».
Είναι αδύνατο ο ελληνικός λαός να ανέχεται κυβερνήσεις στις οποίες προΐστανται ανεύθυνοι και ανίκανοι άνθρωποι, που τα ίδια τα γεγονότα δείχνουν ότι αποδεικνύονται εγκληματικά επικίνδυνοι. Δεν μπορεί να ανέχεται ανίκανους επικεφαλής κυβερνήσεων ουσιαστικά να «τοποθετούνται» από ξένα κέντρα, είτε λόγω οικογενειακού ονόματος (ας θυμηθούμε και πάλι τις λεπτομέρειες σχετικά με το πώς εξελέγη ο κ. Κ. Μητσοτάκης Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας) είτε για άλλους λόγους, ώστε τα προηγούμενα να τους χειραγωγούν και μέσω αυτών να περνούν τις πολιτικές που τα συμφέρουν. Δεν πρόκειται απλώς για λανθασμένες αντιλαϊκές πολιτικές ή αποφάσεις που δεν κατοχυρώνουν επαρκώς τα εθνικά μας συμφέροντα, αλλά για συνεχιζόμενη ανευθυνότητα (που δεν συγχωρείται για ολόκληρο κυβερνητικό και κρατικό μηχανισμό) που θέτει σε σοβαρό κίνδυνο την στοιχειώδη ασφάλεια των πολιτών!
Σε προηγούμενα άρθρα μου μίλησα για ασυμβατότητα μεταξύ βασικών κριτηρίων θεωρίας πολιτικής ανάπτυξης και του δήθεν «επιτελικού κράτους» του κ. Κ.Μητσοτάκη (με αφορμή την κυβερνητική ανικανότητα να αντιμετωπίσει θεομηνίες με πυρκαγιές, χιονοπτώσεις κ.ά.) αλλά επί του προκειμένου δεν υπάρχει ανάγκη για πιο λεπτές αναλύσεις και κριτικές. Τα πράγματα είναι χοντρά και οφθαλμοφανή. Η επιλογή της παρούσας κυβέρνησης είναι μονόδρομος: ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ, ως στοιχειώδες χρέος προς τη μνήμη των αδικοχαμένων πολιτών, ως στοιχειώδης συναίσθηση της τεράστιας ευθύνης του κυβερνητικού μηχανισμού.
