Του Μανόλη Καψή
Ποιο είναι το πιο εντυπωσιακό; Το ότι ο Τσίπρας αποφάσισε να απαλλαγεί από τον Πολάκη ή το ότι ο ακροδεξιός τραμπουκισμός του βουλευτή Χανίων έχει τόσους πολλούς οπαδούς μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ; Σημειώστε ότι με βάση τα όσα έγιναν γνωστά χθες βράδυ, ο Πολάκης τίθεται μεν εκτός ψηφοδελτίων, αλλά η διαγραφή του παραμένει σε εκκρεμότητα. Σε περίπτωση που τελικά δεν περάσει του Αλέξη Τσίπρα και ο βουλευτής Χανίων πέσει στα μαλακά, θα είναι βαρύ πλήγμα για τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα συνέλθει ποτέ.
Για το πώς αποφάσισε ο Αλέξης Τσίπρας να αποχωριστεί τον Παύλο Πολάκη (αν τελικά τα καταφέρει) υπάρχει ερμηνεία.
Υποτίθεται ότι τώρα που ο κ. Τσίπρας στρέφεται προς το κέντρο και την κεντροαριστερά, τώρα που θέλει να προσελκύσει και άλλα κοινά εκτός από τους φανατικούς συριζαίους και να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ, ο Παύλος Πολάκης είναι εμπόδιο και βαρίδι. Ολοι βλέπουν Πολάκη και το βάζουν στα πόδια. Προσωπικά δεν τη θεωρώ την πιο πιθανή ερμηνεία. Ο Αλέξης Τσίπρας ξέρει ότι δεν έχει καμία ελπίδα να προσεγγίσει τους ψηφοφόρους του κέντρου, το παιχνίδι χάθηκε ήδη εδώ και καιρό και ξέρει επίσης ότι δεν βγαίνει η προοδευτικιά κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, ούτε η κυβέρνηση ηττημένων.Αλλά φυσικά γνωρίζει πολύ καλά ότι η προσπάθεια διεύρυνσης στο κέντρο, είναι η μόνη στρατηγική για την επιβίωση του ΣΥΡΙΖΑ και για τον απεγκλωβισμό του από τα σημερινά ποσοστά ήττας, και αυτή η στρατηγική θα συναντά πάντα το εμπόδιο Πολάκης. Ισως λοιπόν είχε έρθει η στιγμή του αποχωρισμού. Άλλωστε αν κάποτε ο Πολάκης βοηθούσε στη συγκράτηση των διαρροών προς τα αριστερά, τώρα την ίδια δουλειά κάνει η προεκλογική πόλωση. Είναι πλέον λιγότερο χρήσιμος.
Πιο πιθανή εξήγηση για την οργή του Αλέξη Τσίπρα, θεωρώ ότι είναι η ανασφάλεια που νιώθει ο Αλέξης Τσίπρας, καθώς μετά και τις δεύτερες κάλπες της ενισχυμένης αναλογικής, θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια πραγματική εσωκομματική αμφισβήτηση για τη νέα του ήττα. Θα έχει χάσει ήδη 3 εθνικές εκλογές, συν τις δημοτικές και τις ευρωεκλογές του 2019. Θα έχει χάσει το προφίλ του ικανού και πρωθυπουργίσιμου. Ηταν δυνατόν για τον κ. Τσίπρα να ανεχθεί ένα στέλεχος που αμφισβητεί τα όσα λέει και κάνει; Που του απαντάει σε πραγματικό χρόνο στις συνεντεύξεις του; Που θέτει τελεσίγραφα; Αν δεν αντιδρούσε άμεσα και αποφασιστικά, δεν θα ήταν πια αρχηγός. Μένει να δούμε και τη συνέχεια...
Φυσικά, η απόφαση θα έχει συνέπειες.
Ο Παύλος Πολάκης ήταν και είναι ο σούπερ σταρ του έξαλλου κοινού του ΣΥΡΙΖΑ, οι δικές του χρυσαυγίτικες απόψεις για τη Δικαιοσύνη και την ελευθερία του Τύπου ξεσήκωναν τους αριστερούς χρήστες των social media, είχε κάνει "δουλίτσα" με τον τομέα τεκμηρίωσης, ήταν λαϊκός-αριστερός ήρωας. Τα έλεγε χύμα και τσουβαλάτα, έτσι όπως ήθελε το κοινό του. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος αυτός ο κόσμος, πόσο μάλλον αν τελικά ο βουλευτής οδηγηθεί και εκτός κόμματος, καθώς βλέπει ότι η επιστροφή στην εξουσία της αριστεράς είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, να μην πάει καν να ψηφίσει. Για να εκφράσει τον θυμό του και τη δυσφορία του για τη συμπεριφορά του κόμματος απέναντι στο ίνδαλμά του. Τυχόν διαγραφή του, θα κοστίσει στον ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά στην Κρήτη. Για τα Χανιά δεν συζητάμε καν... Αν πέσει στα μαλακά, θα έχει τσαλακώσει ανεπανόρθωτα τον Αλέξη Τσίπρα. Ένας ηγέτης που δεν μπορεί να διαγράψει ένα στέλεχος, δεν είναι ηγέτης. Τελεία.
Δεν γνωρίζουμε ούτε την τελική απόφαση, ούτε ποια θα είναι η αντίδραση του Παύλου Πολάκη μετά τις αποφάσεις της επιτροπής δεοντολογίας. Θα φτιάξει δικό του κόμμα; Το θεωρώ απίθανο. Θα συνεχίσει το αντάρτικο ή θα πάει με τον Βαρουφάκη; Δύσκολο να κάνει κανείς εκτίμηση με ένα τόσο αλλοπρόσαλλο και έξαλλο άτομο, αλλά δύσκολα θα βρεθεί αρχηγός που θα του προσφέρει στέγη. Σίγουρα δεν θα καθίσει σιωπηλός. Δεν θα σταματήσει να αρθρογραφεί στο facebook. Και θα συνεχίσει να είναι ο λαϊκός ήρωας των (μονίμως) αγανακτισμένων του ΣΥΡΙΖΑ.
Πώς εξηγείται όμως η δημοφιλία του Παύλου Πολάκη; Πώς το αριστερό ακροατήριο αποδέχεται και ενθουσιάζεται με αυτές τις ακροδεξιάς κοπής, φασίζουσες απόψεις για τους δημοσιογράφους και τους δικαστές, τους οποίους πρέπει να καθαρίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τη δεύτερη φορά; Πώς εξηγείται ότι ακόμα και αξιοπρεπείς άνθρωποι, αριστερών πεποιθήσεων, ανέχονται και δικαιολογούν τις αντιδημοκρατικές, αντιθεσμικές και βάρβαρες εξάρσεις του αψύ Κρητικού;
Μια ερμηνεία είναι ο οξύτατη πόλωση που έχουν προκαλέσει οι εκλογές. Η δαιμονοποίηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, που ακουμπάει και στο ιστορικό αντιδεξιό ρεύμα, είναι μια παράλληλη εξήγηση. Αλλά δεν αρκούν. Φαίνεται ότι ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ βιώνει μια κατάσταση μόνιμου θυμού και μια διαρκή αγανάκτηση. Μοιάζει σαν να είναι η οργή και η εξαλλοσύνη ταυτοτικό χαρακτηριστικό του. Σε αυτές τις αντιλήψεις δίνει φωνή, αυτές τις συναισθηματικές εξάρσεις εκφράζει αυθεντικά, καλύτερα και από τον Τσίπρα, o Παύλος Πολάκης.
Είναι η πεποίθηση που διαμόρφωσαν τα χρόνια του μνημονίου, ότι το παλιό, αστικό κομματικό σύστημα είναι παρελθόν και η υποψία ότι η ήττα το 2019, ήταν μια στημένη ιστορία από τα συμφέροντα, την διαπλοκή και τις ελιτ, με τη συνδρομή των διεφθαρμένων media; Είναι η κατασκευασμένη πραγματικότητα του καθεστώτος Μητσοτάκη που παρακολουθεί τα τηλέφωνα, φιμώνει δημοσιογράφους, κάνει εξώσεις και επιβάλει αυξήσεις στις τιμές, για να συντηρήσει τα καρτέλ και τους κερδοσκόπους;
Είναι πάντως σίγουρα και η ιδεολογία του επίσημου ΣΥΡΙΖΑ- πιστός στη λαϊκίστικη ενηλικίωσή του-ότι οι θεσμοί δεν έχουν καμία ιδιαίτερη, αυτόνομη αξία και η υπέρτατη αρχή είναι ο λαός. Ο λαός που θα αποφασίσει άλλωστε και για την ενοχή ή όχι του Νίκου Παππά και όχι τα δικαστήρια του αστικού κράτους. Αυτήν την αρχή υπηρέτησε πιστά, έστω και άκομψα (ακόμα και για τα δεδομένα του ΣΥΡΙΖΑ) ο Παύλος Πολάκης. Αυτές τις απόψεις υπερασπίστηκε, γι΄αυτό έγινε και λαϊκός ηγέτης.
Με άλλα λόγια, ακόμα και αν του περάσει του Αλέξη Τσίπρα, ο πολακισμός θα είναι πάντα παρών στον ΣΥΡΙΖΑ. Χαράς ευαγγέλια για τη Νέα Δημοκρατία.
