Μιλώντας για την 25η Μαρτίου και την Επανάσταση του 1821, μας αρέσει, συνήθως, να λέμε λόγια φανταχτερά, γεμάτα θριαμβολογίες και επαίνους. Σπάνια ακούγεται λόγος, που να ελέγχει και να προβληματίζει.
Η επέτειος, όμως, της 25ης Μαρτίου δεν είναι μόνον μια επέτειος ηρωϊκών αγώνων και πολεμικών κατορθωμάτων. Είναι ταυτόχρονα και μια πολύ καλή αφορμή, να κάνουμε όλοι μας μιαν άσκηση αυτοκριτικής και να αναρωτηθούμε:
Τι είναι αυτό, που μετράει περισσότερο για τους ήρωες του ’21; Είναι τα λόγια μας τα μεγάλα, οι παρελάσεις και η κατάθεση στεφάνων; Ή μήπως οι ψυχές τους λαχταράνε από εμάς άλλα πράγματα και κυρίως να τους μιμηθούμε στην πράξη, και η ζωή μας να είναι σύμφωνη με τα πιστεύω τους και τα ιδανικά τους;
Στα χρόνια μας, έχουμε κάνει, δυστυχώς, την Πατρίδα μας ένα απέραντο εργαστήριο αυτοκαταστροφής.
Οι αλήθειες του ’21 παραποιούνται, τα πρόσωπα των ηρώων σπιλώνονται, η Πίστη και τα Ιδανικά των προγόνων μας θάβονται.
Τα παιδιά μας μεγαλώνουν μέσα σε μια σύγχυση δαιμονική. Μπερδεύουν την φιλοπατρία με τον φασισμό. Βάζουν φωτιά στην τιμημένη και ένδοξη Ελληνική Σημαία, λες και πρόκειται για ένα οποιοδήποτε πανί.
Τρέφονται με τα δηλητήρια της αθεΐας, της παγκοσμιοποίησης και της παναίρεσης του οικουμενισμού και ντρέπονται να πουν, ότι γεννήθηκαν Έλληνες και Ορθόδοξοι.
Τις θυσίες των ηρώων του ’21, τα οράματα, τις αξίες και την πίστη τους, φτάσαμε να τα θεωρούμε παρακατιανά και παλιομοδίτικα. Αφ’ ότου λευτερωθήκαμε από τον τούρκικο ζυγό, πετάξαμε στα άχρηστα τον δοκιμασμένο δικό μας Τρόπο ζωής και λιμπιστήκαμε την κάλπικη γυαλάδα των ξένων.
Περιφρονήσαμε την Φιλοκαλία των πατέρων μας και προτιμήσαμε τα ξυλοκέρατα του πάπα και των προτεσταντών. Τυφλωθήκαμε από τα ψεύτικα και πλάνα ’’φώτα’’ των δήθεν πολιτισμένων της εσπερίας, και στο τέλος παγιδευτήκαμε για τα καλά.
Με δική μας, βεβαίως, υπαιτιότητα δώσαμε δικαιώματα στους σατανοκίνητους ευρωπαίους ’’σωτήρες’’ μας και στους ιθαγενείς συνεργάτες τους να μας εμπαίζουν, να μας τρομοκρατούν, να μας περιφρονούν και να μας εκμεταλλεύονται.
Και η αιτία ποιά είναι γιά όλη αυτή την παρακμή;
Λένε οἱ πατέρες μας: Αιτία είναι τά πάθη μας και η αμετανοησία μας.
Με έναν λόγο, δώσαμε πολύ μεγάλα δικαιώματα στόν πονηρό καί μας χορεύει στο ταψί.
Μέχρι πότε, όμως;
ΦΜ
