Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ, HELLAS JOURNAL
Η μπουνάτσα που επικρατεί στα ελληνοτουρκικά, τουλάχιστον σ’ ότι έχει να κάνει με το θαλάσσιο πεδίο, δίνει ευκαιρίες γι’ ανάσες στα πληρώματα του στόλου, αλλά και στο ναυτικό επιτελείο που δείχνει διατεθειμένο να επενδύσει στη συντήρηση των κύριων μονάδων ναυτικής κρούσης κι όχι μόνο.
Η ιστορία έχει διδάξει στο Πολεμικό Ναυτικό πως μια κρίση, παρόμοια μ’ εκείνη του 2020, ποτέ δεν είναι μακριά και ανά πάσα στιγμή μπορεί να συμβεί, ακόμη και τώρα μετά τη «διπλωματία του σεισμού» και την σημαντική για τις δυο χώρες, επίσκεψη του επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας ο οποίος σημείωσε κυρίως προς την Άγκυρα ότι πρέπει να πέσουν οι τόνοι με την Ελλάδα.
Τα παραπάνω είναι βασικοί λόγοι που τόσο στο Αρχηγείο στόλου, όσο και στο ναυτικό Επιτελείο θέλουν να λειτουργήσουν με όρους ρεαλισμού και οι παρούσες μονάδες να είναι ετοιμότατες.
- Μπορεί οι νέες ψηφιακές φρεγάτες να κατασκευάζονται στο Λοριάν και μάλιστα με ταχύς ρυθμούς από το προσωπικό του γαλλικού ναυπηγείου και το ελληνικό κλιμάκιο που έχει εγκατασταθεί εκεί. Μπορεί επίσης οι αποφάσεις για τις κορβέτες να βρίσκονται «επί θύραις» όπως σημείωσε πρόσφατα ο υπουργός εθνικής άμυνας.
Μπορεί παράλληλα το πράσινο φως για τον εκσυγχρονισμό των υφιστάμενων φρεγατών ΜΕΚΟ να θεωρείται πρώτη προτεραιότητα για τη σημερινή ηγεσία του ναυτικού. Όμως όλα τα παραπάνω αφορούν ένα ισχυρό πλωτό τείχος που θα μπορεί να στηθεί αριστοτεχνικά προς τα τέλη της δεκαετίας κι όχι για παράδειγμα, αν απαιτηθεί το επόμενο διάστημα μέσα στα επόμενα δυο- τρία χρόνια.
- Αυτό σημαίνει ότι ο στόλος είναι υποχρεωμένος να πορευτεί με τα υφιστάμενα μέσα και αυτά να βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή κατάσταση ώστε ν’ ανταπεξέρχονται όχι μόνο σε ένα πιθανό σενάριο αντιμετώπισης κρίσης αλλά και στην καθημερινότητα, μέσα από την οποία αναδύονται πάντα νέες προκλήσεις.
Πολλές φορές έχει απαιτηθεί φρεγάτες του στόλου κι άλλοι τύποι πλοίων να λάβουν μέρος σε έκτακτες επιχειρησιακές απαιτήσεις που ορίστηκαν από την ηγεσία. Επιπλέον οι εκπαιδεύσεις και στο Πολεμικό ναυτικό με ξένες δυνάμεις έχουν λάβει τη μορφή «χιονοστιβάδας», με δυνάμεις που πλέουν σε ελληνικά νερά να ζητούν την από κοινού εκπαίδευση, δίπλα στα έμπειρα πληρώματα του πολεμικού ναυτικού.
Βεβαίως και από την ελληνική πλευρά επιδιώκονται αυτές οι εκπαιδεύσεις ώστε να υπάρχει πάντα η επίδειξη σημαίας και ισχύος στα νερά ελληνικής κυριαρχίας, τα οποία δεν είναι λίγες οι φορές που αμφισβητούνται και που πάντα το ναυτικό βρίσκεται εκεί να θυμίσει σε οποιονδήποτε επιβουλέα σε ποιον ανήκουν.
Στο παρελθόν η συντήρηση των φρεγατών τύπου Standard είχε επιτευχθεί χάρις στην εξοικονόμηση πληθώρας ανταλλακτικών από Αραβική χώρα και σαφώς το πείσμα των πληρωμάτων και των συνεργείων του Ναυστάθμου Σαλαμίνας.
Στην παρούσα συγκυρία τα πληρώματα και όσοι από το εξειδικευμένο προσωπικό έχει απομείνει στο ναύσταθμο δίνει τον δικό του αγώνα να κρατήσει ετοιμοπόλεμα τα πολύτιμα αυτά πλοία που απέδειξαν ότι παρά τα σαράντα και πλέον χρόνια που βαραίνουν το κατάστρωμά τους, έχουν τη δική τους επιχειρησιακή αξία.
Το ίδιο ισχύει και για τις φρεγάτες ΜΕΚΟ μιας κι ακόμη δεν έχει γίνει το επόμενο βήμα που αφορά τον εκσυγχρονισμό των τεσσάρων αυτών μονάδων, αλλά και για τα μικρότερα πλοία, όπως οι πυραυλάκατοι, υποβρύχια, κανονιοφόροι, κ.ο.κ.
https://hellasjournal.com
.webp)
