Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ, Hellas Journal
Ο «Άρης 10», ο διοικητής της 338 Μοίρας ήταν ο πρώτος που απογειώθηκε με το διθέσιο F-4 Phantom, την προηγούμενη της εξοδίου ακολουθίας στην Τρίπολη, όπου συμμαθητές από την Ικάρων, φίλοι και συνάδελφοι του Μάριου- Μιχαήλ Τουρούτσικα, είπαν το στερνό αντίο στον 29χρονο Υποσμηναγό.
Ο διοικητής της 338 Μοίρας «Άρης» ήταν αυτός, που παρά τη συναισθηματική φόρτιση από τον χαμό των δυο αεροπόρων του, ανέβηκε με το ζευγάρι του στο διθέσιο cockpit του βομβαρδιστικού και απογειώθηκε από τον διάδρομο της 117 Πτέρυγας Μάχης, στέλνοντας έτσι το μήνυμα στα δικά του «γεράκια».
Στο έδαφος, οι μηχανικοί της 117 Πτέρυγας Μάχης και της 338 Μοίρας «Άρης» «ξεσκόνισαν» τα διαθέσιμα F-4 Phantom, ώστε η μοίρα να μην χάσει μέρα διαθεσιμότητας. Παρά το δυστύχημα, παρά την ανοιχτή διερεύνηση από την αρμόδια επιτροπή που έχει κατασκηνώσει στην Ανδραβίδα και εξετάζει τα ευρήματα που περισυνελέγησαν από την θάλασσα, η Μοίρα ώρες μετά το συμβάν απογειώνεται με τους αξιόπιστους «γερόλυκους» της Πολεμικής Αεροπορίας.
Ήδη από το αεροπορικό Επιτελείο έχει εκφραστεί η αμέριστη συμπαράσταση και εμπιστοσύνη στη δουλειά και τις γνώσεις των μηχανικών, οι οποίοι πολλά χρόνια κάνουν τ’ αδύνατα δυνατά, ώστε τα Phantom να δηλώνουν υψηλότατες διαθεσιμότητες, σε σχέση μάλιστα με άλλες αεροπορίες που διαθέτουν και πετούν επιχειρησιακά τον ίδιο τύπο.
Οι αεροπόροι της Ανδραβίδας φέρονται να έχουν ζητήσει από το επιτελείο, στον ημερήσιο προγραμματισμό και στις ασκήσεις να πετούν ακόμη περισσότερο και να βρίσκονται εκεί που χρειάζεται ώστε η Μοίρα του «Άρη» ν’ αφήσει πίσω της την κακιά την ώρα του τραγικού περιστατικού που έστειλε στον θάνατο τους συναδέλφους τους.
Για τον Στάθη…για τον Μάριο…συνεχίζουμε
«Όταν κάνεις αυτή τη δουλειά, αναζητάς αν στο δυστύχημα εμπλέκεται ο συμμαθητής, ο φίλος, ο γνωστός. Αν είναι, τότε ο πόνος είναι βαρύς και καταβάλει κάθε άνθρωπο. Αν όχι τότε προσπαθείς να κλείσεις τ’ αυτιά σου και να συνεχίσεις. Προσπαθείς- δεν είναι εύκολο- να μην σκέφτεσαι ώστε να έχεις την ελάχιστη επιρροή. Συνεχίζουμε την προσπάθεια γι’ αυτά τα παιδιά και για την πατρίδα στην οποία ορκιστήκαμε. Αυτά για τους αμύητους».
Τα παραπάνω είναι λόγια σκληρά αλλά η πραγματικότητα. Και κανείς αεροπόρος δεν μπορεί να κάνει βήμα πίσω από την καθημερινή εξάσκηση και την αποστολή του, όσο πόνο κι αν έχει μέσα του για τον χαμό δυο νέων Αξιωματικών, 29 και 31 ετών.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι έμπειροι αεροπόροι, μαζί με την ηγεσία του αεροπορικού Επιτελείου που βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή στην Ανδραβίδα εκείνο που έκαναν είναι να επαναλάβουν σε μηχανικούς και αεροπόρους ότι όλοι μαζί αποτελούν μια ομάδα που έχει συγκεκριμένη αποστολή, η οποία δεν χωρά εκπτώσεις.
Την ίδια ώρα οι άλλες πολεμικές μοίρες βρίσκονται στην κυριολεξία στον αέρα. Εκπαίδευση- εκπαίδευση- εκπαίδευση. Το δόγμα διαρκείας που έχει μετατρέψει την Ελληνική πολεμική αεροπορία, με ιδρώτα αλλά και αίμα, στην κορυφαία αεροπορία της Γηραιάς Ηπείρου και που όλοι οι σύμμαχοι θέλουν να πετάξουν μαζί με τα «μπλε φτερά». Μέχρι και βόμβες αφέθηκαν σε πεδίο βολής από τα «γεράκια» της αεροπορίας, στο πλαίσιο του καθημερινού, επίπονου προγράμματος των ασκήσεων, το οποίο έχει εκπονηθεί και εγκριθεί από το Τακτικό Αρχηγείο.
Η λεπτομέρεια της ημέρας που έχει ιδιαίτερη σημασία γι’ αυτές τις δύσκολες ώρες, είναι ότι συμμαθητές από την Σχολή Ικάρων του Υποσμηναγού Μάριου- Μιχαήλ οι οποίοι βρίσκονταν σε readiness ανέφεραν πως ήθελαν να παραβρεθούν στη νεκρώσιμη ακολουθία στην Τρίπολη. Το Επιτελείο δίχως δεύτερη σκέψη έστειλε ιπταμένους στις Σμηναρχίες Μάχης για την αλλαγή της επιφυλακής και οι συμμαθητές του Υποσμηναγού τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία, εκεί που αγναντεύει αιώνια το αγαπημένο του όρος Μαίναλο, στο οποίο πολλές φορές πετούσε και γίνονταν μαζί με το F-4 Phantom ένα με τις βουνοκορφές…
