Η αμερικανική γραφειοκρατία έχει μολυνθεί με φιλοτουρκισμό από την εποχή του Χένρι Κίσιγκερ: Υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις (video)
Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν με τον εκπρόσωπο Νέντ Πράις. Διακρίνεται και ο ανταποκριτής της Hellas Journal στο Λευκό Οίκο και στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Μιχάλης Ιγνατίου. Φωτογραφία State Department by Freddie Everett
Μερικές φορές, νομίζω, ότι δεν δίνουμε ιδιαίτερη σημασία σε κάποιες αμερικανικές ανακοινώσεις, -και δεν μας αδικώ- διότι βαρεθήκαμε τα λόγια και απαιτούμε έργα. Και έχουμε δίκιο να ζητούμε έργα, όχι μόνο επειδή χορτάσαμε από λόγια, αλλά και για ένα άλλο λόγο:
Η Τουρκία είναι πλέον ο χειρότερος σύμμαχος για την Αμερική και το ΝΑΤΟ, και ο καλύτερος για τη Ρωσία του Βλαδίμηρου Πούτιν. Παρ’ όλα αυτά, οι φίλοι μας οι Αμερικανοί, επιμένουν να την χαρακτηρίζουν σημαντική φίλη της Δύσης.
Δεν θα σταματήσω να το επαναλαμβάνω: Δεν είναι φίλη και σύμμαχος των δυτικών. Ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας, εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία της Μόσχας και είναι ο «δούρειος ίππος» των Ρώσων μέσα στο ΝΑΤΟ.
Τα προβλήματα που δημιουργεί ο Ερντογάν στη Δύση, ούτε στα πιο τρελά του όνειρα μπορούσε ο Πούτιν να τα φανταστεί και να τα σχεδιάσει. Αυτή είναι η κατάσταση με λίγα λόγια.
Μπορεί να συναντήσει κανείς μερικούς διπλωμάτες, που παραδέχονται τα παραπάνω. Αλλά, μπορεί να μιλήσει και με άλλους στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, στο Πεντάγωνο και στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας (NSC) του Λευκού Οίκου και να πάθει την πλάκα του.
Σου λένε κατάμουτρα αυτά που υποστηρίζουν δημόσια για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο και να μην τους πρήζουν οι Τούρκοι. Οπότε, ότι ακούμε στις ενημερώσεις, ισχύει και στις κουβέντες του παρασκηνίου.
Για να μην τους αδικώ, σε μερικά θέματα οι Αμερικανοί λαμβάνουν καλές θέσεις -και εκνευρίζουν τον Ερντογάν και τα τσιράκια του στην Άγκυρα και την Ουάσιγκτον. Διότι κολαούζους έχει και στην αμερικανική πρωτεύουσα.
Την Τετάρτη, υποβλήθηκαν δύο ερωτήσεις από τους Έλληνες ανταποκριτές της Ουάσιγκτον. Πιστεύω ότι οι απαντήσεις ήταν καλές -βασικά δόθηκε η ίδια απάντηση σε δύο διαφορετικές ερωτήσεις. Ήταν, λοιπόν, καλές και δεν τις κρίνω μόνο επειδή διαμαρτυρήθηκε ο πρέσβης της Τουρκίας, όπως άλλωστε κάνει πάντα.
Άκουσα από φίλους δημοσιογράφους ελληνικών καναλιών, ότι στις απαντήσεις δεν αναφέρθηκε η λέξη Τουρκία. Μα οι ερωτήσεις των Ελλήνων ανταποκριτών στοχεύουν πάντα την κατοχική δύναμη. ΟΧΙ την Ελλάδα.
Η μία αναζητούσε απαντήσεις για την πιθανότητα αμερικανικής μεσολάβησης για τις θαλάσσιες ζώνες, μεταξύ της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Κύπρου. Και αυτό επειδή ένας Τούρκος ανταποκριτής επιχείρησε νέα προβοκάτσια, όπως είναι η … “σπεσιαλιτέ” του,
Και η δεύτερη έθεσε ένα σοβαρό θέμα που ενδιαφέρει την Ελλάδα σε σχέση με τις απειλές της Τουρκίας. Η Αθήνα, ρώτησαν, εξετάζει την επιλογή να ασκήσει το δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα της χώρας στα δώδεκα μίλια νότια της Κρήτης. Και ζητούσαν την αμερικανική αντίδραση.
Ο εκπρόσωπος, σε γραπτή μάλιστα απάντηση, ανέφερε τα εξής, που όπως προανέφερα είναι η θέση της αμερικανικής υπερδύναμης:
«Δεν υπάρχει αλλαγή στη μακροχρόνια θέση των ΗΠΑ. Πιστεύουμε ότι η κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα όλων των χωρών πρέπει να είναι σεβαστές και να προστατεύονται.
Ως θέση αρχής, ενθαρρύνουμε όλα τα κράτη να επιλύουν τα ζητήματα θαλάσσιας οριοθέτησης ειρηνικά σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο.
Ενώ γενικά οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν παίρνουν θέση για τις διαφορές στα θαλάσσια σύνορα άλλων κρατών, καλούμε όλα τα μέρη να απέχουν από όλες τις ενέργειες που ενέχουν τον κίνδυνο να αυξήσουν τις εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.
Συνεχίζουμε να ενθαρρύνουμε τους συμμάχους και τους εταίρους μας να συνεργαστούν για τη διατήρηση της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή και για την επίλυση των διαφορών με διπλωματικό τρόπο».
Με ενοχλούν βαθύτατα αυτές οι κουβέντες του τύπου «ενθαρρύνουμε τους συμμάχους και τους εταίρους μας» ή «καλούμε όλα τα μέρη να απέχουν από όλες τις ενέργειες».
Θυμίζω ότι ο πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Γερουσίας, Ρόμπερτ Μενέντεζ συνέστησε πολλές φορές, και μάλιστα δημόσια, σε Αμερικανούς αξιωματούχους να σταματήσουν να χρησιμοποιούν αυτές τις φράσεις. Αντιλαμβάνομαι ότι έστειλε και σχετική επιστολή στην ηγεσία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Αλλά -και πρόκειται για δυσάρεστη πραγματικότητα- η αμερικανική γραφειοκρατία έχει μολυνθεί με φιλοτουρκισμό από την εποχή του Χένρι Κίσιγκερ. Από τότε, ρίχνουν την Ελλάδα και δικαιολογούν όλα τα ανομήματα της Τουρκίας.
Βεβαίως, δεν είναι όλοι οι Αμερικανοί διπλωμάτες ίδιοι. Υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις, που άλλωστε κάνουν και τη διαφορά. Και ένα καλό παράδειγμα είναι η νέα πραγματικότητα στην Αλεξανδρούπολη…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Χθες, στην καθημερινή ενημέρωση των δημοσιογράφων, ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Νεντ Πράις έκανε δύο δηλώσεις για την Τουρκία, απαντώντας σε “φυτευμένες” ερωτήσεις Τούρκων ανταποκριτών:
Η μία ήταν “θριαμβευτική” για τις δήθεν προσπάθειες του Ταγίπ Ερντογάν να σταματησει τον πόλεμο μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας, κάτι βεβαίως που δεν ισχύει. Και
Η δεύτερη ήταν πολύ κριτική για την απόφαση του Ερντογάν να συναντηθεί με τον πρόεδρο της Συρίας, Άσαντ. Άντε τώρα να βγάλει κανείς άκρη με την αμερικανική εξωτερική πολιτική… Ότι νάναι!!!
Ο Μιχάλης Ιγνατίου είναι διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο και συγγραφέας.
