Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Η παρούσα ελληνική κυβέρνηση έχει αποφασίσει ένα θηριώδες εξοπλιστικό πρόγραμμα, που θα γονατίσει την ελληνική οικονομία και θα εκτοξεύσει το εξωτερικό χρέος της χώρας, υποστηρίζοντας ότι η χώρα το έχει ανάγκη λόγω της τουρκικής απειλής.
Εμείς πιστεύουμε ότι πρόκειται για καταστροφική απόφαση για διάφορους λόγους και ότι αν χρειαζόμαστε όπλα, χρειαζόμαστε άλλα όπλα. Το θέμα δεν είναι τι πιστεύουμε εμείς, αλλά τι λέει η κυβέρνηση. Και η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι αυτό το πρόγραμμα είναι αναγκαίο για να αμυνθεί η χώρα.
Έκρυθμη η κατάσταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας
Ταυτόχρονα βρισκόμαστε στο υψηλότερο σημείο έντασης των τελευταίων δεκαετιών στα Ελληνοτουρκικά, με τον κ. Ερντογάν να απειλεί κάθε βδομάδα την Ελλάδα ότι θα τη βομβαρδίσει ή και θα εισβάλει κατά το πρότυπο της εισβολής στην Κύπρο (το «θα έρθουμε μια βραδιά» παραπέμπει στο τουρκικό σύνθημα του 1974). Πριν από δύο χρόνια, το καλοκαίρι του 2020, βρεθήκαμε άλλωστε τρεις φορές στα πρόθυρα καταστροφικής σύρραξης στην Ανατολική Μεσόγειο.
Υπάρχουν πολλοί στην Ελλάδα και στην Τουρκία που δίνουν περιορισμένη σημασία στις απειλές αυτές. Υποστηρίζουν ότι είναι «μπλόφα», ότι εκφέρονται για προεκλογικούς ή για αποτρεπτικούς λόγους, αφού η Άγκυρα έχει επανειλημμένως εκφράσει την πεποίθηση ότι η Ελλάδα έχει γίνει μια αποικία των ΗΠΑ κι άλλων δυνάμεων που αποσκοπούν να «απομονώσουν» την Τουρκία στην Ανατολία ή και να της επιτεθούν, εν τέλει και να τη διαμελίσουν.
Οι τουρκικές απειλές άλλωστε συνοδεύονται σχεδόν πάντα από παροτρύνσεις προς την Αθήνα να παύσει να είναι «όργανο» εχθρικών δυνάμεων προς την Άγκυρα ή διατυπώνονται υποθετικά («αν δεν καθίσετε ήσυχα»). Σημειωτέον και οι αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα και ιδίως στην Αλεξανδρούπολη θεωρούνται από το τουρκικό στρατιωτικό κατεστημένο και την τουρκική πολιτική ηγεσία ως στρεφόμενες κατά της Τουρκίας.
«Ο Ερντογάν απειλεί την Ελλάδα αφενός για να αποτρέψει την Αθήνα από τυχοδιωκτισμούς στο Αιγαίο με τα χωρικά ύδατα ή άλλα θέματα, αφετέρου για να στείλει εμμέσως μήνυμα στις ΗΠΑ, από τις οποίες ζητά να μην επέμβουν στις τουρκικές εκλογές και να του δώσουν πράσινο φως στη Συρία». Βαράει το σαμάρι για να ακούσει ο γάιδαρος δηλαδή, είναι η εκτίμηση Τούρκου δημοσιογράφου.
Μπορεί οι ερμηνείες αυτές να είναι σωστές, μπορεί και να μην είναι. Έτσι κι αλλιώς η Ελλάδα δεν έχει αυτόνομο, δικό της τρόπο να αναλύει και να καταλαβαίνει την Τουρκία – ότι της πουν οι «σύμμαχοι». Αλλά θα ήταν άφρων κάποιος να μην πάρει καθόλου υπόψιν του τις απειλές, αλλά και το υπάρχον τώρα κλίμα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, όπως και τη σχεδόν απουσία οποιουδήποτε καναλιού επικοινωνίας μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας.
[Υπάρχουν διάφοροι νέο-εθνικόφρονες της πυρκαγιάς που θεωρούν ότι δεν πρέπει να υπάρχει οποιαδήποτε επαφή μεταξύ των δύο χωρών, κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι θα μεταδίδουν ΗΠΑ, Ισραήλ και όποιος άλλος ότι θέλουν στη μία χώρα για την άλλη. Ακόμα και στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου ΗΠΑ- ΕΣΣΔ διατηρούσαν κανάλια επικοινωνίας για να μαθαίνουν έγκυρα τι ακριβώς επιδιώκει ο αντίπαλος και να μην πάνε σε πόλεμο από παρεξήγηση].
Στο κλίμα που έχει δημιουργηθεί μπορεί να πάμε ευκολότατα σε καταστρεπτική σύρραξη, όχι γιατί κάτι τέτοιο το έχει αποφασίσει μία από τις πλευρές, αλλά από λάθος ενέργεια, από λάθος υπολογισμό ή από προβοκάτσια. Αν καταρριφθεί ένα αεροσκάφος ή βυθιστεί ένα πλοίο, η πλευρά που το χάσει θα βρεθεί υπό τεράστια πίεση να αντιδράσει στρατιωτικά. Και δεν υφίσταται σήμερα ο έλεγχος και των δύο χωρών από τις ΗΠΑ, που απέτρεψε στο παρελθόν τον γενικό πόλεμο μεταξύ τους.
Με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις στο σημείο που βρίσκονται και με την ελληνική κυβέρνηση να αποφασίζει θηριώδεις εξοπλισμούς επικαλούμενη την τουρκική απειλή, η ίδια αυτή κυβέρνηση τι κάνει;
1. Patriot στους Σαουδάραβες
Δημιουργεί επικίνδυνο κενό στην ελληνική αεράμυνα στέλνοντας ελληνικά αντιαεροπορικά συστήματα Patriot και Έλληνες αξιωματικούς στο αποτρόπαιο καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας, για να το βοηθήσει εναντίον του Ιράν, παραδοσιακού φίλου της Ελλάδας και του λαού της Υεμένης που υφίσταται γενοκτονία.
Σημειωτέον ότι το γεγονός δεν εξασθενίζει μόνο ουσιαστικά την άμυνα της Ελλάδας, σπιλώνει και την παγκόσμια εικόνα της, και αυτή η εικόνα δεν είναι ασήμαντη ακόμα και για την άμυνα της χώρας. Η Τουρκία, από την άλλη, με την πολιτική της έχει αυξήσει δραματικά το διεθνές πολιτικό της κεφάλαιο στην υφήλιο, καταλαμβάνοντας τώρα τη θέση που κάποτε κατείχε η Ελλάδα του Ανδρέα Παπανδρέου και η Κύπρος του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου.
2. Αφοπλίζοντας τα νησιά
Η κυβέρνηση πήρε όπλα ρωσικής κατασκευής, πολύτιμα για την άμυνα των νησιών του ανατολικού Αιγαίου και τα στέλνει στην Ουκρανία. «Τα ελληνικά όπλα σκοτώνουν τώρα τους κατοίκους του Ντονμπάς», διαμαρτυρήθηκε πρόσφατα ο πρέσβης της Ρωσίας στην Αθήνα, εγκαταλείποντας τη διπλωματική γλώσσα που συνήθως τον χαρακτηρίζει. Σημειωτέον ότι μεταξύ αυτών των κατοίκων είναι και πολλοί Έλληνες την καταγωγή.
Από τότε που επενέβη η Ρωσία στην Ουκρανία, η Αθήνα δεν παρακολουθεί απλώς τη γενική γραμμή του ΝΑΤΟ. Οι κύριοι Μητσοτάκης, Δένδιας και Παναγιωτόπουλος υπερθεματίζουν ως βασιλικότεροι του βασιλέως, όχι φυσικά γιατί κάτι τέτοιο εξυπηρετεί το ελληνικό εθνικό συμφέρον, αλλά γιατί πιστεύουν ότι έτσι θα εξασφαλίσουν ακόμα περισσότερο την εύνοια των υπερατλαντικών κέντρων. Έτσι όμως, υπονομεύουν κάθε μέλλον στις σχέσεις με τη Ρωσία, που υπήρξε διαχρονικά βασικό στήριγμα της Ελλάδας και της Κύπρου απέναντι στις πιο κρίσιμες απειλές για την ασφάλεια της χώρας μας και για την ύπαρξη της Κύπρου. Απειλές, που δεν προήλθαν από τη Ρωσία ή το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, αλλά από τους «συμμάχους» μας.
Θέλουμε άραγε να έχουμε απέναντι τη Ρωσία σε μια ενδεχόμενη σύγκρουση με την Τουρκία; Θέλουμε μια Ελλάδα παντελώς απομονωμένη διεθνώς, στο έλεος των δήθεν «συμμάχων» και δήθεν «εταίρων» μας, από τους οποίους ακριβώς προήλθε και η στρατιωτική και η οικονομική επιβουλή κατά της χώρας και κατά της Κύπρου; Τι σόι πολιτική είναι αυτή;
3. Το αποκορύφωμα: S-300 στην Ουκρανία
Τώρα η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ολοκληρώσει το έγκλημα, στέλνοντας στο καθεστώς Ζελένσκι τους ελληνικούς αντιαεροπορικούς-αντιπυραυλικούς πυραύλους S300, που προμηθεύτηκε η χώρα τη δεκαετία του ’90 και η κανονική θέση τους (όπως και το μέγιστο της χρησιμότητάς τους) είναι στην Κύπρο. Μάλιστα τότε ο Ρώσος πρωθυπουργός Πριμακόφ διαμήνυσε στη Λευκωσία μέσω του Χριστόφια ότι είναι πρόθυμος να παράσχει αμυντικές εγγυήσεις στην Κύπρο, για να μην φοβάται τις τουρκικές απειλές.
Οι πύραυλοι εγκαταστάθηκαν τελικά στην Κρήτη όχι λόγω του φόβου της Τουρκίας, αλλά λόγω της επιθυμίας της κυβέρνησης Σημίτη να κάνει ό,τι της υπαγόρευαν τότε Αμερικανοί και Ισραηλινοί. Το αποτέλεσμα είναι ότι απέκτησε τελικά η Τουρκία S-400 και μας απειλεί με αυτούς.
Η Μόσχα αντέδρασε ήδη πάρα πολύ έντονα σε αυτές τις προθέσεις, υπενθυμίζοντας ότι η Ελλάδα αν στείλει αυτά τα όπλα στην Ουκρανία, εκτός των άλλων, παραβιάζει τους όρους των συμφωνιών που υπέγραψε με τη Ρωσία και οι οποίες απαγορεύουν την εξαγωγή των όπλων χωρίς την άδεια της Μόσχας.
Αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη-Δένδια θέλει να καταστρέψει τις ελληνορωσικές σχέσεις για τα επόμενα χίλια χρόνια φοβόμαστε ότι έχει βρει τη μέθοδο. Διερωτόμαστε όμως αν οι βουλευτές της ΝΔ που τη στηρίζουν συμφωνούν με μια τέτοια πολιτική.
Τα ίδια έκαναν και οι Αρμένιοι. Τα ‘βαλαν με το μοναδικό τους γεωπολιτικό στήριγμα στην ιστορία, τη Ρωσία, νομίζοντας ότι θα τους σώσει η Αμερική και ο Τζορτζ Σόρος. Το αποτέλεσμα το ξέρουμε και πολύ φοβόμαστε ότι δεν το έχουμε δει όλο ακόμα.
Η σημασία της διαφοροποίησης των εξοπλισμών
Και κάτι ακόμα. Το επιχείρημα ότι θα εγκατασταθούν Patriot στη θέση των S-300, εκτός του ότι δεν γνωρίζουμε πότε και αν θα γίνει αυτό, παραλείπει το ότι η κύρια σημασία της προμήθειας γαλλικών ή ρωσικών όπλων είναι άλλη: Επιτρέπουν στην Αθήνα να τα χρησιμοποιήσει όπως εκείνη επιθυμεί, ενώ τα αμερικανικά μπορεί να τα χρησιμοποιήσει μόνο όπως θέλουν οι Αμερικανοί. Γι’ αυτό τον λόγο άλλωστε η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή έκανε παραγγελία ρωσικών θωρακισμένων οχημάτων BNP που την ακύρωσε μετά υπό αμερικανικές πιέσεις.
Η Ελλάδα επίσης προμηθεύτηκε τότε σύστημα που της επέτρεπε να παρακολουθεί κάθε τουρκική κίνηση στο Αιγαίο, αλλά εξουδετερώθηκε και αυτό από τους φίλους των Αμερικανών στον ελληνικό κρατικό μηχανισμό, όπως έγραψε τότε το «Παρόν».
Για την ιστορία και μόνο, θυμίζουμε ότι Βρετανοί και Αμερικανοί ήταν πίσω από τα πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, οι Αμερικανοί ήταν πίσω από τη δικτατορία της 21ης Απριλίου, ώστε να γίνει δυνατή η ανατροπή του Μακαρίου και η τουρκική εισβολή, οι Αμερικανοί σταμάτησαν την παροχή ανταλλακτικών στην ελληνική αεροπορία το 1974 και «τύφλωσαν» τις δυνάμεις Ελλάδας και Τουρκίας στη διάρκεια της κρίσης των Ιμίων το 1996. Και σήμερα δεν έχουν εκδώσει ούτε μία άξια λόγου δήλωση για τις τουρκικές απειλές. Άμα έχεις τέτοιους φίλους τι να τους κάνεις τους εχθρούς. Διερωτώμαι μόνο αν κανείς λυπάται αυτή τη χώρα και επίσης πού έχει πάει η αντιπολίτευση.
Πηγή: kosmodromio.gr/ https://www.militaire.gr
